Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.2018, Blaðsíða 16

16 2. mars 2018fréttir
L
öngu áður en ég byrjaði að
nota fíkniefni þá fannst mér
alltaf vanta eitthvað í lífið,
mér leið ekki vel á uppvaxtar­
árununum og ég byrja að drekka
12 ára gamall. Þá fann ég ein­
hverja lausn og ég líki þessu oft við
púsluspil, ég fann einhvern veginn
síðasta púslið og ég var tilbúinn.
Þetta gerði alveg ótrúlega mikið
fyrir mig fyrstu tíu árin og það var
alltaf þessi tilfinning þegar ég próf­
aði eitthvert nýtt efni að það væri
alveg geðveikt. Þetta var stanslaust
partí, djamm, allir klúbbarnir og
skemmtistaðirnir, alveg þangað til
ég var orðinn 22 ára en þá fór ég í
neyslu sem ég ætlaði mér aldrei
að fara í. Þá byrjaði ég að sprauta
mig,“ segir Birgir sem er í dag bú­
inn að vera edrú í fjögur ár.
Þegar Birgir var tuttugu ára
gamall eignaðist hann sitt fyrsta
barn og gerði sér ekki grein fyrir því
þá að hann væri haldinn sjúkdómi.
„Ég hélt að ég væri að nota af
því að mér fannst það svo gaman.
En þegar fyrsta barnið mitt kom í
heiminn var ég alveg með það á
hreinu að ég ætlaði að vera góð­
ur pabbi. Ég hafði nokkrar svona
grunnreglur, ég vildi verða góður
pabbi, ég ætlaði að vera góður
sonur, ég ætlaði ekki að stela af
vinum mínum og ég ætlaði ekki að
sprauta mig. Svo þegar þetta litla
barn kom í heiminn þá bara gat
ég ekki hætt og það var þvílíkt áfall
fyrir mig. Ég þurfti að horfa upp á
barnið mitt og barnsmóður mína
fara út af heimilinu og mér var ein­
hvern veginn skítsama.“
Helvítið byrjaði þegar Birgir hóf
að sprauta sig
Birgir segir að erfiðleikarnir hafi
byrjað fyrir alvöru þegar hann fór
að sprauta sig.
„Þá byrjar það einhvern veginn,
helvítið, fyrir alvöru. En áfengið og
fíkniefnin sviku mig þegar ég var
tuttugu og þriggja ára gamall, þá
var einhvern veginn alveg sama
hversu mikið ég notaði, ég gat ekki
deyft þær tilfinningar sem ég hafði
áður en ég byrjaði að drekka. Ég
var hræddur, óttasleginn, kvíðinn
og ég gat ekki talað við fólk. Svona
gekk þetta í tíu ár og ég á að baki
allt í allt þrjátíu og sex innlagnir á
Vog. Ég fór líka á Staðarfell, Hlað­
gerðarkot og á geðdeild af því að ég
gat aldrei verið í neyslu í nema 1–3
mánuði í senn og þá var ég bara að
deyja og þurfti að leita mér læknis­
hjálpar. Þá langaði mig alltaf ótrú­
lega mikið til þess að hætta, en um
tveimur dögum seinna, þegar ég
var búinn að fá mér að borða og
sofa þá var ég búinn að ná mér
aðeins og þá gleymdi ég því að
ég hefði verið að deyja úr alkó­
hólisma tveimur dögum áður og
fannst þetta ekkert vandamál.“
Birgir segir óheiðarleikann
alltaf hafa orðið honum að falli og
að alkóhólistar sem séu að reyna
að vera edrú megi ekki leyfa sér
neinn óheiðarleika ef þeim á að
takast það. Birgir átti hvergi sama­
stað og svaf hann ýmist í gisti­
skýlinu, á stigagöngum eða úti.
Ekkert sem stoppaði hann
„Það var ekkert sem stoppaði mig,
ekki einu sinni þessi fimm ára
drengur sem ég á í dag. Ég þurfti
að horfa á þau fara frá mér. Ég er
búinn að deyja þrisvar sinnum úr
of stórum skammti og ég vaknaði
alltaf í öndunarvél, með fullt af
leiðslum í mér og ég reif þær allar
úr mér og fór út og fékk mér aftur.“
Þann 12. febrúar árið 2014
fór Birgir í sína síðustu meðferð í
Krýsuvík og eitthvað gerðist hjá
honum sem varð til þess að hann
gat orðið edrú.
„Ég var orðinn svo þreyttur
á þessu götulífi, leiður á því að
vera á ráfi með bakpokann minn,
alltaf að stela og brjótast inn. Ég
var bara að deyja og ég fór í þessa
meðferð og ég veit ekki almenni­
lega hvað gerðist en ég var réttur
„Ég er búinn að deyja þrisvar“
n Martröðin hófst þegar Birgir byrjaði að sprauta sig n Elva ætlaði sér ekki að verða edrú n Hélt að fíkniefnin myndu bjarga henni n Eru bæði mjög á móti kannabisreykingum
saga
birgis
Birgir Rúnar Benediktsson er
þrjátíu og sex ára gamall, hann
á sextán ára stelpu sem býr hjá
móður sinni og fimm ára strák sem
býr hjá honum.
Aníta Estíva Harðardóttir
anita@pressan.is
Birgir Rúnar
Birgir Rúnar í dag.
Mynd EinAR RAgnAR