Fréttablaðið - 10.11.2018, Side 34

Fréttablaðið - 10.11.2018, Side 34
Hver ertu þegar þú ert ekki þú sjálfur?Þessari spurn-ingu reynir ljóða-slammskáldið Jón Magnús Arnarsson að svara í nýju verki sem var frum- sýnt í gærkvöldi. Tvískinnungi. Verkið er að hluta til byggt á reynslu hans sjálfs af neyslu og stormasömu ástarsambandi. Jón Magnús hefur verið edrú í eitt og hálft ár. Er þetta hans upprisu- saga? „Það að ég hafi skrifað verkið. Og að það sé verið að setja það á svið. Það er mín upprisusaga. En verkið sjálft, sagan, hún er að hluta til byggð á lífi mínu og reynslu áður en ég komst á þann stað að geta nýtt reynsluna til að skrifa leikrit,“ segir hann. „Þetta eru sumpart minn- ingar og tilfinningar úr minni fortíð. Ég leyfi skáldskapnum að flæða yfir það sem raunverulega gerðist. Í leik- ritinu eru atburðir sem raunverulega gerðust. Samtöl sem áttu sér stað. En mestmegnis skáldskapur,“ útskýrir hann. Verkið fjallar um átök í lífi leik- arapars. Þau eru ástfangin í hlut- verkum sínum á sviði og eiga einnig í brothættu sambandi utan sviðs. Í forgrunni eru samskipti fólks í samböndum, hvernig það er sjaldn- ast einn algildur sannleikur þegar tveir deila lífi. Leikritið er í bundnu máli og með aðalhlutverk fara Þur- íður Blær Jóhannsdóttir og Haraldur Ari Stefánsson. Leikstjóri er Ólafur Egilsson. Þó að Jón Magnús þreyti frumraun sína í leikhúsinu með sínu fyrsta handriti er hann ekki ókunnugur skáldskap. Hann er Íslandsmeistari í ljóðaslammi. „Ég er á leiðinni á Evrópumeistara- mót til Búlgaríu í lok nóvember. Svo fer ég seinna á heimsmeistaramótið í Nottingham 2019. Ég hef verið að reyna að starta þessari senu með Ólöfu Rún Benediktsdóttir mynd- listakonu. Þetta form tvinnar saman leik- og ljóðlist. Það er mikið um bundið mál þó stíllinn sé frjálslegur og virðist höfða bæði til yngri og eldri kyn- slóða.“ Jón Magnús greinir heiðarlega frá fortíð sinni. „Ég var í stormasömu sambandi þar sem var mikið djamm. Við vorum bæði tvö svamlandi um í brestasúpu. Ég byggi svolítið á því þótt ég víxli oft hlutverkum okkar. Sambandið var markað af líferni okkar. Maður var sjálfur rosalega týndur og brotinn. Hann segir tímann líða á ógnar- hraða í sinnuleysi neyslunnar. „Áður en maður veit af er maður orðinn tvítugur. Svo er maður allt í einu orðinn þrítugur. Svo þrjátíu og fimm! Og alltaf að spóla í sama farinu. Þegar neyslan hefst svona snemma. Á þessum mótunarárum, þá staðnar maður á ýmsum sviðum. Það vindur upp á sig því þegar maður er dofinn í neyslu þá verða verkfærin bitlaus. Maður nær ekki að vinna úr lífinu. Hvort sem það eru bara ósköp hversdagslegir hlutir, samskipti við fólk eða áföll. Maður er bara fastur í því að vera ekki maður sjálfur,“ segir Jón Magnús hreinskilnislega. Hvernig náðir þú því að komast hingað? „Ég varð loksins edrú fyrir einu og hálfu ári síðan. Endanlega. Ég var tuttugu og fimm ára gamall þegar ég fór að brjótast um og reyna að losna. Ég náði að klára stúdentspróf í fjar- námi og að gera einstaka hluti sem gerðu mér gott. Ég fór til dæmis út til Kaupmannahafnar í diplómanám í leiklist. Eins konar trúðaskóla. En var samt útúrdjammaður allan tímann. En ég var þó að gera aðra hluti en sömu gömlu tugguna í Reykjavík. En svo kom ég heim aftur úr námi og datt beint í sama farið og aftur í sambandið,“ segir hann frá. Hvað með hana? Sem þú skrifar um, gerir þú það í sátt við hana? „Ég greindi henni frá því að ég hefði skrifað þetta. Hún var bara sátt við það. Þetta er heldur ekki realískt heimildarverk. Þó að rauði þráðurinn sé úr mínu lífi og byggi á reynslu minni og tilfinningum,“ segir Jón Magnús. „Leikritið var uppgjör mitt við óheiðarleikann. Svona líferni kallar á að ljúga að sjálfum sér. Fegra hlut- ina þótt allt sé komið í óefni. Sem dæmi var ég líka að selja á þessum tíma. Fyrst var það aðallega gras en í kringum helgarnar seldi ég líka smá- skammta af spítti og kóki. Ég gerði þetta aðallega til að fjármagna eigin neyslu. Ég var enginn gangster. Þetta var bara ákveðin lausn. Mér fannst rökrétt að gera þetta í staðinn fyrir að vinna eins og brjálæðingur fyrir neyslunni,“ segir Jón Magnús og seg- ist oft hafa verið tekinn af lögreglu. „Það hafði bara þær afleiðingar að ég var lengur í skuld og þurfti að selja meira. Ég var hins vegar aldrei hand- rukkaður þó að ég hafi upplifað alls kyns ofbeldi,“ segir Jón Magnús frá. Hann segir verst við neysluna að vera ekki maður sjálfur og vera sinnulaus um tilveru sína. „Það að vera fastur í sinnuleys- inu, það er skelfilegt. Það eru svo margir sem halda að þeir séu bara að djamma svolítið um helgar. En eru á þessum vonda stað. Ég held að við Íslendingar höldum flesta AA-fundi í heimi. Það er ótrúlegt hvað það eru margir fundir á dag víða um land. Þetta er þéttriðið net og það er ekki vanþörf á og segir mikið um umfang vandans,“ segir hann. Þú sagðist áðan hafa staðnað. Nærðu töpuðum þroska til baka? „Nei, þú nærð því ekki til baka. Þroskast bara á annan hátt. Ég upp- lifi það þannig að ég hafi skilið hluta af mér eftir. Ég var sérstakur krakki. Mjög úr tengslum við raunveru- leikann. Var mikið inni í höfðinu á mér og ekki jarðtengdur. Svo þegar ég færðist á unglingsaldur þá fannst mér sjálfsmyndin ekki heil. Ég upp- lifði sjálfsmyndarleysi. Ég var bekkj- artrúðurinn en var samt lokaður. Þegar ég byrjaði að djamma þá var mamma mjög hissa. Hún hváði bara og spurði: Ha? Þú? Og svo áður en ég vissi var ég orðinn fastur.“ Jón Magnús er úr mikilli leikara- fjölskyldu. Foreldrar hans eru Þór- hildur Þorleifsdóttir leikstjóri og Arnar Jónsson leikari. Tvö systkina hans hafa gert það gott í heimi leik- listar, Þorleifur Örn sem á dögunum var valinn leikstjóri ársins í Þýska- landi og Sólveig sem hefur átt far- sælan feril í leikhúsi og sjónvarpi á Íslandi og í Þýskalandi. „Flestir karlmenn í fjölskyldunni eru alkóhólistar. Meira að segja tengdasynirnir,“ segir hann glettinn. „Konurnar, þær standa sterkar. Fá sér bara eitt rauðvínsglas og ekkert mál. Hvað er það?“ segir hann og hlær. „Þegar bróðir minn varð edrú tók ég við og byrjaði í neyslu. Ég hef fengið mikla hjálp frá fjölskyldunni en gaf lengi lítið fyrir það. Leiklistin, það er baktería? „Stóra bakterían í fjölskyldunni þótt ekki allir tilheyri þessum heimi. Oddný systir mín er til dæmis þrælmennt- uð og að gera flotta hluti á öðrum sviðum. Mikil baráttukona fyrir betra samfélagi. Sumir eru hissa á því hvað ég virðist vita lítið um leik- húsið miðað við aðra í fjölskyldunni. Ég spurði hvað ég fengi borgað fyrir handritið og fólk var hissa. Það hugs- aði kannski: Spurðu bara bróður þinn! En ég fékk kurteislegt svar og mér bent á að kíkja á heimasíðu Rit- höfundasambandsins,“ segir hann og brosir. „Ég er svakalega stoltur af bróður mínum Þorleifi. Við erum að plana að ég fari út, verði í ferli með honum, sitji í salnum og skrifi. Ég get stundum verið fullur af sjálfsvorkunn yfir glötuðum tíma. En það gengur ekki. Ég er tvíefldur og það má búast við meiru frá mér. Það að týna sér svona, það er áfall. Þegar maður rankar loksins við sér þá nýtir maður hvern dag til hins ýtrasta og reynir að finna sátt. Mikið af tíma hefur farið í rugl. Það verður ekki aftur tekið. En núna er það að baki. Lengi vel henti ég öllu á haugana en nú vinn ég úr hlutunum. Nú ætla ég að lifa, anda, njóta og skrifa.“ Maður verður dofinn í neyslu Verkið Tvískinnung, sem var frumsýnt í gær, byggir Jón Magnús Arnarsson á árum sínum í neyslu og af stormasömu ástarsambandi. „Leikritið var uppgjör mitt við óheiðarleikann,“ segir Jón Magnús. Jón Magnús skrifaði leikverkið Tvískinningur sem var frumsýnt í gærkvöldi í Borgarleikhúsinu. FréTTaBlaðið/anTon. Kristjana Björg Guðbrandsdóttir kristjana@frettabladid.is Svo þegAr ég færðiSt á unglingSAldur þá fAnnSt Mér SJálfS- Myndin ekki heil. ég upplifði SJálfSMyndAr- leySi. ég vAr bekkJAr- trúðurinn en vAr SAMt lokAður. í kringuM helgArnAr Seldi ég líkA SMá- SkAMMtA Af Spítti og kóki. ég gerði þettA AðAllegA til Að fJár- MAgnA eigin neySlu. 1 0 . n ó v e m b e r 2 0 1 8 L A U G A r D A G U r34 H e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð 1 0 -1 1 -2 0 1 8 0 4 :2 2 F B 1 2 0 s _ P 0 8 7 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 8 7 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 3 4 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 3 4 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 2 1 5 A -A E D 8 2 1 5 A -A D 9 C 2 1 5 A -A C 6 0 2 1 5 A -A B 2 4 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 1 B F B 1 2 0 s _ 9 _ 1 1 _ 2 0 1 8 C M Y K
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.