Dagblaðið Vísir - DV - 25.01.2019, Blaðsíða 22

22 BLEIKT 25. jan 2019
Ekki geðveik að eilífu
Áslaug hóf að skrifa færslur á
bloggið sitt áður en hún veiktist
alvarlega og hélt svo áfram að
skrifa í gegnum veikindi sín. Hún
segist ánægð ef blogg hennar geti
hjálpað einhverjum.
„Maður verður að byrja ein-
hvers staðar og ég fagna því bara
ef það eru einhverjir tveir sem vilja
skoða þetta. Ég er líka að gera þetta
fyrir sjálfa mig. Ég skrifaði mjög
fljótt um fyrstu tvö maníuköstin,
en ég hef ekki skrifað um það
þriðja og er því farin að gleyma því
aðeins. Fljótlega eftir þau man ég
vel hvað ég var að gera. Ég man
þetta rosalegasta í smáatriðum en
stundum segir einhver við mig að
ég hafi gert eða sagt eitthvað og þá
er ég bara: „Ha? Gerði ég hvað?“
En ég man svona rauða þráðinn í
gegnum þetta og stundum alveg
hvað ég er að hugsa. Þetta er eins
og að hugsa til baka um eitthvað
sem maður gerði áður.“
„Nú kemur að kaflaskilum
í mínu lífi en ég er að fara til
kærasta míns. Scooter er að
fara að koma að sækja mig en
þau voru að bíða eftir að ljós-
myndarar færu frá húsinu. Ég
er leyndarmál og verð ekki
official kærasta hans í einhvern
tíma, ekki á meðan Purpose
tónleikaferðalagið er í gangi. Ég
verð meðlimur í crewinu þeirra
og mjög óáberandi. Þetta verð-
ur að vera bara milli mín og
þín þangað til allt kemur í ljós
í fjölmiðlum. Hvað get ég sagt,
ég er ástfangin upp fyrir haus
en samt tilfinningalaus. Það er
skrítið.“
Áslaug segir að þrátt fyrir að fólk
lendi í veikindum líkt og maníu eða
geðrofi þá sé það ekki veikt að ei-
lífu.
„Maður festist ekki í því ástandi.
Það þýðir ekki að maður sé veik-
ur að eilífu. Ég get stundað lífið al-
veg jafn vel og næsti maður. Ég finn
ekki fyrir þessu í dag þótt ég þurfi
að passa mig kannski betur, passa
hvað ég geri og passa að vera vör
um mig ef eitthvað gerist. En fólk
hugsar stundum að ef það veik-
ist einu sinni af geðsjúkdómi þá
sé það bara geðsjúkdómurinn. Þá
sé það geðveikt að eilífu, en það er
ekki þannig. Það er fáfræði í samfé-
laginu og opna þarf á þá umræðu.“
Hélt að leyniþjónustan kæmi
Hér fyrir neðan má svo lesa hluta
af bloggi Áslaugar sem hún skrifaði
um geðrof sitt eftir að hún komst úr
því ástandi:
„Það var á GayPride, fyrstu
helgina í ágúst sem fjörið byrjar
fyrir alvöru. Ég ætlaði í fyrstu ekki
að drekka áfengi en ákvað
að slá til og fagna með vinkon-
um mínum. Ég fer niður í bæ
og hitti þar vin minn, við spjöll-
um lengi saman og hann býð-
ur mér e-töflu þegar líður á
kvöldið. Ég tek hana inn og við
förum svo saman til hans í eft-
irpartý að reykja jónu og hlusta
á tónlist. Allt í einu klikkar eitt-
hvað enn einu sinni í hausn-
um á mér. Enn einu sinni talaði
Spotify til mín. Mér fannst þetta
yfirþyrmandi og segi við hann:
„Þetta var þá satt!“ Hann virt-
ist vera ráðvilltur en ég var viss
um að hann vissi hvað var í
gangi. Ég tek yfir tölvuna og fer
að hlusta á albúmið hans Justin
enn einu sinni. Já! Hann var að
syngja til mín. Ég var sérstök,
útvalin. Þarna var ég enn einu
sinni komin hinum megin við
línuna, á hvíta svæðið, í himna-
ríki, þar sem heimurinn var svo
fallegur og ég var sérstök. Ég
fór heim morguninn eftir og fór
beint á Twitter. Ég fann aftur
belieber21256. Hann followaði
mig til baka og við fórum aft-
ur að spjalla saman. Justin var
með 17 ára kærustu sem hét
Sofia en ég vissi að það væri
bara cover. Ég mátti ekki vera
opinberuð af því ég var leyndar-
málið hans. Þegar við vorum
búin að tala saman í nokkra
daga þá er Justin með pop up
tónleika í Japan. Já! Ég var að
fara með til Japans. Ég segi við
hann að ég sé ready til að fara
en segi við hann að ég sé að fara
á fótboltaleik um kvöldið. Á fót-
boltaleiknum hitti ég vinkonu.
Við fórum út í bíl til hennar og
ég sagði henni frá Justin og að
ég væri að fara til Japans yfir
helgina. Hún var mjög efins
en ákvað að trúa mér á endan-
um. Ég sagðist ætla að senda
henni snap af mér og Justin
syngja Boyfriend og ég ætlaði
að taka rapp partinn. Þetta var
á fimmtudegi. Ég hlaut að vera
að fara daginn eftir. Ég labba út
á Klambratún og það er grenj-
andi rigning. Ég var að bíða eft-
ir að vera sótt af leyniþjónust-
unni. Enginn kemur og ég bíð
og bíð. Ég sé
mann vera að tína rusl, hann
var fatlaður. Mér fannst ég vera
frelsari fatlaðra, mig langaði
að tala þeirra málstað. Fatlaðir
voru sérstakir eins og ég. Gátu
heyrt raddir sem voru í raun
fólk sem var að tala við það,
hugsanaflutningur.“
Fékk kvíðakast þegar Justin
mætti ekki á flugvöllinn
Á þessum tímapunkti fannst Ás-
laugu hún upplifa þau skilaboð að
hún ætti að fara frá Klambratúni,
hún gekk um Reykjavík, fór á kaffi-
hús og í Hallgrímskirkju þar sem
hún hélt áfram að bíða eftir að verða
sótt. Að lokum ákvað hún að fara
heim:
„Þetta var búið að vera erfið-
ur tími með miklum mótvindi,
enginn vildi hlusta á mig, öllum
fannst ég rugluð, veik. Ég talaði
við Justin á Twitter og skrifaði til
hans „I’m waiting!“ Svo sagði ég
„no wait! Maybe you are waiting
for me!“ Ég legg af stað niður á
Reykjavíkurflugvöll.“
Þar fann Áslaug ekki Justin og
fór aftur út og inn í leigubíl. Hún
sagðist vera að fara á Keflavíkur-
flugvöll:
„Þar vissi ég ekki hvert ég
átti að snúa mér. Ég endaði á að
standa við vegg þar sem á skilti
stóð „meeting point“. Þar var
ungur maður með möppu aug-
ljóslega að bíða eftir fólki. Ég
byrjaði að elta hann og tala við
hann á fullu á meðan hann var
ráðvilltur varðandi mig. Á end-
anum benti hann mér á að fara
þar sem „komur“ voru. Justin
Bieber var jú á leiðinni til lands-
ins til að sækja mig og fara með
mig til Japans.“
Aldrei kom Justin að sækja Ás-
laugu þrátt fyrir langa bið:
„Ég var orðinn mjög pirruð.
Ég var farin að fokka upp í loftið.
Ég var að fokka á þá sem voru að
fylgjast með mér í myndavélun-
um og ég var að fokka á Guð. Ég
var orðin uppgefin.“
Áslaug fékk kvíðakast á flugvell-
inum og átti hún erfitt með andar-
drátt. Að lokum kom sjúkrabíll sem
keyrði með hana í bæinn:
„Mér hefur aldrei liðið jafn illa.
Mig langaði bara að fara að sofa en
ég gat það ekki. Ég fór á sjúkrahúsið
í Fossvoginum. Því næst lá leið mín
heim og svo beint upp á geðdeild
Landspítalans.“
Beið í tvo klukkutíma úti í
kuldanum eftir Justin en endaði
á geðdeild
Stuttu síðar losnar Áslaug af
Landspítalanum en er þó enn í
geðrofi. Á þessum tíma var Justin
Bieber með tónleika á landinu og
fór Áslaug á þá:
„Alla tónleikana var ég að
tala við Justin í gegnum haus-
inn og hann var alltaf að segja
mér að þegja því hann var að
syngja. Ég var alltaf að afsaka
mig og segja sorry en ég hafði
bara ekki stjórn á hugsun-
um mínum út af því að ég var
freðin. Justin er alltaf að segja
mér í hausnum að við munum
hittast á eftir. Ég redda mér fari
heim. Justin segir mér að fara
út með allan farangurinn minn
og bíða þar. Ég bíð í tvo klukku-
tíma úti í nístandi kulda. Að lok-
um fer ég inn aftur til að sofa. Á
endanum kemur mamma að
sækja mig og ég fer heim. Ég
hélt áfram að reykja og fór út á
kvöldin að berjast
við drauga með því að
syngja. Svo fer mamma með
mig í viðtal á geðdeild, ég var
freðin og sættist á að leggj-
ast inn. Þar enda ég á að vera í
meira en mánuð.“
Fyrir þá sem hafa áhuga á því að
lesa færslur Áslaugar og kynna sér
hugarheim einstaklings með geð-
hvarfasýki má benda á síðu henn-
ar: aslaugeik.wordpress.com n
EIGUM MARGA
LITI Á LAGER
Nánari upplýsingar á
mt.is og í s: 580 4500
HANNAÐ FYRIR
ÍSLENSKT VEÐURFAR
ÁLKLÆÐNINGAR &
UNDIRKERFI
Justin Bieber á Íslandi, en
söngvarinn hefur verið tíður
gestur hér á landi.
„Ég reyni að bjarga
heiminum þegar ég er
í þessu ástandi og ég er með
Justin Bieber á heilanum
Áslaug upplifir sig ekki ólíka
öðru fólki / Ljósmynd: Aðsend