Morgunblaðið - 14.07.2018, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. JÚLÍ 2018
það var á Birkihlíðinni, spítalan-
um þar sem hún var alltaf lasin
þessi elska síðustu ár eða brosandi
út að eyrum á Hraunbúðum þar
sem hún dvaldi til æviloka.
Mig langar að setja nokkrar
línur með sem koma ofarlega í
huga mér:
Til þín ég hugsa,
staldra við.
Sendi ljós og kveðju hlýja.
Bjartar minningar lifa
ævina á enda.
Ég vil biðja góðan guð að blessa
minninguna um yndislega eigin-
konu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu.
Björg (Bogga).
Elsku amma.
Mér finnst einhvern veginn svo
óraunverulegt að setjast niður og
skrifa minningargrein um þig. En
ömmur og afar eru því miður ekki
eilíf.
Ég hugsa að þið afi hafið ekki
alveg búist við því þegar ég fædd-
ist að þar með mynduð þið ekki
losna við mig þar sem ég hef alltaf
verið föst við ykkur. Ef þið voruð
að gera eitthvað eða brasa eitt-
hvað þá var ég alveg pottþétt þar
líka að fylgjast með eða hjálpa til
sem hefur kennt mér allt sem ég
kann og get gert sjálf. Enda eru
ófár minningarnar sem ég á af
Birkihlíðinni að brasa með þér og
Nýju eða þér og afa. Hugsa að ég
gæti skrifað heila bók af minning-
um ef ég vildi. Sama hvort það var
að spila, leggja kapal, baka, laga
kakó, elda, reyta arfa, sólböðin í
lautinni, raka, skera rabbarbara
og búa til sultu eða mála, alltaf var
ég á svæðinu að brasa með ykkur
og er þar svo sem enn í dag nema
núna reyni ég að gera hlutina sem
þið afi getið ekki lengur gert.
Hugsa samt að ég geti aldrei
borgað ykkur til baka allt sem ég
hef fengið að gera með ykkur eða
þið gert fyrir og með mér.
Eins og að prjóna sokkana sem
ég gat ekki prjónað í grunnskóla
þar sem ég fékk svo mikla klígju
þegar garnið nuddaðist við prjón-
ana, auðvitað reddaðir þú því fyrir
mig, eða þegar að við þrjú, ég, þú
og afi, sátum nokkra daga í röð að
líma og sauma saman kjólinn úr
pollagallaefninu sem ég hannaði
fyrir einhverja keppni. Eða sum-
arbústaðarferðin í Ölfusborgir þar
sem við ákváðum að keyra á Þing-
velli 17. júní þar sem það var eitt-
hvert stórafmæli og við enduðum
á að sitja í bíl í næstum átta
klukkutíma þar sem bílaröðin var
endalaus. En mikið skemmtum
við okkur samt í steikjandi hita í
leðurklædda bílnum.
Þegar gullið okkar fæddist
græjuðuð þið mamma nýja áklæð-
ið utan um bastvögguna og þú
varst að klára að sauma síðustu
sporin þegar við komum heim á
Birkihlíðina þar sem við mæðgin
áttum bæði okkar fyrsta lögheim-
ili. Enda verður Birkihlíð 11 alltaf
mitt aðalheimili því alveg sama
hvað við fluttum oft þegar ég var
lítil þá var Birkihlíðin alltaf fastur
punktur og draumaheimilið mitt.
Síðustu dagar eru búnir að vera
erfiðir þar sem þú hefur alltaf ver-
ið svolítið eins og mín önnur
mamma frekar en amma.
Gullið okkar, sem átti einhverja
strengi til þín og þú til hans þar
sem þið þurftuð ekki að tala til að
skilja hvort annað, er mikið búin
að spyrja um það hvar þú verðir í
kirkjugarðinum og var svo fegin
að vita að þú yrðir hjá Sigurði
þannig að hann myndi rata til þín
að spjalla eins og hann hefur gert
við Sigurð.
Elsku amma mín, ég veit þú
passar englana mína tvo eins og
ég mun halda áfram að passa afa
og Grétar Inga eins og ég lofaði
þér á síðustu metrunum þínum
hjá okkur.
Elsku amma mín, takk fyrir allt
og allt og ég borga þér þegar ég
verð orðin stór (eins og þú sagðir
alltaf við mig).
Þín nafna,
Sigríður Árdís Ágústsdóttir.
Í dag kveðjum við elsku ömmu.
Það var yndislegt að eiga ömmu
eins og ömmu Sirrý, frá því við
munum eftir okkur var amma allt-
af heima í Birkihlíðinni. Í minn-
ingunni situr hún á eldhúsbekkn-
um með eitthvert gotterí á
borðum, heimsins bestu pönnu-
kökur, lagtertuna góðu eða klein-
ur. Með prjóna eða heklunál í
höndunum. Amma var einstak-
lega blíð og góð kona. Hún gaf
okkur alltaf tíma þegar við kom-
um í heimsókn, hvort sem það var
spjall, leggja kapal með henni,
spila eða hvað sem er. Amma var
svipmikill persónuleiki sem lét
óspart skoðanir sínar í ljós, hún
hafði margar sögur að segja og
það var gaman að hlusta á hana
segja frá, hvort sem það var frá
Grænuhlíðinni, eldgosinu, hvernig
hún fann upp þrettándann ásamt
fleirum, vinnu á vertíðum og
margt fleira.
Amma fór á elliheimili fyrir um
tveim árum og það tók smátíma að
venjast því að heimsækja hana
þangað, að hún væri ekki lengur
við eldhúsborðið í Birkihlíðinni.
Hún elskaði að fá okkur í heim-
sókn með barnabarnabörnin og
var stundum pínu svekkt ef maður
kom í heimsókn án þeirra. Sama
gestrisnin var á elló og alltaf þeg-
ar kíkt var á ömmu var nammi-
skúffan opnuð og hún steinhissa á
okkur ungu foreldrunum að leyfa
ekki litlu barnabarnabörnunum
hennar að fá „bara einn“ súkku-
laðimola. En við þurftum þó að
passa okkur á því að koma samt
ekki í heimsókn á elló þegar það
var íþróttaleikur í sjónvarpinu því
þá var athyglin öll þar, enda fylgd-
ist hún með öllum íþróttum fram á
síðasta dag. Amma var íþrótta-
áhugamanneskja af guðs náð og
fannst í fyrri tíð ekkert skemmti-
legra en að heyra gengi okkar
þegar við kepptum í handbolta og
fótbolta. Auðvitað fyrir Tý því það
var hennar lið og hefði aldrei kom-
ið til greina að velja annað lið.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Anna Rós, Halla Björk,
Sævald Páll og Einar Ottó.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Elsku amma gamla. Ég hef allt-
af elskað þig og mun alltaf elska
þig. Þú varst besta amma í heimi,
þú ert á góðum stað núna.
Amen.
Þinn
Gretar Ingi Helgason.
Elsku amma Sirrý, nú sit ég
hér og skrifa þessi orð og trúi því
ekki að þú sért búin að kveðja í
síðasta skipti. Það er svo erfitt að
lýsa því hversu mikils virði þú
varst mér og öllum sem þér þótti
vænt um.
Alltaf var svo gott og gaman að
koma á Birkihlíðina til ykkar afa
Tryggva. Alltaf var tími til að spila
og leika, maður var alltaf velkom-
inn og ekki fannst þér verra ef
Sigurður Hjálmar og Sædís Lilja
komu líka. Þessar stundir og
miklu fleiri eru mér dýrmætar nú.
Það var alltaf stutt í hláturinn
og gleðina hjá þér.
Þín verður sárt saknað, elsku
amma Sirrý mín.
Þinn
Tryggvi Stein og fjölskylda.
Hún Sigríður mágkona mín er
sofnuð svefninum langa. Við fjöl-
skyldan kölluðum hana Lillu, en
aðrir vinir Sirrý. Það er svo sem
ekkert víst að hún hafi orðið hvíld-
inni fegin, því hún var óvenjulega
lifandi og hress manneskja og allt-
af til í allt. Hún elskaði allar íþrótt-
ir og þó einkum fótbolta. Hún lá
fárveik á sóttarsæng þegar HM
byrjaði, en fékk sér samt bláa
landliðspeysu og reis upp í sjúkra-
rúminu og horfði á fótboltann. Við
mágkonurnar vorum nú ekki allt-
af á sama máli (en hvaða mágkon-
ur eru það?) og körpuðum oft um
hlutina, en oftast hafði hún nú bet-
ur og við sættumst heilum sáttum.
Hún var mér mjög hjálpleg á
fyrstu búskaparárum mínum, t.d.
hafði ég aldrei straujað karl-
mannsskyrtu. Gaui maðurinn
minn, litli bróðir hennar, átti bara
tvær og þar sem hann var skrif-
stofumaður gekk hann alltaf í
jakkafötum svo að skyrturnar
varð að strauja á hverjum degi.
Hún Lilla var óforbetranlegur
Týrari og átti stóran þátt í að gera
þrettándann að því sem hann hef-
ur orðið með árunum og fyrr á ár-
um var hún vakin og sofin yfir
Týs-þjóðhátíðunum.
Ég hafði mjög gaman af því
þegar við eignuðumst yndislegan
kettling og ég sagði henni að hann
hefði ættarnafnið Týr. Þá sagði
mín kona: Mér er alveg sama þó
hann heiti Týr, ég ætla samt ekki
að passa hann fyrir þig! Hún var
nefnilega enginn kattavinur, var
meira fyrir hunda.
Hún var gift jafnaldra sínum og
skólabróður, Tryggva Sigurðssyni
vélstjóra, og eignuðust þau fimm
börn: Ólaf Kristin, Hallgrím, Sig-
urð Hjálmar, sem dó tæplega
fimmtugur, Klöru og Kristnýju.
Svo eru öll tengdabörnin, barna-
börnin og einhver ósköp af barna-
börnum, enda voru þau hjón mikl-
ar barnagælur og börnin hændust
mjög að þeim.
Elsku Lilla, við Gaui þökkum
þér allt sem þú hefur gert fyrir
okkur. Vertu Guði falin.
Þín mágkona,
Hólmfríður Ólafsdóttir.
Elsku amma.
Sumir eru ódauðlegir, eða
hvað? Það hélt ég allavega. Sterk-
ari manneskju er erfitt að finna og
eftir að hafa heyrt sögur af þér
fyrir mína tíð þá á ég hreinlega
ekki orð til að lýsa þér. Þú varst
svo dugleg, sterk og uppfull af ást.
Allt frá fyrsta degi hef ég eytt
miklum tíma í Birkihlíðinni hjá
þér og afa. Þar var ég snemma
farin að prjóna, sauma og baka
pönnukökur með þér á milli þess
sem við sátum að spila. Þeir sem
þig þekktu vita að þér fannst nú
gott að fá þér einn bjór og þótti
það lítið mál. Hinsvegar kom
snemma upp vandamál þegar ég
var farin að stelast oftar en góðu
hófu gegndi í bjórinn án þinnar
vitundar, að ég hélt. Tókstu þá á
það ráð að kaupa pilsner handa
mér, það var jú skárra að ég
drykki pilsner en bjórinn. Það má
því með sanni segja að þú hafir
komið mér á bragðið ansi
snemma. Íþróttir og fótboltinn
voru alltaf eitt af þínu uppáhalds-
sjónvarpsefni, við áttum það sam-
eiginlegt, og hér áður vissirðu allt
um leikinn og leikmenn. En núna
á seinni árum var minnið aðeins
farið að gefa sig hjá þér og gleymi
ég seint deginum þegar við sátum
saman inná Hraunbúðum og
horfðum á spennandi fótboltaleik
þar sem Leiknir og Bayern Münc-
hen áttust við. Það muna fáir eftir
þeim leik enda var þetta viðureign
Leicester og Manchester United
(LEI – MUN) en það var ekki að-
almálið, þetta var fótbolti og við
elskuðum leikinn.
Elsku amma, ég elska þig. Þín
verður sárt saknað.
Ég passa afa fyrir þig.
Skál fyrir þér.
Þín
Svava Kristín.
Þegar sólin stígur upp yfir jök-
ulinn og geislar hennar glæða
Eyjarnar lífi, kviknaði á deginum.
Grænahlíðin og austurbærinn,
veröld sem var, vaknaði til lífsins
og öldurnar sem í milljónatali
svella að brjósti Eyjanna austur á
Urðum í taktföstum dansi við
klappirnar var undraveröld. Leik-
svæði okkar peyjanna í austur-
bænum. Í Grænuhlíðinni reis upp
önnur sól á hverjum degi, vestast í
götunni í húsi númer 3, hún Sirrý í
Gíslholti. Það geislaði af henni
krafturinn og gleðin sem gerðu
hana svo stórfenglega og sjálf-
sagða og hluta af lífi okkar og
æsku í austurbænum. Sirrý hafði
tök á okkur ólátabelgjunum sem
vorum eins og maurar á ferð og
flugi út um allt með tilheyrandi
látum, braki og brestum. Ég man
enn eftir henni úti á palli með
slæðu á höfðinu í rósóttum Hag-
kaupsslopp kallandi á okkur og
reyna að ná tökum á ástandinu. Þá
voru þeir ekki ónýtir í slíkum fé-
lagskap bræðurnir á Grænuhlíð 3,
Óli Kristinn, Hallgrímur og Sig-
urður Hjálmar. Þeir þrír voru á
við meðal íbúðahverfi í gaura-
gangi og uppátækjum en í dag
væri slíku hverfi lokað fyrir al-
menningi til að steypa alla í sama
mót greininga og aðgerðarleysis.
Það kom sér vel að Sirrý hafði
stóra og fallega rödd sem heyrðist
víða í hverfinu þegar nöfn son-
anna hljómuðu um allt og allir
heyrðu nema þeir. En undir niðri
skildi hún þetta allt svo vel og
brosið hennar fallega bræddi
hvern meðal peyja eins og smjör.
Hún bjó fjölskyldunni heimili í
túnjaðri æskuheimilisins í Gísl-
holti og það var stutt að hlaupa yf-
ir á Landagötuna í fjárhúsin eða
kaffi hjá foreldrum hennar. Sirrý
hljóp við fót yfir túnið og hallaði
undir flatt á göngunni eins og hún
væri að berjast á móti austan-
brælunni. Umhverfið og aðstæð-
urnar í Eyjum höfðu slík mótandi
áhrif á fólk. Hún lét aldrei stoppa
sig, var baráttukona og gallharður
Týrari, ein af listrænu stjórnend-
um þrettándans í Eyjum í áratugi.
Kjallarinn á Grænuhlíðinni var
fæðingarstaður tröllanna og þar
glæddi Sirrý baujur, belgi og
netahringi lífi sem gerðu augu
barna að undirskálum og full-
orðna orðlausa af gleði. Þannig
var heimatilbúin gleði neistinn í
lífi Sirrýjar í Gíslholti sem hún
smitaði í okkar peyjanna og við
búum að. Það er kannski núna
sem maður sér þessa mynd full-
gerða, þegar Sirrý hefur lokið
dagsverki sínu fyrir fjölskylduna
og samfélagið í Eyjum. Hún var
þannig kona að skarð hennar
verðu ekki fyllt. En minningin um
Sirrý í Gíslholti er þeim mun
sterkari fyrir okkur sem nú erum
smátt og smátt að tínast úr þeirri
veröld sem var og við tilheyrðum
og kveðjum. Sirrý er eftirminni-
legur persónuleiki og allar heim-
sóknir til hennar á Birkihlíðina og
síðustu árin á Hraunbúðir hafa
skilið eftir sig hlýju og góðar
minningar sem við eigum saman.
Sirrý hefur leyst landfestar og ró-
ið á önnur mið þar sem hún verður
áfram öflugur liðsmaður í því sem
þarf að græja og gera. Sól Grænu-
hlíðarinnar er gengin til viðar en
áfram halda öldurnar að svella á
brjóstum Eyjunnar og taktfast
klappið ómar fyrir minningu Sir-
rýjar í Gíslholti.
Ég votta Tryggva og fjölskyld-
unni alla samúð.
Ásmundur Friðriksson.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
INGIBJARGAR SIGURLAUGSDÓTTUR
hjúkrunarfræðings,
Túngötu 20, Ísafirði.
Sigurl. Birgir Ólafsson Þórdís Erla Þórðardóttir
Karen Sigurlaugsdóttir Eysteinn Eiríksson
Birna Sigurlaugsdóttir Jón Lárus Sigurðsson
Hjörtur Leó Guðjónsson Inga Þórs Ingvadóttir
Harpa Hlíf Guðjónsdóttir
Þökkum innilega alla samúð og hlýhug við
andlát og útför föður okkar, tengdaföður,
stjúpföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR MAGNÚSSONAR,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hraunbúða
fyrir frábæra umönnun og umhyggju undanfarin ár.
Elín Helga Magnúsdóttir Fannar Eyfjörð Skjaldarson
Bjarkey Magnúsdóttir
Jón Bernódusson Martína Bernódusson
Þuríður Bernódusdóttir Gísli Erlingsson
barnabörn og barnabarnabörn
systkinin frá Borgarhóli
Þökkum samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar eiginmanns míns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
LÁRUSAR JAKOBS HELGASONAR
geðlæknis.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á
Vífilsstaðaspítala fyrir hlýhug og góða umönnun.
Ragnhildur Jónsdóttir
Marta Lárusdóttir Ólafur Þór Ævarsson
Helgi Lárusson Hólmfríður Haraldsdóttir
Guðrún Lárusdóttir Vignir Sigurðsson
Rafnar Lárusson Þorbjörg M. Einarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, amma og langamma,
ELÍN MAGNÚSDÓTTIR
frá Ballará,
Klofningshreppi, Dalasýslu,
lést á heimili sínu, Stuðlaseli 19, 10. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 20. júlí klukkan 13.
Magnús Elís Sverrisson Dagbjört Rósa Valdimarsdóttir
Ólafía Guðný Sverrisdóttir Torfi Guðmundur Sigurðsson
Erla Björk Sverrisdóttir
Þorvaldur Keran Sverrisson Tracy Faustina Sverrisson
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir til allra sem sýnt hafa
fjölskyldunni stuðning og vinarhug við
andlát og útför okkar hjartkæru
EYRÚNAR RANNVEIGAR
ÞORLÁKSDÓTTUR,
Krossi, Ölfusi
og heiðruðu minningu hennar á margvíslegan hátt.
Fjölskyldan þakkar öllum þeim sem sýndu Eyrúnu kærleika og
tryggð í veikindum hennar og óskar ykkur Guðs blessunar.
Ragnheiður Lúðvíksdóttir Þorsteinn J. Vilmundarson
Magnús Arnulf Lúðvíksson Laufey Jónsdóttir
ömmubörn, langömmubörn,
systkini og aðrir aðstandendur
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGURLAUG BJÖRNSDÓTTIR,
Rifshalakoti,
lést þriðjudaginn 26. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum samúð og hlýhug.
Björn Jónsson
Sigurlín Jónsdóttir
Vigdís Jónsdóttir
og fjölskyldur