Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.2018, Blaðsíða 46

Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.2018, Blaðsíða 46
46 2. mars 2018 5. apríl árið 2011 voru Artyom Alexandrovich Anoufriev og Nikita Vakhtangovich Lytkin frá Irkutsk handteknir í tengslum við sex morð í Akademgorodok. Við morðin, sem framin voru frá desember 2010 til apríl 2011, beittu þeir kylfu og hnífum, en fórnarlömbin virtust valin af handa­ hófi. Á meðal fórnalambanna voru 12 ára drengur og tveir heimilislausir einstak­ lingar. Kumpánarnir, báðir rúmlega tvítugir, fengu lífstíðardóm í apríl 2013. L engir lifir í gömlum glæðum, segir máltækið, og sú var raunin hjá Leslie Stone, 24 ára Breta, þegar hann hitti fyrrverandi kærustu sína, Ruby Keen, 23 ára, á Golden Bell-hótel- inu í Bedfordshire 11. apríl 1937. Leslie og Ruby höfðu hist sex árum fyrr og verið saman um nokkurra mánaða skeið. Hann gekk síðan í herinn og þegar hann var sendur til Hong Kong, árið 1932, skildi leiðir. Tíminn leið, eins og gengur og gerist, og í desember fékk hann lausn úr hernum vegna heilsufars og fékk starf sem byggingaverka- maður. Spjallað yfir drykk Eftir að Leslie hafði kneyfað þrjá stóra bjóra og Ruby sötrað eitt portvínsglas röltu þau á Cross Keys-hótelið í Bedford og síðan þaðan á Stag-hótelið. Það vakti athygli nærstaddra að Leslie nauðaði í Ruby að segja skil- ið við lögregluþjóninn sem hún var í tygjum við. Vildi Leslie að þau tækju upp þráðinn þar sem frá var horfið fimm árum fyrr. Gengu niður göngustíg Segir ekki af viðbrögðum Ruby, en Leslie slokaði þar í sig þremur bjórum og Ruby bætti á sig tveim- ur portvínsglösum og um tíu leytið þetta kvöld yfirgáfu þau Stag- hótelið. Leið þeirra lá framhjá heim- ili hennar við Plantation-veg, þar sem hún deildi heimili með móður sinni, eldri systur og bróður. Það síðasta sem sást til Leslie og Ruby þetta kvöld var þegar þau hurfu niður Firs-stíginn sem var vinsæll göngustígur meðal ungra elskenda á þessum slóðum. Lygar Leslie Klukkan sjö næsta morgun varð ljóst að farir þeirra höfðu ekki verið sléttar. Járnbrauta starfsmaður fann líkið af Ruby og í ljós kom að henni hafði verið nauðgað og hún kyrkt með eigin hálsklút. Kjóll hennar var rifinn frá hálsmáli og niður úr. Eftir örlitla eftirgrennslan komst lögreglan á snoðir um fund Ruby og Leslie kvöldið áður. Að- spurður sagði Leslie að hann hefði skilið við Ruby fyrir utan Stag- hótelið klukkan stundarfjórðung yfir tíu kvöldið áður. Þegar lögreglan fann á skóm Leslie og fatnaði leifar af jarð- vegi sem var að finna á vettvangi morðsins vísaði hún frásögn hans til föðurhúsanna. Nýjar lygar Réttarhöld yfir Leslie Stone hófust 28. júní, 1937, í Old Bailey í London. Dómari var Gordon Hewart greifi, en þess má geta að hann settist í helgan stein árið 1940. Í vitnastúkunni kom nýtt hljóð í strokkinn hjá Leslie. Hann sagði að hann og Ruby hefðu rifist, hún hefði fallið um koll og þá hefði kjóllinn rifnað. Hann sór og sárt við lagði að hann hefði ekki nauðgað henni; hann hefði talið að hún væri meðvitundarlaus og mundi koma til sjálfrar sín innan skamms. Föstudagurinn þrettándi Kviðdómarar í málinu voru ögn ráðvilltir varðandi eitt atriði og leituðu ráða hjá Hewart dómara; ef karlmaður verður konu að bana á meðan nauðgun á sér stað, jafn- vel þegar maðurinn ætlar sér ekki að verða konunni bana, er hann þá sekur um morð? Í huga Hewarts lék enginn vafi á réttu svari við þessari fyrir- spurn og svaraði hann henni ját- andi. Kviðdómarar settust á rök- stóla og sneru til baka 25 mínútum síðar með sektardóm í farteskinu. Hewart skellti svörtu dulunni á kollinn og dæmdi Leslie til dauða. Það var dugnaðarforkurinn Thomas Pierrepoint sem sendi Leslie Stone yfir í eilífðina, föstu- daginn 13. í ágúst 1937. n Þ að var deginum ljósara að sækjand- anum Sir Edward Carson leist ekki á George Chapman. „Ég hef aldrei augum litið slíkt illmenni. Hann leit út eins og einhver ill skepna. Ég átti allt eins von á að hann stykki yfir sakamannabekk- inn og réðist á mig,“ sagði Sir Edward. Umræddur George hét reyndar Seweryn Antonowicz Klosowski og hafði komið til Englands frá Póllandi árið 1888. Hann gerðist aðstoðarmaður bartskera í East End í London, en kvæntist síðar og flutti búferlum til Bandaríkjanna. Gerist veitingamaður Árið 1895 hafði hann skilið við eiginkonu sína og sneri aftur til Englands. Þang- að kominn flutti hann inn til Mary Spink. Mary var gift á þeim tíma, en eiginmað- ur hennar hafði fengið nóg af taumlausri drykkju hennar og látið sig hverfa. Eitthvert fé átti Mary í handraðanum og gerðist George ástmaður hennar. Gekk hann síðan gegndarlaust í fjárhirslur Mary og nýtti féð til að gerast veitingamaður og húsráðandi á Prince of Wales-kránni við City Road í London. Heilsutæpar ástkonur Fór þá heldur að síga á ógæfuhliðina hjá Mary. Einhver magakrankleiki hrjáði hana og hún kvartaði tíðum yfir verkjum. Við þetta bættust uppsölur og henni elnaði sóttin og gaf upp öndina í desember 1897. Harmurinn herjaði ekki lengi á George og áður en langt um leið hafði hann stofn- að til sambúðar með nýjustu bardömunni sinni, Bessie Taylor. Fljótlega varð Bessie heilsulítil og George skeytti gjarna skapi sínu á henni. Þau færðu sig um set og komu sér fyrir á Monument Tavern við Union Street. Heilsu Bessie hrakaði stöðugt, hún kastaði sífellt upp og læknar voru ráðalaus- ir. Hún skildi við, 36 ára aldri, árið 1901. Gálgamaturinn George Lítil heilsubót reyndist fólgin í nánum kynnum við George George Chapman Hét í raun Seweryn Antono­ wicz Klosowski og var frá Congress í Póllandi. Gamlar Glæður n Leslie vildi horfa til fortíðar n Ruby beindi sjónum sínum fram á veginn Sakamál Ruby Keen Hitti gamlan kærasta með hörmulegum afleiðingum.„Járnbrautastarfsmaður fann líkið af Ruby og í ljós kom að henni hafði verið nauðgað og hún kyrkt með eigin hálsklút
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.