Morgunblaðið - 26.05.2018, Síða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. MAÍ 2018
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ Karl Ásmund-ur Hólm Þor-
láksson fæddist á
Siglufirði 5. janúar
1935. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Grenilundi, Greni-
vík, 20. maí 2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Þorlák-
ur Guðmundsson, f.
22. júlí 1894, d. 5.
júní 1994 og Guð-
rún Jóhannsdóttir, f. 6. júní
1897, d. 5. apríl 1963. Ásmund-
ur var þriðji yngsti í röð ellefu
systkina sem eru nú öll látin.
Eftirlifandi eiginkona
Ásmundar er Hildigunnur Ey-
fjörð Jónsdóttir, f. 11. maí 1929,
frá Finnastöðum á Látraströnd.
Ásmundur og Hildigunnur eign-
uðust fjögur börn. Þau eru: 1)
Fanney Sólborg, f. 25. ágúst
1967. 2) Elísa Jóna, f. 12. nóv-
ember 1968, gift Grétari Jóni
1977. Dóttir þeirra er Margrét
Fanney Storm, f. 15. nóvember
2016. Fyrir átti Kristján dæt-
urnar Ásdísi Marín, f. 19. mars
2000, og Hildi Ólöfu, f. 7. febr-
úar 2006.
Ásmundur eignaðist fjögur
börn fyrir hjónaband sitt og
Hildigunnar. Þau eru Jónína
Guðrún, f. 19. mars 1961, Andr-
és Þór, f. 9. júní 1963, Guðrún
Þórlaug, f. 15. júlí 1964, og
Guðrún Ásdís, f. 7. október
1966.
Ásmundur var lærður húsa-
smíðameistari og lauk meist-
araprófi í því fagi árið 1961.
Hann vann við iðn sína stóran
hluta ævi sinnar en einnig önn-
ur störf eins og sjómennsku og
fiskvinnslu.
Ásmundur og Hildigunnur
bjuggu lengst af á Grenivík.
Þar byggðu þau sér hús, Birki-
mel, sem var æskuheimili barn-
anna. Á seinni árum bjuggu þau
um tíma á Akureyri. Þau fluttu
aftur til Grenivíkur þar sem
þau dvöldu á Hjúkrunar- og
dvalarheimilinu Grenilundi.
Útför Ásmundar fer fram frá
Grenivíkurkirkju í dag, 26. maí
2018, og hefst athöfnin kl. 14.
Pálmasyni, f. 2.
desember 1968.
Synir þeirra eru
Brynjar Hólm, f.
22. febrúar 1994,
og Arnar Pálmi, f.
20. september
1997. 3) Kristinn
Hólm, f. 26. októ-
ber 1971, kvæntur
Ernu Rún Frið-
finnsdóttur, f. 15.
janúar 1973. Börn
þeirra eru Steinar Freyr, f. 21.
maí 1994, Berglind Birta, f. 28.
desember 1999, Friðfinnur
Steindór, f. 10. maí 2003, og
Heiðrún Anna, f. 7. febrúar
2012. Fyrir átti Kristinn soninn
Fannar Hólm, f. 18. mars 1990.
Dætur hans eru Ása Brynja, f.
14. september 2009 og Katrín
Rós, f. 27. september 2013. 4)
Kristján Þór, f. 7. júní 1973,
kvæntur Hönnu Björgu Mar-
grétardóttur, f. 23. október
Elsku pabbi okkar er fallinn
frá og komið að kveðjustund.
Dauðinn markar þáttaskil og það
er okkur eðlislægt að óttast það
sem við þekkjum ekki. Það er
sárt til þess að hugsa að sam-
verustundirnar verði ekki fleiri í
þeim veruleika sem er okkur
sýnilegur. Við viljum trúa því og
treysta að við eigum eftir að hitt-
ast á ný og erum þakklát fyrir
þann tíma sem við áttum með
pabba okkar.
Það er margs að minnast og
þakka fyrir þegar komið er að
kveðjustund. Pabbi reyndist
okkur góður og ástríkur faðir.
Hann var klettur í tilveru okkar
allra sem við höfum alltaf getað
leitað til og fengið stuðning frá.
Það var alltaf hægt að treysta á
hjálpsemi hans, hvort heldur
sem verkin voru stór eða smá.
Persónuleiki hans var heil-
steyptur og einkenndist af ein-
lægni, heiðarleika, samvisku-
semi, réttsýni og mikilli innri
hlýju. Þessir þættir hafa haft
mótandi áhrif á okkur systkinin
sem einstaklinga og lifa áfram í
minningunum.
Pabbi var húsasmíðameistari
að mennt og vann við þá iðn stór-
an hluta ævi sinnar. Hann vann
einnig önnur störf, t.d. sjó-
mennsku og fiskvinnslu. Pabbi
hafði alltaf vandvirkni, sam-
viskusemi og dugnað að leiðar-
ljósi við störf sín. Sem dæmi um
vandvirkni pabba smíðaði hann
harðviðarhurð sem útskriftar-
verkefni árið 1961. Þessi hurð
stendur enn og er búin að standa
af sér margvíslega veðráttu.
Pabbi byggði sér og fjölskyldu
sinni heimili, Birkimel á Greni-
vík. Við byggingu Birkimels
sýndu pabbi og mamma mikinn
dugnað og samviskusemi. Þau
vildu ekki eyða um efni fram og
því bjó fjölskyldan einungis á
neðri hæðinni til að byrja með.
Síðan varði hann frítíma sínum í
að klára efri hæðina. Pabbi var
mikill fjölskyldumaður og bar
hag fjölskyldu sinnar mjög fyrir
brjósti. Hann var meðvitaður um
líðan okkar og fylgdist vel með
barnabörnum sínum og langafa-
börnum. Það gladdi hann sérlega
mikið að heyra að barnabörnin
vildu mennta sig, stunda íþróttir
og ferðast. Ef til vill upplifði
hann margt í gegnum þau sem
hann hefði viljað gera.
Pabbi var vel lesinn og fylgd-
ist alla tíð með fréttum og
heimsviðburðum. Hann hafði
ákveðnar skoðanir á hinum ýmsu
málefnum. Til að mynda fannst
honum illa vegið að smábátaút-
gerðum og stjórnmálaákvarðan-
ir voru honum misvel að skapi.
Pabbi eyddi töluverðum tíma
þegar hann bjó á Akureyri síð-
ustu árin í bílskúrnum við að
smíða listaverk. Þá ómaði iðu-
lega falleg tónlist fyrir eyrum en
hann hafði mikla unun af tónlist.
Stórtenórarnir Bocelli, Pavarotti
og Domingo voru í miklu uppá-
haldi.
Síðustu æviárin dvaldi pabbi á
Dvalarheimilinu Grenilundi á
Grenivík. Þar nutu þau mamma
frábærrar umönnunar sem við
erum mjög þakklát fyrir.
Við þökkum pabba fyrir allar
dýrmætu stundirnar sem við átt-
um með honum. Hann elskaði
okkur og við elskuðum hann. Sá
kærleikur verður varðveittur
áfram og haldið á lofti til
mömmu og afkomenda þeirra.
Hvíldu í friði, elsku pabbi. Hafðu
hjartans þakkir fyrir styrka og
farsæla handleiðslu alla tíð. Þín
verður sárt saknað.
Fanney, Elísa Jóna, Krist-
inn Hólm, Kristján Þór.
Elsku afi okkar, nú er komið
að kveðjustund. Það virðist svo
óraunverulegt að þú sért farinn
frá okkur. Þú sem varst alltaf til
staðar, sama hvort það var í leik
eða starfi. Allar minningarnar
sem við eigum um þig munum
við geyma í hjörtum okkar og
hlökkum til að segja börnum
okkar sögur af þér í komandi
framtíð. Við munum sakna þess
að koma í heimsókn til ykkar
ömmu og finna lyktina af nýbök-
uðum kleinum, hlusta á útvarpið
og gæða okkur á brjóstsykrinum
sem amma laumaði til okkar og
þú stalst í með okkur. Það var
alltaf ákveðin ró að koma í heim-
sókn til ykkar, þú varst alltaf svo
yfirvegaður og rólegur. Við mun-
um eftir þér brosandi og það var
alltaf stutt í hláturinn.
Þegar við barnabörnin sett-
umst niður til að skrifa þessi orð
komumst við að því að flest okk-
ar áttum við eina sterka sameig-
inlega minningu. Þegar þú sast í
hægindastólnum þínum, inni í
stofu með okkur, sokkinn í
Tinna-teiknimyndirnar sem þér
þóttu ekki síðri en okkur. Þær
voru ófáar stundirnar sem við
áttum með þér yfir þessum
teiknimyndum.
Við hófumst því handa við að
bera saman bækur okkar og í
ljós komu margar skemmtilegar
minningar um hann afa okkar.
Vorið 2015 þegar Steinar var
staddur í Víetnam sá hann mál-
aða mynd af teiknimyndapersón-
unni Tinna í Saigon. Honum varð
þá strax hugsað til afa Ása og
ákvað, þrátt fyrir að myndin
hafði kostað hálfa milljón í þar-
lendri mynt, að festa kaup á
verkinu. Það situr fast í minni
Brynjars þegar hann gisti hjá
afa og ömmu. Í ófá skipti vakn-
aði hann um miðjar nætur við
söng og eftir þónokkur gisti-
kvöld komst hann að því að það
var afi sem söng þennan óperu-
söng upp úr svefni. Fannar man
helst eftir heimsóknunum til afa
og ömmu í Birkimel sem ein-
kenndust af því að amma var
uppi í eldhúsinu að baka eitthvað
ljúffengt. Á meðan var afi í bíl-
skúrnum að dunda sér. Hann var
alltaf til í að smíða eitthvað með
okkur, alveg sama hvað það var.
Óháð því hversu galin hugmynd-
in var. Honum tókst alltaf með
einhverjum ótrúlegum hætti og
vandvirkni sinni að töfra fram
hin ýmsu listaverk með okkur
þar.
Þær voru margar stundirnar
sem við áttum með þér, elsku afi.
Við minnumst þeirra með hlýhug
og varðveitum þær áfram með
okkur. Við minnumst þín sem
kærleiksríks, yfirvegaðs og ein-
lægs manns sem seint verður
gleymt. Hvíldu í friði, elsku afi,
minning þín er ljós í lífi okkar.
Þín barnabörn,
Fannar Hólm, Brynjar
Hólm, Steinar Freyr, Arnar
Pálmi, Berglind Birta, Ásdís
Marín, Friðfinnur Steindór,
Hildur Ólöf, Heiðrún Anna
og Margrét Fanney.
Karl Ásmundur
Hólm Þorláksson
✝ RagnheiðurGuðmunds-
dóttir fæddist
áMýrargötu 1 í
Reykjavík 24. jan-
úar 1929. Hún lést
á Hrafnistu í
Hafnarfirði 18.
apríl 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Steinunn
Anna Sæmunds-
dóttir, f. 26.11.
1901, d. 28.9. 1980, og Guð-
mundur Þórarinn Tómasson, f.
31.1. 1903, d. 2.12. 1945.
Ragnheiður var elst fimm
systkina, tvíburabræður henn-
ar voru Sæmundur, f. 14.12.
1930, d. 1.11. 2001, og Tómas,
f. 14.12. 1930, d. 15.11. 1993,
Guðmundur Ingi Guðmunds-
son, f. 22.10. 1932, d. 14.6.
2006, og Guðbjörg, f. 7.11.
og Íris María, f. 14.7. 1993.
Ragnheiður stundaði ýmsa
vinnu. Hún vann í leðurgerð-
inni Merkúr á Fálkagötu og
við afgreiðslu í Kjötbúðinni
Klein á Baldursgötu og í fisk-
búðinni Sæbjörgu á Nönnu-
götu. Hún vann við hlið móður
sinnar í hraðfrystihúsinu Ís-
birninum, þar sem þær flök-
uðu í akkorði og um tíma
vann hún á síldartogara og
saltaði síld í tunnur. Hún vann
í námsflokkunum í Miðbæj-
arskólanum, í ávaxtadeild í
Nóatúni í JL-húsinu en hætti
þar þegar hún var rúmlega 60
ára og eftir það gætti hún
barna í heimahúsi um skeið.
Hún vann einnig í veitingasöl-
unni Adlon og þar hitti hún
mann sinn Gunnlaug. Þau
tengdust ævilöngum böndum
og bjuggu í 35 ár í Miðstræti
10, uppi á kvisti og sáu yfir
Tjörnina og Vesturbæinn, síð-
ar fluttu þau að Boðagranda
6, þar sem þau bjuggu saman í
14 ár.
Útförin fór fram frá Garða-
kirkju 23. apríl 2018.
1942, d. 10.11.
1942. Ragnheiður
var gift Gunnlaugi
Hjartarsyni,f. 15.
apríl 1928 á Þing-
nesi í Borgarfirði,
d. 16. maí 2014 í
Reykjavík. For-
eldrar hans voru
Guðný Magn-
úsdóttir, f. 17.
ágúst 1908, d.
14.3. 1999, og
Hjörtur Vilhjálmsson, f. 4.10.
1895, d. 23.9. 1958. Ragnheið-
ur og Gunnlaugur áttu dótt-
urina Steinunni Önnu Gunn-
laugsdóttur, f. 23.6. 1965.
Eiginmaður Steinunnar Önnu
er Leifur Björn Björnsson, f.
28.10. 1965, börn þeirra eru;
Ragnheiður Harpa f. 11.2.
1988, Rakel Mjöll f. 16.12.
1989, Viktor Már, f. 9.9 .1991,
Ragnheiður Guðmundsdóttir
fæddist 1929. Móðir hennar var
harðdugleg verkakona sem
flakaði á við hraustustu karl-
menn og faðir hennar var rösk-
ur kyndari en kom í land,
keypti sér vörubíl og ók honum.
Hann dó þegar Ragnheiður var
16 ára og fjölskyldan stóð bak í
bak til að ná endum saman.
Ragnheiður hélt áfram skóla-
göngu það árið, varð gagnfræð-
ingur á meðan bræður hennar
unnu og síðar lagði hún sitt af
mörkum til að tveir bræðra
hennar gætu farið í Stýri-
mannaskólann. Tómas varð
stýrimaður og Ingi skipstjóri í
Vestmannaeyjum en Sæmund-
ur varð verkamaður í Reykja-
vík. Ragnheiður gegndi ýmsum
störfum, m.a vann hún við fisk-
verkun í Ísbirninum, afgreiðslu
í Sæbjörgu og þjónustu á veit-
ingasölunni Atlon.
Ragnheiði var margt til lista
lagt, hún var glögg á tölur og
listræn í huga og höndum. Hún
lærði að mála í Myndlistaskóla
Reykjavíkur, síðar tók hún þátt
í félagsstarfi aldraðra á Afla-
granda þar sem hún málaði
myndir á striga og postulín.
Hún málaði fagrar landslags-
myndir með olíulitum og heim-
ili þeirra hjóna var prýtt foss-
um, fjöllum og blómum. Hún
var náttúruunnandi og notaði
þau tækifæri sem gáfust til að
ferðast um landið og oft safnaði
hún steinum og skeljum úr
fjörunni.
Ragnheiður var mikil hann-
yrðakona og var í prjónaklúbbi
Rauða krossins. Hún saumaði
sér upphlut og á 17. júní fóru
hún og vinkonur hennar í þjóð-
búningum til hátíðahalda í
bænum, stoltar og glaðar.
Barnabörnin fengu handunnar
flíkur frá ömmu sinni, m.a.
handprjónaða bleika kjóla og
bláa peysu, en blátt var uppá-
haldsliturinn hennar. Hún
ræktaði blóm sem hún vökvaði
á hverjum degi og tók myndir
af þeim þegar þau blómstruðu.
Ragnheiði fannst gaman að
hlaupa. Á yngri árum hljóp hún
100 metrana á 11,4 sekúndum,
sem var Íslandsmet á þeim
tíma. Þegar hún var fimmtug
hljóp hún í maraþonhlaupi og
vann til verðlauna.
Hún var selskapskona. Á af-
mælunum var mikið tilstand,
afmælisbollarnir voru dregnir
fram og á kvistinum á Mið-
stræti 10 ilmaði allt af pönnu-
kökubakstri.
Hún dreif sig í kjólinn á síð-
ustu stundu, svo birtist fjöl-
skyldan og vinkonurnar og oft
var glatt á hjalla.
Svo gerðist það einn daginn í
Miðstrætinu að síminn hringdi
sem oftar. En nú hljómaði
ókunn rödd sem tilkynnti
Ragnheiði að hún hefði fengið
hæsta vinninginn í happadrætti
HÍ og þá fór boltinn að rúlla.
Ragnheiður keypti sér bíl og
lærði að keyra á nýjan leik. Nú
gat hún keyrt hvert sem henni
sýndist, gat boðið Gulla í ferða-
lög og kringum landið, jafn-
framt ferðaðist hún til Banda-
ríkjanna og Danmerkur.
Ragnheiður var hreinskilin,
heiðarleg og ákveðin. Hún hafði
skemmtilega framkomu og var
oft snögg upp á lagið. Hún vildi
vera kvitt við allt það fólk sem
hún umgekkst. Í hennar upp-
vexti tileinkaði fólk sér nægju-
semi og hún kunni þá list alla
ævi en hún var gjafmild við
aðra og vildi allt gera fyrir sitt
fólk.
Skapgerðin hélst þótt hún
gleymdi ýmsu undir það síðasta
en hún var glöð og sátt, og
stutt var í kímnina. Á Hrafn-
istu fylgdist hún með því að
sambýlisfólkið fengi þá aðstoð
sem það þurfti og lagði til það
sem henni fannst að betur
mætti fara, enda dugnaður
hinnar sívinnandi húsmóður
henni afar tamur.
Ég kveð með þakklæti ynd-
islega móður sem með ástúðu
og hlýju umvafði mig og mína
fjölskyldu.
Steinunn Anna
Gunnlaugsdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku amma mín Ragnheið-
ur,
ég sit hér á veröndinni í
sveitasælu í New York-ríki að
hugsa til þín.
Í gær dreymdi mig draum
þar sem þú og afi voruð að taka
á móti fólki í veislu. Þið knús-
uðuð það svo innilega, hlóguð
og brostuð.
Ég stóð á hliðarlínunni og
naut þess að horfa á þessa
væntumþykju. Ekki þekkti ég
fólkið sem gekk þar inn en mér
þótti vænt um það, því það var
augljóst að ykkur þótti vænt
um það allt.
„Ég vona að þetta sé ætt,“
varstu vön að segja þegar þú
settist niður til borðs með okk-
ur hinum eftir að hafa útbúið
fallegt veisluborð með alls kon-
ar kræsingum. Pönnukökurnar
þínar frægu, rjómatertur og
gamaldags heimalagað heitt
súkkulaði með rjóma. Oft voru
dásamlegu vinkonurnar þínar,
Sibba og Sigrún, í kringum
borðið með okkur og við skipt-
umst á að hrósa þér fyrir þess-
ar glæsilega veislu. Hrósi
varstu ekki hrifin af en þú gast
þó tekið á móti því eftir nokkr-
ar tilraunir. Með þitt fallega
brúna síða hár, hjartalaga and-
lit, kirsuberjarjóðar kinnar og
hlýja brosið þitt varstu ein fal-
legasta kona Reykjavíkur.
Þetta minnti ég þig á í hvert
skipti sem við hittumst og þú
hlóst og svaraðir mér: „Nei,
Rakel, þú ert sú sem er falleg.“
„Amma mín, hvaðan heldur
þú að ég hafi fengið þessi gen,
nú frá þér.“ Þá brostir þú og
sagðir: „Jæja þá, ég er falleg!“
Þú varst fædd á þriðja ára-
tugunum í Reykjavík. Borgin
var allt önnur en við þekkjum í
dag og tímarnir voru erfiðir
fyrir fjölskyldu í miðbænum.
Þú misstir föður þinn ung og
elst systkina þína hjálpaðir þú
móður þinni að halda fjölskyld-
unni saman.
Hörkudugleg stelpa sem
þurfti fljótt að breytast í konu
og fara í erfiðisvinnu.
Það var líklegast lítill tími
fyrir hrós og kynjabaráttan átti
enn eftir breyta mörgu fyrir
réttindi kvenna á vinnumark-
aðnum.
Það voru yfir sex áratugir á
milli okkar, amma mín, og frá
því að ég kom inn í þinn heim
urðum við miklar vinkonur. Ég
fæddist á sama tíma og þú fórst
á eftirlaun. Þú varst ekki bara
hörkudugleg, falleg og hlý
heldur varstu gædd ýmsum
listrænum hæfileikum sem þú
gast einbeitt þér að á þessum
eldri árum. Landslagsmyndirn-
ar þínar sýndu ást þína á nátt-
úrufegurð Íslands, en þér
fannst svo gaman að fara í
ferðalög og taka okkur barna-
börnin með.
Undanfarin ár hefur mér
fundist það vera erfitt að vera
búsett erlendis og fjarri þér.
En í hvert skipti sem ég kom
heim lá leiðin upp á Hrafnistu
til þín.
Það fylgdi viss ró og gleði í
nýja lífinu þínu þar. Ellin og
minnið var farið að segja til sín
svo þú lifðir í núinu. Í þessum
heimsóknum mínum fannst
okkur skemmtilegast að syngja
saman lög úr æsku þinni; Hvít-
ir mávar, Einu sinni á ágúst-
kvöldi, Á Sprengisandi. Þú
mundir hvert einasta orð úr
hverri vísu þótt þú myndir lík-
legast ekki í hvaða landi ég
byggi.
Þannig er tónlistin dásamleg
og tengdi okkur. Svo ég hafði
það fyrir vana að biðja þig um
að syngja með mér í hverri
heimsókn. Eftir eina af þessum
söngstundum okkar fannst þér
réttast að við stofnuðum hljóm-
sveit. „En hvað ætti hún að
heita?“ spurði ég. „Gleymmér-
ei,“ sagðir þú og brostir.
Rakel Mjöll Leifsdóttir.
Ragnheiður
Guðmundsdóttir