Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.2018, Blaðsíða 19

2. mars 2018 fréttir 19
„Já, svo sannarlega. Það segi ég
alltaf. Ég er alltaf að segja við vin
minn Ali að besta leiðin til að átta
sig á því hvort einhver sé fábjáni,
afsakið orðbragðið, er að fylgjast
með honum í bolta, skoða leikstíl
hans.“
Spilaðir þú lengi í heimalandi
þínu?
„Við – ég og Ali – fæddumst
báðir í Íran en fengum aldrei
tækifæri til að spila fyrir landið.
Þeir kalla okkar kynslóð út-
brunnu kynslóðina, sem er
börn flóttamanna. Við, þessi út-
brenndu börn, verðum að finna
okkur annan stað til að koma
okkur fyrir á.“
Hvað varstu gamall þegar þú
byrjaðir?
„Ég byrjaði að spila fótbolta í
Noregi sautján ára gamall, núna er
ég tvítugur. Í upphafi spilaði ég fót-
bolta af því að mér fannst hann vera
frábær líkamsrækt. En svo gerðist
það allt í einu að ég lærði að meta
fótboltann. Og núna er þetta – að
spila fótbolta – það allra skemmti-
legasta sem ég geri. Ég verð stund-
um pirraður út í sjálfan mig fyrir að
hafa ekki uppgötvað sportið fyrr.
Þá hefði ég kannski getað lifað af
þessu. Ég verð þreyttur á mörgu,
en aldrei boltanum.“
Er fótboltinn góður fyrir
sálina?
„Ójá. Ég verð stundum mjög
þungur og einmana. Æi, þú skilur
kannski. Ég er auðvitað búsettur í
framandi landi og sakna mömmu
og pabba. En strax og ég er kom-
inn inn á völlinn þá hverfa þess-
ar hugsanir, eins og fyrir töfra. Ég
hef engar áhyggjur á meðan ég
spila fótbolta. Ég geri mitt besta
og þegar vel gengur þá lyftist sál
mín upp á æðra plan. Ég verð
hamingjusamur, líka eftir æfingu.
Það er nóg að rifja upp taktana.
Vá, kom þessi sending frá mér?
Bíddu, skoraði ég þetta mark?“
Af hverju er fótbolti svona
skemmtilegur?
„Af því að hann er allt saman.
Bara allt. Lífið.“
Allt?
„Já, allt, brjálæðisleg líkamleg
átök, samvinna, hugarleikfimi.
Hann er svo margt, maður lærir
að hugsa hratt og jafnvel halda ró
sinni þegar adrenalínið er alveg
í botni. Maður lærir líka að taka
réttar ákvarðanir undir mikilli
tímapressu og vera til staðar fyrir
samherja sína.“
Stundum hugsar þú of lengi. Þú
hikar með boltann?
„Líklega er það rétt. Ég á það
til að bíða svolítið lengi með að
gefa boltann. Sendingin verður
nefnilega að vera alveg fullkom-
in. Minn mesti veikleiki er efinn.
Þegar ég fer að efast um sjálf-
an mig. Þetta á líka við um líf-
ið og fótbolti gefur mér tækifæri
til að takast á við þennan veik-
leika minn. Mitt mottó er að efast
aldrei og óttast ekkert. „Just do it“.
Það þýðir ekkert að vera að velta
sér upp úr áhyggjum.“
Er innsæi mikilvægt á vellin-
um?
„Ég held að innsæi sé nákvæm-
lega eins og vöðvaminni. Þegar
maður hefur mikla reynslu nýtist
það manni, en sem betur fer snýst
fótbolti ekki bara um vöðvaminni
heldur er hann mjög skapandi og
margbreytilegur.“
Þú bjóst í Noregi áður en þú
komst hingað. Varst þú sáttur þar?
„Ég yfirgaf Íran fimmtán
ára gamall. Það tók mig rúm-
lega sextán mánuði að komast
til Noregs. Ég var rúma fimm
mánuði í Tyrklandi. Ég eyddi
hinum mánuðunum í að kom-
ast í gegnum lönd til Noregs. Ég
fór í gegnum Grikkland, Albaníu,
Makedóníu, Serbíu, Ungverja-
land, Austurríki, Þýskaland, Dan-
mörku og Svíþjóð áður en ég
komst til Noregs. Ég bjó rúm þrjú
ár í Noregi þar til mér var vísað
á brott til Afganistan. Mínu máli
var nefnilega hafnað af norsku
útlendingastofnuninni. Þá var
ég rúmlega sautján. Ég var mjög
miður mín. Ég bjó þarna í rúm
þrjú ár og gekk í skóla. Norð-
menn eru ekki beint að bjóða
útlendinga velkomna. Ég átti bara
einn norskan vin sem var líka svo-
lítið út undan í bekknum mínum.
Líklega af því að hann var nörd.
Ég er trúlega ekki alveg hlutlaus
í þessu málefni af því að ég lagði
svo mikið á mig til að verða einn
af þeim. En mér var hafnað.“
Hver er besti fótboltamaður í
heimi?
„Messi, það kemur enginn
annar til greina. Auðvitað er hann
frábær, en eins og við vitum báð-
ir þá er fótbolti eitthvað miklu
meira en bara fótbolti. Hann er líf-
ið sjálft. Og spilamennska manns
gefur innsýn inn í persónuleik-
ann. Messi, hann vill ekki bara
skora mörk, hann vill skora eftir-
minnileg mörk. Auk þess fer hann
aldrei auðveldu leiðina, hann
er þú veist, „ókei, nú ætla ég að
gera enn betur en síðast“. Maður
á aldrei að fara auðveldu leiðina
í lífinu heldur miða hátt og reyna
að komast sem allra lengst í líf-
inu. Þetta lærði ég af Messi. Þess
vegna nenni ég ekki að skora ef
markið er autt, það er of létt, ég
bíð frekar eftir markmanninum
og reyni að vippa yfir hann eða
gera eitthvað flott.“
Ronaldo. Líkar þér við hann?
„Nja, hann er ágætur. Það
skiptir engu máli þó að maður
geti skorað mörk. Þau verða að
vera glæsileg.“
Af hverju Ísland?
„Ég veit að þetta beinlínis
tengist ekki spurningu þinni. En
Ísland er æði, dvöl mín hér hef-
ur verið alveg frábær. Ég hefði
bara óskað þess að ég hefði kom-
ið hingað frekar en til Noregs. Ég
var tvö ár að læra norsku og komst
áfram í gaggó þrátt fyrir að hafa
engan bakgrunn í menntun. Það
braut mig alveg niður að vera
sendur burt. Sjálfstraust mitt
molnaði. Mér leið eins og úrgangi
sem mætti henda í ruslið. Ég lagði
mig allan fram til að verða einn af
þeim og gerði mitt allra besta. En
það var ekki nógu gott. Þetta var
ömurlegt. Þegar ég kom til Evrópu
aftur í annað sinn hafði viðhorf
mitt breyst. Ég hef það ekki að
markmiði að setjast að neins stað-
ar. Ég ætla að njóta augnabliks-
ins og verða mér úti um reynslu,
markmiðið er að verða sterkari
einstaklingur og fara aftur til baka.
Ég veit að það skiptir engu máli
hversu mikið þú leggur þig fram
við að vera einn af „þeim“. Mað-
ur verður alltaf útlendingur nema
heima. Þess vegna ætla ég aftur til
Afganistans og nota reynslu mína
– og vonandi peninga og menntun
– til að leggja mitt af mörkum við
að endurreisa heimaland mitt.
Minn draumur er að ekkert
annað barn frá Afganistan þurfi
að ganga í gegnum þetta helvíti.
Ég vil að afgönsku börnin fái tæki-
færi til að geta gert hvað sem er,
spila fótbolta, syngja, eða jafn-
vel fara út í geim. En jú, ég hefði
svo mikið viljað koma hingað.
Af því að hér er ríkir allt annað
viðhorf en í Noregi og líklega væri
ég orðinn góður í íslensku. Mér
finnst þetta land vera langbest.
Fólk samþykkir mig eins og ég er.
Ég fékk vinnu fljótlega og
komst í skóla, ég er núna í
Menntaskólanum í Hamrahlíð.
Ég náði einhvern veginn að
byggja mig aftur upp og er aftur
kominn með sjálfstraust. Mér líð-
ur samt svolítið eins og ég verð-
skuldi þetta ekki af því að ég hef
ekki lagt mig nægilega fram við
að læra íslensku. Ég verð bara að
leggja áherslu á ensku. Hún nýtt-
ist mér svo vel á flakkinu. Ég get
ekki hætt að leggja áherslu á það
hversu vel mér líður hér. Ég hefði
óskað þess að Ísland hefði orðið
fyrir valinu, en ekki Noregur, af
því að þá hefði ég pottþétt viljað
eiga heima hér.“ n
„Ég vil að
afgönsku
börnin fái tæki-
færi til að geta
gert hvað sem er,
spila fótbolta,
syngja, eða jafn-
vel fara út í geim.
Ehsan Ísaksson
Vildi að hann hefði
komið fyrr til Íslands.