Fréttablaðið - 10.11.2018, Síða 34

Fréttablaðið - 10.11.2018, Síða 34
Hver ertu þegar þú ert ekki þú sjálfur?Þessari spurn-ingu reynir ljóða-slammskáldið Jón Magnús Arnarsson að svara í nýju verki sem var frum- sýnt í gærkvöldi. Tvískinnungi. Verkið er að hluta til byggt á reynslu hans sjálfs af neyslu og stormasömu ástarsambandi. Jón Magnús hefur verið edrú í eitt og hálft ár. Er þetta hans upprisu- saga? „Það að ég hafi skrifað verkið. Og að það sé verið að setja það á svið. Það er mín upprisusaga. En verkið sjálft, sagan, hún er að hluta til byggð á lífi mínu og reynslu áður en ég komst á þann stað að geta nýtt reynsluna til að skrifa leikrit,“ segir hann. „Þetta eru sumpart minn- ingar og tilfinningar úr minni fortíð. Ég leyfi skáldskapnum að flæða yfir það sem raunverulega gerðist. Í leik- ritinu eru atburðir sem raunverulega gerðust. Samtöl sem áttu sér stað. En mestmegnis skáldskapur,“ útskýrir hann. Verkið fjallar um átök í lífi leik- arapars. Þau eru ástfangin í hlut- verkum sínum á sviði og eiga einnig í brothættu sambandi utan sviðs. Í forgrunni eru samskipti fólks í samböndum, hvernig það er sjaldn- ast einn algildur sannleikur þegar tveir deila lífi. Leikritið er í bundnu máli og með aðalhlutverk fara Þur- íður Blær Jóhannsdóttir og Haraldur Ari Stefánsson. Leikstjóri er Ólafur Egilsson. Þó að Jón Magnús þreyti frumraun sína í leikhúsinu með sínu fyrsta handriti er hann ekki ókunnugur skáldskap. Hann er Íslandsmeistari í ljóðaslammi. „Ég er á leiðinni á Evrópumeistara- mót til Búlgaríu í lok nóvember. Svo fer ég seinna á heimsmeistaramótið í Nottingham 2019. Ég hef verið að reyna að starta þessari senu með Ólöfu Rún Benediktsdóttir mynd- listakonu. Þetta form tvinnar saman leik- og ljóðlist. Það er mikið um bundið mál þó stíllinn sé frjálslegur og virðist höfða bæði til yngri og eldri kyn- slóða.“ Jón Magnús greinir heiðarlega frá fortíð sinni. „Ég var í stormasömu sambandi þar sem var mikið djamm. Við vorum bæði tvö svamlandi um í brestasúpu. Ég byggi svolítið á því þótt ég víxli oft hlutverkum okkar. Sambandið var markað af líferni okkar. Maður var sjálfur rosalega týndur og brotinn. Hann segir tímann líða á ógnar- hraða í sinnuleysi neyslunnar. „Áður en maður veit af er maður orðinn tvítugur. Svo er maður allt í einu orðinn þrítugur. Svo þrjátíu og fimm! Og alltaf að spóla í sama farinu. Þegar neyslan hefst svona snemma. Á þessum mótunarárum, þá staðnar maður á ýmsum sviðum. Það vindur upp á sig því þegar maður er dofinn í neyslu þá verða verkfærin bitlaus. Maður nær ekki að vinna úr lífinu. Hvort sem það eru bara ósköp hversdagslegir hlutir, samskipti við fólk eða áföll. Maður er bara fastur í því að vera ekki maður sjálfur,“ segir Jón Magnús hreinskilnislega. Hvernig náðir þú því að komast hingað? „Ég varð loksins edrú fyrir einu og hálfu ári síðan. Endanlega. Ég var tuttugu og fimm ára gamall þegar ég fór að brjótast um og reyna að losna. Ég náði að klára stúdentspróf í fjar- námi og að gera einstaka hluti sem gerðu mér gott. Ég fór til dæmis út til Kaupmannahafnar í diplómanám í leiklist. Eins konar trúðaskóla. En var samt útúrdjammaður allan tímann. En ég var þó að gera aðra hluti en sömu gömlu tugguna í Reykjavík. En svo kom ég heim aftur úr námi og datt beint í sama farið og aftur í sambandið,“ segir hann frá. Hvað með hana? Sem þú skrifar um, gerir þú það í sátt við hana? „Ég greindi henni frá því að ég hefði skrifað þetta. Hún var bara sátt við það. Þetta er heldur ekki realískt heimildarverk. Þó að rauði þráðurinn sé úr mínu lífi og byggi á reynslu minni og tilfinningum,“ segir Jón Magnús. „Leikritið var uppgjör mitt við óheiðarleikann. Svona líferni kallar á að ljúga að sjálfum sér. Fegra hlut- ina þótt allt sé komið í óefni. Sem dæmi var ég líka að selja á þessum tíma. Fyrst var það aðallega gras en í kringum helgarnar seldi ég líka smá- skammta af spítti og kóki. Ég gerði þetta aðallega til að fjármagna eigin neyslu. Ég var enginn gangster. Þetta var bara ákveðin lausn. Mér fannst rökrétt að gera þetta í staðinn fyrir að vinna eins og brjálæðingur fyrir neyslunni,“ segir Jón Magnús og seg- ist oft hafa verið tekinn af lögreglu. „Það hafði bara þær afleiðingar að ég var lengur í skuld og þurfti að selja meira. Ég var hins vegar aldrei hand- rukkaður þó að ég hafi upplifað alls kyns ofbeldi,“ segir Jón Magnús frá. Hann segir verst við neysluna að vera ekki maður sjálfur og vera sinnulaus um tilveru sína. „Það að vera fastur í sinnuleys- inu, það er skelfilegt. Það eru svo margir sem halda að þeir séu bara að djamma svolítið um helgar. En eru á þessum vonda stað. Ég held að við Íslendingar höldum flesta AA-fundi í heimi. Það er ótrúlegt hvað það eru margir fundir á dag víða um land. Þetta er þéttriðið net og það er ekki vanþörf á og segir mikið um umfang vandans,“ segir hann. Þú sagðist áðan hafa staðnað. Nærðu töpuðum þroska til baka? „Nei, þú nærð því ekki til baka. Þroskast bara á annan hátt. Ég upp- lifi það þannig að ég hafi skilið hluta af mér eftir. Ég var sérstakur krakki. Mjög úr tengslum við raunveru- leikann. Var mikið inni í höfðinu á mér og ekki jarðtengdur. Svo þegar ég færðist á unglingsaldur þá fannst mér sjálfsmyndin ekki heil. Ég upp- lifði sjálfsmyndarleysi. Ég var bekkj- artrúðurinn en var samt lokaður. Þegar ég byrjaði að djamma þá var mamma mjög hissa. Hún hváði bara og spurði: Ha? Þú? Og svo áður en ég vissi var ég orðinn fastur.“ Jón Magnús er úr mikilli leikara- fjölskyldu. Foreldrar hans eru Þór- hildur Þorleifsdóttir leikstjóri og Arnar Jónsson leikari. Tvö systkina hans hafa gert það gott í heimi leik- listar, Þorleifur Örn sem á dögunum var valinn leikstjóri ársins í Þýska- landi og Sólveig sem hefur átt far- sælan feril í leikhúsi og sjónvarpi á Íslandi og í Þýskalandi. „Flestir karlmenn í fjölskyldunni eru alkóhólistar. Meira að segja tengdasynirnir,“ segir hann glettinn. „Konurnar, þær standa sterkar. Fá sér bara eitt rauðvínsglas og ekkert mál. Hvað er það?“ segir hann og hlær. „Þegar bróðir minn varð edrú tók ég við og byrjaði í neyslu. Ég hef fengið mikla hjálp frá fjölskyldunni en gaf lengi lítið fyrir það. Leiklistin, það er baktería? „Stóra bakterían í fjölskyldunni þótt ekki allir tilheyri þessum heimi. Oddný systir mín er til dæmis þrælmennt- uð og að gera flotta hluti á öðrum sviðum. Mikil baráttukona fyrir betra samfélagi. Sumir eru hissa á því hvað ég virðist vita lítið um leik- húsið miðað við aðra í fjölskyldunni. Ég spurði hvað ég fengi borgað fyrir handritið og fólk var hissa. Það hugs- aði kannski: Spurðu bara bróður þinn! En ég fékk kurteislegt svar og mér bent á að kíkja á heimasíðu Rit- höfundasambandsins,“ segir hann og brosir. „Ég er svakalega stoltur af bróður mínum Þorleifi. Við erum að plana að ég fari út, verði í ferli með honum, sitji í salnum og skrifi. Ég get stundum verið fullur af sjálfsvorkunn yfir glötuðum tíma. En það gengur ekki. Ég er tvíefldur og það má búast við meiru frá mér. Það að týna sér svona, það er áfall. Þegar maður rankar loksins við sér þá nýtir maður hvern dag til hins ýtrasta og reynir að finna sátt. Mikið af tíma hefur farið í rugl. Það verður ekki aftur tekið. En núna er það að baki. Lengi vel henti ég öllu á haugana en nú vinn ég úr hlutunum. Nú ætla ég að lifa, anda, njóta og skrifa.“ Maður verður dofinn í neyslu Verkið Tvískinnung, sem var frumsýnt í gær, byggir Jón Magnús Arnarsson á árum sínum í neyslu og af stormasömu ástarsambandi. „Leikritið var uppgjör mitt við óheiðarleikann,“ segir Jón Magnús. Jón Magnús skrifaði leikverkið Tvískinningur sem var frumsýnt í gærkvöldi í Borgarleikhúsinu. FréTTaBlaðið/anTon. Kristjana Björg Guðbrandsdóttir kristjana@frettabladid.is Svo þegAr ég færðiSt á unglingSAldur þá fAnnSt Mér SJálfS- Myndin ekki heil. ég upplifði SJálfSMyndAr- leySi. ég vAr bekkJAr- trúðurinn en vAr SAMt lokAður. í kringuM helgArnAr Seldi ég líkA SMá- SkAMMtA Af Spítti og kóki. ég gerði þettA AðAllegA til Að fJár- MAgnA eigin neySlu. 1 0 . n ó v e m b e r 2 0 1 8 L A U G A r D A G U r34 H e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð 1 0 -1 1 -2 0 1 8 0 4 :2 2 F B 1 2 0 s _ P 0 8 7 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 8 7 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 3 4 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 3 4 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 2 1 5 A -A E D 8 2 1 5 A -A D 9 C 2 1 5 A -A C 6 0 2 1 5 A -A B 2 4 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 1 B F B 1 2 0 s _ 9 _ 1 1 _ 2 0 1 8 C M Y K
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120

x

Fréttablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.