Morgunblaðið - 06.07.2018, Blaðsíða 22

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. JÚLÍ 2018
✝ Helga Valdi-marsdóttir
fæddist 15. júlí
1934. Hún lést 29.
júní 2018.
Foreldrar Helgu
voru Valdimar Vet-
urliðason, bóndi og
sjómaður, og Guð-
rún Kristjánsdóttir,
húsfreyja, sem
lengst af bjuggu á
Hlíð í Álftafirði við
Suðavík. Þar fæddist Helga og
ólst upp ásamt átta systkinum.
Eftirlifandi eiginmaður
Helgu er Haukur Benedikt
Ólafsson Schram, bílasmiður, f.
12. júní 1934. Saman áttu þau
tvö börn, Ólaf Stef-
án Schram, f. 24.
des. 1956, og Lindu
Schram Lidén, f.
11. nóv. 1958, en
áður átti Helga
eina dóttur, Guð-
rúnu Rögnu Krü-
ger, f. 4. júní 1954.
Auk húsfreyju-
starfa vann Helga
áður við fram-
reiðslu og síðar á
ævinni starfaði hún um árabil
hjá Morgunblaðinu og Póst-
inum.
Útför hennar fer fram frá Há-
teigskirkju í dag, 6. júlí 2018, og
hefst athöfnin kl. 13.
Ég sit inni í herbergi heima hjá
mömmu og pabba í Sæviðasundi.
Ég heyri mömmu hvísla að
pabba: „Haukur, það situr kona
þarna inni í litla herberginu.
Þekkjum við hana?“ „Já já, Helga
mín. Þetta er hún Linda, dóttir
okkar.“ „Dóttir okkar? Eigum við
dóttur saman?“ „Já já. Við eigum
tvö börn saman. Óla, sem býr í
Noregi, og svo Lindu sem býr í
Svíþjóð.“ „Kíktu nú inn og spjall-
aðu við hana.“
Þessi orðaskipti milli mömmu
og pabba hef ég heyrt mörgu sinn-
um á dag, síðustu árin, þegar ég
hef heimsótt þau eina viku, tvisvar
á ári.
Já, síðan þessi grimmi alzheim-
ers- sjúkdómur tók mömmu á sitt
vald.
Það var afskaplega sorglegt og
sárt fyrstu skiptin sem mamma
ekki þekkti mig, né mundi nafnið
mitt.
Það var erfitt, en það vandist.
Nú er hún farin, það er mjög
sorglegt og samtímis mikill léttir.
Þvi henni hrakað mjög hratt síð-
ustu sex mánuðina. Ég er búin að
syrgja hana og sakna sárt í svo
mörg ár. Sakna þess mikið að geta
ekki hringt og talað um sitt lítið af
hvoru; Um börnin og barnabörn-
in, ferðalög, kökuuppskriftir,
gardínur, gamla vini og kunn-
ingja, dansiböll hér og þar. Og allt
annað sem við spjölluðum um. Ó
hvað ég sakna þess. En í staðinn
höfum við pabbi talað saman,
meira en nokkru sinni áður.
Já, hann pabbi er algjör hetja.
Hann hefur hugsað svo vel um
mömmu öll þessi ár eftir að hún
greindist með alzheimers. Um-
hyggja hans, kærleikur og þolin-
mæði var alveg einstök. Ég er svo
heppin og svo stolt að eiga svona
frábæran pabba. Ástarþakkir
pabbi minn.
Nú er hún mamma komin á
góðan stað og fær að hitta for-
eldra sína og bræður sína fimm
sem fóru á undan.
Hún elskaði að dansa, svo nú
getur hún dansað um og rifjað
upp allt gamalt og gott sem hefur
gerst á hennar ævi. Allt það sem
hún var búin að gleyma.
Hafðu það gott mamma mín.
Ég elska þig. Þín dóttir,
Linda.
Það var alltaf gott að koma á
heimili Helgu og Hauks, bróður
míns, hvort sem var á Ránargöt-
unni, Sólheimunum eða í Sævið-
arsundinu þar sem þau bjuggu
síðast. Þar mætti manni ætíð
hlýja og vinsemd. Helga kunni að
taka á móti gestum og veita þeim
beina. Sem ung kona hafði hún
unnið við framreiðslustörf og vissi
um mikilvægi þess að taka vel á
móti fólki og gera vel við það.
Helga lagði sig fram við að sinna
fjölskyldu sinni, eiginmanni og
börnunum þrem, Rúnu, Óla og
Lindu, af dugnaði og kærleika og
á heimilinu ríkti vinátta og gleði.
Stundum var þröngt í búi til að
byrja með en Helga var iðin við að
sauma og vinna ýmsa handavinnu
enda bar fatnaður barnanna vott
um góðan smekk hennar. Eins
kunni hún að búa til góðan mat og
bragðgott meðlæti.
Í minningu minni var Helga
glaðlynd kona og félagslynd. Þau
hjónin voru virk í ýmsu fé-
lagsstarfi, einkum eftir að börnin
voru vaxin úr grasi. Þau nutu þess
að vera í góðra vina hópi, ferðast
og njóta lífsins á jákvæðan og heil-
brigðan hátt. Þegar aðstæður
leyfðu keyptu þau sér hjólhýsi við
Laugarvatn og þar dvöldu þau oft
og löngum stundum. Bæði höfðu
þau Helga og Haukur unun af að
rækta blóm og gróðursetja um-
hverfis hjólhýsið og skapa sér þar
yndisreit sem veitti þeim mikla
gleði og stytti þeim stundir. Þang-
að var gott að koma og drekka
með þeim kaffi á pallinum á góð-
viðrisdegi. Ég minnist sérstak-
lega hrútaberjahlaupsins sem
Helga bauð upp á, en mikið var af
slíkum berjum í nágrenninu og
kunni hún öðrum betur að nýta
sér þau. Þau hjónin nutu útivistar
á Laugarvatni og gengu mikið um
svæðið, enda þekktu þau það bet-
ur en margir aðrir.
Helga hafði yndi af ferðalögum
og saman fóru þau víða um landið
og til útlanda. Oft lá leið þeirra til
Noregs og Svíþjóðar, enda bjuggu
Óli og Linda þar, hann í Noregi en
hún í Svíþjóð. Ferðalög þeirra hér
heima voru oft tengd því að sækja
mót harmonikkuunnenda en bæði
höfðu þau mjög gaman af harm-
onikkutónlist og höfðu ánægju af
að dansa gömlu dansana í góðra
vina hópi.
Sambúð þeirra Helgu og
Hauks einkenndist af trú-
mennsku og kærleika eins og fjöl-
skyldulíf þeirra og heimili þeirra
bar vott um. Fyrir u.þ.b. sjö árum
fór að bera á sjúkdómi þeim sem
varð Helgu að lokum að aldurtila,
heilabilun. Haukur annaðist
Helgu af mikilli ástúð og fórnfýsi í
því sjúkdómsferli allt til hinstu
stundar. Síðustu tvö árin naut
Helga dagvistar í Fríðuhúsi hér í
Reykjavík, en þar ríkti kærleikur
og hjálpsemi frábærs starfsfólks
stofnunarinnar. Síðustu tvær vik-
urnar sem hún átti ólifaðar dvaldi
hún á hjúkrunarheimilinu Skjóli
hér í Reykjavík.
Er ég horfi um öxl og rifja upp
minningar um Helgu Valdimars-
dóttur er mér efst í huga þakklæti
fyrir kynni af góðri konu sem
lagði sig fram um að gleðja aðra
og gera lífið betra.
Ég votta eftirlifandi maka,
Hauki bróður mínum, og börnun-
um innilega samúð um leið og ég
blessa minningu Helgu.
Friðrik Schram.
Helga
Valdimarsdóttir
✝ Sólveig HelgaStefánsdóttir
fæddist á Land-
spítalanum í
Reykjavík 15. apríl
1933. Hún lést á
Grund 6. apríl
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Stefán V.
Guðmundsson sjó-
maður, f. 3.2. 1912,
d. 25.1. 1993, ætt-
aður frá Önundarfirði og
Vatnsleysuströnd, og Jóna Er-
lingsdóttir, f. 21.10. 1914, d.
20.6. 1997, ættuð úr Skorradal
í Borgarfirði. Systkini Helgu
voru Stella, f. 22.7. 1936, d. 4.6.
2014, Guðmundur Kristján, f.
1.5. 1943, Erlingur Kristinn, f.
17.8. 1946, d. 24.7. 2011, og Al-
bert, f. 9.4. 1949.
Helga giftist 16. október
1954 Friðgeiri Gunnarssyni, f.
25.6. 1929, d. 26.2. 2015. For-
eldrar hans voru Gunnar Sig-
urgeirsson, ættaður frá Stóru-
völlum í Bárðardal, f. 17.10.
árunum víðs vegar í miðbæ
Reykjavíkur og gekk fyrst í
barnaskóla í Tjarnargötunni,
síðan í Miðbæjarskóla og Aust-
urbæjarskóla. Áður en Helga
og Friðgeir kynntust vann hún
í versluninni Skjaldbergi við
Laugaveg. Eftir að hún giftist
Friðgeiri bjuggu þau lengst af í
Drápuhlíð 26, eða í 38 ár. Þau
eignuðust börn sín snemma og
helgaði hún sig uppeldi þeirra
en fór fljótlega líka að starfa
við ræstingar sem hún vann við
mestallan sinn starfsferil, til að
byrja með í Hlíðaskóla en síðar
einnig á Lögreglustöðinni í
Reykjavík, Landsbankanum,
Húsnæðisstofnun, Heilsuvernd-
arstöðinni og Landsímanum.
Inn á milli tók hún að sér að
gæta skyldra sem óskyldra
barna. Síðasta hluta starfs-
ævinnar vann hún sem mat-
ráðskona hjá Norrænu eld-
fjallastöðinni. Hún hafði alla
tíð dálæti á fimleikum, ballett,
dansi og skautadansi, enda
stundaði hún fimleika með Ár-
manni á sínum yngri árum.
Hafði hún unun af ferðalögum
með eiginmanni sínum, sem
þau fóru í helst á hverju ári.
Útför Helgu fór fram í kyrr-
þey frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík 20. apríl 2018.
1901, d. 9.7. 1970,
og Hanna Martina
Jacobsen Sigur-
geirsson, ættuð frá
Sandavági í Fær-
eyjum, f. 27.7.
1903, d. 15.12.
2004.
Börn Friðgeirs
og Helgu eru: 1)
Stefán, f. 20.1.
1955. 2) Gunnar, f.
29.6. 1956. Börn
hans eru Sólveig Helga, f. 18.6.
1980, Þóra Halldóra, f. 7.1.
1985, og Alex Már, f. 30.11.
1997. Börn Sólveigar Helgu
eru Magnús Sigurður, f. 12.9.
2003, og Gunnar Friðgeir, f.
15.8. 2005. 3) Steinar Jens, f.
28.11. 1957. 4) Hanna Martína,
f. 1.3. 1959. Börn hennar eru
Stephen James, f. 28.11. 1989,
og Kristina Clare, f. 13.1. 1994.
Helga var skírð Sólveig
Helga í höfuð á föðurömmu
sinni Sólveigu Steinunni Stef-
ánsdóttur en gekk alltaf undir
nafninu Helga. Hún bjó á æsku-
Elsku mamma mín, það má
með sanni segja að þú berir Sól-
veigarnafnið með rentu. Þú komst
í þennan heim og kvaddir þessa
jarðvist á þeim árstíma sem birt-
an tekur völdin. Birtan yfir þér,
rósemin og glaðværðin einkenndi
þig líka alla tíð, sama hvert mót-
lætið var. Söknuðurinn er mikill
hjá allri fjölskyldunni sem hafði
áður hafið undirbúning að 85 ára
afmæli þínu, en þó er huggun í því
að hugsa til þess að pabbi bíður
þín og tekur á móti þér með opinn
faðminn, eins og hann var alltaf
vanur. Hann hafði alltaf gætur á
þér og gagnkvæm ást ykkar og
umhyggja í lifanda lífi var aðdáun-
arverð, enda annað óhugsandi eft-
ir 60 ára hjónaband. Mótlæti tókst
þú með æðruleysi og með pabba
þér við hlið stóðuð þið ávallt þétt
saman.
Á uppvaxtarárum þínum var
afi mikið til sjós sem þýddi langar
fjarverur frá heimilinu. Kjörin
voru kröpp og húsnæðisekla.
Aldrei minntist þú á það og elst
systkina þinna þurftir þú að gæta
hinna með ömmu útivinnandi.
Þessar aðstæður hafa örugglega
mótað umhyggjusemi þína og hjá
þér fundu börn þann kærleika, ró
og hlýju sem fylgdi þér alla ævi.
Vinnudagurinn hjá þér var oft
langur og unnið alla daga vikunn-
ar. Þú hugsaðir samt alltaf vel um
börn þín og barnabörn, auk ann-
arra barna inn á milli á löngum
vinnudegi. Lagðir þú jafnframt
mikinn metnað í matargerð,
bakstur og að halda heimili þar
sem snyrtimennska sem og gest-
risni var í hávegum höfð. Varstu
kölluð oft til þegar góða veislu
skyldi halda og uppskriftir þínar
gengu manna á milli. Hvattir þú
ætíð börn þín með ráðum og dáð
og varst þeim góð fyrirmynd.
Góðsemi, réttsýni og þrautseigja
einkenndi þig allt þitt líf.
Síðustu árin fylgdist þú vel með
ýmsum íþróttaviðburðum víða um
heim í sjónvarpi, en listdans á
skautum var þar í uppáhaldi. Fjöl-
skyldan sameinaðist við áhorfið
og átti saman óendanlega góðar
stundir. Þér til tilbreytingar
tókstu þátt í Reykjavíkurmara-
þoninu í hjólastól og í fyrra varst
þú elsti íslenski þátttakandinn í
hlaupinu, 84 ára gömul. Þú naust
þess einnig að horfa á ballettsýn-
ingar í sjónvarpi og á sviði, m.a.
sýningar San Francisco-balletts-
ins, sem og að hlusta með pabba á
tónlist, einkum klassíska og dæg-
urlög ykkar tíma.
Einnig voru ófáar ferðirnar
sem þú fórst með pabba til Bret-
lands að heimsækja Hönnu og
barnabörnin og eins á sólar-
strendur í Suður-Evrópu, að
ógleymdum sumarbústaðarferð-
unum hér heima.
Fjölskyldan er sérstaklega
þakklát þeim góða og fámenna
hópi sem sýndi þér ástúð og um-
hyggju í mótlæti lífsins. Ber þar
hæst pabba, afkomendur, Erlu
systur pabba, Halldóru fyrrver-
andi tengdadóttur, systkini, Hebu
vinkonu þína og kveðjurnar frá
Agli, að öðrum ónefndum.
Þú varst mér ekki einungis
besta móðir heldur einnig besti
vinur. Við höfum átt samveru-
stundir nánast alla daga svo lengi
sem ég man og ég skynjaði alltaf
hvað það var þér mikilvægt að
geta átt samskipti við fólk, því þú
varst alla tíð félagslynd. Þessar
stundir voru mér ekki síður dýr-
mætar. Samheldni og stuðningur
fjölskyldu og vina er það sem
skiptir sköpum í raunum lífsins.
Lífssýn fólks er misjöfn en engin
er æðri manns eigin.
Mamma mín, nú hafið þið pabbi
sameinast á ný á æðri og betri
stað. Síðar verðum við samferða á
ný og þangað til varir andi ykkar
að eilífu í hug og hjarta okkar sem
eftir lifum. Hafðu þökk fyrir allt,
mamma mín. Þinn sonur,
Meira: mbl.is/minningar
Steinar Jens.
Nú er Helga frænka fallin frá.
Hún var systir föður okkar, Er-
lings heitins, og átti stóran sess í
lífi okkar bræðra. Þessi kona sem
var ávallt til staðar ef foreldra
okkar vantaði aðstoð við að gæta
okkar. Ætíð var maður velkominn
í kjallarann í Drápuhlíð 26. Þegar
Andrés var í Ísaksskóla fór hann
til frænku eftir skóla og var þar í
góðu yfirlæti hjá henni eða börn-
um hennar þar til hann var sóttur.
Síðar var svo Baddi oft í pössun
þar einnig, eða jafnvel við báðir,
og eigum við margar góðar minn-
ingar frá þessum árum. Friðgeir
heitinn, maður Helgu, með píp-
una við náttborðið og endalausa
þolinmæði og áhuga á að fræða
mann um svo ótal margt úr mann-
kynssögunni. Kenna manni
gríska stafrófið eða jafnvel spila á
fiðluna sína. Bræðurnir Stebbi og
Steini að fara með Badda upp í
Öskjuhlíð til að „viðra hann“ því
hann var svo kraftmikill að það
þýddi ekkert að hafa hann innan-
dyra. Hann vildi helst hlaupa og
leika sér. Þeir að kenna okkur allt
um langhlaup, íþróttir og heilsu,
t.d. með því að sýna okkur hvern-
ig átti að sjóða hrísgrjón í sér-
stökum hrísgrjónasuðupotti sem
við bræður höfðum aldrei séð
fyrr. En svo var drukkið pepsi
með. Hanna frænka systir þeirra
að elta Andrés með eyrnapinnana
til að hreinsa út úr eyrunum á
honum eða klípandi í kinnarnar á
Badda. Svo má ekki gleyma
ófáum heimsóknum með foreldr-
um okkar á ýmsar fjölskyldusam-
komur, kaffiboð, veislur eða á há-
tíðum. Alltaf var kíkt til Helgu
frænku og fjölskyldu. Gunni,
þriðji bróðirinn, segjandi pabba
og mömmu sögur af sjónum.
Ávallt mikil gleði og endalaus
hlátrasköll. Síðast en ekki síst
minningarnar um myndarskap-
inn í Helgu við að töfra fram
endalausar kræsingar. Hún var
ætíð með veisluborð sem svign-
uðu, oft eftir öllum ganginum í
íbúðinni, því svo margt var í boði.
Svo var hún á þönum að bæta á
diska, hella í glös og bolla og varla
man maður eftir henni sitjandi því
hún vildi ávallt að allir væru sadd-
ir og sælir. Svona eru minning-
arnar úr Drápuhlíðinni. Hlýja og
væntumþykja var það sem maður
man best. Hlýrri konu er vart
hægt að hugsa sér og vandfundin,
sem og fjölskyldan öll.
Takk fyrir allt sem þú veittir
okkur bræðrum, kæra frænka.
Nú færðu að hitta Friðgeir á ný
og foreldra okkar. Við vitum að
það verða fagnaðarfundir enda af-
ar kært á milli þín og Ella bróður
og mömmu. Baddi og fjölskylda
biðja öll fyrir þér í Svíþjóð og
Andrés og fjölskylda fylgja þér
hina hinstu för fyrir hönd okkar
bræðra.
Vertu sæl, að sinni, kæra
frænka. Hvíldu í friði. Kveðja,
Andrés og Guðbrandur
(Baddi).
Sólveig Helga
Stefánsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
OTTO DAVID TYNES
flugstjóri,
lést mánudaginn 2. júlí á Landspítalanum í
Fossvogi. Útför verður auglýst síðar.
Bryndís Guðmundsdóttir
Sverrir Tynes Ása Kolka
Salome Tynes Pálmi Kristinsson
Otto Davið Tynes
Gunnar Örn Tynes
og aðrir aðstandendur
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
stjúpfaðir, tengdafaðir og afi,
HAUKUR BERGSTEINSSON,
Bræðratungu 4, Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans að kvöldi
2. júlí.
Ragna Guðvarðardóttir
Agnes Hauksdóttir Þórir Borg
María Sigmundsdóttir Magnús Sigurðsson
Sara, Haukur, Sólveig, Árni, Kjartan
Elsku eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og dóttir,
SOFFÍA MAGNÚSDÓTTIR
íslenskukennari,
Heiðargerði 28, Reykjavík,
lést laugardaginn 30. júní.
Útför auglýst síðar.
Kristinn Guðjónsson
Ragnheiður Kristinsdóttir Þórir Jónsson Hraundal
Kristinn Kristinsson Kolbrún Vala Jónsdóttir
Alexander, Óðinn, Lilja, Helena Soffía,
Magnús Kristinsson Greta Bachmann
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
UNNAR BALDVINSDÓTTUR
meinatæknis.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Áss í Hveragerði fyrir hlýju og góða
umönnun.
Sigríður B. Guðjónsdóttir Björn Þórarinsson
Guðborg A. Guðjónsdóttir Hermann Kristjánsson
Unnur Birna Björnsdóttir
Dagný Halla Björnsdóttir
Auður Brá Hermannsdóttir
Annalísa Hermannsdóttir