Morgunblaðið - Sunnudagur - 21.01.2018, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - Sunnudagur - 21.01.2018, Blaðsíða 14
VIÐTAL 14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21.1. 2018 Þ uríður Blær Jóhannsdóttir leikur stórt hlutverk í Svaninum, nýrri ís- lenskri kvikmynd sem var frum- sýnd í ársbyrjun og í Himnaríki og helvíti sem var frumsýnt um síð- ustu helgi á Stóra sviði Borgarleikhússins. Í þessum verkum vill svo til að karakter hennar ber ekki nafn; persónur eru ónefndar í Svan- inum og í Himnaríki og helvíti gengur hún að- eins undir nafninu „Strákurinn“. Sjálf er hún alltaf kölluð Blær, nafni sem hún fékk ekki skráð í þjóðskrá fyrr en fyrir nokkrum árum því stelpur fengu ekki að heita Blær samkvæmt mannanafnanefnd, bara strákar. Fréttaflutningur um að þriðji mánudagurinn í janúar væri versti dagur ársins fór framhjá henni enda gengur Blævi allt í haginn en hún átti meira að segja afmæli sama dag og viðtalið fór fram, fagnaði 27 ára afmæli. Dagurinn á undan var alls ekki versti dagur ársins hjá henni, afmælisvikan var góð og það sama má segja um allt árið hingað til og í dag laugardag, þegar viðtalið birtist, stíga Reykjavíkurdætur á svið ásamt fleiri rapptónlistarkonum í Gamla bíói en Blær er einn stofnenda þeirra. Í spjalli okkar kemur í ljós að Blær er mikill aðdáandi bandarísku leikkonunnar Kate Hud- son og svo skemmtilega vill til að þær eru báðar dökkhærðar og stutthærðar um þessar mundir en Hudson klippti sig fyrir kvikmyndina Sister á meðan Blær skartar drengjakollinum í hlut- verki stráksins í Himnaríki og helvíti. Gríma Valsdóttir leikur hlutverk stúlkunnar sem er í forgrunni í Svaninum en hún er systir Sölku, góðrar vinkonu Blævar en þær eru sam- an í Reykjavíkurdætrum. Blær frétti af hlut- verkinu þegar Salka fór í prufu en þær systur voru hreinlega of líkar til að geta verið sann- færandi fjarskyldar frænkur í myndinni. Síðar frétti hún af fleirum sem fóru í prufu og fékk sjálf loks að koma í prufu og smellpassaði í hlut- verk ungu konunnar. „Þetta er fyrsta stóra kvikmyndahlutverkið mitt, ég er mikið á skjánum og var að velta fyrir mér hvernig ég vildi gera þetta,“ segir Blær sem fékk innblástur frá fyrrnefndri Hudson, ekki síst leik hennar í Almost Famous, sem er í miklu uppáhaldi hjá henni. Í myndinni leikur hún á móti þekktum leik- urum eins og Kötlu Margréti Þorgeirsdóttur, Þorvaldi Davíð Kristjánssyni og Ingvari E. Sigurðssyni. Kötlu og Grímu þekkti hún en ekki hina. „Það var bara eins og við hefðum alltaf þekkst þegar hópurinn kom saman. Við bjugg- um saman á einum stað og urðum bara eins og fjölskylda. Alltaf á kvöldin eftir tökur fórum við í sánu eða pottinn og fengum okkur bjór og fór- um á trúnó. Það var alveg magnað og gaman að vera svona út af fyrir okkur, þarna var enginn annar,“ segir hún en tökur fóru fram í Svarf- aðadal. „Við erum ennþá góðir vinir en Þorvaldur bauð okkur heim í jólasíld um daginn. Þetta er orðinn vinahópur,“ segir hún. Er ekki gaman að upplifa þessa stemningu, hóp sem vinnur saman sem ein heild? „Ég hef aldrei upplifað leiklistina öðruvísi síðan ég útskrifaðist. Ég man þegar ég var á lokaárinu í leiklistarnáminu í LHÍ, þá vorum við látin fara í leik þar sem við vorum ein í liði og öll á móti hvert öðru og kennarinn sagði: „Svona verður þetta þegar þið komið út á mark- aðinn. Allir eru óvinir ykkar. Þið eruð að kepp- ast um hlutverkin.“ Ég ætla ekki að gera lítið úr því að það sé erfitt að fá vinnu en leikarar eru upp til hópa svo heilsteyptar manneskjur að þeir vita að það hefur ekkert upp á sig að vera með dívustæla og læti,“ segir Blær og tek- ur Svaninn sem dæmi. „Við erum öll í mismunandi hlutverkum í þessari mynd. Það sem skiptir máli og það sem er skemmtilegast að horfa á er gott samband milli fólks. Það er enginn einn að fara að draga einhverja lest,“ segir Blær og bætir við að það hafi verið virkilega góð lífsreynsla að taka upp þessa mynd og segir leikstjórann Ásu Helgu Hjörleifsdóttur hafa gott innsæi. Konur völdu karla Óvenjumargar konur unnu við framleiðslu þessarar myndar. „Þegar ég var komin með hlutverkið og við vorum ennþá að leita að leik- ara í hlutverk vinnumannsins [sem Þorvaldur Davíð síðan hreppti], þá sátum við einhverjar sex konur saman og mennirnir komu inn einn af öðrum í prufu. Síðan var frammistaða leik- aranna rædd og mér leið bara eins og það væri verið að gera eitthvað sem mætti ekki því venjulega er þetta öfugt, sex menn inni í her- bergi og svo koma leikkonur inn ein af annarri. Það var skemmtileg reynsla að vera bara með konum í listrænu teymi.“ Eftir þetta kvennatal berst talið náttúrlega að #metoo-byltingunni, sem Blær fagnar. „Það væri frábært ef þetta kæmi því til leiðar því að það væri alltaf sjálfsagt í allri misbeitingu valds að maður bæri kennsl á það og segði að þetta væri ekki rétt. Bara eins og með einelti, þú tek- ur ekki einn á því að vera lagður í einelti, það er fólkið í kringum þig sem á að taka á því. Þetta er sameiginlegt átak að enginn sé lagður í ein- elti og það þarf líka sameiginlegt átak að eng- inn sé beittur ofbeldi.“ Blær útskrifaðist úr LHÍ fyrir þremur árum en skólinn hefur komist á blað í #metoo- sögunum. Hvernig skyldið málið horfa við henni? Blær hugsar sig lengi um áður en hún svarar. „Ég fann fyrir skrýtnum hugsunarhætti og misbeitingu valds þegar ég var í skólanum sem ég fann svo ekki fyrir þegar ég kom út á vinnu- markaðinn. Það er eitthvert tungumál þarna sem ég er enn að reyna að fletta ofan af hjá sjálfri mér. Mér fannst af því að skólinn er verndað umhverfi þá eigi að ýta manni lengra og maður eigi að gera meira en það er bara rangt, sem ég er að átta mig á fyrst núna. Mað- ur er ekki mikið að spyrja spurninga sem nem- andi. Þarna er fólkið með tengslin sem maður er ekki með sjálfur; fólkið sem kannski ræður því hvort maður fái eitthvað að gera eða ekki. Mér þykir vænt um fólkið þarna en það er margt sem mætti betur fara.“ Typpið lak niður Blaðamaður sá forsýninguna á Himnaríki og helvíti og þá leit út fyrir að Blær væri með ágætis pakka á milli fótanna. „Í sýningunni er ég í svona nærbuxum með typpi. Á forsýning- unni var ég ekki komin með nærbuxurnar og typpið var alltaf að leka niður. En svo náðum við að festa það og minnka. Það er aðallega þarna til að ég fari ekki í einhverja hafmeyju- stellingu,“ segir hún og bendir á að hún sé kona að leika strák en ekki karl. „Kona að leika karl er alltaf eitthvert grín og þá verður hún eins mikill karl og hægt er. Ég er bara að leika karakterinn í aðstæðunum. Ég er með drengjakoll og í strákafötum og það er al- veg nóg.“ Verkið gerist í fortíðinni, þar sem fátæklegt líf stjórnast af fiskveiðum og náttúruöflunum. Veltirðu mikið fyrir þér lífinu á þessum tíma og hvað fólk væri að hugsa? „Ég fór að hugsa um dauðann því verkið snýst mikið um að lifa lífinu áður en maður deyr. Ég fór að velta fyrir mér: hvað er að lifa, er ég að lifa rétt? Mun ég sjá eftir einhverju þegar ég er áttræð. Ég hugsaði mikið um hvað- an við erum.“ Í verkinu eru persónur sem teljast tilfinn- ingalega lokaðar og segist Blær hafa tekið eftir mörgum þannig á förnum vegi á meðan hún var að æfa verkið. „Ég er sjálf tilfinningalega lok- uð, ég get ekki grátið í jarðarförum en ég get grátið uppi á sviði. Við berum litla virðingu fyr- ir mýkt á Íslandi. Við berum virðingu fyrir því að vera töff. Konur sem leika karla og geta það, þeim er hampað fyrir, það er yfirleitt Gríma þar. Hallgerður langbrók, hún er með þetta, all- ar hörðu konurnar eru nettastar. Þess vegna eru Reykjavíkurdætur uppsprottnar á Íslandi, við erum allar svo harðar,“ segir hún. „Ég held að ég sé alveg nokkuð mjúk í sam- skiptum við fólk, ég er ekki með mikinn skjöld. Ef þú ert ekki með neina stæla er fólk yfirleitt með minni stæla til baka, tilbúnara að vera það sjálft. Svo er sömuleiðis vont þegar maður talar við einhvern með opið hjarta og fær einhvern skít til baka. Maður þarf að minna sig á að það er fólk sem á erfitt, þegar fólk er með skjöld er það af því að það hefur verið sært.“ 101 Austurbæjarskóli Blær ólst upp í 101 Reykjavík. „Ég var í Austur- bæjarskóla þar sem eru bara börn leikara, út- lendinga og öryrkja, þannig að allir eru fátækir.“ Að öllu gamni slepptu hefur Austurbæjar- skóli sett mark sitt á hana. Þar kynntist hún m.a. Kolfinnu Nikulásdóttur en þær stofnuðu Reykjavíkurdætur saman. Margir samtíða henni úr skólanum hafa sett mark sitt á menn- ingarlífið eins og tónlistarmennirnir Unnsteinn Manúel Stefánsson og Sturla Atlas. „Mér líður stundum eins og ég sé ennþá í Austurbæj- arskóla.“ Unnsteinn, Kolfinna og Blær voru Dreymir um að vera í Disney-mynd Hún leikur stórt hlutverk í Svaninum og fer á kostum í burð- arhlutverki í Himnaríki og helvíti í Borgarleikhúsinu þannig að árið byrjar vel hjá Þuríði Blævi Jóhannsdóttur. Hún er líka rappari en hún er einn stofnenda Reykjavíkurdætra. Í viðtalinu kemur í ljós að hún er aðdáandi Kate Hudson og ber með sér þann draum að tala fyrir persónu í Disney-kvikmynd. Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is ’Ég er sjálf tilfinningalega lok-uð, ég get ekki grátið í jarðar-förum en ég get grátið uppi ásviði. Við berum litla virðingu fyrir mýkt á Íslandi. Við berum virðingu fyrir því að vera töff. „Ég held að flestir haldi að við séum að reyna að koma einhverjum femínískum áróðri til skila. En við erum að gera nákvæmlega það sama og allir hinir, rappa og gera það sem okkur finnst gaman. Það er pólitískt af því að við erum konur og hugðarefni okkar eru meira ögrandi heldur en annarra,“ segir Blær um Reykjavíkurdætur.

x

Morgunblaðið - Sunnudagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið - Sunnudagur
https://timarit.is/publication/1078

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.