Morgunblaðið - 13.10.2017, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. OKTÓBER 2017
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ERLU MARKÚSDÓTTUR,
Reykjabraut 13, Þorlákshöfn.
Haraldur Ármann Hannesson
Magnús Þór Haraldsson Ásgerður Eiríksdóttir
Markús Örn Haraldsson Guðbjörg Ósk Kjartansdóttir
Hannes Hrafn Haraldsson
Jóhanna Haraldsdóttir
Jón Haraldsson Ásdís Björg Ingvarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Hann Guðjón
Kristinsson hefur
kvatt þennan heim.
Sama dag og Ála-
fosskórinn hélt sína síðustu æf-
ingu fyrir söngferð til Frakk-
lands fengum við þær fréttir að
Guðjón Kristinsson væri geng-
inn. Gaui var einn af stoðunum í
Álafosskórnum. Á fyrstu árum
kórsins kom hann og söng tenór
með sinni fallegu og traustu rödd.
Gaui var ákaflega duglegur mað-
ur og vantaði oft fleiri klukku-
stundir í sólarhringinn og hans
var sárt saknað þegar hann
ákvað að hætta í kórnum. Við
héldum samt góðu sambandi því
Helga konan hans hélt áfram að
syngja með okkur og gerir enn.
Gaui var alltaf tilbúinn að bæta
við nokkrum borðum og nokkrum
fjölda stóla á heimilið ef það vant-
aði pláss fyrir skemmtikvöld. Það
var sérlega gaman að fara með
honum í söngferðir því þar var
hann oft hrókur alls fagnaðar,
Guðjón Gunnars
Kristinsson
✝ Guðjón Gunn-ars Kristinsson
fæddist 8. júlí 1952.
Hann lést 19. sept-
ember 2017.
Útför Guðjóns
fór fram 4. október
2017.
hress og kátur brá
hann á glens, sagði
brandara af mönn-
um og málefnum og
setti oft saman vísur
til að krydda frá-
sagnir. Stórt áhuga-
mál hjá Gauja voru
útilegur og útivist
með fjölskyldu og
vinum. Þegar hann
greindist með illvíg-
an sjúkdóm hafði
hann nýlega fest kaup á hjólhýsi
og hugði gott til glóðarinnar að
ferðast um landið sitt og njóta.
Kæri vinur og félagi. Á ferða-
lagi okkar um Frakkland í síð-
ustu viku komum við í margar
kirkjur til að taka lagið og skoða
okkur um. Í hverri kirkju sem við
komum í kveiktum við á kerti í
þinni minningu og öðru kerti fyr-
ir Helgu. Við áttum hljóða stund
þar sem við hugsuðum til ykkar
og fjölskyldu ykkar. Þið voruð
svo sannarlega með okkur í anda
alla ferðina.
Elsku Helga, börn, tengda-
börn og barnabörn, okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Minn-
ingin um okkar kæra félaga mun
lifa með okkur.
Fyrir hönd félaga í Álafosskór-
num,
Katrín Ragnarsdóttir.
Björgvin, móður-
bróðir minn og góð-
ur vinur, er horfinn
af þessum heimi.
Við leiðarlok skal hér þakkað
fyrir frændsemi, góðvild og vin-
áttu, sem varði eins langt aftur
og ég man æsku mína allt til síð-
ustu stunda lífs hans. Björgvin
frændi æsku minnar var stór og
flottur frændi, með mikilúðlegt
og virðulegt kónganef ættar
sinnar, bros og glettni á vörum,
keikur og kvikur á velli, með
vinnuvanar hendur. Hann var
trúr uppruna sínum, gömlu
heimahögunum og ættingjun-
um, kom oft í heimsóknir vestur
í sinn kæra Dýrafjörð og var
ætíð aufúsugestur með sína
léttu lund og glaðværð sem ætíð
voru með í för. Hann kvaddi
þetta líf eins og hann lifði því,
með gleðibros og glettnisorð á
vörum fram undir það síðasta.
Það er dýrmæt viðbót í sjóð
margra góða minninga um góð-
an dreng.
Við Björgvin áttum samleið á
ýmsan máta og sambandið var
ætíð gott, þótt stundum væri vík
á milli – samleiðin var ekki síst í
gegnum áhugamálin og aldurs-
munurinn minnkaði jafnt og
þétt með árunum.
Hann var duglegur að rækta
samband við allt of önnum kafin
hjónin, flækinginn frænda sinn
og „geðlækninn“ sinn og vin-
Björgvin Hofs
Gunnarsson
✝ Björgvin HofsGunnarsson
fæddist 23. nóv-
ember 1931. Hann
lést 24. ágúst 2017.
Útförin fór fram
18. september
2017.
konu. Hann var
félagsmálamaður,
meðal margs ann-
ars var hann um
árabil virkur félagi
í Dýrfirðingafélag-
inu og framarlega í
flokki þeirra mætu
manna og kvenna
sem reistu hinn
myndarlega bæ
Átthaga í firðinum
okkar fagra. Hann
ræktaði fleira, var garðyrkju-
maður af ástríðu og í Garðyrkju-
félagi Íslands var hann meðal
stofnenda Dalíuklúbbsins, enda
hún á meðal uppáhaldsblóma
hans. Rósir ræktaði hann um
langt árabil, bæði lyngrósir og
ilmandi skrautrósir, allt upp á
áttundu hæð, hvar hann var
bæði með salat- og rósaræktun.
Hjónarósin okkar hjóna, sem
hann færði okkur í bústaðar-
landið okkar fyrir tæpum tveim-
ur áratugum, minnir okkur á
vináttu hans, ásamt fallega út-
skornum skrautgripum í bústað-
inn, en hann var hagleiksmaður,
eins og þau systkin öll, að
ógleymdum foreldrum þeirra,
afa mínum og ömmu, Mundu og
Gunnari á Hofi. Ilmandi og stór-
ar rósir af svölunum hans vaxa
nú við bústaðinn okkar og í
hvert sinn sem á þær er litið rifj-
ast upp minningar um frænda
með glettnisbros á vör.
Boggu, ekkju hans, eftirlif-
andi systkinum, afkomendum og
öðrum ástvinum Björgvins vott-
um við samúð okkar. Við Hrefna
söknum góðs vinar og frænda,
en margar góðar minningar lifa
áfram með okkur um ókomna
tíð. Veri hann kært kvaddur.
Kristján Þ. Davíðsson.
Fyrirmynd,
frændi og félagi. Öll
þessi orð og svo
miklu fleiri eiga við frænda minn
Pál Ágústsson. Nú er hann farinn
á önnur svið og ég sit hér og veit
varla neitt hvað ég á að segja.
Stundum skilur maður bara ekki
neitt. En minningarnar lifa og
veita yl þó óskiljanleg sé stundin.
Það var svo margt frábært við
frænda minn Pál og þó hann hafi
verið mér eldri í árum þá bröll-
uðum við ýmislegt saman. Minn-
isstæðast er þegar við ákváðum
að gera bíómynd með félaga okk-
ar Hallgrími Oddssyni, sem einn-
ig var á sama ári og ég. En það
skipti Pál engu, þegar listin var
annars vegar þá voru allir jafnir.
Þess ber fegurst og best merki
hið árlega Vísnavinakvöld sem
frændi minn Páll fann upp á og
stýrði í áratugi. Bíómynd okkar
bar hið einstaka nafn Týndu hetj-
urnar og fjallaði um víkinga sem
fundust upp á heiði þúsund árum
eftir að þeir villtust í aftaka veðri
árið 991. Brjálaður vísindamaður
fann þá, bar til byggða og nær á
einhvern vísindalegan hátt að
lífga þá við. Auðvitað er fyrsta
verk víkinganna að launa líf-
gjöfina með því að deyða lífgjaf-
ann.
Upphefst nú mikið ævintýri
hvar víkingarnir verða að fást við
nútímann og kemur þar allt við
sögu sem prýða þarf nútíma bíó-
verk. Ástir jafnt sem æsilegt
bankarán sem endar meira að
Páll Ágústsson
✝ Páll Ágústssonfæddist 22.
febrúar 1961. Hann
varð bráðkvaddur
30. september
2017.
Útför Páls fór
fram 7. október
2017.
segja með því að bif-
reið er sprengd í loft
upp. Palli var töku-
maður þessarar
stórmyndar okkar
og í raun svo miklu
meira en það. Í raun
hefði verið hægt að
gera sérstaka bíó-
mynd um gerð
myndarinnar sem
hefði örugglega ver-
ið enn skemmtilegri.
Það sem við hlógum og höfðum
gaman af, enda var aldrei leið-
inlegt í kringum Palla. Mér er
sérlega minnisstætt eitt atriði –
það var þegar hinir geggjuðu vík-
ingar höfðu lagt lífgjafa sinn.
Þeir voru vitanlega á adamsklæð-
um og urðu að finna sér einhverj-
ar spjarir. Ekkert atriði var tekið
oftar en það þegar við víkingarnir
komum upp úr kjallaranum á
adamsklæðum hjá hinum þá ný-
dauða vísindamanni. Þetta var í
raun mjög einfalt atriði, við kom-
um upp um lúgu kjallarans og inn
í rýmið í efra. Lokuðum svo kjall-
aralúgunni og gengum úr mynd.
Líklega 21 sek. atriði þegar búið
var að klippa það. Þetta atriði
gerðum við langoftast af öllum,
líklega 30 sinnum. Enginn
skemmti sér betur en tökumað-
urinn Páll.
Inn á milli hlátursrokna sagði
hann: Strákar, ha, ha, hérna, ha,
ha, við verðum að, ha, ha, gera
þetta aftur. Ha, ha. Er ykkur
nokkuð orðið kalt? Frændi það
sést varla þarna, ha, ha, já þú
veist. Ha, ha. Loks eftir 30 tökur
sagði tökumaðurinn Páll: Nú
fáum við okkur að borða. Ég
hendi lambalæri í örbylgjuofn-
inn. Aldrei hef ég borðað jafn
gott læri.
Elsku Palli, mín fyrirmynd,
frændi og félagi, sjáumst seinna.
Elfar Logi Hannesson.
✝ Birgir Þórhalls-son fæddist á
Bóndastöðum í
Seyðisfjarðar-
kaupstað 24. októ-
ber 1925. Hann lést
8. október 2017 á
Hjúkrunarheimilinu
Eir.
Faðir hans var
Þórhallur Vil-
hjálmsson, f. á Há-
nefsstöðum,
Dvergasteinssókn, N-Múl. 25. júlí
1899, d. 15. janúar 1961. Móðir
Birgis var Sigríður Jónsdóttir, f.
á Breiðavaði í Hjaltastaðaþinghá,
N-Múl. 13. september 1895, d. 7.
júlí 1970.
Eiginkona Birgis (giftust 30.
Versölum í Frakklandi 23. apríl
1982, og Jóhann Már Francis
Nardeau, f. í Reykjavík 23. apríl
1987. Eiginkona Matthíasar Birg-
is er Eydís Ýr Rosenkjær, f. 1985,
og þeirra synir eru Markús Már
Nardeau, f. 2014, og Davíð Karl
Nardeau, f. 2016. Eiginkona Jó-
hanns er Aurélia Marchais--
Nardeau, f. í Frakklandi 1985.
Synir Þórhalls og Kathleenar
heita Ingimar, f. í Reykjavík 25.
maí 1992, og tvíburarnir Jónas
Bragi og Jakob Gabríel, f. í
Reykjavík 9. desember 1995.
Birgir var elstur fjögurra
systkina. Næstelstur var Bragi, f.
1927, d. 1948, sem lést úr berkl-
um, þá kom Guðbjörg, f. 1929, d.
2015, og yngstur er Vilhjálmur, f.
1931.
Birgir verður jarðsunginn frá
Laugarneskirkju í dag, 13. októ-
ber 2017, klukkan 15.
apríl 1949) var Anna
Sigrún Snorradótt-
ir, f. á Flateyri 16.
september 1920, d.
22. desember 2009.
Börn þeirra: 1)
Snorri Sigfús, f. í
Kaupmannahöfn 29.
apríl 1954. 2) Guð-
rún Sigríður, f. í
Kaupmannahöfn 3.
febrúar 1956. 3)
Þórhallur, f. 10. júlí
1960. Eiginmaður Guðrúnar Sig-
ríðar er Martial Nardeau, f. í
Frakklandi 5. ágúst 1957. Eig-
inkona Þórhalls er Kathleen
Bearden, f. í Bandaríkjunum
1958. Synir Guðrúnar og Martials
eru Matthías Birgir Nardeau, f. í
Þegar Tolli frændi hringdi sl.
sunnudag og tilkynnti mér andlát
föður síns komu í hugann ótal
minningar. Birgir föðurbróðir
minn var einstaklega hlýr maður,
sem gott var að eiga að. Hann
ávarpaði mig ávallt frændi. Það
var eitthvað náið sem fólst í því.
Eitthvað stórt. Úr barnæskunni
man ég eftir heimsókn á Hofteig-
inn þar sem ég sá öðruvísi og
spennandi leikföng. Snorri var að
spila á píanó, Gunna Sigga á
flautu, Tolli á sportsokkum og
Anna allt um kring.
Árin liðu og á hverju manna-
móti spurði hann mig hvernig
frændi hans hefði það og annað
sem kom upp í hugann.
Í upphafi háskólanáms fólst
mikið öryggi fyrir unga fjölskyldu
í að geta leitað til Birgis með uppá-
skrift á víxla til að tryggja okkur
framfærslu næstu mánuðina. Mér
er það sérstaklega minnisstætt
haustið 1984 þegar ég ásamt Vil-
hjálmi heimsótti Birgi á skrifstofu
Sólarfilmu í Þingholtunum í slík-
um erindagjörðum. „Komdu sæll,
frændi,“ ávarpaði hann mig, „hvað
get ég gert fyrir þig?“ Ég bar upp
erindið, hann brosti blítt, skrifaði
upp á víxilinn og við tóku spurn-
ingar um hagi fjölskyldunnar.
Undir lokin gaukaði hann vasahníf
að Vilhjálmi. Þessi heimsókn er
mér mjög minnisstæð og ég vissi
þá að ég átti í frænda mínum vin í
raun. Síðar á námsárunum leit ég
aftur inn hjá Birgi með Elínu og
Vilhjálm. Þau skynjuðu, þó ung
væru, eins og ég hreina vináttu.
Þessa vil ég minnast með þessari
kveðju. Áfram liðu árin. Birgir
hafði af og til samband til þess að
frétta af högum fjölskyldunnar og
foreldra minna og þegar líða tók á
af bróður sínum, eftir að mamma
féll frá.
Mér er sérstaklega minnisstætt
samtal sem ég átti við Birgi
frænda í desember á síðasta ári
þegar hann dvaldi á Borgarspít-
alanum. Snorri frændi hafði þá
látið mig vita af högum föður síns.
Faðir minn var með mér og það
urðu fagnaðarfundir þegar þeir
hittust. Frændi fór yfir lífshlaup
sitt í Keflavík og hvernig hann
sjálfur varð ungur sjálfstæður
maður og braust til menntunar, en
fjölskyldan gat í þá daga ekki
kostað öll systkinin til langskóla-
náms. Hann sagði einnig sitthvað
um afa, sem spilaði á píanó hjá
lestrarkennaranum. Grunaði
frænda að hann hefði ekki síður
haft áhuga á píanóinu en að fylgja
honum í kennsluna. Við ræddum
pólitíkina og þar kom ég ekki að
tómum kofunum. Hann talaði eins
og sá sem vel var með á nótunum,
þekkti umræðuna nú og þá og lá
ekki á skoðunum sínum. Hann
vildi heyra mitt álit á mönnum og
málefnum. Hann var skýr og fór
hvergi með fleipur. Þetta var eft-
irminnileg stund. Við kvöddum
frænda og í huganum tóku við
hugsanir um frásagnir frá liðnum
tíma.
Nú kveð ég þig, kæri frændi,
takk fyrir okkar góðu kynni. Kær
kveðja,
Þórhallur Vilhjálmsson.
Birgir Þórhallsson
Elsku amma. Það
var alltaf gaman að
koma í heimsókn til
þín, alltaf svo hress og til í að
spjalla. Ég hellti upp á kaffi handa
okkur enda varstu búin að útskrifa
mig sem kaffisnilling. Það var alltaf
góð afsökun að kíkja til þín í kaffi
þegar ég átti að vera að læra. Við
spjölluðum um margt, þú rifjaðir
upp Reykjavík eins og þú mundir
eftir henni sem ung kona og ég
hafði gaman af því þegar þú sagðir
frá stríðsárunum í Reykjavík. Það
var allt stutt í grínið hjá okkur og
þú tókst alltaf undir þegar ég byrj-
aði að bulla eitthvað. Ég bauð þér
oft í flug á Kirkjubæjarklaustur því
bílferðin var of löng og þú sagðir
alltaf „jájá ég skrepp bara“ og
hlóst.
Við gátum endalaust gert grín
að systrunum Hrönn og Gerði og
þeirra hamförum í stórborginni.
Man einu sinni í sumar, rétt áður
en ég fór til Búdapest, þá bauð ég
þér rauðvín sem mamma hafði gef-
ið þér og þú sagðir „nei, ég er búin
að drekka of mikið“ og glottir. Þú
gafst mér pönnukökupönnu og
pönnukökuuppskrift seinustu jól.
Ég prófaði svo að baka sjálfur, það
gekk ágætlega, kom samt ekki með
Esther Matthildur
Kristinsdóttir
✝ Esther Matt-hildur Kristins-
dóttir fæddist 22.
febrúar 1932. Hún
lést 30. september
2017.
Útför Estherar
fór fram 6. október
2017.
pönnsur til þín því ég
klúðraði helmingnum
og kláraði hinn sjálf-
ur.
Takk fyrir að vera
frábær amma,
skemmtileg og kát.
Ég er svo glaður að
hafa náð að kynnast
þér svona vel síðustu
árin, þú studdir mig í
hverju sem ég tók
mér fyrir hendur.
Ég mun halda áfram í mínu eins
og þú orðaðir það og gera eins vel
og ég get. Ég á eftir að sakna þín
mikið og við öll. Núna ertu komin
til Harðar og afa Þóris. Bestu
kveðjur,
Aron Hansen.
Elsku amma, nú er komið að
kveðjustund.
Þú varst alltaf svo yndisleg
amma, ótrúlega þolinmóð og hóg-
vær. Ég er svo þakklát fyrir allan
þann tíma sem við náðum að eyða
saman. Bæði þegar ég var lítil og í
heimsókn á Laugarvatni eða þú hjá
okkur á Hvolsvelli og seinna þegar
ég flutti til Reykjavíkur til að fara í
menntaskóla. Við áttum heima svo
stutt hvor frá annarri þannig að
það var stutt að skreppa í kaffi og
kökur til þín. Á síðasta árinu mínu í
MR fékk ég svo tækifæri til að búa
með þér í Sóltúni í nokkra mánuði,
en það var mjög gaman hjá okkur.
Við skiptumst á að gera kvöldmat
og horfðum svo annaðhvort á
krimma í sjónvarpinu eða einhvern
íþróttaleik sem var þá í gangi.
Íþróttirnar áttu hug þinn allan, ef
maður var ekki með á hreinu hver
vann leikinn í gær, hvort sem það
var í fótbolta, handbolta eða körfu,
þá vissir þú það alltaf.
Þegar ég flutti svo út til Slóvakíu
sendi ég þér oft póstkort og reyndi
að heimsækja þig sem oftast þegar
ég kom heim í frí. Þú varst svo stolt
af mér og öllum barnabörnunum,
og sagðir okkur öllum hversu
ánægð þú værir að allir væru að
standa sig vel í sínu. Ég er þakklát
fyrir síðasta sumar, ég náði að
heimsækja þig næstum hvern ein-
asta dag og það var alltaf jafn gam-
an. Þú hafðir alltaf frá nógu að
segja og það var alltaf stutt í grínið.
Þú kenndir mér til dæmis að
hella upp á kaffi í sumar, en örugg-
lega reynt oft áður að kenna mér
það, og sagðir mér að það hefði
bara tekist ágætlega. En næst þeg-
ar ég bauð þér að hella upp á kaffi
þá vildir þú frekar te eða kakó og
hlóst svo. En það vita allir að ég er
ekki kaffimanneskja en þú vildir þó
ekki segja mér beint út að ég þyrfti
að æfa mig betur að hella upp á.
Þú varst svo ótrúlega hógvær,
það mátti sko alls ekki snúast of
mikið í kringum þig, en við barna-
börnin vorum farin að þekkja þig
svo vel að við kunnum að dekra við
þig þó þú bæðir ekki um það.
Ég er þakklát og heppin að hafa
átt þig sem ömmu og allar minn-
ingarnar munu lifa lengi.
Guð geymi þig, elsku amma
Esther, nú ert þú komin til afa Þór-
is og Harðar.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Með saknaðarkveðju,
Sara Hansen.