Morgunblaðið - 03.08.2018, Síða 30

30 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. ÁGÚST 2018
Unnur Birna Björnsdóttir kom fram í Freyju
Glaðar Anna Sólveig, Ásta Magnúsdóttir og Laufey Vilhjálmsdóttir.
Góðir gestir Margrét Sigursteinsdóttir, Ragnhildur Jóhannesdóttir og
Sveinn Sigurkarlsson á tónleikunum í Listasafni Íslands í gær.
Valgerður Þ. Jónsdóttir
vjon@mbl.is
Á sama tíma og sendibréf heyra nán-
ast sögunni til hafa listnemarnir
Adolf Smári Unnarsson, rithöfundur,
og Brynhildur Karlsdóttir, söngkona
pönksveitarinnar Hórmóna, átt í
reglulegum bréfaskiptum sín á milli í
hartnær tvö ár. Samt eru þau bara
24ra og 23ja ára. Og enn skrýtnara er
að þegar þau skrifuðust hvað ákafast
á bjuggu þau saman í lítilli kjall-
araíbúð, sem þau höfðu tekið á leigu á
Bergstaðastræti 57. Því skal og hald-
ið til haga að þau voru og eru ekki
kærustupar, þekktust raunar næst-
um ekki neitt þegar þau fyrir tilviljun
fluttu saman. Þá helguðust bréfa-
samskiptin ekki af því að þau töl-
uðust ekki við. Þvert á móti, enda
bestu vinir.
Í haust fara þau svo hvort í sína
áttina. Hún tekur eina önn á sviðs-
höfundabraut við listaskóla í Prag.
Hann fer í álíka langt skiptinám í
myndlist í Konunglega listaháskól-
anum í Stokkhólmi. Áður en leiðir
skilja og þau flytja úr Bergstaða-
strætinu ætla þau að efna til gjörn-
ings á heimili sínu kl. 15 til 18, laug-
ardaginn 4. ágúst, og lesa upp úr
bréfunum. „Uppgjör við tíma okkar
saman,“ segja þau. Bréfin eru meira
en eitt hundrað blaðsíður og koma
einnig út í bók, Bréf frá Bergstaða-
stræti 57, sem Lús forlag gefur út og
verður seld á meðan sambýlingarnir
flytja gjörninginn.
Bollaleggingar um ástina
„Bréfin hverfast um lífið og listina,
krúttlega ketti og bilaða reykskynj-
ara, en kannski þó mest um mis-
heppnað ástarlíf hvors okkar um sig.
Þar sem við hittumst sjaldan heima
byrjuðum við að skrifa skilaboð á
miða og setja þá hér og þar um íbúð-
ina; á ísskápinn, klósettskálina eða
óhreinatauskörfuna. Sum bréfin eru
tölvuútprent, önnur handskrifuð og
stundum allt að sex A4 blaðsíður,“
segir Adolf Smári.
Öfugt við það sem ætla mætti voru
fyrstu bréfin að sögn Brynhildar yf-
irleitt ekki bara stuttar orðsendingar
um praktíska hluti. „Við vorum
merkilega fljót að demba okkur í
ástamálin,“ segir hún.
– Svona ókunnugar manneskjur?
„Ég held að við séum bæði sveim-
hugar með þörf fyrir að tjá okkur,“
svarar Brynhildur og lætur þess get-
ið að þau Dolli, eins og hún kallar
hann, hafi að vísu þekkst pínulítið
þegar þau unnu saman verkefni á
sviðshöfundabraut í Listaháskóla Ís-
lands.
– Er ástin kannski efst á baugi hjá
fólki á ykkar aldri?
„Akkúrat. Bollaleggingar um ást-
ina voru að minnsta kosti ákveðinn
snertiflötur í okkar sambandi.“
Í því ljósi er Brynhildur spurð út í
bersögli bréfanna. Hún segir lítið um
slíkt, aftur á móti hafi Dolli einu sinni
verið á ystu nöf. „Ég las bréfið nátt-
úrlega áður en hann yfirstrikaði það
viðkvæmasta með svörtu, enda pöss-
um við upp á að ekkert í bréfunum
komi illa við fólk. Að öðru leyti eru
bréfin ekki ritskoðuð.“
Heimildir fyrir framtíðina
– Hvað annað virðist helst brenna
á ykkur samkvæmt bréfunum?
„Við erum með voða svipaðar pæl-
ingar, kannski svolítinn hrærigraut
um hvað það er að vera ung mann-
eskja og listnemi á Íslandi,“ svarar
Adolf Smári og kinkar kolli þegar
hann er spurður hvort bréfin spegli
kannski sama veruleika og hann lýsir
í sinni fyrstu skáldsögu, Um lífsspeki
Abba & Tolteka (eða líf mitt sem Olof
Palme).
„Raunar fjallar hún um veruleika
og hugmyndaheim ungra list-
hneigðra og ástsjúkra stráka,“ segir
hann og heldur áfram: „Bréf okkar
Brynhildar bera merki þess hver við
erum. Ég tel mig vera rithöfund og
hún er pönksöngkona með allt annan
stíl og sjónarhorn en ég. Þegar öllu
er á botninn hvolft erum við í bréf-
unum að greina samtímann og með
bókaútgáfunni að skapa sagn-
fræðilega heimild framtíðarinnar.
Annars er bókin hálfpartinn auka-
afurð gjörningsins þar sem fólk
hlustar á upplestur á vettvangi at-
burðanna.“
Mesta dramað
Þeim ber saman um að sambúðin
hafi gengið ljómandi vel. „Við sáumst
auðvitað lítið,“ segja þau hlæjandi og
ítreka að einmitt þess vegna hafi þau
farið að skrifast á. „Mig grunar að við
Húslestur úr bréfum unga fólksins
 Í bókinni Bréf frá Bergstaðastræti 57 eru bréf sem Adolf Smári Unnarsson og Brynhildur Karls-
dóttir skrifuðu hvort öðru þegar þau leigðu saman  Flytja gjörning á fyrrnefndum stað annað kvöld
Morgunblaðið/Valli
Þröngt mega sáttir
búa Lofthæð íbúð-
arinnar er slík að
Adolf Smári þarf að
fara í keng inn um
allar dyr, en Bryn-
hildur kemst hnar-
reist í gegn.