Morgunblaðið - 18.08.2018, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. ÁGÚST 2018
✝ Einar RósinkarÓskarsson
fæddist 23. febrúar
1955 á Ísafirði.
Hann varð bráð-
kvaddur á Dynj-
anda í Leirufirði 5.
ágúst 2018.
Foreldrar hans
eru hjónin Lydía
Rósa Sigurlaugs-
dóttir f. 13. febrúar
1933, og Óskar
Guðmundur Jóhannesson, f. 1.
nóvember 1927, d. 1. febrúar
1993. Systkini Einars Rósa eru
Albert, f. 3. júlí 1960, giftur Sig-
fríði Hallgrímsdóttur, og Lydía
Ósk, f. 23. ágúst 1965, gift Krist-
jáni M. Ólafssyni.
Einar Rósi giftist Jónínu
Ólöfu Emilsdóttur, f. 30. nóv-
hann á hverju ári; fyrst hjá föð-
urbróður sínum í Bæjum á Snæ-
fjallaströnd og síðar í Hafnardal
hjá frænda sínum.
Einar Rósi hóf sjómennsku 17
ára gamall og gerði út m.a. vél-
bátinn Þrist með Kristbirni Ey-
dal og Þórði Júlíussyni frá 1974
til 1977. Eftir sjómennskuna fór
hann í land og vann við vega-
vinnu hjá Jóni og Magnúsi ehf.
Einar Rósi starfaði hjá Samskip-
um frá 1998, fyrst á Ísafirði og
síðar í Reykjavík, en þangað
flutti hann með fjölskyldu sinni
árið 2003.
Frá 1999 hefur Einar Rósi,
ásamt systkinum sínum, byggt
upp sælureit á Dynjanda í Leir-
ufirði. Þar naut hann þess að
vera. Hann ferðaðist mikið um
íslenska náttúru og hafði mikla
ánægju af allri útivist, fjallgöng-
um, dansi og sundi og hafði þar
með sér góðan ferðafélaga, Kol-
brúnu Guðnadóttur.
Útför Einars Rósa fer fram
frá Ísafjarðarkirkju í dag, 18.
ágúst, kl. 14.
ember 1957 (skilin),
börn þeirra eru: 1)
Hanna Rósa, f. 19.
ágúst 1979, dóttir
hennar er Gunn-
þóra Rós, faðir
hennar Gunnar
Steinn Mánason. 2)
Engilráð Ósk, f. 1.
nóvember 1982,
gift Jónasi Þorkels-
syni og börn þeirra
eru Óskar
Guðmundur og Eva Þórkatla. 3)
Eydís Eva, f. 8. júní 1993.
Einar Rósi ólst upp á Ísafirði
og varði miklum tíma hjá föð-
urömmu sinni og -afa í Bæjum á
Snæfjallaströnd. Sveitin átti hug
hans allan og leið honum aldrei
eins vel og þegar þangað var
komið. Smalamennsku sinnti
Pabbi minn, pabbi minn! Orð
fá því ekki lýst hvað ég á eftir að
sakna þín mikið. Þú varst alltaf
svo skilningsríkur og rólegur.
Bæði þegar ég teiknaði á bílinn
þinn með nagla og þegar við sát-
um í sófanum saman í þögninni
að horfa á fréttir og veður. Það
verður skrítið að geta ekki hringt
í þig og fengið þig til að hjálpa
mér tvítugri dóttur þinni að ráð-
leggja útifatnað, ef það væri smá
rigning. Ég trúi ekki öðru en að
vel hafi verið tekið á móti þér og
barinn er alltaf opinn hjá þér og
Jóa Bekk. Takk fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig, ég er æv-
inlega þakklát fyrir að hafa átt
svona góðan pabba. Skál fyrir
þér, pabbi!
Þótt svo hann segi ekki við mann oft
mikið,
þá meinar hann alltaf margt.
Hann getur aldrei neinn svikið,
það getur hann ekki á neinn lagt.
Hann er bara þannig maður,
hann er bara þannig sál.
Hann er aldrei með neitt þvaður,
hann meinar allt sitt mál.
Hann sýnir mér svo mikla ást,
hann vill aldrei sjá neinn þjást.
Hann er minn klettur og hann er mín
trú,
hann er minn besti pabbi, staðreyndin
er sú!
(Katrín Ruth)
Eydís Eva Einarsdóttir.
Elsku pabbi.
Hvað ég er þakklát fyrir öll ár-
in sem við áttum saman.
Þakklát fyrir minningarnar
með þér í Bæjum. Smalatíminn
var skemmtilegastur, þegar við
púkarnir fengum að prófa tal-
stöðvarnar eða söngtextar voru
búnir til um smalana. Þolinmæð-
in var kannski ekki mikil þegar
við þurftum að standa fyrir fénu
en þegar við sáum ykkur smalana
koma niður heiðina var hún alltaf
þess virði.
Ég mun segja afapúkunum
þínum sögurnar af smala-
mennskunni með þér í Bæjum.
Þakklát fyrir allar ferðirnar
okkur norður í Leirufjörð, ýmist
var farið á bátnum eða gengið og
einu sinni fórum við saman á
snjósleða. Alltaf var stoppað við
stóra steininn á Dynjandisheið-
inni til að taka mynd. Ég skal
muna eftir að taka koníakspelann
með, þér til heiðurs, í næstu ferð.
Kanóferðina okkar laugardaginn
4. ágúst 2018, með Evu Þórkötlu
afapúka fremst, mun ég varð-
veita.
Þakklát fyrir alla aðstoðina frá
þér með allar þær hugmyndir
sem ég hef fengið í gegnum tíðina
og langað að framkvæma en ekki
vitað hvernig. Sumar hugmynd-
irnar voru stærri en aðrar og allt-
af varstu boðinn og búinn að að-
stoða. Efst í huga mér er brúð-
kaupið okkar Jónasar í Un-
aðsdalskirkju árið 2010. Ófáar
voru ferðir okkar frá Reykjavík
inn í Bæi til að ferja alls konar
dót og varning. Að hafa þig mér
við hlið þegar við löbbuðum inn
kirkjugólfið var ómetanlegt.
Þakklát fyrir að þú passaðir
alltaf upp á að ég væri græjuð
fyrir skíðin á veturna og um síð-
ustu jól fórstu að huga að Óskari
Guðmundi afapúkanum þínum, í
jólapakkanum frá þér voru skíði
og skíðaskór. Þolinmæðina óend-
anlegu sem þú sýndir mér sem
barni og sem fullorðinni þegar
skórnir voru eitthvað óþægilegir
eða fæturnir orðnir þreyttir ætla
ég að tileinka mér við púkana
mína. Það var nú bara í vetur sem
við stóðum í Hlíðarfjalli þar sem
þú hjálpaðir mér að festa skíða-
hjálminn á mig og ég hugsaði
hvað ég væri heppin að hafa þig.
Besta minningin er þó í vetur í
Bláfjöllum þegar þú kenndir afa-
púkanum þínum á skíði, að fara í
lyftuna og renna sér sjálfur.
Hvað ég var stolt, ekki bara af
Óskari Guðmundi heldur líka að
eiga þig sem pabba.
Takk fyrir að vera pabbi minn,
ég mun passa upp á afapúkana
þína.
Pabbi minn, hvað ég á eftir að sakna
þín
sólin á Drangajökul í Leirufirði skín.
Aldrei mun ég gleyma þér
þú verður ávallt í huga mér.
Þakklát fyrir allt sem þú kenndir
á skíðum þú oft mig sendir.
Í Hvamm mun ég afapúkana bera
enda er í afasveit best að vera.
Þín dóttir,
Engilráð Ósk.
Ég bjóst við erfiðri flugferð
heim 8. ágúst. Það var ekki vegna
veðurs heldur vegna þess að þú
varst alltaf mættur á völlinn þeg-
ar ég og afa Rós komum til Ís-
lands, en nú var ekki von á þér.
Gunnþóra Rós, afa Rós, var skírð
þegar hún var þriggja mánaða.
Þessa þrjá mánuði kallaðir þú
hana ekkert annað en afa Rós.
Það festist við hana og úr varð að
hún fékk nafnið Rós.
Þú varst svo mikið original.
Samkvæmur sjálfum þér og
tengdur náttúrunni og fjölskyld-
unni. Það var ákveðin yfirvegun
og ró yfir þér. Það var gott að
koma til þín, þar var þessi sama
ró.
Barnabörnunum leið vel hjá
þér, eins og heima hjá sér. Oftar
en ekki þegar þau voru búin að
dreifa mat og dóti út um alla íbúð
og að auki bera allt sem þau gátu
upp í rúm og hoppuðu þar stóð ég
og skammaðist, ætlaði að fá þau
til að hjálpa mér að ganga frá, en
þá kom klassískt svar frá þér:
„Þetta þýðir ekkert!“ „Ég geng
frá þessu á eftir“. Síðan hélstu ró-
legur áfram að sinna þínu.
Og pabbi! Allar skeljarnar sem
þú tíndir fyrir okkur. Gunnþóra
Rós tíndi alltaf mikið af skeljum
þegar hún kom í sveitina og þú
varst farinn að sinna þessu
áhugamáli líka. Stundum fengum
við box með skeljum með okkur
til Svíþjóðar og stundum sendir
þú okkur box. Ég var nú farin að
laumast í að tæma boxin og „láta
hverfa“ en Gunnþóra Rós vissi
alltaf hvað var í boxunum. Nú
verð ég eins, það má ekki henda
neinum skeljum.
Elsku pabbi minn. Sorgin er
mikil en hver minning er dýrmæt
og ég lofa að taka þig til fyrir-
myndar og sinna sjálfri mér og
fjölskyldunni og þá sérstaklega
afapúkunum.
Þín,
Hanna Rósa og afa Rós.
Elsku tengdapabbi.
Ekki bjóst ég við að skrifa
þessa minningargrein svona
snemma. Hraustur maður eins og
þú sem ert tekinn allt of snemma
frá okkur. Þegar ég kynnist þér
fyrst fyrir 11 árum kom aldrei
annað til greina en að ég væri vel-
kominn í fjölskylduna. Það var
alltaf mjög gott að koma í Álf-
heimana og svo í Grýtubakkann
og sjá þig standa við grillið eða
nostra við sósuna. Þú virtist alltaf
njóta þess að fá þitt fólk í heim-
sókn og bjóða upp á veislumat
sama hvert tilefnið var.
Það var alltaf gaman að fara í
sveitina að Hvammi í Leirufirði
og njóta lífsins og tilverunnar.
Krakkarnir hlaupandi á pallin-
um, athuga í netið með afa sínum,
sigla um fjörðinn og ótal göngu-
túrar um svæðið sem var þér svo
kært. Mér er sérstaklega minn-
isstætt þegar við löbbuðum yfir
Öldugilsheiðina saman frá Un-
aðsdal. Það var gaman að fylgjast
með þér sýna okkur leiðina sem
þú hefur farið svo oft. Það þurfti
ekki kort eða áttavita, bara geng-
ið beint af augum og auðvitað
komum við á réttum stað niður af
heiðinni.
Þú hefur reynst börnunum
mínum einstaklega góður og
hjartahlýr afi. Alltaf tilbúinn að
hjálpa sama hvað var og hefur
mér þótt afskaplega vænt um
það.
Þeim þótti gaman að koma á
pallinn hjá afa og fá ís. Mikið er
sárt að hugsa til þess að þau muni
alast upp án þín, minningu þinni
verður haldið lifandi með góðum
sögum af afa.
Þú hefur verið og ert mér mikil
fyrirmynd í lífinu. Traustur og
góður, alltaf til í leggja hönd á
plóg og fyrstur að hjálpa þegar
þurfti. Ef börnin mín líta til mín
eins og stelpurnar þínar litu til
þín, þá hef ég gert eitthvað rétt.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Með þakklæti og auðmýkt ég
kveð þig.
Jónas Þorkelsson.
Þú ert eins og náttúran vildi, að þú
værir.
Vöxt þinn hindraði aldrei neinn.
Allir vegir voru þér færir –
viljinn sterkur og hreinn.
Þrunginn krafti, sem kjarnann nærir,
klifrar þú djarfur og einn,
léttur í spori, líkamsfagur.
Lund þín og bragur er heiðskír dagur,
frjálsborni fjallasveinn.
(Davíð Stefánsson frá
Fagraskógi)
Nú er komið að leiðarlokum
hjá Einari Rósa. Efst í huga mér
er þakklæti að hafa verið þessum
einstaka manni samferða á lífs-
leiðinni. Dætrum okkar, barna-
börnum og öðrum ástvinum votta
ég mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning þín, vinur
minn.
Jónína Ólöf Emilsdóttir.
„Hæ Einar minn“ eða það
sagði ég alltaf, líka þegar ég tal-
aði um þig. Ég er svo þakklát fyr-
ir að hafa fengið að kynnast þér.
Við smullum strax saman og vor-
um mjög samstiga. Við kynnt-
umst í göngu og mjög fljótlega
bauðst þú mér í mat og baðst mig
að koma með þér á dansnám-
skeið. Við vorum svo dugleg sam-
an, stunduðum dansinn okkar,
syntum, hjóluðum, stunduðum
göngur, fórum í bíó og leikhús.
Ég sagði alltaf já því það bara
passaði. Þetta var skrítið fyrst,
ég bara trúði því ekki að tveir
einstaklingar gætu verið eitt.
Ferðirnar vestur voru dásamleg-
ar, þar varstu á heimavelli.
Stoppuðum úti í náttúrunni,
fundum lautir eða góðan stein til
að sitja á og borðuðum flatkökur
með tei. Þú sagðist ætla að vera
þar á sumrin með skrauthænur
og bauðst mér að vera ráðskonan
þín. Þú kenndir mér að skíða og
ég gaf þér skriðsundsnámskeið.
Æ, þetta var svo gaman. Við átt-
um yndislegt sumarfrí í enda júlí
þar sem þú komst með tjaldvagn-
inn okkar og hittir fólkið mitt.
Svo fórum við í útilegu og þrædd-
um Norðausturlandið og enduð-
um á Hauganesi. Þar leið þér vel
og við töluðum um að ég myndi
kaupa þar hús og þú ætlaðir að
flytja til mín. Draumur sem ég
mun geyma í hjarta mínu. Föstu-
daginn 3. ágúst kvöddumst við í
síðasta sinn. Söknuðurinn er svo
mikill og takk elsku ástin mín fyr-
ir faðminn þinn, hlýja og yndis-
lega 18 mánuði sem við fengum
að eiga saman.
Ég aldrei hef lofað að brautin sé bein,
né blómstígar gullskrýddir alla leið
heim.
En eg hefi lofað þér aðstoð og styrk,
að leiða þig sjálfur hvert einasta skref.
(staðf. Hjálmar Jónsson)
Þín unnusta,
Kolbrún.
Það er ennþá óraunverulegt að
þurfa að kveðja hann Einar föð-
urbróður minn í dag langt fyrir
aldur fram.
Einar var einstaklega lífsglað-
ur og hjartahlýr. Hann vildi allt
fyrir alla gera og var þeim eig-
inleikum gæddur að geta reddað
öllu. Hann reyndist mér ótrúlega
vel, það var alltaf gott að geta
hringt í Einar frænda sem kom
eins og kallaður.
Einar var mikill útivistarmað-
ur, naut þess að fara í sund, fjall-
göngur og á skíði. Það mátti
ganga að Einari vísum uppi í Blá-
fjöllum um helgar. Þangað var
hann alltaf mættur fyrstur á
morgnana til þess að skíða í besta
færinu, að sjálfsögðu með flott-
ustu græjurnar og í flottustu föt-
unum. Þá var lítið mál fyrir mig
að fá hann til að hjálpa mér
nokkrar ferðir í stólalyftuna á
skíðastólnum. Hann var líka dug-
legur að koma með mér út að
hjóla og hjólaði til dæmis með
mér fyrsta maraþonið mitt.
Einu sinni vorum við tvö úti að
hjóla í miðbæ Reykjavíkur þegar
Einar sagði við mig: „Eigum við
ekki að fá okkur einn kaldan?“
Einar Rósinkar
ÓskarssonÁstkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLAFÍA G. ÁGÚSTSDÓTTIR,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Eiri
mánudaginn 13. ágúst.
Útförin fer fram í Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 23. ágúst klukkan 13.
María J. Hreinsdóttir Rosario Ómar Russo
Þóra Hreinsdóttir Júlíus Brynjarsson
Bryndís Hreins. Cawley Conrad J. Cawley
Íris Hreinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
EINAR GUNNAR ÁSGEIRSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum
í Reykjavík þriðjudaginn 14. ágúst.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju
föstudaginn
24. ágúst klukkan 13.
Sesselja Sigrún Hjaltested
Hannes Einarsson Guðrún Burrell
Örn Einarsson Nína Stefánsdóttir
Ómar Einarsson Halla Magnúsdóttir
Pétur G. Guðmundsson Guðrún K. Bachmann
Rúna H. Guðmundsdóttir Heimir Karlsson
Bragi Guðmundsson Hjördís Sævarsdóttir
Snorri Guðmundsson Linda Gudmundsson
Snævarr Guðmundsson Sigríður Guðný Björgvinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegi faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUÐMUNDUR EYJÓLFSSON
frá Hömrum, Grímsnesi,
til heimilis í Veghúsum 1,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 9. ágúst. Útför fer fram frá Bústaðakirkju
miðvikudaginn 22. ágúst klukkan 13.
Guðmundur Kr. Guðmundss. Sandra R. Gunnarsdóttir
Margrét E. Guðmundsdóttir Halldór Heiðar Sigurðsson
Eyjólfur B. Guðmundsson Idania Guðmundsson
Hulda B. Guðmundsdóttir Þór Eiríksson
Ágúst I. Guðmundsson Anna Gunnlaugsdóttir
Hanna G. Kristinsdóttir Pétur Hjaltested
Guðleifur R. Kristinsson
Heiðrún Gunnarsdóttir Ágúst Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
JÓN GUÐNASON,
Naustabryggju 13,
lést á hjartadeild Landspítalans föstudaginn
10. ágúst. Útför hans fer fram frá
Árbæjarkirkju föstudaginn 24. ágúst klukkan 11.
Kolbrún Hámundardóttir
Guðmundur Arnar Jónsson Gerða Gunnarsdóttir
Guðni Jónsson Anna Katrín Sveinsdóttir
Ægir Hrafn Jónsson Sigrún Björk Björnsdóttir
og barnabörn