Fréttablaðið - 10.11.2018, Page 32

Fréttablaðið - 10.11.2018, Page 32
Að hverju komstu? Hvað var undirliggjandi sem varð til þess að heilsan brast? „Mamma þurfti alltaf að berjast fyrir sínu. Það varð ljóst að faðir hennar, Stefán Magnús Jónsson, beitti hana andlegu ofbeldi. Það hefur örugglega haft áhrif að hún var tilfinningarík og viðkvæm. En sem betur fer var hún ákveðin og sterk og náði lengi vel að bjarga sér á dugnaðinum,“ segir Dagný og segir að aðstæður hennar hafi oft verið harðneskjulegar og að fjölskyldan hafi þurft að glíma við erfiðleika sem hún hafi tekið nærri sér. „Föður hennar er lýst svona: Stef- án var bæði gull og grjót. Hann gat verið sjarmerandi en réð öllu heima hjá sér. Hann tók til dæmis alltaf laun barnanna sinna. Fram á full- orðinsár eftir að þau fóru að vinna. Mamma reyndi alltaf að sanna sig fyrir föður sínum, gallinn var sá að hún var stelpa. Hún hætti aldrei að standa sig en undir lokin held ég að hún hafi verið orðin þreytt á því að þurfa alltaf að standa sig. En það var einstakt samband milli systkinanna, þéttur hópur, en þau kannast ekki öll við ofbeldi í æsku, enda gerði Stefán upp á milli barna sinna,“ segir hún. Dagný vissi áður af ýmsum erfið- leikum. Móðir hennar gekk í gegn- um mikla erfiðleika tengda fæðingu hennar. „Pabbi sleit trúlofun við hana þegar hún var orðin ófrísk. Þegar hún kom heim með mig af fæðingardeildinni henti afi henni út og sagði við hana: Hingað inn kemur þú ekki með þennan lausa- leikskróga,“ segir Dagný og segir móður sína hafa verið í djúpri ást- arsorg. Þá hafi hún upplifað mikla höfnun frá föður sínum. Því þrátt fyrir ofríkið dáði hún hann. „Það er óendanlega sárt að hafa ekki getað hjálpað henni. Við vorum bjargarlaus. Það sem ég upp- götvaði í þessu ferli öllu saman er að við eigum ekki það heilbrigðiskerfi sem við höldum að við eigum. Heil- brigðiskerfið eins og það er skipu- lagt í dag nær ekki að halda utan um bráð veikindi eins og mömmu. Við þurfum að hugsa þetta upp á nýtt, gera hlutina öðruvísi,“ segir Dagný. „Mér finnst ákveðið vonleysi ríkja um geðsjúkdóma og hvernig við ætlum að takast á við þá. Ég held að allir séu að gera sitt besta. Fagfólk er allt á sínum stað að gera eins og það getur. En ef til vill er það ekki að Maggý gengin fjóra mánuði með Dagnýju. Faðir hennar var ósáttur við hana vegna meðgöngunnar. Með henni á myndinni er Páll vinnufélagi hennar. undir lokin held ég að hún hafi verið orðin þreytt á því að þurfa alltaf að standa sig. vinna í því kerfi sem það óskar sér. Eða við góðar aðstæður. Það þarf þá að horfast í augu við það og gera betur. Svo finnst mér að það þurfi að koma til viðhorfsbreyting. Bæði í kerfinu og samfélaginu öllu. Það er svo mikil harka sem einkennir sam- félag okkar. Það er grundvallaratriði að vera góð hvert við annað, bæta lífsgæðin í okkar samfélagi og horfa betur á geðheilsuna,“ segir Dagný. „Ég upplifði allan tímann með mömmu að það átti enginn hana eða hennar sjúkdóm. Það bar enginn ábyrgð, það talaði enginn við okkur. Þetta var vonlaust. Við vissum ekkert hvernig við áttum að takast á við þetta. Allir voru faglegir í sínu en töluðu ekki saman. Það vantaði mannlega þáttinn,“ segir Dagný og segir að það megi ekki taka það af fólki að ræða upplifun sína af þjónustu í geðheilbrigðis- kerfinu. Af hverri seldri bók renna 500 krónur til Hugrúnar, félags háskóla- nema sem sinna fræðslu um geð- heilbrigði í framhaldsskólum og koma að fjölda forvarnarverkefna fyrir ungt fólk. „Félagið er að gera það sem er til fyrirmyndar. Fræða ungt fólk um geðheilbrigði. Ég vil styrkja þeirra starf því við erum alls ekki að gera nóg með börnum og unglingum. Við verðum að gæta þess að það verði aldrei til þetta farg á sálinni, eða gefa ungu fólki bjargráð til að ráða við erfiðleikana,“ segir hún. Dagný missti einnig stjúpföður sinn, Þorstein Ívar Sæmundsson, í sjálfsvígi. „Hann hélt út í fimm ár eftir að mamma dó. En hann vildi strax deyja. Það var áfall að fara aftur í gegnum geðheilbrigðiskerfið eftir fráfall mömmu. Mörgum er bjargað með lyfjagjöf og meðferð. En hún virkar ekki alltaf og þá verðum við að reyna að gera eitt- hvað nýtt. Við verðum bara að gera betur,“ leggur Dagný áherslu á. „Ég vil deila minni reynslu af því að mér finnst óþarfi að fólk standi eitt í þessu. Ég trúi því að það sé von. Það sé hægt að lifa svona bráð veikindi af. Ég trúi því líka að aðstandendur geðsjúkra hafi gott af umræðu um þessi málefni. Það þarf ekki að harka af sér hlutina í þögn. Ég veit að ef mamma hefði haft raunverulegt val þá hefði hún valið lífið. Allir gera það.“ Hluti systkin- anna á Langa- nesi. Maggý situr í fangi systur sinnar Hafdísar (t.h). Dagný á góðri stundu með móður sinni sem þótti glaðlynd og dugleg. allir voru faglegir í sínu en töluðu ekki saman. það vantaði mannlega þáttinn. „Mörgum er bjargað með lyfjagjöf og meðferð. En hún virkar ekki alltaf og þá verðum við að reyna að gera eitthvað nýtt. Við verðum bara að gera betur,“ segir Dagný. FréttabLaðið/anton brink Brot út bókinni Ég fylgdi henni inn á deild 32C þar sem hún fékk út- hlutað rúm inni á tveggja manna herbergi, hún var eini sjúklingurinn þar. Starfs- maður geðdeildar kom og fór yfir innihaldið í töskunni hennar, tók lyf og annað sem hugsanlega mætti skaða sig með – henni yrðu skömmtuð lyfin á deildinni. Við kvöddum hana og hurðin skall í lás á eftir okkur. Móðir okkar var komin inn á geð- deild. Hvað var að gerast? Mamma vildi ekki fara á Klepp. En við gáfum henni ekki val. Það var systur minni mikil raun að sitja á móti henni í matsalnum á geðdeild þar sem hún grét ofan í grautinn sinn eins og barn. Daginn eftir færi hún á Klepp. Mamma horfði á mig svörtum augum og sagði skyndilega ákafri röddu: „Ekki yfirgefa mig!“ Þetta var ákall. Ekki vissi ég þá að þegar nýr dagur risi myndi hún yfirgefa mig. Fyrir fullt og allt. Ég kyssti hana á ennið og sagði henni að gefast ekki upp, ég myndi aldrei yfirgefa hana, bauð svo góða nótt og fór heim. af hverri seldri bók renna kr. 500 til Hugrúnar, félags háskólanema sem sinna fræðslu um geðheilbrigði í framhaldsskólum og koma að fjölda forvarnarverkefna fyrir ungt fólk. bókin kemur út um miðjan nóvember og verður til sölu á Facebook síðu bókarinnar. https://www. facebook.com/aheimsenda/ 1 0 . n ó v e m b e r 2 0 1 8 L A U G A r D A G U r32 H e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð 1 0 -1 1 -2 0 1 8 0 4 :2 2 F B 1 2 0 s _ P 1 0 4 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 8 9 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 1 7 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 3 2 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 2 1 5 A -6 4 C 8 2 1 5 A -6 3 8 C 2 1 5 A -6 2 5 0 2 1 5 A -6 1 1 4 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 2 A F B 1 2 0 s _ 9 _ 1 1 _ 2 0 1 8 C M Y K
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Fréttablaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.