Dagblaðið Vísir - DV - 08.12.2017, Síða 56

Vikublað 8. desember 2017 8
Ótrúlega taugaveiklaður, feiminn
og hræddur við fólk. Alltaf þegar
ég set upp sólgleraugu og fer að
láta eins og spaði þá er það bara
eitthvað „front og feik“. Enginn
töffaraskapur, enda er ég enginn
töffari.“
Valdi bleik gleraugu af einskærum
hégóma
Talandi um sólgleraugu. Stíllinn
á þér, hárið, bleiku gleraugun og
naglalakkið. Það eru ekki margir
rapparar í þessum gír. Hvað kemur
til?
„Já, sko ég byrjaði bara að
naglalakka mig af því að mér finnst
það fallegt. Fyrst gerði ég þetta til
að skreyta mig áður en ég fór á
svið og svo fannst mér naglalakk-
ið bara svo flott að ég fór að vera
svona dagsdaglega. Smátt og smátt
byrjaði fólk að gefa mér naglalökk,
alls konar fallega liti sem ég hafði
gaman af og ég kunni bara að meta
þetta. Hvað hárið og gleraugun
varðar – fyrst fékk ég mér skyggð
gleraugu af því að ég var með ein-
hverja ljósfælni, svo skipti ég yfir í
þessi bleiku af eintómum hégóma.
Ég viðurkenni það. Mér fannst þau
bara flottari en grái liturinn,“ segir
Atli sem hefur aldrei mátað sig
við það sem hann kallar venjulega,
töff rappara. „Ég var alltaf meira
eins og eitthvert frík, eða viðrini.
Líklegast ætti ég betur heima í
svona „sækadelik“ rokkhljómsveit.
Fagurfræðin mín á að minnsta
kosti betur heima í því samhengi.“
Hádramatísk yfirlýsing um endalok
rappferilsins
Á dögunum sendir þú frá þér
dramatíska yfirlýsingu þar sem þú
sagðist vera steinhættur að rappa.
Samt hefur rappið átt hug þinn
allan í mörg ár. Hvers vegna
þessi tilkynning um að þú værir
hættur?
„Það var aðallega til að
stöðva allar þessar fyrir-
spurnir. Ég var alltaf
að fá tölvupóst,
símtöl og skilaboð
þar sem fólk vildi
fá mig í þetta.
Ég gerði
þetta opin-
berlega til
að stoppa
það allt,
frekar en
að reyna að
„feida“ út. Ég
á samt örugglega
eftir að rappa aftur.
Þetta er að sjálfsögðu ekki
alveg búið.“
Heldurðu að þú getir náð að
gera fólk jafn æst í ljóðin þín og
bækurnar og það hefur verið í rapp-
ið? Ljóðaupplestur kallar ekki beint
á sexí trylling?
„Ég veit það ekki. Ég er auðvitað
pínu dóna- og ruddaskáld líka. Á
það til að vera með gjörninga þar
sem ég er á brókinni einni fata að
tússa á líkamann. Ég kann alltaf vel
við mig fyrir framan fólk, sem er í
sjálfu sér ótrúlegt af því að á sama
tíma sæki ég ekki mikið í félags-
skap. Mig grunar að fólkið sem
kemur að sjá mig á ljóðakvöldum
sé sama fólkið og mætti á rapp-
konsertana mína. Á ljóðakvöldum
fá þau sér kannski frekar rauðvín
en velja Jack í kók á tónleikum. Það
má alveg leika tveimur skjöldum
þannig. Svona smá.“
Frussandi fínn og sætur femínisti
Í útliti er Atli bæði karlmannlegur
og kvenlegur í senn. Kvenleikinn
kemur aðallega með síða hárinu og
naglalakki en sjálfur segist hann
femínisti alla leið. „Sem sviðslista-
maður var ég, og er kannski, svo-
lítið fljótandi í kyngervinu. Mála
mig til dæmis og set á mig fallega
hringa. Fyrir tónleika fékk ég fólk
til að mála mig um augun, og ég
stefni alltaf á að læra að gera þetta
sjálfur af því mér finnst ég æðislega
fínn svona málaður. Ég fíla að vera
málaður, fínn og sætur um leið og
ég er sveittur og frussandi. Það er
eitthvað við það,“ segir hann og
brosir lymskulega.
Áður en Atli lauk meistaranámi
í skapandi skrifum frá HÍ lauk
hann BA-námi í sagnfræði við
sama skóla. Hann segist hafa heill-
ast af öllu sem viðkom
kynja-
hlut-
verkum og kyngervum þegar hann
lagði stund á þetta nám. „Það er
svo áhugavert að við höfum annars
vegar gamla líffræðilega kynið og
hins vegar kyngervið sem má núna
vera frjálst og fljótandi. Kynhegðun
er í sjálfu sér orðin einhvers konar
róf sem teygir sig út um allt og
þetta samfélagsfyrirbrigði er svo
rosalega frábrugðið öllu sem fyrir-
finnst í dýraríkinu. Mér finnst frá-
bært að einstaklingnum sé frjálst
að ákvarða nákvæmlega hvað hann
er, án þess að þurfa að gera grein
fyrir því. Þetta er í sjálfu sér það
sem aðgreinir okkur hvað mest frá
öðrum skepnum og gerir okkur
svo mannleg um leið. Mér finnst
það mjög fallegt.“
Tengir við baráttu kvenna og hinsegin
fólks
Atli segist alltaf hafa tengt mikið
við baráttu kvenna og hinsegin
fólks fyrir jafnrétti og virðingu en
það voru meðal annars skoðana-
systkini hans í stjórnmálum sem
höfðu áhrif á viðhorfin – Sóley
Tómasdóttir og fleiri gallharðir
vinstrisinnar.
„Ég tók eftir því að skoðana-
systkini mín í hefðbundinni pólitík
voru að hugsa á svipuðum nótum
hvað varðar jafnréttismálin og ég
varð fljótt sammála því sem ég
heyrði um róttækan femínisma,“
segir Atli sem tók meðal annars
virkan þátt í femínistaspjalli á
netinu upp úr síðustu aldamótum.
„Þar var mikið talað um félags-
mótun. Að kynin væru mótuð inn
í alls konar hlutverk og að félags-
legir strúktúrar réðu í sjálfu sér
muninum á kynjunum frekar en
aðrir þættir. Ég var sjálfur mjög fé-
lagsfræðilega sinnaður, tengdi strax
við þess háttar kenningar þegar ég
var í menntaskóla og fannst þessi
hugmynd um félagsmótun ganga
vel upp. Ég man sérstaklega eftir
fræga málinu þar sem Kolbrún
Halldórsdóttir tók fyrir bleiku og
bláu nýburagallana á spítalanum.
Mér fannst þetta örlítið ýkt og
ætla ekki að hafa neinar sérstakar
skoðanir á því núna, en engu að
síður kviknuðu þarna miklar
pælingar um það hvernig stelpum
og strákum er beint í ákveðnar áttir
strax frá fæðingu.“
Kynferðislega markaleysið
Líkt og flestir landsmenn hefur
Atli skoðanir á svokölluðum
myllumerkjahreyfingum sem hafa
sprottið upp á netinu síðustu ár, í
þeim tilgangi að rétta stöðu kvenna
í samfélaginu og koma í veg fyrir
kynferðisofbeldi, áreiti og kyn-
bundið misrétti.
„Þessar hreyfingar hafa sýnt
fram á að kynferðislegt ofbeldi og
áreiti og kynbundið misrétti er ekki
bara algengt fyrirbæri heldur bein-
línis hversdagslegt – og það er í
raun alveg sturlað þegar maður
hugsar út í það. Partur af þessu
er kerfisbundið vandamál,
einhver strúktúr sem byggir
á því að halda konum
niðri,
en kynferðislega markaleysið er
gömul og frumstæð hellisbúahegð-
un: Karlkyns hellisbúinn sem rotar
konu með lurk og dregur hana svo
á hárinu inn í helli,“ útskýrir Atli
sem hefur lagt sín lóð á vogarskál-
arnar til að breyta ástandinu til
hins betra. Hefur meðal annars tek-
ið þátt í Druslugöngum og fleira.
Hann telur þó að félagsfælnin hafi
komið í veg fyrir að hann geti sinnt
því betur að vera pro-femínískur
karlmaður eins og hann kallar það:
„Ef ég væri ekki svona kvíðinn
og lítið fyrir skipulegt félagastarf
þá væri ég eflaust mun virkari í
femínistabaráttunni.“
Tekur fullt af pillum á hverjum morgni
Atli segir að kvíðinn og þunglyndið
hafi háð sér honum því hann var
unglingur. Hann taki fullt af pillum
á hverjum morgni og þurfi að hafa
talsvert fyrir því að vera í andlegu
stuði. Síðustu misserin hafi þó verið
góð. Þetta þakkar hann góðum
lækni og heiðarlegri sjálfskoðun.
„Ég er búinn að vera helvíti
brattur það sem af er þessu ári
enda á fínum lyfjakokteil. Svo nýt
ég leiðsagnar frá Karl Reyni Einars-
syni geðlækni sem hefur hjálpað
mér mikið. Það er gott að tala við
hann og samtölin hafa beint mér í
réttar áttir í lífinu. Ég hef til dæmis
verið að taka sjálfan mig í hugræna
atferlismeðferð, tekið til í sálinni
og skoðað hvar ég stend. Hvað
ég vil og eitthvað svoleiðis. Þetta
hefur allt haft góð áhrif. Hugræna
atferlismeðferðin gengur til dæmis
út á að greina hugsanavillur og
hugsa jákvætt og það er allt fínt.
Mig langar samt að nefna bókina
Leitin að tilgangi lífisins, eftir
Viktor Frankl, sem stórkostlegan
áhrifavald á það hvernig maður
getur breytt lífsviðhorfum til hins
betra. Viktor þessi var fluggáfaður
sálfræðingur sem lifði af vistina
í útrýmingarbúðum nasista og
skrifaði í kjölfarið þessa mögnuðu
bók sem amma mín gaf mér fyrir
mörgum árum,“ segir Atli
ákafur og bætir svo
við að reyndar
hafi höf-
undurinn
verið trúað-
ur sem hann
sjálfur sé ekki.
Einnig sé hann svo-
lítið ósammála því að
allir fæðist með ákveðinn
tilgang sem þurfi svo bara
að finna. Okkar maður vil
meina að við getum sjálf skapað
okkur góðan tilgang.
„Viktor Frankl setur þetta
þannig fram að tilgangur lífsins
sé einhvers staðar flögrandi um í
loftinu. Ég vil hins vegar meina að
allir geti bara búið til sinn eigin
pappírsfugl,“ segir kattavinurinn,
kynjablendingurinn, rapparinn og
rithöfundurinn Kött Grá Pje að
lokum.
„Ég gæti ekki
hugsað mér
að búa og starfa
sem ögrandi lista-
maður á Akureyri,
einfaldlega af því
þetta er svo mikið
dúllupleis.
SPYRJIÐ BARA
Ógeð á sjálfum sér er eðlisólíkt
andstyggð á mat. Spyrjið bara
sveitastjórnarmanninn sem starir
glaseygur í spegilinn á snyrtingunni
á Snaps og spyr sig þess í milljón-
asta sinn hví hann standi í þessu
helvíti. Ég þekki hann og veit að
það var af góðum hug upphaflega.
Þekki líka listafólk sem spyr sig þess
sama. Efinn er víða, hann hirðir
ekki um starfsvettvang. Hann er
kaldur og klár. Sjálfur spyr ég mig
til hvers þessi orð séu. Skrifa áfram
í fullkominni óvissu. Þegar klappað
er fyrir mér eftir upplestur brosi ég
þótt ég þykist vita að það breytir
engu. Að orðin fuðra upp í tómið.
Þangað hverfur allt. Spyrjið bara
sveitastjórnarmanninn sem þakkar
þjóninum á Snaps kærlega fyrir
og hámar í sig kræklinginn og
franskarnar og þjórar hvítvínið.