Skírnir - 01.04.2011, Qupperneq 151

SKÍRNIR KAUPSKIPAHÖFNIN GÁSIR í EYJAFIRÐI 149
og gefa honum enskt öl. Kannan er úr leir með grænum glerungi og
upp hefst umræða um notagildi slíkra gripa en Jakobsfarar hafa litla
trú á þeim — það má ekki koma sprunga í þetta drasl þá er það ónýtt.
Sendimanni fer að leiðast þófið þegar ölið er búið og þegar skipverji
kemur og krefur hann um kirkjulykilinn notar hann tækifærið og
kveður pílagrímana með þeim orðum að þau séu ávallt velkomin á
Möðruvöllum. Fólk fer ekki í pílagrímsferðir nema það sé stöndugt
og ef þeim hefur ekki eyðst allt sitt fé í ferðinni mætti kannski fá þau
til að ánafna heilögum Ágústínusi eins og einu kúgildi.
Þegar út er komið fær sendimaður skipverja lykilinn. Sá reynist
vera skipspresturinn þó ekki hafi hann útlit til þess og krefst þess að
sendimaður komi með sér upp að kirkjunni ofan við búðaþyrp-
inguna. Hann vill hafa vitni ef eitthvað er í ólagi sem málarekstur
gæti orðið út af. Allt reynist í lagi í kirkjunni, gluggarnir tveir
óbrotnir og öll ornamenta á sínum stað. Þau eru reyndar ekki mörg,
nokkrir krossar og líkneski, kertahjálmur og kertastikur á veggjum,
en húsið er að öðru leyti galtómt gímald. Fyrir utan tvö glóðarker,
læsta kistu og altarið er ekkert á gólfinu annað en timburstafli sem
ætlaður er til viðgerðar á suðurvegg kirkjuskipsins. Hann hafa
skipshafnirnar sem voru á Islandi um veturinn skilið eftir en
sendimaður kann að segja frá því að menn af öðru skipinu voru um
langa hríð síðasta haust að endurhlaða undirstöðuna undir vegginn.
Það hafði útheimt að lyfta kirkjunni og hafði fjöldi manns úr sveit-
inni tekið þátt í því verki. Prestur hefur heyrt þetta áður; kirkjan er
í eigu íslandskaupmanna í Björgvin og þeir skipta mjög nákvæmlega
með sér viðhaldi hennar og er metingur þeirra um það vel þekktur.
Sagt er að kirkjan sú sé mest smíðaða en minnst notaða guðshús á
landinu.
Sendimaður hjálpar presti að klæðast skrúða sínum og koma
fyrir altarissteini, kaleik og patínu og kveikja á kertum, en allt þetta
hefur prestur haft með sér og tilheyrir það útgerðinni. Sendimaður
skilur við prest þar sem hann byrjar að þylja messuna lágum hljóð-
um — það er einmanalegt starf og ekki öfundar sendimaður prest-
inn af því.
Það er farið að halla kvöldi og búið að kveikja eld í búðum kaup-
manna, léttabáturinn er í stöðugum ferðum milli skips og lands og