Skírnir - 01.04.2011, Qupperneq 204

202
HULDAR BREIÐFJORÐ
SKÍRNIR
26.
Við nálgumst Reykjavík og túristum hefur fjölgað. Farfuglaheimilið
sem við gistum á í nótt er fullt af bakpokaliði. Frammi í sameigin-
legri stofu situr útitekið fólk með Lonely Planet bækur og dósamat.
Það má vera að þessi hráslagalegi dósamatur sé betri en djúpsteikti
óþverrinn sem er seldur í íslenskum vegasjoppum. Samt virðast mér
ferðir þessa bakpokafólks hingað til lands alltaf einkennast af mein-
lætalifnaði. Þegar ég sé það hjóla yfir íslenskar heiðar eða standa
einhversstaðar í grenjandi rigningu get ég ekki annað en vorkennt
því. Það er eins og ferðalagið snúist fyrst og fremst um að spara.
27.
Hugsanlega vitum við Islendingar ekki hverjir við erum. í skólum
lærum við dönsku, ensku, þýsku og frönsku árum saman en tölum
samt engin tungumál önnur en íslensku og bíómyndaensku. Ef ís-
lendingur sest við borð þar sem Dani, Norðmaður, Svíi og Finni
eru að tala saman þarf hópurinn að skipta úr skandínavísku yfir í
ensku til að halda áfram samtalinu. Annars skilur Islendingurinn
ekki.
Islendinga skortir samhengi. Við vitum ekki hvort við eigum að
horfa til austurs eða vesturs. Á meðan við gerum ekki upp hug
okkar og tökum þá ákvörðun (með hjartanu) speglum við okkur
áfram og gagnrýnislaust í amerískri afþreyingu. Höldum áfram að
fitna út í flíspeysurnar okkar þar sem við liggjum afvelta í Lazyboy-
stólum. Kannski missti ég af einhverju. Kannski erum við löngu
búin að ákveða að svona eigi þetta að verða. Þótt herinn sé farinn.
28.
í dag hjálpuðumst við R að við að taka ljósmynd. Það hellirigndi
og á meðan hann stillti upp þrífætinum á miðjum þjóðveginum hélt
ég á regnhlíf svo myndavélin blotnaði ekki. Þetta er mynd af vegi,
auðn, þoku og rigningu. Þetta er ljósmynd af engu.