Svava - 01.01.1903, Síða 41

>S Vyi VA
327
V, 7.
að þeir geugu í herþjónustll. Þá gevðu Jieir út sencli-
nefnd til Pótursborgar, er tala skyldi rnáli þeirra og
reyna að koma í veg fyrir þessi samuingsrof. Eftir
mikla vafninga og stapp, lofaði stj'órnin því, að þeir
skyldu vera undauþegnir berþjóuustu í næstu 25 ár, en
iengur eklti. Ýms réttindi, sem þeir höfðu áður lraft,
svifti hún af þeim. Þeim var gert að skyldu að læra
rússneska tungu, og svo var með ýmislegt tieira. 011
þeirra frelsisvon og óhultleiki var nú horfinn, og ekki
um annað,að gera, en að flýja enn að nýju óðul síu.
Þá fóru Menuonítar að beina athygli sinni til Canada.
Árið 1872, sendu þeir nefnd mar.na til Canada,
sem skyldi velja þeim nýloudusvæði og komast að sann-
gjörnum samningum við Canadastjórn. Þeir völdu út
fyrir nýlendustæði, spildu af skóglausri ílatneskju í
Manitoba, meðfram landamerkjalínunni. Spilda þessi
var 22 „townships’ að stærð, eða 720 ferhyrnings mílur,
sem gerir 460,800 ekrur. Stjórniu veitti þeim leyfi til að
kúa í þorp-hverfum, eins og tíðkast hafði í gamla land-
inu; sömuleiðis að þeir skyldu vera undanþegnir her-
þjónustu, og þeim ábyrgst fnllkomið trúfrelsi. Að þessu
gengu Mennoníar ogíiuttu til Aauitoba. Þeir eru álitnir
ágœtir horgarar; vera nnlclir iðnaðarmenu og sparsamir,
0g öll þeirra störf og framkvœmdir í mjög góðu lagi.