Morgunblaðið - 05.10.2017, Blaðsíða 68

68 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. OKTÓBER 2017
✝ Guðbjörg Vig-fúsdóttir, fv.
útvarpsþulur og
síðar skrif-
stofustjóri, fæddist
2. október 1921 á
Gimli á Hellissandi.
Hún lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 29.
september 2017.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Kristín Jensdóttir,
f. 5. nóv. 1889, d. 4. sept. 1953,
og Vigfús Jónsson húsasmíða-
meistari, f. 27. júní 1883, d. 11.
mars 1972. Guðbjörg var sjötta í
röð þrettán systkina. Jóhanna,
Jens, Haukur, Guðný, Svava,
Auður, Gyða og Erlingur eru
látin en eftirlifandi systkini eru
Vigfús, Iðunn, Ragna og Jón.
Auk eigin barna ólu Kristín og
Vigfús upp fósturdóttur, Helgu
Níelsdóttur, sem er látin.
Eiginmaður Guðbjargar var
Aðalsteinn Kristinsson húsa-
smíðameistari, f. 20. sept. 1912,
d. 6. mars 1969. Þau giftu sig
1941. Þau eignuðust fjögur
börn: 1) Vigfús viðskiptafræð-
ing, f. 7. des. 1941, d. 2. apríl
2017. Dætur Vigfúsar með
Björgu Tryggvadóttur eru
Heiða Guðrún og Hafdís Guð-
2014. 3) Kristinn flugmaður, f.
23. feb. 1947. Kristinn er búsett-
ur í Lúxemborg. Sonur hans og
Yvonne Pouse er Carl Christian
Aðalsteinsson, f. 1979. Carl er
kvæntur Marianne Adal-
steinsson-Schilling, f. 1980.
Börn þeirra eru Liz, f. 2010,
Maxine, f. 2013, og Yann, f.
2016. Seinni eiginkona Kristins
er Christiane Wammer, f. 6.
ágúst 1965, dóttir þeirra er Julie
Adalsteinsson, f. 1997. 4) Egill
myndatökumaður, f. 5. maí
1956. Eiginkona hans er Anna
Margrét Sigurðardóttir, f. 5.
sept. 1957. Börn þeirra eru a)
Hrönn, f. 1983, gift Róberti Ósk-
ari Cabrera, f. 1981. Sonur
þeirra er Egill, f. 2013. b) Hilm-
ar Örn, f. 1984, c) Snorri Jökull,
f. 1993. Sambýliskona hans er
Sólveig Dröfn Jónsdóttir, f.
1990.
Guðbjörg lauk námi frá
Verslunarskóla Íslands vorið
1939. Að námi loknu hóf hún
störf við Ríkisútvarpið þar sem
hún var aðalþulur þar til hún
gifti sig 1941. Eftir að eig-
inmaður hennar lést réðist hún
til Iðnskólans í Reykjavík þar
sem hún var skrifstofustjóri
lengst af, þar til hún hætti störf-
um vegna aldurs árið 1989. Guð-
björg var virkur félagi í Odd-
fellow-reglunni um áratuga
skeið.
Útför Guðbjargar fer fram
frá Fossvogskirkju í dag, 5.
október 2017, og hefst athöfnin
klukkan 13.
finna, f. 1965.
Heiða Guðrún er
gift Leifi Eiríks-
syni, f. 1964, börn
þeirra eru Einar
Tryggvi, f. 1990,
Björgvin Freyr, f.
1994, og Berglind
Rós, f. 2001. Börn
Hafdísar Guðfinnu
og Jóns Ísfjörð Að-
alsteinssonar eru
Jóhanna Björg, f.
2001, og Jóhannes Ísfjörð, f.
2003. Eftirlifandi eiginkona
Vigfúsar er Svala Árnadóttir, f.
5. jan. 1945. Börn Vigfúsar og
Svölu eru a) Árni Gunnar, f.
1967, sonur hans og Steingerðar
Ingvarsdóttur er Daníel Freyr,
f. 1994. Börn Árna Gunnars og
Sunnu Ingvarsdóttur eru Almar
Nökkvi, f. 1999, og Embla
Soffía, f. 2001. b) Aðalheiður, f.
1973. Dóttir hennar og Vigfúsar
Sveinbjörnssonar er Svala, f.
2007. 2) Laufey, hjúkrunarfræð-
ingur, f. 8. ágúst 1945 gift Sig-
urði Kristjánssyni, f. 9. apríl
1948. Sonur þeirra er Að-
alsteinn Sigurðsson, f. 1983,
kvæntur Sigrúnu Agnesi Rún-
arsdóttur, f. 1985. Börn þeirra
eru Andri Dagur, f. 2007, Úlfur
Ingi, f. 2010, og Helga Karen, f.
Í dag kveðjum við Guðbjörgu
Vigfúsdóttur, tengdamóður
mína og vinkonu. Mér er efst í
huga þakklæti fyrir að hafa
fengið að hafa þessa sterku og
sjálfstæðu konu í lífi mínu.
Þegar ég hitti hana fyrst árið
1980 var rúmur áratugur frá
því hún missti eiginmann sinn
sviplega, en hann lést úr
hjartaáfalli við vinnu sína við
byggingu Búrfellsvirkjunar.
Hún sagði mér seinna að hún
myndi lítið sem ekkert frá
fyrsta árinu eftir að hann dó.
En það var ekki í hennar skap-
gerð að gefast upp.
Hún tók um taumana á eigin
lífi, fór að vinna fyrir sér og
yngsta syninum sem var aðeins
12 ára þegar faðir hans lést,
seldi húsið á Bugðulæk sem
þau Aðalsteinn höfðu byggt,
skipti búi, flutti í blokk við
Kleppsveg og bjó sér og
drengnum sínum tilveru á eigin
forsendum.
Í fyrsta sinn sem ég kom á
heimilið í matarboð að hætti
matgæðingsins Guðbjargar var
mér heilsað þétt og hlýlega,
sérríi skenkt í glös, skálað og
ég boðin formlega velkomin í
fjölskylduna. Það var aldrei
vandræðagangurinn á henni
tengdamömmu. Þegar við
kynntumst var hún tæplega
sextug, sinnti ábyrgðarstarfi
sem skrifstofustjóri Iðnskólans
í Reykjavík og notaði frístundir
sínar til að lesa bækur, sækja
leikhús og tónleika, fara á
myndlistarsýningar, sinna fjöl-
skyldu og vinum með heim-
sóknum og heimboðum, og var
virkur félagi í reglu Odd-
fellowa.
Hún hafði líka gaman af því
að grípa í handavinnu af ýmsu
tagi og útsaumuð jóladagatöl
og jólatrésdúkar frá henni eru
fastir liðir í jólahaldi fjölskyld-
unnar. Hún fylgdist afar vel
með í menningarlífinu og naut
þess að fara í ferðalög til út-
landa, til Kristins sonar síns í
Luxembourg, bróður síns Er-
lings, óperusöngvara í Köln,
eða í einhverja af þeim menn-
ingarreisum sem Ingólfur Guð-
brandsson skipulagði. Það var
alltaf nóg um að tala við Guð-
björgu og fram á síðasta dag
gátum við talað um alla heima
og geima, en þó oftast og mest
um bækur. Við biðum eftir jóla-
bókaflóðinu þegar við keppt-
umst við að koma höndum yfir
nýjar bækur og fengum svo að
lesa hvor hjá annarri þó skila-
frestur væri stuttur.
Guðbjörg hafði verið námfús
sem barn og unglingur og ekk-
ert vildi hún frekar en að
mennta sig.
Þá kom Ríkisútvarpið til
hjálpar, sem lengi hélt úti þátt-
um þar sem tungumál voru
kennd. Lögð voru fyrir verk-
efni og nemendurnir sendu inn
svörin bréflega. Á þennan hátt
undirbjó Guðbjörg sig til að
komast inn í Verslunarskólann
í Reykjavík.
Eftir útskrift kom útvarpið
aftur til skjalanna því einhverj-
ir höfðu tekið eftir hinni hljóm-
þýðu rödd og fallega framburði
þessarar 18 ára stúlku þegar
hún las upp ljóð á útvarps-
kvöldi Verslunarskólans þetta
sama vor.
Hún var svo ráðin aðalþula
Ríkisútvarpsins eftir útskrift-
ina úr skólanum, sú þriðja sem
sinnti því starfi. Þar var hún í
tvö ár þar til hún giftist. Í
Vísnaþætti í Lesbók Morgun-
blaðsins 29. mars 1980 er rifjuð
upp vísa sem ónefndur höfund-
ur orti til Guðbjargar á þuluár-
unum. Um leið og ég þakka
samfylgdina geri ég síðustu orð
þessarar vísu að mínum:
Röddin skæra hljómahlý
hylli nær hjá þjóðum.
Hugarkærar þakkir því
þér skal færa í ljóðum.
Anna Margrét
Sigurðardóttir.
Amma Guðbjörg hefur skip-
að stórann sess í lífi okkar
barna Egils og Önnu en faðir
okkar er yngsta barn ömmu og
afa Aðalsteins.
Við kveðjum ömmu með
söknuði en jafnframt með þökk
fyrir að hafa fengið að hafa
hana hjá okkur langt fram á
fullorðinsár.
Eftir sitja ótal minningar um
ánægjulegar samverustundir.
Þegar við lítum til baka verður
ljóst það verðmæti sem fólst í
uppfræðslu hennar um heim
menningar og lista. Frá unga
aldri kynnti hún okkur fyrir
undraheimum leikhússins, æv-
intýralegum bókum og klass-
ískri tónlist. Í raun má segja að
hún hafi kennt okkur að njóta,
ekki þjóta.
Amma var okkar tenging við
fortíðina. Hjá henni var því
alltaf hægt að fá kaffi, kökur og
sögur sem brúuðu kynslóðabil-
ið. Okkur systkinunum er
minnisstætt þegar amma sagði
okkur frá því hvernig hún upp-
lifði daginn sem Ísland var her-
numið af Bretum.
Snemma um morguninn 10.
maí 1940 stigu Bretar á land í
Reykjavík. Fyrstu verk þeirra
voru að loka vegatengingum út
á land og stærstu fjarskipta-
stöðvunum.
Þegar amma mætir því grun-
laus til vinnu sinnar hjá Rík-
isútvarpinu árla þann morgun-
inn, bíður hennar vopnaður
hermaður sem meinar henni
inngöngu. Þetta atvik úr lífi
ömmu okkar er ein frásögn af
mörgum sem gáfu okkur inn-
sýn í sögulega atburði og sam-
félagsgerð Íslands á árum áður.
Þegar komið var í heimsókn
til ömmu lagðist alltaf yfir okk-
ur ró og værð sem varla mátti
finna annars staðar. Ósjaldan
nýtti maður þessa sjaldfengnu
hugarró til að næla í smá kríu í
sófanum hennar ömmu á meðan
við hlustuðum á útvarpið. Þess
á milli var rætt um allt og ekk-
ert.
Amma sagði okkur ekki bara
sögur heldur þuldi hún upp ófá
kvæði, enda minnug með ein-
dæmum. Það er vel við hæfi að
enda þessa minningargrein á
hennar eigin orðum, fallegu
ljóði sem kom upp í huga henn-
ar eftir heimsókn Egils,
tveggja ára barnabarnabarns-
ins í febrúar 2015:
Það kviknaði ljós
þegar þú komst inn í hús mitt.
Þegar þú fórst
sat birtan eftir
af brosi þínu
í hjarta mínu.
Hrönn, Hilmar Örn og
Snorri Jökull.
Guðbjörg móðursystir mín,
Bubba eins og hún var jafnan
kölluð, var sjötta í hópi þrettán
systkina á Gimli, en það var
æskuheimili hennar á Hellis-
sandi.
Það var fríður hópur sem óx
upp við gott atlæti. Vigfús faðir
þeirra var atorkusamur tré-
smíðameistari og Kristín móðir
þeirra rak þetta stóra heimili af
miklum myndarskap. Öll kom-
ust systkinin til fullorðinsára,
eignuðust maka og börn og létu
til sín taka í samfélaginu. Þetta
var glaðsinna fólk og músík-
alskt enda var tónlist snar þátt-
ur í lífi þeirra flestra. Sú elsta
var organisti og kórstjóri við
Ingjaldshólskirkju í áratugi og
Erlingur sá yngsti var óperu-
söngvari, lengst af við óperuna
í Köln. Mörg þessara systkina
sungu í hinum ýmsu kórum,
fyrir vestan og eins hér fyrir
sunnan, þangað sem leið þeirra
flestra lá. Sum spiluðu mætavel
á orgel og píanó. Enda ómuðu
stofurnar á Gimli af rödduðum
söng þegar systkinin komu þar
saman á hátíðarstundum.
Eins og gefur að skilja
þurftu systkinin snemma að sjá
fyrir sér sjálf. Þó að heimilið
væri vel bjargálna voru engin
efni til að senda börnin til
framhaldsnáms. Það varð þó
úr, fyrir tilstilli vinafólks, að
Bubba fór í Verslunarskólann í
Reykjavík. Hún var góður
námsmaður og þessi menntun
nýttist henni vel á lífsleiðinni,
víkkaði sjóndeildarhringinn,
svo sem með því að opna að-
gang að bókmenntum og menn-
ingu á fleiri tungum en ís-
lensku.
Þó að Bubba léti ekki eins
mikið að sér kveða í söngnum
og sum systkinanna hafði hún
einkar áheyrilega rödd. Sú
rödd barst „á öldum ljósvak-
ans“ inn á hvert heimili í land-
inu þegar hún var aðalþula Rík-
isútvarpsins á árum áður. Í þá
daga voru konur þulur og karl-
ar þulir hjá útvarpi allra lands-
manna.
Um fólkið á bak við radd-
irnar var talsvert fjallað, til
dæmis í tímaritinu Útvarpstíð-
indum, og þá oft láti fjúka í
kviðlingum. Guðbjörg fékk t.d.
þessa vísu frá hlustanda:
Röddin skæra hljómahlý
hylli nær hjá þjóðum.
Hugarkærar þakkir því
þér skal færa í ljóðum.
Hún frænka mín fór ekki
varhluta af áföllum í lífinu. Hún
missti mann sinn í blóma lífs-
ins. Það var eins og gefur að
skilja þungur harmur. Vigfús,
elsti sonur hennar lést fyrr á
þessu ári. Þá var kannski eins
og lífsneistinn slokknaði innra
með henni.
Við Bubba vorum góðir vinir.
Við ræddum margt saman, t.d.
um ætt okkar og uppruna. Hún
sá æskuárin ekki í neinum róm-
antískum bjarma en hafði húm-
or fyrir sjálfri sér og fólkinu
sínu.
Guðbjörg hafði lifandi áhuga
á listum og menningarlífi. Ég
mun sakna þeirra stunda er við
sátum og ræddum um leiklist
og bókmenntir. Þær stundir
áttum við margar. Þær voru
innihaldsríkar vegna þess að
hún var fróð og víðsýn en líka
forvitin um það sem var efst á
baugi, t.d. í leikhúsunum. Hún
var vel lesin og hafði fylgst
með íslensku listalífi frá unga
aldri.
Ævinlega fór ég ríkari af
okkar fundum.
Því kveð ég nú kæra frænku
mína með hjartans þökk og bið
börnum hennar og ástvinum
öllum blessunar.
Jón Hjartarson.
Guðbjörg
Vigfúsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku mamma, tengda-
mamma, amma og
langamma.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðard.)
Hafðu kærar þakkir fyr-
ir að vera þú.
Laufey, Sigurður, Að-
alsteinn, Sigrún og börn.
Elsku mamma okkar, tengdamamma,
amma og amma gamla,
EYGERÐUR ÞÓRA TÓMASDÓTTIR,
Litlu-Háeyri,
Eyrarbakka,
lést mánudaginn 2. október á sjúkrahúsinu
á Selfossi.
Jarðarförin auglýst síðar.
Tómas Gíslason Þórdís Ólafsdóttir
Dagbjört Gísladóttir Gylfi Jónsson
Erna Gísladóttir Gunnlaugur Helgason
Magnús Gíslason Þyrí Sölva Bjargardóttir
Guðlaugur Þór Tómasson Elísabet Sigurðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir minn, bróðir okkar, mágur
og frændi,
PÁLMI KRISTINN GUÐNASON,
Háaleiti 7, Keflavík,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja í
Keflavík að kvöldi miðvikudagsins
27. september, eftir erfiða sjúkdómslegu.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 10. október
klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vildu
minnast hans er bent á Ljósið, stuðningsmiðstöð
krabbameinssjúkra.
Guðni Freyr Pálmason
Ingibjörg Ágústa Guðnad. Magnús Óskar Ingvarsson
Særós Guðnadóttir Baldur Elías Hannesson
Sigrún Aðalsteinsdóttir Gísli Harðarson
Guðný Jóna Guðnadóttir Ólafur Geir Magnússon
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar,
ESTHER MATTHILDUR
KRISTINSDÓTTIR,
Lindargötu 61, Reykjavík,
lést 30. september.
Útför hennar fer fram frá Langholtskirkju
föstudaginn 6. október klukkan 15.
Rósa Þórisdóttir
Hrönn Þórisdóttir
Gerður Þórisdóttir
Þórir Þórisson
og fjölskyldur
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
GUÐMUNDUR HAFSTEINSSON,
Víkurási 6,
Reykjavík,
sem lést á ferðalagi í Kambódíu þriðju-
daginn 5. september, verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju föstudaginn 6. október
klukkan 15.
Helga Soffía Hólm Markús Magnússon
Jóhanna Hafsteinsdóttir Páll Halldórsson
Ægir Hafsteinsson Liz Gammon
Margrét H. Hansen Jónas S. Sverrisson
Bára Hafsteinsdóttir Hjörleifur Kristinsson
og frændsystkin
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÚN SIGURGEIRSDÓTTIR,
Hrafnistu,
áður til heimilis að Flókagötu 12,
lést á Hrafnistu í Reykjavík, þriðjudaginn
26. september.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn
10. október klukkan 13.
Þórdís Ingvarsdóttir Sverrir Guðmundsson
Sigrún Sverrisdóttir Jón Óskar Sverrisson
Ingvar Þorsteinn Sverrisson Aðalsteinn Sverrisson
og barnabarnabörn