Breiðfirðingur - 01.04.1975, Blaðsíða 100
98
BREIÐFIRÐINGUR
og vaxandi menningu. —- Á Barmahlíð er einnig beitarland
ágætt fyrir fé og hesta, berjataka óþrjótandi og reyrgresi.
Hlíðin er um 5 ferkílómetrar.
6. Hvannahlíð í Kollabúðardal vestan megin. — Þar
er aðalupprekstrarland Reykhóla á sumrun, silungsveiði
í Þorskafjarðará ogfyrrum var nautaganga í Nautatungum,
innar í dalnum.
N iðurlag.
Af þessu, sem hér er sagt, hafa heimilisnytjar og störf
verið ærið margbrotin á Reykhólum í fyrri daga, og hefur
þá mörgu verið til haga haldið, sem ekki yroi litið við nú.
Enda voru þá talin hlunnindi ýmislegt, sem nú er ekki
notað, sízt í sama skilningi og fyrr. — Gömul vísa um
hlunnindi Reykhóla er svona:
Söl, hrognkelsi, kræklingur,
hvönn, egg, reyr, dúnn, melur,
kál, ber, lundi, kolviður,
kofa, rjúpa, selur.
En þá var fólkið svo ódýrt, að allt borgaði sig að hirða.
Nægjusemin var svo mikil, að kotafólkið, sem umkringdi
aRt Reyk'hólalén, lét sér lynda að fá eitthvað að éta, og
var ávallt til taks, hvenær sem húsbóndinn kallaði —
Þetta lá í landi og þótti sjálfsagt.
En nú er öldin önnur. — Á Reykhólum blasir við annað
og meira en áður var þekkt. Fyrst og fremst jarðhitinn,
óþrjótandi til allra búskaparlegra framkvæmda: ljóss,
hita, alls konar jarðræktar, hreyfiafls og heilbrigðisráð-
stafana, og — ég leyfi mér að segja að Grundará, lítil
lækjarspræna uppi á Reýkjanesfjalli, hefði getað gert