Fréttablaðið - 10.11.2018, Side 32

Fréttablaðið - 10.11.2018, Side 32
Að hverju komstu? Hvað var undirliggjandi sem varð til þess að heilsan brast? „Mamma þurfti alltaf að berjast fyrir sínu. Það varð ljóst að faðir hennar, Stefán Magnús Jónsson, beitti hana andlegu ofbeldi. Það hefur örugglega haft áhrif að hún var tilfinningarík og viðkvæm. En sem betur fer var hún ákveðin og sterk og náði lengi vel að bjarga sér á dugnaðinum,“ segir Dagný og segir að aðstæður hennar hafi oft verið harðneskjulegar og að fjölskyldan hafi þurft að glíma við erfiðleika sem hún hafi tekið nærri sér. „Föður hennar er lýst svona: Stef- án var bæði gull og grjót. Hann gat verið sjarmerandi en réð öllu heima hjá sér. Hann tók til dæmis alltaf laun barnanna sinna. Fram á full- orðinsár eftir að þau fóru að vinna. Mamma reyndi alltaf að sanna sig fyrir föður sínum, gallinn var sá að hún var stelpa. Hún hætti aldrei að standa sig en undir lokin held ég að hún hafi verið orðin þreytt á því að þurfa alltaf að standa sig. En það var einstakt samband milli systkinanna, þéttur hópur, en þau kannast ekki öll við ofbeldi í æsku, enda gerði Stefán upp á milli barna sinna,“ segir hún. Dagný vissi áður af ýmsum erfið- leikum. Móðir hennar gekk í gegn- um mikla erfiðleika tengda fæðingu hennar. „Pabbi sleit trúlofun við hana þegar hún var orðin ófrísk. Þegar hún kom heim með mig af fæðingardeildinni henti afi henni út og sagði við hana: Hingað inn kemur þú ekki með þennan lausa- leikskróga,“ segir Dagný og segir móður sína hafa verið í djúpri ást- arsorg. Þá hafi hún upplifað mikla höfnun frá föður sínum. Því þrátt fyrir ofríkið dáði hún hann. „Það er óendanlega sárt að hafa ekki getað hjálpað henni. Við vorum bjargarlaus. Það sem ég upp- götvaði í þessu ferli öllu saman er að við eigum ekki það heilbrigðiskerfi sem við höldum að við eigum. Heil- brigðiskerfið eins og það er skipu- lagt í dag nær ekki að halda utan um bráð veikindi eins og mömmu. Við þurfum að hugsa þetta upp á nýtt, gera hlutina öðruvísi,“ segir Dagný. „Mér finnst ákveðið vonleysi ríkja um geðsjúkdóma og hvernig við ætlum að takast á við þá. Ég held að allir séu að gera sitt besta. Fagfólk er allt á sínum stað að gera eins og það getur. En ef til vill er það ekki að Maggý gengin fjóra mánuði með Dagnýju. Faðir hennar var ósáttur við hana vegna meðgöngunnar. Með henni á myndinni er Páll vinnufélagi hennar. undir lokin held ég að hún hafi verið orðin þreytt á því að þurfa alltaf að standa sig. vinna í því kerfi sem það óskar sér. Eða við góðar aðstæður. Það þarf þá að horfast í augu við það og gera betur. Svo finnst mér að það þurfi að koma til viðhorfsbreyting. Bæði í kerfinu og samfélaginu öllu. Það er svo mikil harka sem einkennir sam- félag okkar. Það er grundvallaratriði að vera góð hvert við annað, bæta lífsgæðin í okkar samfélagi og horfa betur á geðheilsuna,“ segir Dagný. „Ég upplifði allan tímann með mömmu að það átti enginn hana eða hennar sjúkdóm. Það bar enginn ábyrgð, það talaði enginn við okkur. Þetta var vonlaust. Við vissum ekkert hvernig við áttum að takast á við þetta. Allir voru faglegir í sínu en töluðu ekki saman. Það vantaði mannlega þáttinn,“ segir Dagný og segir að það megi ekki taka það af fólki að ræða upplifun sína af þjónustu í geðheilbrigðis- kerfinu. Af hverri seldri bók renna 500 krónur til Hugrúnar, félags háskóla- nema sem sinna fræðslu um geð- heilbrigði í framhaldsskólum og koma að fjölda forvarnarverkefna fyrir ungt fólk. „Félagið er að gera það sem er til fyrirmyndar. Fræða ungt fólk um geðheilbrigði. Ég vil styrkja þeirra starf því við erum alls ekki að gera nóg með börnum og unglingum. Við verðum að gæta þess að það verði aldrei til þetta farg á sálinni, eða gefa ungu fólki bjargráð til að ráða við erfiðleikana,“ segir hún. Dagný missti einnig stjúpföður sinn, Þorstein Ívar Sæmundsson, í sjálfsvígi. „Hann hélt út í fimm ár eftir að mamma dó. En hann vildi strax deyja. Það var áfall að fara aftur í gegnum geðheilbrigðiskerfið eftir fráfall mömmu. Mörgum er bjargað með lyfjagjöf og meðferð. En hún virkar ekki alltaf og þá verðum við að reyna að gera eitt- hvað nýtt. Við verðum bara að gera betur,“ leggur Dagný áherslu á. „Ég vil deila minni reynslu af því að mér finnst óþarfi að fólk standi eitt í þessu. Ég trúi því að það sé von. Það sé hægt að lifa svona bráð veikindi af. Ég trúi því líka að aðstandendur geðsjúkra hafi gott af umræðu um þessi málefni. Það þarf ekki að harka af sér hlutina í þögn. Ég veit að ef mamma hefði haft raunverulegt val þá hefði hún valið lífið. Allir gera það.“ Hluti systkin- anna á Langa- nesi. Maggý situr í fangi systur sinnar Hafdísar (t.h). Dagný á góðri stundu með móður sinni sem þótti glaðlynd og dugleg. allir voru faglegir í sínu en töluðu ekki saman. það vantaði mannlega þáttinn. „Mörgum er bjargað með lyfjagjöf og meðferð. En hún virkar ekki alltaf og þá verðum við að reyna að gera eitthvað nýtt. Við verðum bara að gera betur,“ segir Dagný. FréttabLaðið/anton brink Brot út bókinni Ég fylgdi henni inn á deild 32C þar sem hún fékk út- hlutað rúm inni á tveggja manna herbergi, hún var eini sjúklingurinn þar. Starfs- maður geðdeildar kom og fór yfir innihaldið í töskunni hennar, tók lyf og annað sem hugsanlega mætti skaða sig með – henni yrðu skömmtuð lyfin á deildinni. Við kvöddum hana og hurðin skall í lás á eftir okkur. Móðir okkar var komin inn á geð- deild. Hvað var að gerast? Mamma vildi ekki fara á Klepp. En við gáfum henni ekki val. Það var systur minni mikil raun að sitja á móti henni í matsalnum á geðdeild þar sem hún grét ofan í grautinn sinn eins og barn. Daginn eftir færi hún á Klepp. Mamma horfði á mig svörtum augum og sagði skyndilega ákafri röddu: „Ekki yfirgefa mig!“ Þetta var ákall. Ekki vissi ég þá að þegar nýr dagur risi myndi hún yfirgefa mig. Fyrir fullt og allt. Ég kyssti hana á ennið og sagði henni að gefast ekki upp, ég myndi aldrei yfirgefa hana, bauð svo góða nótt og fór heim. af hverri seldri bók renna kr. 500 til Hugrúnar, félags háskólanema sem sinna fræðslu um geðheilbrigði í framhaldsskólum og koma að fjölda forvarnarverkefna fyrir ungt fólk. bókin kemur út um miðjan nóvember og verður til sölu á Facebook síðu bókarinnar. https://www. facebook.com/aheimsenda/ 1 0 . n ó v e m b e r 2 0 1 8 L A U G A r D A G U r32 H e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð 1 0 -1 1 -2 0 1 8 0 4 :2 2 F B 1 2 0 s _ P 1 0 4 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 8 9 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 1 7 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 3 2 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 2 1 5 A -6 4 C 8 2 1 5 A -6 3 8 C 2 1 5 A -6 2 5 0 2 1 5 A -6 1 1 4 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 2 A F B 1 2 0 s _ 9 _ 1 1 _ 2 0 1 8 C M Y K
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.