Morgunblaðið - 07.04.2017, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. APRÍL 2017
✝ SigtryggurEinarsson
fæddist í Helli, þá
Ölfusi, 18. ágúst
1935. Hann and-
aðist á Landspítala
Háskólasjúkrahúsi
21. mars 2017.
Hann var yngsta
barn hjónanna Pál-
ínu Benedikts-
dóttur frá Viðborði
í Mýrarhreppi, f.
28. júlí 1890, d. 18. september
1962, og Einars Sigurðssonar frá
Slindurholti í Mýrarhreppi, f. 16.
nóvember 1884, d. 22. júlí 1963.
Þau bjuggu að Gljúfri, Helli Ölf-
usi og síðustu árin Einholti í
sömu sveit. Systkini Sigtryggs
eru Gunnar, f. 7. júní 1912, d. 12.
júní 1912, Gunnar, f. 1. septem-
ber 1913, d. 15. desember 1996,
Valur, f. 12. júní 1915, d. 17.
september 1986, Vigdís, f. 17.
apríl 1917, d. 1924, Sigurður, f.
21. september 1918, d. 10. júní
2007, Hjalti, f. 25. ágúst 1921, d.
24. desember 1993, Vigfús, f. 5.
Díana Petra, f. 11.2. 1998. e)
Laufey Tara, f. 29.12. 1999, móð-
ir þeirra er Berglind Guðmunds-
dóttir, þau slitu samvistum 2009.
2) Pálína Vigdís, f. 1. apríl 1965,
búsett á Selfossi. Pálína er gift
Stefáni Atla Ástvaldssyni og
börn þeirra eru: a) Ágúst Helgi,
f. 23.7. 1985. b) Dagný Björg, f.
19.2. 1990. c) Elín Erna, f. 22.11.
1993. 3) Margrét Unnur, f. 17.
janúar 1977, búsett í Reykjavík.
Margrét er gift Fannari Ólafs-
syni og börn þeirra eru: a)
Stormur, f. 29.10. 2007. b) Frigg,
f. 6.7. 2009. Langafabörnin eru
orðin sex. Sigtryggur ólst upp
við öll almenn sveitastörf og
vann ýmis störf framan af starfs-
ævinni, meðal annars hjá Kaup-
félagi Árnesinga, Olíuverslun
ríkisins og hjá Höfn við kjöt-
vinnslu og slátrun. Einnig stund-
aði Sigtryggur sjóstörf um tíma.
Hann hóf störf 1965 hjá Mjólk-
urbúi Flóamanna, fyrst við af-
leysingar en var í föstu starfi
sem mjólkurbílstjóri frá 1978-
1997, þá hætti Sigtryggur að
keyra mjólkurbíl sökum heilsu-
brests og hóf þá störf tengd
framleiðslu í Mjólkurbúinu, þar
starfaði hann til 2003.
Útför Sigtryggs fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 7. apríl 2017,
klukkan 15.
september 1924, d.
12. júní 2001, Val-
gerður, f. 19. júlí
1926, d. 5. sept-
ember 2006, Álf-
heiður, f. 1. ágúst
1928, d. 10. apríl
1997, Skafti, f.
13.október 1929, d.
24. janúar 2017,
Sigríður, f. 10. maí
1931, d. 16. maí
2012, Benedikt, f.
17. september 1932, d. 27. októ-
ber 1993. 9. júní 1964 gekk Sig-
tryggur að eiga Ágústu Guð-
laugsdóttur, f. 27. desember
1944. Foreldrar hennar voru
Friðmey Guðmundsdóttir og
Guðlaugur Þórarinsson. Börn
Sigtryggs og Ágústu eru: 1) Ein-
ar Friðgeir, f. 6. febrúar 1964,
búsettur á Selfossi. Sambýlis-
kona hans er Alma Gylfadóttir.
Börn hans eru: a) Inga Berglind,
f. 29.1. 1985, móðir Sigríður
Guðlaug Björnsdóttir. b) Sig-
tryggur Einarsson, f. 2.10. 1991.
c) Sigríður Tinna, f. 6.9. 1993. d)
Elsku pabbi, það er svo sárt að
kveðja þig. Þú sem varst mér svo
kær og kenndir mér svo margt.
Til dæmis vinnusemi, hjálpsemi
og nægjusemi. Að vera sáttur við
það sem maður hefur og njóta.
Þú kenndir mér að vinna vel þótt
verkin væri misskemmtileg. Að
vera alltaf til taks og hjálpa, það
varst þú.
Ég fékk að fylgja þér út um
allar sveitir á fóðurbílnum, olíu-
bílnum og mjólkurbílnum að
ógleymdum kaupfélagsbílnum.
Þú þekktir alla bæi og örnefni
hér um allt og þreyttist aldrei á
að segja frá því sem fyrir augun
bar. Þú varst alla tíð góður sögu-
maður og kunnir ógrynni af
kvæðum. Það eru góðar minning-
ar sem koma upp í hugann, allar
þessar sögur og kátínan og svo
þessi dillandi hlátur sem var svo
einkennandi hjá ykkur systkin-
unum. Ég er svo heppin að eiga
stóran kassa fullan af sendibréf-
um frá þér þar sem þú flytur mér
fréttir að heiman, það er ómet-
anlegt. Hestamennskan var stór
þáttur í lífi þínu og tókum við öll
þátt í umhirðu hestanna og reið-
mennsku. Skemmtilegast þótti
mér þegar þú varst með hestana
hjá Baldri og Gunndísi í Fagur-
gerðinu og var þá oft kátt á hjalla
og mikið hlegið. Þegar ég flyt svo
vestur 1982 og byrja búskap með
Atla þá komuð þið mamma og
Margrét til okkar á hverju sumri
og dvölduð í mislangan tíma. Þið
komuð líka á haustin og stundum
með flugi að vetrarlagi. Það er
yndislegt að hugsa til þessara
tíma og hve börnin okkar Atla
voru heppin að fá að njóta þess
að vera í návist þinni og læra af
þér.
Við fórum saman í ferðalög út
um allt og eftir að við fluttum
suður 2003 urðu samskiptin enn
meiri og ferðirnar fleiri. Í fyrsta
og eina skiptið sem við systkinin,
án maka og barna, fórum saman
með ykkur í ferðalag var sl.
haust og var þá farið austur að
Mýrum, að hitta gamla frænku
sem var þér svo kær. Það ferða-
lag var ómetanlegt og samveran
svo náin og góð. Síðustu mánuðir
eru búnir að vera mjög erfiðir,
erfitt að sjá hvernig heilsu þinni
hrakaði og á svo stuttum tíma.
Tíminn á sjúkrahúsinu var orð-
inn langur og þú vildir komast
heim, en það gekk ekki eftir.
Missir mömmu er mikil, þið vor-
uð búin að vera saman í 55 ár.
Stóðuð saman í gegnum súrt og
sætt, studduð okkur og veittuð
okkur meira en þið gerðuð fyrir
ykkur sjálf. Við munum gæta
mömmu um ókomna tíð.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
(Jóhannes úr Kötlum)
Sagt er að þegar sorginni
sleppir þá sitji eftir góðar minn-
ingar, með þeim orðum kveðjum
við þig, elsku pabbi.
Pálína, Atli, Ágúst Helgi,
Dagný Björg, Elín Erna
og Máni.
Elsku pabbi, þú plægðir ak-
urinn og sáðir í svo ég mætti
njóta. Þú varst sannur, hreinskil-
inn og trúr þínum. Betri föður og
vin get ég ekki hugsað mér. Til
þín leitaði ég ávallt eftir ráðum,
þú varst svo raunsær og skipu-
lagður í öllu sem þú tókst þér
fyrir hendur. Ég, þessi hvatvísa
og oft fljótfæra stelpa, vissi að ef
þú þegðir við hugmyndum mín-
um væru þær óraunhæfar og
ekki þess virði að hugsa meira
um. Þú varst vinnuþjarkur og
ósérhlífinn, beittur gegn órétt-
læti, þú varst laus við allt fals og
snobb var ekki til í þínum bókum,
þú varst ansi þrjóskur og sannur
þínum skoðunum, þó tilbúinn að
heyra allar hliðar málsins. Þessi
þrjóska hefur erfst og mun von-
andi erfast áfram, hún hefur
komið okkur öllum vel þegar við
lærum að nota hana rétt eins og
þú, elsku pabbi minn.
Þú varst einstakur í kringum
dýr og stundirnar okkar í hest-
húsinu voru bestu stundir lífs
míns. Hestadellan dofnaði aldrei
og síðasta sumar fæddist þér
merfolald, fimmti ættliður frá
þínu fyrsta hrossi. Ég var líka
heppin að fá að vera með þér ófár
stundir í mjólkurbílnum og ég
ætlaði lengi vel að verða mjólk-
urbílstjóri eins og þú pabbi minn.
Nærvera þín fyllti mann auknu
innsæi, þú varst yfirvegaður og
æðrulaus í öllu sem þú tókst þér
fyrir hendur. Þú kunnir að njóta
lífsins án þess að lífsgæðakapp-
hlaupið kæfði þig, þið mamma
ferðuðust um allt land og nutuð
náttúrunnar. Öllu sinntuð þið
mamma saman, af virðingu fyrir
hvort öðru, hjörtu ykkar slógu í
takt. Betri fyrirmyndir en ykkur
tvö er ekki hægt að óska sér.
Síðasta árið var erfitt, elsku
pabbi minn, ofurminnið þitt og
verkfærnin dofnuðu smátt og
smátt en þrjóskan minnkaði
ekki, hugurinn var marga metra
á undan lúna líkamanum þínum.
Aldrei kvartaðir þú, aldrei var
uppgjöf á borðinu, alltaf já-
kvæðni og framtíðarþrá.
Elsku pabbi, ég sakna þín svo
mikið, stórt skarð er í hjarta
mínu. Ég trúi ekki að ég fái aldr-
ei að tala við þig aftur, knúsa þig,
halda í vinnulúnu hendurnar þín-
ar og heyra smitandi hlátrasköll-
in þín. Að börnin mín fái ekki að
njóta sagnanna þinna af æskuár-
um og öllu því sem þú hefur upp-
lifað. Eins og ég sakna þín mikið
upplifi ég ákveðinn létti að þú
sért laus úr viðjum líkama þíns
sem hélt aftur af þér, þú með allt
þitt sjálfstæði áttir ekki gott með
að vera öðrum háður.
Elsku pabbi minn, minning
þín lifir í hjarta okkar allra, við
skulum gæta mömmu á þann
hátt sem þú gerðir alla tíð.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
En styrrinn aldrei stóð um þig,
– hver stormur varð að lægja sig,
er sólskin þinnar sálar skein
á satt og rétt í hverri grein.
Loks beygði þreytan þína dáð,
hið þýða fjör og augnaráð;
sú þraut var hörð en hljóður nú
í hinsta draumi brosir þú.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Hvíldu í friði, pabbi minn.
Litla stelpan þín,
Margrét Unnur.
Það var eftirmiðdegi í júlí síð-
astliðnum og ég var á leiðinni í
Þórsmörkina í blíðskaparveðri.
Ég gekk á hellulagðri gönguleið-
inni að útidyrahurðinni sem
minnir einna helst á gönguleið í
gegnum ferðalög þeirra en með-
fram hellunum lágu steinar og
hlutir sem þau höfðu safnað á
förnum vegi í gegnum árin. Þeg-
ar inn um dyrnar var komið lokk-
aði pönnukökuilmurinn minn inn
í eldhús. Þar sat hann á kollinum
sínum í horninu við eldhúsglugg-
ann þar sem ég hafði komið að
honum síðan ég man eftir mér.
Ég fékk mér sæti andspænis
honum og fékk mér „instant“
kaffi sem einhvern veginn bragð-
aðist alltaf betur með honum.
Kaffibollinn hans, sem var úr
gleri, var orðinn mattur og skeið-
in aflöguð á milli þumalfingurs
og brúnar bollans.
Augun hans voru djúp og
störðu á mig í gegnum stór gler-
augu sem sátu á nefinu hans.
Ljósbrúnt, þunnt hárið sveipað-
ist frá andlitinu. Röddin hans
djúp og rám. Á annarri hendi
hans var sárabindi eftir hrakföll
gærdagsins. Það var nánast allt-
af nýtt sárabindi á honum þegar
ég hitti hann, en hann var alltaf
að þrátt fyrir að líkaminn var far-
inn að ryðga og fylgdi huganum
ekki jafntaktfast og áður.
Ég sagði honum að ég væri á
leiðinni í ferðalag um suður-
ströndina innan fáeinna daga. Ég
var varla búin að sleppa taki á
orðunum mínum þegar hann
rauk á fætur og sótti landakorta-
bókina sína. Í bókina gluggaði
hann með stækkunargleri og
þuldi síðan sögur eins og honum
einum var lagið.
Hann þekkti landið sitt jafnvel
betur en línurnar á handarbak-
inu sínu. Hann hafði lyft nánast
hverjum steini og skoðað hvern
krók og kima sem landið hefur að
geyma. Hann hafði ástríðu fyrir
náttúrunni, hestamennsku og
smíðum. Hann hafði ávallt eitt-
hvað fyrir stafni.
Þekking hans og lífsreynsla
fyllti mig innblæstri eftir hverja
samverustund og þessi tiltekna
heimsókn var engin undantekn-
ing.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Dagný Björg.
Fallinn er nú frá mágur minn,
Sigtryggur Einarsson, og það er
mér ljúft og skylt að minnast
hans í örfáum orðum. Er ég ung-
ur að árum fór að heiman fékk ég
inni hjá systur minni henni
Ágústu og manninum hennar,
Sigtryggi, sem gekk mér að hluta
til í föðurstað. Á heimili þeirra,
bæði á Tryggvagötunni og seinna
Þórsmörkinni, dvaldi ég löngum
stundum í góðu yfirlæti. Raunar
varð það síðan hefð að sum Bílds-
fellsbörnin dvöldu vetrarlangt
hjá þeim Sigtryggi og Ágústu
vegna skólagöngu. Já, það var
gott að vera í kringum Sigtrygg.
Mikill sögumaður var hann og
eftirherma, allt vafið húmor og
síðan rúsínan í pylsuendanum,
hans sérlega smitandi hlátur.
Sigtryggur hélt margar góðar
ræður yfir mér um nauðsyn þess
að fara vel með peninga og eiga
fyrir hlutunum. Þessar ræður
fóru að mestu fyrir ofan garð og
neðan hjá mér. Þegar hann hins
vegar hóf að hvetja mig til náms
náði það til eyrna minna og er ég
honum ætíð þakklátur fyrir þá
hvatningu enda Sigtryggur ætíð
ráðagóður. Sigtryggur var greið-
vikinn og örlátur við að leggja
sínu fólki lið, hvort sem um hey-
skap eða húsbyggingar var að
ræða og það munaði um hann.
Fyrir tæpum tveim áratugum
greindist Sigtryggur með
parkinsonssjúkdóminn. Hann
sagði gjarnan að það væri ekki til
að hafa áhyggjur af meðan hann
kveldist ekki. Ekki hindruðu
þessi veikindi ferðagleðina sem
fylgt hefur þeim hjónum alla tíð
enda Sigtryggur mikill ökumað-
ur.
Hertur af flutningabílaakstri
síðan á tímum KÁ og seinna
mjólkurbíl MBF og ekki nema
rúmt ár síðan hann hætti akstri
heimilisbílsins. Það er margs að
minnast og sérstaklega hversu
dugleg þau hjón hafa verið að
stunda samkomur innan fjöl-
skyldunnar.
Við hjónin kveðjum eftir-
minnilegan vin og félaga með
þakklæti fyrir margar uppbyggi-
legar, fræðandi og skemmtilegar
stundir. Ágústu, börnum og fjöl-
skyldum þeirra sendum við sam-
úðarkveðjur með vissu um að fal-
legar minningar gægist í gegnum
tárin.
Svavar og Valey.
Sigtryggur
Einarsson
HINSTA KVEÐJA
Við biðjum að þér ljóssins englar
lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi,
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri
heima
og hjartans þakkir öll við færum
þér.
Við sálu þína biðjum guð að
geyma,
þín göfga minning okkur heilög er.
(Guðrún Elísabet Ormsdóttir)
Pétur, Ruth og börn.
Bróðir okkar, mágur og frændi,
JÓHANN GÍSLASON,
fyrrverandi bóndi,
Sólheimagerði, Skagafirði,
lést á dvalarheimilinu Ási, Hveragerði,
sunnudaginn 2. apríl. Útförin fer fram frá
Miklabæjarkirkju laugardaginn 8. apríl
klukkan 14.
Halldór Gíslason Fanney Sigurðardóttir
Ingibjörg S. Gísladóttir Óli Gunnarsson
Konráð Gíslason Anna Hallldórsdóttir
og systkinabörn
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna andláts og útfarar okkar
ástkæra eiginmanns, föður, tengdaföður
og afa,
JÓNS HELGASONAR,
Hagatúni 13,
Hornafirði.
Júlía Katrín Óskarsdóttir
Heiðveig Maren Jónsdóttir Guðbergur Sigurbjörnsson
Helgi Jóhannes Jónsson Áslaug Skeggjadóttir
Bjarni Óskar Jónsson og afabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMUNDUR MAGNÚSSON
bifreiðasmiður og verslunarmaður,
lést á dvalarheimilinu Hlíð þriðjudaginn
28. mars. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna. Sérstakar þakkir eru færðar til starfsfólks og
íbúa Furuhlíðar.
Jóna Þórólfur Geir Matthíasson
Magna Úlfar Björnsson
Guðmundur Baldvin Soffía Gísladóttir
Rannveig Antonía Vilhjálmur Grímsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri eiginmaður, sonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
VIGFÚS AÐALSTEINSSON
viðskiptafræðingur,
Arnartanga 80, Mosfellsbæ,
lést á hjúkrunarheimilinu Hömrum 2. apríl.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 11. apríl klukkan 15.
Ástvinir afþakka blóm og kransa, en þeim sem vilja minnast
hans er bent á minningarkort Rótarýklúbbanna eða líknarfélög
(minningarkort Rótarý má finna á
/www.rotary.is/umrotary/kort/minningarkort).
Svala Árnadóttir
Guðbjörg Vigfúsdóttir
Heiða G. Vigfúsdóttir Leifur Eiríksson
Hafdís G. Vigfúsdóttir
Árni Gunnar Vigfússon
Aðalheiður Vigfúsdóttir Vigfús Þór Sveinbjörnsson
og afabörn
SIGURBJÖRG SIGGEIRSDÓTTIR,
Hrafnistu Hafnarfirði,
áður Melhaga 10,
er látin. Útför hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Örn Jóhannsson Edda Jónsdóttir
Valur Jóhannsson Jenny Forberg
Anna Sigríður Jóhannsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr.
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.