Morgunblaðið - 26.05.2018, Page 12

Laugavegi 77 | 101 Reykjavík | Sími: 551 3033 Flottir
í fötum
Frábært úrval
af útskriftar
fötum frá
B E C K
U O M O
12 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. MAÍ 2018
Feðgar Grafalvarlegir við sviðið í Dublin, feðgarnir Davíð Magnússon og Magnús Kjartansson.
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
Hinn gamalreyndi tónlist-armaður Magnús Kjart-ansson segir hafa veriðmeiriháttar upplifun að
fylgjast með tónlistarsnillingunum á
áttræðisaldri í hljómsveitinni Roll-
ing Stones á sviðinu í Dublin hinn
17. maí sl. þar sem gömlu meistar-
arnir héldu sína fyrstu tónleika í
seinni hluta Evróputúrs, en túrinn
sá ber yfirskriftina Stones – No
Filter, og lögðu þeir upp í hann sl.
haust. Magnús var í hópi áheyrenda
á tónleikunum ásamt Davíð syni
sínum og góðum vinum.
„Þessir kappar í hljómsveitinni
gefa sterklega út frá sér það merki
að maður eigi ekkert að vera að líta
á sig sem of gamlan. Þeir eru í
fantaformi þótt þeir séu búnir að
vera að og koma fram á tónleikum í
fimmtíu ár. Það var magnað að
Jagger, sem verður 75 ára í sumar,
mætti snemma dags á leikvanginn
og æfði sína sviðsframkomu, hljóp
um allt sviðið og dansaði við eigin
söng hljómsveitarlaust um hábjart-
an dag, innan um almenna starfs-
menn sem voru að stilla upp. Þetta
segir mér að stundum sé ég sjálfur
kannski ekki nógu vel undirbúinn
fyrir tónleika,“ segir Magnús og
hlær.
Þeir voru persónulegir
„Þetta sýnir vel hversu mikill
fagmaður Jagger er, að fara svona
vel yfir þetta allt saman fyrir tón-
leika og festa sviðsframkomuna í
hausinn á sér fyrir kvöldið. Þarna
var ekki kæruleysinu fyrir að fara.
Og ég sá engin þreytumerki á þess-
um mönnum í hljómsveitinni, sem
allir eru á áttræðisaldri. Það er
greinilegt að þeir eru allir í mjög
góðu formi, og oft læðist að manni
sú hugsun að lífernið hljóti að vera í
mjög fínum farvegi þó svo að ímynd
hljómsveitarinnar, „The bad boys
með tunguna úti“, ullandi á heim-
inn, vísi til allt annars og síðra líf-
ernis,“ segir Magnús og bætir við
að hljómlistarmenn á Íslandi á
þeirra aldri séu margir hverjir ekki
að spila sér til ánægju.
„Mér fannst mjög mikill munur
á að sjá þessa kappa spila núna og
fyrir tuttugu árum þegar ég sá þá í
London vegna þess að Rolling Ston-
es er eina hljómsveitin í heiminum
sem getur látið upplifun fólks á sjö-
tíu þúsund manna leikvangi vera
eins og það sé statt á litlum blús-
klúbbi, en með þeim orðum er ég að
vitna í dóma sem skrifaðir voru eft-
ir þessa tónleika í Dublin um dag-
inn. Allir hljómsveitarmeðlimir voru
mjög persónulegir á þessum tón-
leikum, þeir gáfu mikið af sér og
náðu sambandi við tónleikagesti.
Það þarf að hafa töluverða útgeisl-
un til að ná sambandi við þá sem
eru í mestri fjarlægð á leikvang-
inum, það er enginn smá spotti.
Mér fannst stórkostlegt að verða
vitni að þessu,“ segir Magnús og
bætir við að hljómsveitarmeðlimir
hafi greinilega verið edrú á sviðinu.
„Þeir hafa verið fljótir að fatta
á ferlinum að syndsamlegt líferni og
sukk mundi ekki duga þeim til að
ná þeim árangri sem raun ber vitni
og við sjáum í dag.“
Þeir nutu sín einstaklega vel
Þegar Magnús er spurður hvað
honum hafi þótt eftirminnilegast og
vænst um eftir þessa upplifun segir
hann að sér hafi þótt vænst um að
upplifa og verða vitni að ánægju
hljómsveitarmeðlima af því að spila
tónlistina sína.
„Hvernig þeir tóku hver annan
inn og hvað þeir skemmtu sér vel
og nutu sín. Ég hef séð svo mörg
blóm fölna á ævinni, oft séð að
menn hætta að gefa af sér þegar
það að koma fram er aðeins orðið
skylda. En þarna í Dublin fann
maður að þeir félagarnir í Rolling
Stones elska sviðið, þeirra tilvera er
þar. Keith Richard sagði einhvern
tíma þegar hann var að ganga inn á
svið: „Loksins kemst maður í
þögn,“ samt var hann að fara inn á
svið til að spila háværa tónlist, en
þetta var hans svæði þar sem allt
annað áreiti hverfur. Enginn að
trufla hann í hans heimi.“
Á meðan báðir eru lifandi
Þegar Magnús er spurður
hvort hann haldi að þetta hafi verið
í síðasta sinni sem þeir rúllandi
steinarnir fara í tónleikaferðalag
svarar hann því með því að vitna í
orð sem hann heyrði úti í Dublin:
„Á meðan Mick Jagger og
Keith Richards eru báðir lifandi,
turnarnir í bandinu, og ef sam-
komulag næst milli þeirra um að
koma fram, þá verður það gert.“
Magnús segir að aðalatriðið sé
að þeir eru á Evróputúr, því fyrir
vikið er hátíð hjá mörgum íslensk-
um aðdáendum sem sleppa helst
ekki tækifærinu að sjá þá á sviði.
„Margir Íslendingar hafa farið
tíu til þrjátíu sinnum á tónleika með
Rolling Stones, vinur minn er þar á
meðal, Keli Jens í Keflavík. Hann
er með varirnar og tunguna, vöru-
merki Rolling Stones, málað á þakið
á íbúðarhúsinu sínu, svo harður
aðdáandi er hann. Ég efast ekki um
að hann skellir sér á tónleika í þetta
sinn, hann eltir og safnar. Ég fékk
að kynnast mörgum slíkum harð-
kjarna Stones-aðdáendum í hópi Ís-
lendinga þegar ég fór fyrir tuttugu
árum sem fararstjóri á Stones-
tónleika, en þá vorum við með Roll-
ing Stones-kvöld í stórum sal og þar
var spurningakeppni. Í ljós kom að
fólk vissi til dæmis upp á dag hve-
nær hvaða lag kom út með þessum
meisturum, en ég, sjálfur tónlistar-
maðurinn, vissi engin af þessum
svörum,“ segir Magnús og hlær.
Nánar má lesa um upplifun Magn-
úsar á tónleikunum á baksíðu blaðs-
ins í dag.
Þeir elska sviðið, þeirra tilvera er þar
„Ég sá engin þreytumerki
á þessum mönnum, sem
allir eru á áttræðisaldri.
Það er greinilegt að þeir
eru allir í mjög góðu
formi,“ segir Magnús
Kjartansson, nýkominn
heim af Stones-tónleikum.
Dublin 2018 Magnús segir sviðið hafa verið gríðarstórt og 70 þúsund manns mættu á leikvang-
inn. Keith Richards og Charlie Watts er hér varpað á skjá en Jagger hleypur um sviðið.
Hittu vini og fjölskyldu F.v. Jane Rose, aðstoðarkona Keiths, Jón Ólafsson,
Guðleifur bróðir hans og hans kona Marta, Friðrik bróðir Mörtu og Magnús.
Ljósmynd/Wikipedia-Nationaal Archief
Ofursvalur Rokkstjarnan munnstóra Mick Jagger á
sínum yngri árum, á tónleikum í maí árið 1976.
Gömlu brýnin Keith Richards, Mick Jagger, Charlie Watts og Ronnie Wood lögðu upp í tónleika-
ferðina Stones – No Filter í fyrrahaust og halda ótrauðir áfram. Ekki dauðir úr öllum æðum.