Breiðfirðingur - 01.04.1975, Síða 54

52
BREIÐFIRÐINGUR
Latínuskólann í Reykjavík sendi sr. Olafur 148 ríkisdali
og af því voru 118 frá honum persónulega. En sjóður
þessi átti að veita fátækum sveinum stuðing til náms.
Nálægt 1840 barst bindindishreyfing fyrst til íslands.
Þar varð sr. Ólafur frábær stuðningsmaður og gat komið
því til leiðar á stuttum tíma, að kaupmenn í Flatey og
Barðastrandarsýslu og jafnvel víðar um Vestfirði hættu að
flytja inn brennivín, svo á þessu sviði varð algjör bylting.
Auk þess sendi hann dreifibréf og ritgerðir um kosti bind-
indis og böl brennivínsdrykkju um allt sitt prestakall og
skrifaði um sama í Fjölni og Gest Vestfirðing, tímarit
samtíðarinnar.
Frægastur varð þó Flateyjarpresturinn af læknamálinu
svonefnda.
Segja mátti að og sagt var um Vestfirðinga „að menn
væru eins langt frá læknum og kötturinn frá sjöstjörnunni“.
Enda voru læknar þarna af því tægi, að fólk óttaðist þá
meira en sjúkdómana sjálfa.
Ekki duldist samt sr. Ólafi Sívertsen það, hve mikils-
virði góður læknir væri fyrir héraðið. Hann gerði því
allt, sem unnt var til að fá einn slikan vestur. En þar
strandaði allt annars vegar á skilningsleysi ráðamanna
stjórnarinnar og hins vegar á algjöru peningaleysi til að
launa lækninn.
Sr. Ólafur bauðst þá til að kosta lækni af eigin fé og
lagði fram 300 ríkisdali, en það voru árslaun læknis þá,
auk húsnæðis.
En stjórnvöld óttuðust að fleiri sýslur sigldu þá í kjöl-
farið, ef Barðastrandarsýsla fengi lækni og þessu höfð-
inglega boði sr. Ólafs var því hafnað.