Ljósmæðrablaðið

Árgangur

Ljósmæðrablaðið - 01.06.2012, Blaðsíða 28

Ljósmæðrablaðið - 01.06.2012, Blaðsíða 28
28 Ljósmæðrablaðið - júní 2012 Árið 1977 var ég ráðinn vélgæslumaður við Mjólkárvirkjun. Því fylgdi að við fjöl- skyldan þurftum að flytja vestur en við bjuggum austur á Norðfirði. Fjölskyldan samanstóð þá af undirrituðum, Hafdísi Jóns- dóttur, konunni minni og dætrum okkar tveimur, Guðnýju og Siggu. Guðný, sú eldri, var átta ára en Sigga fjögurra ára. Auk þess átti Hafdís von á barni. Ég fór einn vestur og byrjaði að vinna við vélgæsluna 1. september. Þær mæðgur urðu eftir heima því það þurfti að mála og standsetja íbúðina okkar og svo að flytja búslóðina. Svo var ætlunin að Hafdís kæmi vestur og gengi frá í húsinu og færi svo austur aftur, fæddi barnið og kæmi svo vestur með dæturnar og nýja barnið að því loknu. Tíminn frá því að ég kom vestur og þar til Hafdís kom var alls ekki tíðindalaus því þá stóð verkfall opinberra starfsmanna yfir og manni fannst einangrunin þarna í Arnarfirðinum enn meiri en annars því útvarpið sendi ekki út. Svo kom búslóðin í tveimur gámum. Hafdís kom vestur þegar lokið var við að mála. Ég var þá búinn að taka út úr gámunum. Nú var farið að raða upp húsgögnum, eldhúsið var tekið í brúk og þetta var farið að líkjast heimili. Þarna var komið fram í miðjan október. Daginn áður en Hafdís ætlaði austur aftur skruppum við á Ísafjörð því okkur vantaði ýmislegt smálegt til heimilisins. Á leiðinni til baka var farin Breiðadalsheiði eins og leið lá þá. Þegar við komum í kinnina vestan í heiðinni voru fallin þar tvö snjóflóð á veginn. Þá var ekki annað að gera en að snúa aftur til Ísafjarðar en þegar átti að snúa við féll flóð aftan við okkur. Nú voru góð ráð dýr. Ekki var gæfulegt að stoppa þarna í kinninni og bíða eftir næsta flóði en við könnun á flóðinu framan við okkur kom í ljós að það var nógu þétt til að hægt væri að keyra á snjónum. Var nú bílnum beitt á flóðin. Það fyrra var nokkuð bratt en ekki langt og stefndi ég bílnum upp að brekkunni meðan hann var að komast upp en beygði svo niður á veginn þegar niður hallaði. Næsta flóð var nokkuð breiðara en náði varla út á kant. Það gekk á ýmsu meðan farið var yfir en það tókst og var nú sprett úr spori það sem eftir var af kinninni. Daginn eftir átti svo að fara til Þingeyrar með Hafdísi í flugið. Og jú það var farið til Þingeyrar en í öðrum erindum. Skömmu áður en lagt skyldi í hann missti Hafdís vatnið. Barnið vildi semsagt komast út. Ekki veit ég hvort hristingurinn í heiðarkinninni daginn áður olli því en hvað um það nú þurfti að hafa hraðann á. Kári og Erna, stöðvarstjórahjónin, höfðu skroppið á Ísafjörð og þar sem Erna er hjúkrunarfræðingur hefði verið gott að hafa hana við hendina. Hringt var til Þingeyrar í Sjúkraskýlið, eins og heilsugæslustöðin þar hét þá. Okkur var sagt að koma. Ljósmóðir og læknir yrðu til staðar. Svo var lagt af stað. Ekið var eins hratt og vegur leyfði. Út hjá Gljúfurá missti Hafdís það sem eftir var af vatninu. Hún var þá flutt úr framsæti í aftursæti og haldið áfram. Ég held að aldrei hafi mér þótt leiðin yfir Hrafnseyrarheiði jafn löng. Ég vonaðist til að mæta Ernu og Kára en sú von rættist ekki. Ég var nógu kunnugur á Þingeyri til að vita hvar sjúkraskýlið var og fór beint þangað. Þegar inn kom var tekið á móti okkur af ungum manni sem reyndist vera læknir og ungri stúlku sem ég hélt að væri ljósmóðirin. Og ég verð að játa að ekki leist mér á liðið. Hafdís var lögð í rúm og ég heyrði að talað var um að Bogga hlyti að fara að koma. Og svo kom Bogga. Það var nefnilega ljósmóðirin. Hún var kona á miðjum aldri og frá henni streymdi eitt- hvað öryggi og fumleysi sem gerði það að verkum að mér hvarf allur órói á stundinni. Ljósmóðirin tók eitthvað af áhöldum upp úr tösku sinni og gerði klárt fyrir fæðinguna. „Hvernig er það, er ekki til kaffi hérna?“ spurði hún. Stúlkan kom með kaffibolla handa henni og annan handa mér. Læknirinn fór fram á það að hann fengi að vera viðstaddur fæðinguna en það hafði hann aldrei verið áður. Þegar það leyfi var fengið lét hann sig hverfa. Þegar allt var klárt sneri Bogga sé að mér og sagði: „Ég geri ráð fyrir að þú sért faðirinn.“ Ég varð að gangast við því. „Og ætlar þú að vera viðstaddur fæðinguna?“ spurði hún og í röddinni var háðshreimur. „Nei ég hafði ekki uppi neinar kröfur um það.“ „Það var gott, annars hefði ég orðið að henda þér út,“ sagði hún. Ég lufsaðist nú út úr stofunni en Bogga kallaði á eftir mér að ég þyrfti ekki að fara alveg strax. Þarna sátum við fram eftir kvöldi en barnið lét bíða eftir sér. Svo var mér boðið að leggja mig. Mér var vísað á rúm inni í sjúkrastofu og háttaði ég ofan í það. Og svo hafði fas ljósu haft róandi áhrif á mig að ég steinsofnaði á stundinni. Ekki hafði ég lengi sofið þegar ég var vakinn og tilkynnt að nú ætti ég nýja dóttur. Barn er oss fætt Fæðingarsaga Mæðgur á göngu.

x

Ljósmæðrablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ljósmæðrablaðið
https://timarit.is/publication/862

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.