Morgunblaðið - 07.04.2017, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. APRÍL 2017
✝ Halla Daníels-dóttir fæddist
á Akureyri 28. nóv-
ember 1938. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
1. apríl 2017.
Foreldrar henn-
ar voru þau Sigríð-
ur Guðmundsdóttir
frá Dæli í Fnjóska-
dal og Daníel
Kristinsson frá
Kerhóli í Sölvadal. Systkini
hennar voru Sveinn Magni
Daníelsson, látinn, kvæntur
Fanneyju Dóru Kristmanns-
dóttur, og Auður Daníelsdóttir,
gift Jakobi Ágústi Hjálm-
arssyni.
Halla giftist 23. febrúar 1961
á dótturina Unni Sigríði, Ás-
björn Daníel og Arndísi. Ásdís
er gift Árna Rudolfi Rudolfs-
syni og eiga þau tvö börn,
Rudolf Jón, kvæntur Rakel
Flygenring, og eiga þau dótt-
urina Móheiði; og Höllu Mörtu.
Leiðir Höllu og Jóns skildu
1995 en lágu aftur saman þegar
hann flutti til hennar sumarið
áður en hann lést.
Árið 1983 stofnaði fjölskylda
Höllu og Jóns Fiskkaup hf., til
vinnslu á ferskum fiski og síðar
saltfiski. Fékk það svo fyrst
allra leyfi til útflutnings á salt-
fiski 1990. Halla starfaði lengst
af nokkuð hjá fyrirtækinu en
einnig og fyrr í eldhúsi Foss-
vogsspítala og við verslunar-
störf. Aðalstarf hennar var þó
alla tíð húsmóðurstarfið.
Útför Höllu fer fram frá Nes-
kirkju í dag, 7. apríl 2017, og
hefst athöfnin klukkan 13.
Jóni Ásbjörnssyni
forstjóra, f. í
Reykjavík 30. nóv-
ember 1938, d. 2.
október 2012. For-
eldrar hans voru
Ásbjörn Jóhannes
Jónsson, ættaður
frá Múlanesi á
Barðaströnd, og
Kristrún Valgerður
Jónsdóttir, ættuð
frá Þóroddsstöðum
í Ölfusi. Systir Jóns er Fríða
Valgerður Ásbjörnsdóttir, gift
Steingrími Baldurssyni.
Börn Höllu og Jóns eru Ás-
björn og Ásdís.
Ásbjörn er kvæntur Hildi-
gunni Gunnarsdóttur og eiga
þau þrjú börn, Jón Gunnar, sem
Maríuerlan hún Halla tengda-
mamma mín er flogin.
Ég man hvað fuglarnir sungu
fallega á laugardagsmorguninn,
Halla var að kveðja.
Alltaf jafn tillitssöm og umhug-
að um að allir hefðu nóg af öllu og
tilbúin að aðstoða og hjálpa til ef
eitthvað bjátaði á hjá einhverjum.
Það verður erfitt að ímynda sér
hátíðir, afmæli og stórveislur án
Höllu, sem alltaf kom að skipulagi
og undirbúningi slíkra veislna.
Þær eru óteljandi samveru-
stundirnar sem rifjast upp, hvort
sem þær voru í sumarbústaðnum
á Þingvöllum, Skorradal, skíða-
ferðir í Ölpunum eða á Spáni.
Takk fyrir samfylgdina.
Þinn tengdasonur,
Árni Rudolf.
Í minningunni er Halla tengda-
móðir mín hávaxin kona, með fal-
leg brún augu, alltaf glæsileg til
fara og kunni vel að meta góðan
húmor. Hún var vel lesin, góð í
tungumálum og fannst gaman að
ferðast. Sumarhúsið og sólin á
Spáni voru í uppáhaldi.
Halla var líka ofuramma, vakin
og sofin yfir velferð barna-
barnanna. Síprjónandi, saumandi
og lítandi eftir því hvort allir hefðu
ekki nóg að bíta og brenna. Alltaf
gátu börnin okkar Adda komið við
hjá henni á Hrólfsskálamelnum
og fengið gott að borða hvort sem
hlé var í skóla eða vinnu. Þvílíkur
snilldarkokkur sem hún var og
matgæðingur og langt á undan
sinni samtíð í þeim efnum. Hún
hefði sómt sér vel á Michelin-stað
með margar stjörnur, en kaus
frekar að láta fjölskyldu og vini
njóta þessara hæfileika sinna,
enda hlédræg að eðlisfari. Í mat-
arboðum og veislum var hún
ávallt fremst í flokki með að að-
stoða og reiða fram hina girnileg-
ustu rétti, frægt er fiskipatéið og
Pavlovan. Heimabakstur keyrði
Halla út um allan bæ og hengdi á
útidyrahurðarhúna hjá börnum
og barnabörnum ef enginn var
heima. Stundum gat hún laumað
sér inn hjá okkur Adda og þá
stóðu kræsingarnar á eldhúsborð-
inu, skonsur, pítsusnúðar, möffins
eða einhverjar nýjar afurðir sem
Halla hafði fundið uppskrift að og
verið að spreyta sig á útfærslunni.
Fyrst og fremst bar tengda-
móðir mín stöðuga umhyggju fyr-
ir fjölskyldunni og vinum og lifði
fyrir að láta gott af sér leiða. Ég er
þakklát Höllu tengdamömmu fyr-
ir samfylgdina í næstum fjörutíu
ár og hve mikla umhyggju hún
bar fyrir börnunum okkar Adda
og reyndist þeim alltaf vel.
Blessuð sé minning Höllu Daní-
elsdóttur tengdamömmu.
Þín tengdadóttir,
Hildigunnur.
Elsku nafna mín.
Það er sárt að þurfa að kveðja
þig. Ég man alltaf eftir því hversu
glæsileg og falleg kona mér fannst
þú vera þegar ég sá þig fyrst. Há-
vaxin, bein í baki og með þessa fal-
legu brúnu húð. Mamma hafði
einnig orð á því þegar hún sá þig í
útskriftarveislunni hans Nonna,
en þá var ég nú jafnframt búin að
átta mig á því að þú værir ekki
bara falleg að utan.
Ég hefði viljað að samveru-
stundir ykkar langömmustelpn-
anna þinna hefðu getað orðið
fleiri, en ég er þó svo þakklát fyrir
þær dýrmætu stundir sem þið
náðuð að eiga. Við mæðgur mun-
um í staðinn ylja okkur yfir góðum
minningum um langömmu Höllu.
Einstaka konu sem alltaf var að
baka og elda fyrir okkur Nonna,
prjóna á okkur sokkapör og bjóð-
ast til að strauja skyrtur. Góssið af
bakkelsi og mat sem beðið hefur
okkar á hurðarhúninum í gegnum
tíðina frá langömmu Höllu er
endalaust. Spaghetti bolognese,
kjöthleifur, kartöflur, brún sósa
og salat, brokkolísúpa og rjóma-
lagað karrýpasta, nýbakaðar
skonsur, vöfflur, pítsasnúðar og
skinkuhorn. Súkkulaði- og marm-
arakökur, muffins og spesíur með
kattartungum um jólin, svo ég tali
nú ekki um pavlovuna. Við gönt-
uðumst oft með það að þú hlytir
einn daginn að ætla að borða okk-
ur, svo umhugað væri þér um að
fita okkur.
Um daginn fann ég svo miða
sem eitt sinn hafði beðið okkar á
hurðarhúninum þegar við bjugg-
um í kjallaranum á Hagamelnum.
Hann ætla ég að geyma vel því
hann fékk mig til að brosa og er
svo lýsandi fyrir þig. Á miðanum
stóð:
„Hæ þið sellar-people. Viljiði
setja hinn sokkinn út fyrir dyrnar
svo ég geti sett leður undir hann.
Þegar ég var stelpa þá hétu borð-
tuskur bekkjar-rýjur svo ég bjó til
rýju handa ykkur.
Amma Halla D.“
Elsku Halla. Ég þakka góðar
stundir, öll matarboðin og sum-
arbústaðaferðirnar og allt sem þú
gerðir fyrir okkur, kærleikann og
umhyggjuna. Það er dýrmætt
veganesti í kröfuhörðum heimi.
Litla langömmustelpan þín, sem í
þessum skrifuðu orðum er svifin
inn í draumheimana með hlýju
dúnsængina frá þér, sendir knús
til þín. Við mæðgur munum sakna
þín. Við sjáumst síðar hinum meg-
in. Þín vinkona,
Guðrún Halla Daníelsdóttir.
Elsku amma mín.
Þær stundir sem við áttum
saman á Aflagrandanum, Skorra-
dal, Þingvöllum, Spáni og sérstak-
lega á Hrólfsskálamelnum verða
mér dýrmætar til æviloka. Þú hef-
ur verið mér afar mikilvæg í gegn-
um árin og verð ég ávallt þakk-
látur fyrir það stóra hlutverk sem
þú spilaðir í lífi mínu.
Það var alltaf gott að tala við
þig og bera undir þig hinar og
þessar spurningar. Því spurning-
um svaraðir þú ávallt heiðarlega
og varst ekki hrædd við að láta
þitt í ljós ásamt því að álit þitt
skipti mig líka miklu máli. Skýrt
dæmi um það er þegar ég var að
huga að íbúðarkaupum fyrir
nokkrum vikum. Þá varstu komin
inn á spítala og ég og pabbi kom-
um við hjá þér á leiðinni til baka úr
Kópavogi, þar sem við vorum að
skoða íbúð sem okkur leist vel á.
Ég sagði þér frá íbúðinni en þú
varst sko aldeilis ekki hrifin af
staðsetningunni. Þú skildir ekki af
hverju ég væri að flytja í Kópavog
þegar öll fjölskyldan mín er á Sel-
tjarnarnesi og í Vesturbænum,
þessu var ég hjartanlega sam-
mála. Tveimur dögum síðar var ég
búinn að kaupa íbúð á Seltjarn-
arnesi, í fimm mínútna göngufjar-
lægð frá íbúðinni þinni.
Ég held mjög mikið upp á öll
skiptin sem þú bauðst mér í há-
degismat eftir að ég byrjaði að
vinna í Fiskkaupum. Ég mætti
alltaf til þín á slaginu 12, lagði mig
svo eftir matinn og var alltaf of
seinn til baka í vinnuna. Þú varst
engum lík í eldhúsinu en þó var
einn réttur í sérstöku uppáhaldi
hjá mér. Óaðfinnanlegur matur
var samt alls ekki aðalástæðan
fyrir því að maður leitaði svona
mikið til þín því þægilega og yf-
irvegaða nærvera þín veitti mér
mikla ró, þótt maður þyrfti nú
stundum að snúast aðeins fyrir
þig. Svo varstu líka hjartahlý og
hafðir mikinn húmor fyrir sjálfri
þér sem kom mér oft til að brosa.
Þú hugsaðir mjög vel um
barnabörnin þín og máttu þau
aldrei vera svöng né kalt á tánum.
Ég held að þú hafir prjónað sokka
á alla sem þú þekktir. Ég á a.m.k.
þrjú pör og nota þá svo mikið að
þú áttir fullt í fangi með að gera
alltaf við sokkana, en það kom
ekki að sök því ég átti alltaf sokka
frá þér til skiptanna þegar aðrir
voru í viðgerð.
Amma mín. Þessi texti gæti
verið miklu, miklu lengri en minn-
ingunum er best varið á milli okk-
ar. Ég mun sakna þín alveg rosa-
lega mikið en um leið er ég
þakklátur fyrir allar þær frábæru
minningar sem ég hef af þér. Guð
geymi þig.
Ásbjörn Daníel Ásbjörnsson.
Elsku amma, nafna og vinkona,
nú ertu farin. Þú varst mér afar
kær og sakna ég þess að geta
hringt og fengið að vita hvað þú
hafir verið að bralla. Mér finnst
rosalega gaman og ég er stolt af
að fá að bera nafnið þitt og hef ég
alltaf metið það mikils.
Amma var alltaf til staðar og ég
vissi ekkert betra en að hringja í
ömmu og fá hana til að bralla eitt-
hvað með mér. Amma kenndi mér
að prjóna og hvatti mig áfram í að
skapa frá unga aldri í gegnum
handavinnu, bakstur og föndur.
Hún var alltaf til staðar þegar ég
þurfti hjálp við verkefni og alltaf
með lausnina. Eitt minnisstætt
verkefni okkar ömmu er teppið
sem við hekluðum saman fyrir
tveimur árum og ég held mikið
upp á. Þó að við kæmum miklu í
verk var alltaf stutt í gleðina og
hláturinn. Þegar ég var á grunn-
skólaaldri vorum við saman næst-
um á hverjum degi, ég fór úr skól-
anum til ömmu sem var heima
með nýbakaðar bollur, við sveifl-
uðumst um bæinn og hún hjálpaði
mér með lærdóminn, þetta voru
uppáhaldsdagarnir. Amma var
mjög fyndin og bulluðum við oft
mikið saman við eldhúsborðið er
við biðum eftir nýbökuðum horn-
um úr ofninum og oftar en ekki að
spila líka. Við nöfnurnar komum
okkur upp afar skemmtilegu
nafnakerfi í einum af þessum
skemmtilegu eldhússamræðum,
eða Halla E. fyrir eldri og Halla Y.
yngri. Samband okkar ömmu hef-
ur alltaf verið mjög náið og þróast
mikið í gegnum árin frá því ég var
lítil og hún að hugsa um mig,
keyra mig um, hjálpa mér að baka
yfir í að ég keyri hana um, hjálpa
henni að baka og hugsa um hana.
Það hefur reynst mér mjög erfitt
að búa í útlöndum síðustu ár og á
hverjum einasta degi hef ég spurt
mömmu um þig og þú hefur alltaf
spurt um mig. Það fyrsta sem ég
gerði þegar ég kom heim var að
fara til þín og eyða sem mestum
tíma með þér. Amma var sterk-
asta, fórnfúsasta og gáfaðasta
kona sem ég þekki, hefur alltaf
verið og mun alltaf vera ein af
mínum stærstu fyrirmyndum í líf-
inu og er ég afar stolt af að vera
barnabarn þitt. Elsku amma, ég á
eftir að sakna þín.
Halla Marta Árnadóttir.
Ég kveð heimsins bestu ömmu
með miklum söknuði. Ég á henni
elsku ömmu minni svo margt að
þakka umfram tilvist mína og
besta föður sem hægt er að
ímynda sér. Fáar manneskjur
hafa haft jafnmikil áhrif á mitt líf.
Mér er minnisstætt hvað amma
var vel að máli farin. Af því leiddi
óhjákvæmileg að hún var dugleg
að amast við málfari okkar barna-
barnanna. „Maður segir ég vil“ og
„ég hlakka til“ fékk ósjaldan að
hljóma. Ég veit ekki hversu vel
þetta féll í kramið á þeim tíma, en
ég held að við þökkum öll fyrir
þetta í dag.
Að við barnabörnin séum ekki
langt yfir kjörþyngd er þó ekki
ömmu að þakka. Amma eldaði
nefnilega mat á heimsmælikvarða
og það í miklum mæli. Vorum við
barnabörnin gjarnan þau sem
fengu að njóta afrakstursins. Allt
sem hún gerði var gert af ein-
skærri ást og væntumþykju. Hún
setti fjölskylduna og ekki síst okk-
ur barnabörnin alltaf í allra fyrsta
sæti.
Ein af mínum uppáhaldsminn-
ingum, ekki bara af ömmu, heldur
í lífi mínu öllu, er af mér, ömmu og
Rudolf í sumarhúsinu hennar
ömmu á Spáni þegar við frænd-
Halla Daníelsdóttir
✝ Einar Karls-son, fyrrver-
andi verksmiðju-
stjóri í Gunnars-
holti, fæddist 5.
október 1930 á
Reyðarfirði. Hann
lést á Landakots-
spítalanum 20.
mars 2017.
Foreldrar hans
voru Karl Björg-
úlfur Björnsson, f.
12. september 1889, d. 17.
mars 1985, og Lilja Ein-
arsdóttir, f. 23. ágúst, 1894. d.
7. október 1980.
Systkini Einars
voru sjö og eru
tvö þeirra á lífi,
Ingunn og Marta.
Einar kvæntist,
21. desember
1957, Ástu Sigríði
Þorkelsdóttur, f.
3. nóvember 1930,
d. 5. júlí 2000.
Þau eignuðust
fjögur börn: Þor-
kel Einarsson skrúðgarð-
yrkjumeistara, sambýliskona
Steinunn Árnadóttir garð-
yrkjustjóri. Lilja Einarsdóttir
sjúkraliði, gift Kjartani Jónasi
Kjartanssyni geðlækni og eiga
þau þrjú börn; Sigríði Birtu
hjúkrunarfræðing, Kjartan
Birgir háskólanema og Einar
Karl nema, í sambúð með
Klöru Sigurgeirsdóttur og
eiga þau Sigurgeir Hrafn, f. 7.
maí 2015, d. 16. júlí 2015, og
Úlf Andrean. Ástríður Ingi-
björg Einarsdóttir sjúkraliði.
Karl Trausti Einarsson við-
skiptafræðingur, kvæntur
Ástríði Scheving Thorsteins-
son lögfræðingi.
Útför Einars fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag,
7. apríl 2017, og hefst athöfn-
in klukkan 13.
Ég var ekki gamall þegar ég
fór að fara með þér út á land í
Scania Vabis. Þar var gott að
blunda. Svo var matur í
Tryggvaskála.
Aðeins eldri var ég orðinn
nýtur til að hjálpa þér með
áburðarpokana í Gunnarsholti.
Seinna kynntist ég og vann
með mönnum eins og Gísla Sör,
Gauja Hafliða, Helga fleyg og
Ingvari Georgs, Einari klink og
Sigga Johnny og svo þeim eft-
irminnilegasta Sævari Benonýs-
syni. Og fleirum; Hjalta og
Bjössa o.s.fv. Ekki varstu marg-
máll, en góð fyrirmynd. Þú
komst með í bæinn að kaupa
fyrsta plötuspilarann, hjálpaðir
mér við brennusöfnun o.s.fv. En
eftirminnilegastur verður þú
mér fyrir styrk þinn í veikindum
mömmu. Þá varstu hetjan okkar
systkinanna.
Sumur er af sonum sæll,
sumur af frændum,
sumur af fé ærnu,
sumur af verkum vel.
(Úr Hávamálum.)
Ég þakka samfylgdina.
Þinn sonur,
Þorkell.
Við bræðurnir ólumst upp
með Einar okkar í næsta húsi.
Allt frá fyrstu minningum hefur
hann verið hluti af lífi okkar.
Fyrst kynntumst við honum
sem barngóðum, glöðum og já-
kvæðum manni sem alltaf var
vingjarnlegur og góður við okk-
ur. Hann var í hestamennsku
með foreldrum okkar og við rið-
um út með þeim sem börn. Við
fórum líka snemma að veiða
með honum, bæði fisk og fugl og
þá fengum við að fylgjast með
fyrst um sinn en svo þegar við
urðum eldri fengum við að taka
þátt.
Árin liðu og þegar við höfðum
aldur til fórum við að vinna hjá
Landgræðslunni undir hans
leiðsögn. Hann var flinkur
stjórnandi og rekstrarmaður en
starfsemin sem var undir hon-
um var mjög umfangsmikil og
fjölbreytt. Einar hafði mikið
jafnaðargeð og var glaðlyndur
maður að eðlisfari. Hann átti
auðvelt með að hafa stjórn á
skapi sínu og við munum ekki til
þess að hann hafi misst stjórn á
skapinu þó svo að hann hafi orð-
ið reiður eða mikið gengi á.
Hann átti auðvelt með að ræða
við fólk og gat oft náð til þeirra
sem áttu ekki auðvelt með að
tjá sig, og hafði lag á að fá ólíka
einstaklinga til þess að vinna
saman að sameiginlegu verk-
efni.
Við eigum fjölmargar minn-
ingar um hann Einar. Sérstak-
lega eru ferðir með honum í
stangveiði eða skotveiði okkur
eftirminnilegar. Einnig margar
frábærar minningar um þá góðu
vini, hann og Sigurð Ásgeirs-
son, en þeir unnu saman og
voru miklir mátar. Oft voru þeir
eitthvað að bralla saman í
kringum veiði eða veiðigræjurn-
ar og þá var gaman að fá að
vera með.
Ætíð var hann okkur góður
félagi, hjálpsamur, leiðbeindi
okkur og tók virkan þátt í að
móta okkur sem menn.
Okkur bræðrunum hefur allt-
af þótt mjög vænt um hann Ein-
ar okkar. Hann var kær vinur
og frábær félagi. Við munum
sakna hans og ætíð hugsa hlý-
lega og með virðingu til hans,
fyrir það sem hann kenndi okk-
ur og samverustundirnar.
Við vottum fjölskyldu Einars
einlæga samúð okkar.
Runólfur, Páll og
Sæmundur Sveinssynir.
Okkar kæri vinur, samstarfs-
maður og félagi er látinn en
bjartar minningar um yndisleg-
an mann munu lifa áfram í huga
okkar. Margs er að minnast
þegar litið er yfir farinn veg lið-
lega fjörutíu ára samskipti við
Einar. Það er okkur sérstaklega
minnisstætt hvernig Einar
ræktaði samband við syni okkar
strax frá unga aldri. Síðar meir
tókst með þeim órofa vinskap-
ur.
Margar ánægjustundir áttum
við feðgarnir með honum, við
veiðar eða að ræða um veiðar
eða bara um lífið og tilveruna.
Við hjónin byggðum upp hest-
hús með þeim hjónum Sigríði og
Einari á Reyðarvatni og áttum
þar margar ómetanlegar
ánægjustundir, oft með börnum
þeirra og okkar. Fórum í hesta-
ferðir og nutum útreiða og nátt-
úrunnar. Við minnumst hans
fyrir glaðværð og jákvæðni.
Einar, Sigurður Ásgeirsson
og Sveinn fóru um tveggja ára-
tuga skeið á hverju hausti til
netaveiða í Veiðivötnum.
Það voru einstakar samveru-
stundir, margt bar á góma og
mörg verkefni þurfti að leysa
við veiðiskapinn. Öll voru þau
leyst með gleði, enda voru þeir
Einar og Sigurður einstaklega
útsjónarsamir og veiðnir.
Einar kom fyrst í Gunnars-
holt fyrir 1970 á vegum Land-
náms ríkisins, sem stóð þar að
rekstri graskögglaverksmiðj-
unnar Fóður- og fræframleiðsl-
unnar. Hann var annálaður
vélaviðgerðarmaður og bílstjóri.
Á áttunda áratugnum varð
hann verksmiðjustjóri gras-
kögglaverksmiðjunnar og
gegndi því til ársins 1986 þegar
verksmiðjan hætti störfum. Þá
hóf hann störf hjá Landgræðslu
ríkisins og vann að uppbygg-
ingu fræverkunarstöðvar og var
þar verksmiðjustjóri uns hann
lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Margir störfuðu undir hans
verkstjórn, oft unglingar, og
hafði Einar frábært lag á þeim,
því allir löðuðust að þessum
prúða og geðþekka manni.
Það hefur löngum verið gæfa
Landgræðslunnar að hafa í
þjónustu sinni ósérhlífna og
trúa starfsmenn. Þar hefur ver-
ið að verki sú framvarðasveit
sem lagði grunn að betra og
fegurra Íslandi. Í þessum hópi
var Einar meðal hinna fremstu.
Að leiðarlokum er okkur efst
í huga söknuður og þakklæti
fyrir áralanga vináttu, dreng-
skap og samskipti sem aldrei
bar skugga á.
Það var okkur mikil gæfa að
fá að njóta samvista við hann.
Öll voru þau samskipti á einn
veg, hann var traustur félagi,
hreinn og beinn, samur við alla
og frá honum stafaði mikil innri
hlýja. Það voru forréttindi að
kynnast honum og minningin
lifir um góðan dreng.
Ættingjar og vinir kveðja nú
mikilhæfan mann með söknuði
og þakklæti fyrir að hafa fengið
að njóta samvistanna við hann.
Við biðjum þeim guðsblessunar
og vottum þeim okkar dýpstu
samúð.
Oddný Sæmundsdóttir,
Sveinn Runólfsson.
Einar Karlsson