Morgunblaðið - Sunnudagur - 21.01.2018, Blaðsíða 37

sínar bestu hliðar, og hélt sér til fyrir það fyrstu
fjórar aldirnar eða svo. Það var engu líkara en að
Ferðamálaráð færi þá með umboð almættisins,
fyrst í Óðins nafni og svo þess sem við þekkjum
betur núna.
Íbúar landsins voru um 70 þúsund þegar land-
námi lauk. Mörgum öldum síðar þegar heimastjórn
og fullveldi voru á næstu grösum voru Íslendingar
loksins aftur orðnir 70 þúsund. Það komu skeið þar
sem þjóðin hékk í að vera rúmur helmingur af því.
Það var mjög hart skömmu áður en það varð betra.
Stór hópur Íslendinga hafði misserin á undan „flutt
vestur“. Við eigum flest ættingja þar, og ekki svo
fjarskylda. Og Ísland sem slíkt á þar marga trygga
vini. Þetta góða fólk, sem er stoltir þegnar land-
anna sem tóku á móti blásnauðum Íslendingum fyr-
ir nærri hálfri annarri öld, er ótrúlega margt með
Ísland á næstu hillu þar fyrir neðan.
Mörg okkar hafa eignast þar trygga hollvini.
Ættingjar og vinir eru
stundum sami maðurinn
Flest eigum við bærilega stóran hóp ættingja sem
aldrei eru mjög langt undan. Það er gott að vita af
honum. Ekki síst ef þeir eru um leið í hópi bestu
vinanna.
Og svo eru það hinir, sem eru óskyldir flestir, en
öflugir og góðir vinir sem aldrei bregðast, og næst
þeim samferðamenn sem maður hefur ástæðu til að
treysta og meta mikils.
Suma úr þessum hópi fékk bréfritari í gervi af-
mælisbarns að hitta í vikunni sem var að líða. Á
fimmta hundrað manns komu upp í Hádegismóa til
að samgleðjast þar, en í húsunum þar starfa nokk-
uð á þriðja hundrað manns.
Það er þakkarefni hvað hefur orðið lítil hreyfing
á mannskap hjá Árvakri síðan við Haraldur Jo-
hannessen vorum settir þarna að ritstjórn. Ýmsir
hafa horfið til annarra starfa, t.d. á öðrum fjöl-
miðlum, en margir þeirra kosið að snúa til baka og
verið vel fagnað. Fólki hefur auðvitað fjölgað nokk-
uð síðustu árin vegna aukinnar fjölbreytni í rekstr-
inum, svo sem með nýju útvarpi, K-100, sem styrk-
ist hratt, útgáfu sem tengist vörum frá Disney og
hratt stækkandi vef, svo nokkuð sé nefnt.
Gamlir kunningjar kitla
Á jólatíð hefur Ríkisútvarpið þann ágæta hátt á að
draga fram margvíslegt efni og endurflytja. Þar
koma margir kunningjar fram, klassískir meira og
minna, hvort sem um er að ræða tónlist, leikrit,
fróðleik eða kvikmyndir. Fáar kvikmyndir úr öllum
fjöldanum þola að oft sé horft. En sumar gera það.
Bréfritari horfði á þrjár, a.m.k. að mestu, og þær
standast tímans tönn vel. Hjónin í Skerjafirði duttu
inn í seinni hluta á mynd um stamandi kónginn
Georg 6., föður Bretadrottningar. Sú mynd er
ágætlega ljúf og passar í áreynslulausa jólatíð.
Þegar myndinni lauk og „stafirnir“ voru að renna
var haft orð á því hversu prýðleg ljúflingsmynd
þetta væri og um leið og það var nefnt birtist nafn
leikstjórans og framleiðandans Harvey Weinstein.
Rullan stóð um stund í koki bréfritara sem stamaði
ekkert minna en kóngurinn í myndinni: „Ég skal
aldrei segja þetta aftur.“ „Me too,“ sagði hinn
áhorfandinn.
Næsta mynd sem þessir sóffistar jólaafslöppunar
sáu saman var Forrest Gump. Hún heldur sér ekki
síður vel, sem er ekkert sérstakt afrek því hún á
enn langt í sjötugt.
Forrest Gump segir og gerir í fyrstunni flest öf-
ugt að manni virðist. En allt snýst honum í hag. Í
Víetnam er hann eins og Sveinn dúfa Runebergs
sem rauk inn í bardagann þar sem hann var verst-
ur þegar skipun kom um að hörfa. Dúfa varði einn
brúna mikilvægu fyrir óvígum her andstæðinga.
Hann haggaðist ekki í kúlnahríðinni. En þegar liðs-
auki barst loks lá hann fallinn með aðeins eina kúlu
í skrokknum. Sú kúla hafði ratað rétt. Hún var í
hjartastað. Forrest Gump bjargaði mörgum félaga
sinna, sumum illa löskuðum, og fékk æðsta heið-
ursmerki Bandaríkjanna. Hann hóf svo rekstur um
rækjuveiðar sem hann þekkti hvorki haus né sporð
á (ef hafa má það um rækjur). Allar tilviljanir lögð-
ust ætíð á sveif með Forrest Gump en honum var
rétt sama og tók varla eftir því. Líka þegar félagi
hans festi rækjugróða þeirra í „epla- og ávaxtafyr-
irtæki“ eins og Forrest orðaði það (Apple) og hann
var orðinn einn af ríkustu mönnum landsins.
Í lok þessarar myndar reyndi bréfritari að gæta
sín eftir flumbruganginn fyrr, en sagði þó eftir
nokkra umhugsun: „Bandaríkin eru komin með
annan svona.“ „Hvern?“ spurði frúin. „Forrest
Trump!“
Seinasta myndin sem þau hjón horfðu á saman
var The Godfather þar sem Brando kemur mest við
sögu. Don Corleone sagði við son sinn: „Hafðu vini
þína nálægt þér en óvini þína enn þá nær.“ Og þeg-
ar hann komst ekki hjá að afgreiða mál með afger-
andi hætti, þegar viðsemjandi hafði þráast við að
taka tilboði sem hann gat ekki hafnað, sagði Vito
Corleone mildilega: „Þetta er ekkert persónulegt,
eingöngu viðskipti.“
Kvöldið 17. janúar var þó ekki tekið mið af þess-
ari klóku tillögu Guðföðurins. Vinirnir voru þar en
hinir víðsfjarri.
Sú stund snerist ekki um viðskipti.
Hún var eingöngu persónuleg.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
21.1. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 37