Breiðfirðingur - 01.04.1981, Page 41

BREIÐFIRÐINGUR
39
„Guð gefi þér góða nótt, mamma mín.”
„Guð gefi þér góða nótt, pabbi minn.”
„Guð gefi öllum góða nótt.”
„Nú fer ég að sofa í Jesú nafni.”
Þá leið manni vel, að leggja aftur augun og fmna öryggið
umvefja sig.
Mikið var kveðið og sungið, þegar setið var undir litlu
börnunum, þá var hægt að læra margar vísur. Þá var líka gaman
að skreppa niður í kamesið, til Lóu, hún kunni svo margar sögur
um huldufólkið, hún sá það stundum. Svo sagði hún frá
jólasveinunum, einn þeirra kallaði hún Gullfmgur, ég þorði
varla að líta út í litla gluggann í rökkrinu, hélt að ég myndi sjá
gulan fingur á rúðunni. - Þá var líka gaman að koma til Lóu í
eldhúsið og fá „ádreypu”, þegar hún var að elda góðan
mjólkurgraut; Olöf var svo barngóð, síglöð og fróð.
Vorið 1898 hafði Guðmundur frændi bústaðaskipti, fór að
Víghólsstöðum á Fellsströnd, þar bjó hann til æviloka (1927).
Hálfa jörðina, móti föður mínum, tók þá til ábúðar Jóhannes
snikkari, hálfbróðir pabba, nokkrum árum eldri, hann bjó þar í 3
ár, fluttist síðan til Reykjavíkur,með stjúpsyni sínum Aðalbirni
Bjarnasyni skipstjóra. Eftir það bjó faðir minn einn á jörðinni til
1918.
Ég sá eftir Lóu og sögunum hennar. En þetta sama vor kom
vinnukona til foreldra minna, unglingsstúlka, utan undan Jökli,
sem hét Jóhanna Ögmunds. Hún kunni svo mikið af sögum og
sagði svo vel frá. Þegar veturinn kom og fólkið lagði sig í
rökkrinu, hnipraði ég mig upp í rúmshornið til Jóu, og hún sagði
mér sögurnar, ævintýri, huldufólkssögur, útilegumannasögur,
tröllasögurnar og jafnvel Norðurlandasögurnar, ég man eftir
Hrólfs kraka og Göngu-Hrólfssögu, sem ég hélt mikið upp á.
Þegar ég seinna fór að lesa þjóðsögur sjálf, fannst mér ég hafa
heyrt þetta allt áður. - Ég var nú orðin 6 ára og ekki orðin