Morgunblaðið - 11.12.2017, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. DESEMBER 2017
✝ Guðrún Matt-hildur Sigur-
bergsdóttir fæddist
20. nóvember 1930
í Ólafsvík. Hún lést
á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
23. nóvember
2017.
Foreldrar Guð-
rúnar voru Oddný
Guðbrandsdóttir
og Sigurberg Ás-
björnsson, skósmiður í Kefla-
vík. Systur Guðrúnar eru Sig-
urrós Unnur, Erla Fanney og
Erna.
Guðrún giftist 13. ágúst 1949
Jóni Björgvini Stefánssyni, skó-
smið, f. 19. október 1927. For-
eldrar hans voru Ingifinna
Jónsdóttir og Stefán Þór-
Dætur þeirra eru Björg, Birna
og Bergrún.
Guðrún og Jón eiga tuttugu
og fimm barnabarnabörn.
Guðrún ólst upp í Ólafsvík
til sex ára aldurs en þá flutti
hún ásamt foreldrum sínum og
systrum til Keflavíkur og lauk
hefðbundinni skólagöngu. Guð-
rún og Jón hófu búskap árið
1949 í Keflavík og bjuggu nán-
ast öll sín búskaparár á Skóla-
vegi 22. Þegar börnin voru
komin á legg vann Guðrún á
barnaleikvelli, í Skóbúð Kefla-
víkur og á Skóvinnustofu Sig-
urbergs sem hún rak ásamt
eiginmanni sínum til fjölda ára.
Guðrún starfaði mörg ár í
skátafélaginu Heiðarbúum í
Keflavík og var skátaforingi
um árabil. Hún var ein af
stofnendum Styrktarfélags
aldraðra á Suðurnesjum og for-
maður þess um tíma.
Útför Guðrúnar Matthildar
fer fram frá Keflavíkurkirkju í
dag, 11. desember 2017, og
hefst athöfnin klukkan 13.
arinsson, bóndi á
Mýrum í Skriðdal.
Börn Guðrúnar
og Jóns eru: 1)
Sigurberg, mat-
reiðslumaður, f.
1950, kvæntur
Dagbjörtu Nönnu
Jónsdóttur. Börn
þeirra eru Jón
Auðunn, Kristinn
Þór og Guðrún
Matthildur. 2) Stef-
án, prentari, f. 1952, kvæntur
Maríu Sigurðardóttur. Börn
þeirra eru Jón Björgvin, Sig-
urður og Svava Ósk. 3) Jó-
hanna, þroskaþjálfi, f. 1953.
Dætur hennar eru Guðrún
Sjöfn, Þurý Ósk og Erla. 4) Ás-
björn, lögmaður, f. 1959,
kvæntur Auði Vilhelmsdóttur.
Þakklæti er það fyrsta sem
kemur í hugann þegar ég hugsa
um tengdamóður mína til 45 ára.
Hún var yndisleg kona með góða
nærveru og fallega sál.
Þegar við Stebbi eignuðumst
fyrsta barnið okkar seint um nótt
var hringt í hana og hún látin vita.
Eftir fimm mínútur var búið að
banka allt upp á sjúkrahúsinu til
þess að líta fyrsta barnabarnið
augum og gleðisvipnum gleymum
við aldrei.
Hann Nonni okkar naut öðrum
fremur góðs af og átti með þér
ómetanlegar gæðastundir fyrstu
tvö árin sem hann var í pössun hjá
þér og fékk í leiðinni aukauppeldi
sem eingöngu ömmur og afar geta
veitt.
Þú umvafðir börnin okkar
Stebba ást og hlýju og þau voru
ávallt velkomin á Skólaveginn,
þegar þau voru í fjölbrautaskól-
anum nutu þau góðs af enda stutt
frá skólanum og heim til ömmu og
afa þar sem þau fóru í hádegis-
mat, skruppu í spjall eða smá kúr í
frímínútum.
Gunna hringdi í marga og tal-
aði oft lengi í símann en hún gerði
samt margt annað á meðan því
það var örugglega 30 m snúra á
símanum sem hún tók með sér um
alla neðri hæðina, að sjálfsögðu
var þetta fyrir tíma GSM-síma.
Síðan kom fílófaxið hennar sem
hafði að geyma öll símanúmer og
heimilisföng og að lokum var hún
komin á tækniöld með Ipad og Fa-
cebook til að fylgjast með stórfjöl-
skyldunni.
Hún mundi alla afmælisdaga
og skrifaði alltaf góð heilræði með
sinni fallegu rithönd og skreytti
síðan kort og umslag með glans-
myndum, límmiðum og íslenska
fánanum.
Það var alltaf mikill gestagang-
ur á heimilinu enda þekki hún
marga og bauð hún alltaf upp á
kaffi, kandís, afaköku eða annað
góðgæti og kvaddi alla með faðm-
lagi.
Það var ekkert mál að velja
sálmana fyrir útförina, hún minnti
okkur reglulega á rauðu bókina
þar sem allt var skráð niður
hvernig hún vildi hafa hlutina frá
A-Ö.
Takk, elsku Gunna, fyrir allt,
þú varst yndisleg tengdamóðir.
Minning þín mun ávallt verða ljós
í lífi mínu.
María Sigurðardóttir.
Amma Gunna var okkur systr-
um mjög kær. Það er okkur ómet-
anlegt að hafa alist upp í návist
hennar.
Amma var alltaf hress, mjög já-
kvæð og skemmtileg. Hún vildi
allt fyrir okkur gera. Hún var svo
mikil amma, elskaði að fá barna-
börnin í heimsókn og naut þess að
finna upp á alls konar skemmti-
legu og jafnvel óhefðbundnu að
gera með okkur. Heima hjá ömmu
og afa var allt fullt til af leikföng-
um, spilum og búningum og það
var ekkert sem ekki mátti gera.
Það var mjög vinsælt að klæða sig
í búninga og fara síðan í hlut-
verkaleik, annaðhvort í kompunni
eða á skóverkstæðinu hans afa.
Það var rosalega gaman þegar
við gistum hjá ömmu og afa, bæði
á Skólaveginum og í Afakoti. Þá
gerðum við margt skemmtilegt
með ömmu. Við föndruðum, sung-
um saman, borðuðum nýbakaða
afaköku og höfðum það notalegt.
Fyrir svefninn hlustuðum við allt-
af á hljóðbækur og fórum svo
saman með bænirnar, en amma
kenndi okkur margar bænir. Þeg-
ar við vöknuðum fórum við yfir í
ömmu og afa rúm og kúrðum á
milli þeirra, hlustuðum á útvarpið
og töluðum saman, það var indælt.
Amma Gunna sló alltaf í gegn í
afmælisveislum okkar. Þar hélt
hún uppi stuðinu með alls konar
leikjum og söngvum. Hún var ein-
staklega barngóð og öll börn
hændust að henni.
Með aldrinum hættum við að
leika með dótið á Skólaveginum
en nutum þess áfram að heim-
sækja ömmu og afa. Við gátum
spjallað við ömmu um allt milli
himins og jarðar í marga klukku-
tíma. Hún hafði frá svo mörgu
skemmtilegu og áhugaverðu að
segja.
Þegar við stunduðum nám við
Fjölbrautaskóla Suðurnesja hlup-
um við oft yfir á Skólaveginn í há-
deginu og fengum heitan og góðan
heimilismat að hætti ömmu. Hún
var mjög góður kokkur og gaf
okkur mörg góð og sniðug ráð
varðandi matseld.
Amma er okkur góð fyrirmynd.
Lífsgleði hennar og jákvæðni eru
góðir eiginleikar sem við tileink-
um okkur. Efst í huga okkar nú er
þakklæti fyrir að hafa átt svona
góða, yndislega og skemmtilega
ömmu. Við erum stoltar af því að
vera barnabörn hennar. Við sökn-
um hennar meira en orð fá lýst.
Björg, Birna og Bergrún.
Elsku amma mín.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði og ennþá meira þakklæti.
Amma, þú varst svo mögnuð
kona. Þú hafðir mikla ást og hlýju
að gefa og gafst hana óspart. Þú
elskaðir að vera í kringum börn og
að vera eiginkona, mamma, amma
og langamma var mikilvægasta og
uppáhaldshlutverkið þitt. Við vor-
um yndin þín og stolt. Hvert sem
þú fórst og sama við hvern þú
varst að ræða vorum við alltaf það
sem þú montaðir þig af.
Sumarbústaðurinn ykkar afa,
Afakot – þar er gott að vera. Við
frænkurnar, ég, Erla og Björg,
fengum oft að fara með ykkur
þangað. Þar var maður dekraður í
botn, fórum í leiki úti og inni, í
heita pottinn oft og mörgum sinn-
um á dag, gömlu dansarnir á laug-
ardagskvöldum með frændum
okkar úr næsta bústað og svo
mætti lengi telja, ég gleymi þess-
um ferðum aldrei. Öll börn elska
að koma í Afakot enda sögðuð þið
alltaf að þessi bústaður væri fyrir
börnin og hann er það svo sann-
arlega.
Á Skólaveginum, heimili ykkar
afa, eru allir velkomnir og tekið á
móti öllum með hlýju, knúsi og
kræsingum því aldrei vildirðu
senda neina frá þér án þess að
vera búin að gefa þeim eitthvað í
gogginn. Þegar við barnabörnin
vorum í Fjölbrautaskólanum nut-
um við heldur betur góðs af kom-
um í heitan mat í hádeginu og
lögðum okkur í sófanum ef eyðan
var löng. Á skóvinnuverkstæðinu
hjá afa fengum við líka að æfa
okkur að afgreiða og njóta þess að
vera með ykkur. Börnin mín eru
svo heppin að hafa haft þig og afa í
lífi sínu, þið eruð frábærar fyrir-
myndir og miklir viskubrunnar.
Þau elska að fá að leika í komp-
unni, ís í frystinum, hlusta á sögur
og fá mikla ást og umhyggju.
Þessar samverustundir með þér
og afa hafa verið ómetanlegar fyr-
ir okkur fjölskylduna. Á Skóla-
veginum er svo margt brallað og
þaðan á maður margar af sínum
bestu minningum. Þér þótti líka
alltaf svo vænt um að fá allt þitt
fólk til þín, á jóladag höfum við
komið saman hjá ykkur afa og þar
er enginn smá flottur hópur á ferð
sem þú varst svo rígmontin af. Ég
er svo ótrúlega heppin að hafa
verið mikið hjá ykkur afa enda er
svo gott að koma til ykkar og fá
ráð, heyra sögur, skilja ættar-
tengslin, já þau varst þú með öll á
hreinu hvernig hver og einn væri
skyldur í okkar fjölskyldu og þú
varst líka með öll símanúmer sem
og afmælisdaga á hreinu. Þér
þótti líka mjög gaman að tala við
fólk bæði á förnum vegi sem og í
síma, við gátum oft talað um
heima og geima svo tímunum
skipti í símann. Í tæknimálum
léstu ekki þitt eftir liggja og
fékkst þér Ipad og Facebook svo
þú gætir séð myndir af fólkinu
þínu og þær skoðaðir þú oft á dag
og fannst hver engillinn þinn öðr-
um fallegri. Þú lést ekki þitt eftir
liggja og varst farin að hlusta á
óperur á Youtube, já þér var sko
margt til lista lagt.
Þið afi eruð fyrirmyndir mínir
og hafið gengið í gegnum súrt og
sætt saman í þau 68 ár sem þið
hafið verið gift og alltaf jafn stolt
og ánægð hvort með annað.
Góði Guð, passaðu vel upp á
ömmu, hún er svo dýrmæt og
vertu afa styrkur á þessum erfiðu
tímum.
Amma, ég elska þig og sakna
þín.
Þinn ástarengill,
Svava Ósk Stefánsdóttir.
Elsku besta amma Gunna.
Þú varst lítið eldri en ég er
núna þegar ég kom í heiminn. Frá
þeirri stundu átti ég og öll barna-
og barnabarnabörnin okkar eigin
verndarengil. Á Skólaveginn og í
Afakoti vorum við alltaf velkomin,
hvort sem það var heimsókn eða í
öllum mögulegum hléum í skólan-
um. Þú varst óendanlega stolt af
okkur öllum og hvattir okkur allt-
af til dáða. En þú kenndir okkur
líka svo margt og þá fór fremst að
vera góður við náungann, leggja
hart að sér og standa á sínu.
Ég er ævinlega þakklátur fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig og
þú átt svo mikinn þátt í því hver
ég er í dag.
Ég sakna þín meira en orð fá
lýst.
Jón Björgvin Stefánsson.
Í lífi okkar allra eru nokkrar
stórar persónur. Fólk sem var
með okkur í æsku, fólk sem er fyr-
irmyndir, fólk sem er skemmti-
legt og fólk sem stendur alltaf upp
úr þegar maður lítur til baka.
Gunna frænka mín var allt þetta
og reyndar margt meira, og alltaf
með sínum sérstaka hætti.
Í hópi barna og frændsystkina
fjögurra dætra afa Sigurbergs
skósmiðs hafði mikil nánd þeirra
systra áhrif á tilveru okkar krakk-
anna frá blautu barnsbeini. Stúlk-
urnar fjórar sem misstu móður
sína á unga aldri voru þá ungar
mæður með hóp barna á svipuðu
reki. Stundum mátti vart milli sjá
hver var mamman og hver var
frænkan þegar kom að uppeldi.
Allar voru þær fullar af kærleika
og alúð en oftar en ekki var það
Gunna frænka sem tók tiltalið
þegar maður var óþekkur.
Á heimili þeirra Gunnu og Jóns
að Skólavegi 22 voru gjarnan stór-
ir hópar barna að leika og alltaf
virtist Gunna frænka hafa fulla yf-
irsýn yfir skarann. Sem fjögurra
barna móður tókst henni að skapa
notalegt en agað og skemmtilegt
andrúmsloft fyrir okkur krakk-
ana. Fyrir utan frændsystkin
voru þar krakkar úr hverfinu og
vinir og vinkonur héðan og þaðan.
Og öll hersingin fékk svo mjólk,
brauð og köku um miðjan dag.
Allir sem sóttu þetta leiksvæði
eiga bara góðar minningar.
Og eðlilega varð svið hennar
stærra í starfi með börnum, þegar
hún tók að sér um árabil foringja-
starf í skátunum og síðar umsjón
með leikvelli. Heilu kynslóðirnar
af stúlkum í Keflavík fengu notið
allra hennar bestu persónutöfra
um árabil í söng, leik og gleði. Og
þegar skátastarfinu lauk tók hún
sér fyrir hendur að skipuleggja og
vinna að málefnum eldri borgara í
tæplega 30 ár.
Alla tíð gustaði af henni Gunnu
frænku hvert sem hún fór. Aldrei
lá hún á skoðunum sínum við
nokkurn mann. Ef henni mislíkaði
eitthvað eða þótti að betur mætti
fara hjá vinum, vandamönnum,
fólki sem hún hitti á förnum vegi
eða forystufólki sveitarfélagsins
mátti viðkomandi eiga von á tiltali,
fundi eða símtali. Þrátt fyrir veik-
indi og þrekleysi síðustu árin virt-
ist aldrei skorta orku til að leið-
beina fólki og veita tiltal.
Hjónaband þeirra Gunnu
frænku og Jóns hefur mér alltaf
þótt bæði fallegt og sérstakt.
Hversu mikið sem af henni gust-
aði virtist Jón alla tíð taka því með
kímni og aðdáun. Í raun mun lík-
ara hjónabandi dagsins í dag en
hjónabandi sem hófst við upphaf
sjötta áratugar síðustu aldar.
Gleðin þegar litið er yfir þeirra
farsæla samband er ekki síst hið
mikla barnalán sem þau hafa notið
á langri ævi. Fátt held ég að hafi
glatt Gunnu frænku meira en að
horfa yfir þann stóra og fallega
hóp kraftmikilla einstaklinga sem
afkomendur þeirra eru.
Það er mikil breyting fyrir okk-
ur öll þegar ein af systrunum fjór-
um fellur frá. Fyrir okkur sem
þekktum og elskuðum hana
Gunnu frænku verður eðlilega
ákveðið tómarúm og söknuður.
Við getum hins vegar yljað okkur
við þá hugsun að Gunna frænka
átti gott líf með góðu fólki.
Kæri Jón, frændsystkin og fjöl-
skyldur.
Ykkur sendum við Guðrún og
fjölskyldan innilegar samúðar-
kveðjur.
Einar Páll Svavarsson.
Jæja, þá hefur hún kvatt okkur,
hún Gunna frænka; móðursystir
mín sem lifði lífinu „umbúðalaust“
í orðsins fyllstu merkingu. Konan
sem notaði sama andlitið heima
hjá sér og út á við, konan sem
hafði skoðanir á öllu, tjáði þær
einmitt alveg umbúðalaust hvar
og hvenær sem var – og hvort sem
maður vildi heyra þær eða ekki.
Og sannfæringarkrafturinn! Mað-
ur lifandi, hann var óviðjafnanleg-
ur. Og auðvitað vildi maður alltaf
heyra það sem Gunna frænka
hafði að segja – einfaldlega vegna
þess að röksemdafærslurnar voru
alltaf skemmtilegar og oftast
óvenjulegar, hvort sem hún var að
ræða skyr, vítamín og Kákas-
usgerla, trúmál eða pólitík, áfeng-
isbölið og skaðsemi reykinga, að
ekki sé talað um framhaldslífið.
Undir ósköpunum gæddi maður
sér svo á súkkulaðibitakökunni
hennar og kaffibolla. Gunna
frænka reiknaði ekkert með mót-
bárum.
Gunna frænka átti gott líf og
viðurkenndi það fúslega. Hún var
ein af þessum konum sem voru
ungar gefnar Jóni. Hennar Jón er
Stefánsson sem mörg okkar
frændsystkinanna ákváðum
mjög ung að árum að væri örugg-
lega besti maður í heimi – og höf-
um ekki hirt um að skipta um
skoðun. Þeirra barna-, barna-
barna- og barnabarnabarnalán
var mikið. Þó það nú væri að Guð-
inn hennar Gunnu frænku sendi
þeim hjónum endalausa halarófu
af krökkum, eins barnelsk og
barngóð og þau hafa alltaf verið.
Enda er allt þeirra fólk gæfufólk.
Í æskuminningakimanum er allt-
af gleði og söngur (Gunna með
gítarinn) – og mikið hlegið.
Gunna frænka tók ekkert mark á
tímanum og tókst að líta framhjá
því að við frændsystkinin yrðum
fullorðin. Þegar maður leit til
hennar í heimsókn varð maður
aftur barn; það voru sagðar sögur
og hlegið mikið.
Auðvitað er komið stórt gat á
heimsmyndina við fráfall Gunnu
frænku, einfaldlega vegna þess
að það fer enginn í skóna hennar.
Við sem erum eitthvað aftar í
krónólógíu framhaldslífsins
væntum þess bara að hún taki
eins höfðinglega á móti okkur
þeim megin eins og hérna megin
þegar þar að kemur – með súkku-
laðibitaköku og kaffi. Haldi ræðu
um að hún hafi nú haft rétt fyrir
sér í einu og öllu. Það verður ekk-
ert reiknað með mótbárum.
Súsanna Svavarsdóttir.
Elskuleg vinkona, Guðrún
Matthildur Sigurbergsdóttir,
hefur nú lokið langri og farsælli
lífsgöngu sinni. Hún var í mörgu
tilliti einstök kona og verður
hennar lengi minnst með hlýhug
og þakklæti af þeim fjölmörgu
sem notið hafa velvildar hennar
og stuðnings.
Ég kynntist Gunnu fyrst þeg-
ar hún settist ung í Héraðsskól-
ann að Laugarvatni haustið 1946
og var hún þar í tvo vetur. Hún
vakti fljótt athygli skólafélag-
anna fyrir einstaka lífsgleði og
drifkraft í félagslífinu. Hún var
skáti, eins og margir nemendur
sem komu frá Keflavík, og varð
hún fljótt mikil lyftistöng fyrir
Dalbúa, skátafélagið á staðnum.
Þar var hún fyrr en varði kosin í
forustusveit, en hún kunni
fjöldann allan af leikjum og söng-
lögum sem sungin voru á kvöld-
vökum.
Á yngri árum mun Gunna hafa
haft hug á því að verða söng- og
leikkona, sem hún hafði vissulega
mikla hæfileika til. Þessar ráða-
gerðir voru studdar af Soffíu
Guðlaugsdóttur leikkonu, en að
ráði varð að Gunna færi fyrst að
Laugarvatni til að afla sér grunn-
menntunar fyrir slíkt nám. Af
ýmsum ástæðum varð ekki af
þessum fyrirætlunum, en á þess-
um árum var í héraðsskólanum
ungur maður, Jón Stefánsson frá
Mýrum í Skriðdal, hálfbróðir föð-
ur míns. Fóru þau Gunna fljót-
lega að stinga saman nefjum og
úr varð nær sjö áratuga ástríkt
og farsælt hjónaband. Eftir
Laugarvatnsdvölina fóru í hönd
barneignir og húsmóðurstörf og
má með sanni segja að Gunna og
Jón hafi stigið mikið gæfuspor
þarna á skólaárunum.
Með einstökum dugnaði og
samheldni réðust þau Gunna og
Jón í að byggja, strax á fyrstu
hjúskaparárum sínum, fallegt
hús að Skólavegi 22 í Keflavík og
hefur heimili þeirra verið rómað
fyrir gestrisni og glaðværð. Mik-
ill ættbogi er frá þeim kominn, en
þau eignuðust fjögur mannkosta-
börn, sem sjálf eiga 12 börn og
barnabarnabörnin eru nú orðin á
þriðja tug talsins.
Ég minnist margra ánægju-
legra stunda með Gunnu og Jóni
af ýmsu tilefni, í skyndiheim-
sóknum á Skólaveginn eða í sum-
arbústaðinn, sælureit þeirra að
Syðri-Reykjum. Ég minnist þess
einnig með miklu þakklæti, að
þegar við Danni hófum okkar bú-
skap fyrir meira en 60 árum,
fengum við að búa um tíma í ris-
inu á Skólaveginum. Eignuðumst
við þar okkar fyrsta barn og naut
ég þá góðrar aðstoðar Gunnu.
Guðrún Matthildur
Sigurbergsdóttir
Takk fyrir þig
sem lifðir fögru,
heiðarlegu lífi. Þú
varst vinur vina
þinna, söngur þinn
hljómfagur, ljóð þín stjörnufák-
ur. Sterkt, gott fas þitt, stundum
viðkvæmur, kannski feiminn,
stór. Kannski varstu tregabland-
inn, þú sjálfur með tilgang og
draumar þínir voru ekki dánir.
Lárus Már
Björnsson
✝ Lárus MárBjörnsson
fæddist 9. október
1952. Hann lést 20.
september 2014.
Útför Lárusar fór
fram í kyrrþey.
Allir sem þú hjálp-
aðir, þetta voru hug-
sjónir í verki. Og
takk fyrir skáld-
skapinn.
Sannfærður, við
vissum að þú gekkst
með svo mannlegan
sannleik. Og skop-
skynið, sannleikann
gast þú líka stílfært.
Gangan með þér í
lífinu var gæfuspor.
Frjáls drengur.
Lífi þínu er lokið, gættu þín
vel. Þú varst elskaður af góðu
fólki. Ég hef kvatt þig hinstu
kveðju.
Ólöf, Hugi og David.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar