Morgunblaðið - 29.11.2018, Side 58

58 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. NÓVEMBER 2018
✝ Marsibil Sig-urðardóttir
fæddist 4. septem-
ber 1951 á Akra-
nesi. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vesturlands 20.
nóvember 2018.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sig-
urður Guðmunds-
son verkamaður á
Akranesi, f. 13.3.
1920, d. 27.5. 1990, og Ásdís
Ólafsdóttir verkakona á Akra-
nesi, f. 30.7. 1922, d. 11.8.
2006. Systur Marsibilar eru
Viktor Ellingsson, f. 1998, og
Freyja Ellingsdóttir, f. 2001;
3) Magnús, f. 1988, búsettur á
Akranesi.
Marsibil tók gagnfræðapróf
og stundaði svo nám í Versl-
unarskóla Íslands. Hún bjó
alla tíð á Akranesi og hóf ung
störf þar hjá Pósti og síma en
rak síðan ásamt eiginmanni
sínum veitingaskálann Skút-
una og síðar sokkaverksmiðj-
una Trico, sem hún rak áfram
að eiginmanni sínum látnum.
Síðustu starfsárin starfaði hún
á leikskólum á Akranesi. Hún
var um árabil félagi í Svanna-
sveit skátafélags Akraness og
var í Kirkjukór Akranes-
kirkju.
Marsibil verður jarðsungin
frá Akraneskirkju í dag, 29.
nóvember 2018, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Ólafía, f. 1953, og
Þórdís, f. 1956.
Marsibil giftist
Viðari Magnús-
syni, f. 7.4. 1952,
d. 5.11. 2003,
1972. Börn þeirra
eru: 1) Ásdís, f.
1972, búsett í Sví-
þjóð. Dóttir henn-
ar er Lára Sand-
ström, f. 2001, og
uppeldisbörn
hennar eru Elin Sandström, f.
1996, og Oskar Sandström, f.
1998; 2) Helga, f. 1974, búsett
í Reykjavík. Börn hennar eru
Með þakklæti og góðum minn-
ingum kveð ég kæra mágkonu.
Skömmu áður en andlát hennar
bar að ræddum við um réttlæti og
hvað væri eðlilegt í þessari veröld!
Marsibil var góðhjörtuð kona sem
trúði á það góða í lífinu. Hún
mætti veikindum sínum af æðru-
leysi. Hún gaf samferðarfólki sínu
mikið, lifði heilbrigðu lífi alla tíð,
var umhyggjusöm og lagði sig
fram við að vera góð manneskja –
því þurfti hún að fara svona fljótt
frá okkur? Margar spurningar
vakna, sem sennilega verður ekki
svarað. Eftir sitja börn, barna-
börn og stór hópur vina og ætt-
menna í sorg. Það er mikill missir
að Massý.
Ég kynntist Massý fljótlega
eftir að ég hóf samband við konu
mína. Ég áttaði mig fljótlega á að
þar átti ég „hauk í horni“ – bak-
hjarl, sem aldrei brást í tæp 50 ár.
Við urðum bestu vinir og hún tók
þátt í uppeldi sona minna eins og
hún væri þeirra eigin móðir. Alla
tíð fylgdist hún með mér og mín-
um og var „traustur klettur“ í til-
veru minni.
Massý var einstök kona. Hún
fór ekki „hátt“ en lét verkin tala.
Hún þurfti ekki á neinum „núvit-
undarnámskeiðum“ eða „jákvæð-
um kúrsum“ að halda til að um-
gangast fólk, hún hafði þetta í
„sér“ – jákvæðni var henni „í blóði
borin“ – án þess að hún gæfi neitt
eftir af sínum skoðunum.
Það er hvorki við hæfi né í anda
mágkonu minnar að lofa hana með
löngum pistli. Megi henni farnast
vel í nýjum heimkynnum. Ég veit
að það verður tekið vel á móti
henni af fjölda fólks sem hún var
svo góð.
Ég votta Ásdísi, Helgu, Magn-
úsi og þeirra börnum mína dýpstu
samúð.
Elmar.
Í dag kveðjum við Massý sem
nú er fallin frá eftir erfið veikindi.
Massý bjó alla tíð á Akranesi. Hún
var lengi atvinnurekandi í bæn-
um, söng í kirkjukórnum, fór á
skátafundi og fylgdist með bolt-
anum. Massý var Skagamaður.
Hún var frænka mín.
Massý var einstaklega vönduð
kona, nærgætin og tillitssöm við
alla. Hún var elst þriggja systra
og fyrirliði í sínum systrahóp.
Hún bjó lengi á Einigrund með
Viðari og þar var ég tíður gestur. Í
minningunni var heimilið tilkomu-
mikið, enda var þar bæði að finna
Stöð 2 og heitan pott. Mér þótti
gott og spennandi að koma á Ein-
igrund. Það var þó sennilega
hvorki út af pottinum né Stöð 2
heldur var einstök nærvera og
umhyggja Massýjar þannig að hjá
henni leið öllum vel og líka mér.
Massý var einnig tíður gestur á
æskuheimili mínu. Heimsóknum
hennar fylgdi ferskur og góður
andblær. Hún var minnug og
sagði gjarnan sögur af ættingjum
og lífinu á Skaganum frá því hún
var barn. Frásagnir hennar voru
skemmtilegar og í þeim enduróm-
aði tíðarandinn á gamla Akranesi.
Massý og Viðar áttu sumarhús
í Botni í Hvalfirði. Við Helga
frænka dvöldum þar heilt sumar.
Þar lifðum við í vellystingum í
skjóli Massýjar og Viðars með
hund og heimalning uppi í rúmi og
pylsur í hverju hádegi. Helga
stýrði búinu með harðri hendi og
fyrirskipaði að viðhaft væri mikið
hreinlæti sem var algerlega í anda
Massýjar. Um helgar komu
Massý, Viðar og Magnús með
drekkhlaðinn bílinn af góðgæti.
Þetta var sannkölluð sæluvist þar
sem ævilöng vinátta okkar
frænkna innsiglaðist.
Fjölskyldan flutti seinna á
Skarðsbraut en þar bjuggu þau
Massý og Magnús frændi saman
lengst af. Gjarnan var boðið upp á
ristað brauð með banana eða tún-
fisksalati og kaffi. Einfalt og gott.
Ég var þá orðin fullorðin og sam-
band okkar Massýjar hafði þrosk-
ast. Við áttum á seinni árum mörg
innihaldsrík og skemmtileg sam-
töl. Eitt sinn bárust fermingar í
tal. Massý gat talið upp allar
fermingargjafirnar sem henni
höfðu borist fyrir rúmlega fimm-
tíu árum. Hún mundi frá hverjum
hún hafði fengið hverja gjöf, hvað
henni hafði þótt um þær og hvern-
ig þær höfðu nýst. Þetta sýnir
bæði hve stálminnug hún var og
þá miklu virðingu sem hún sýndi
gjöfum sínum. Þetta er einstakt.
Þegar ég fór að eignast börn
sýndi Massý því einlægan áhuga.
Hún hringdi stundum í mig til að
heyra hvernig gengi og veitti mér
góð ráð. Mér þótti afar vænt um
þessi símtöl og met mikils þá virð-
ingu sem Massý sýndi mér á þess-
um tímamótum í lífi mínu. Um-
hyggjusemi og hjálpsemi voru
Massý í blóð borin. Ófá eru börnin
sem Massý passaði, þar á meðal
börnin mín. Þegar ég fór í nám
keyrði Massý af Skaganum dag-
lega í nokkrar vikur til að passa.
Massý var greiðvikin og hjálpsöm
og einstaklega örlát, ekki bara á
peninga og veraldleg gæði, heldur
einnig á tíma sinn. Hún hafði
hvorki um það mörg orð né lét
mikið á því bera. Það var bara
ekki hennar stíll.
Með þessum fáu orðum kveð ég
kæra frænku sem mér þótti svo
mikið varið í og vænt um. Elsku
Magnús, Helga og Ásdís. Ég sam-
hryggist ykkur innilega. Það
verður tómlegt á Skaganum án
Massýjar.
Vaka.
Það var alltaf eitthvað svo bjart
og rólegt yfir Massý. Í hvert sinn
sem stóð til að hittast var tilhlökk-
un og vissa um að nú væri notaleg
stund framundan. Það var alltaf
gaman að spjalla við Massý. Hún
var fordómalaus en hafði samt
skoðanir og setti fram sjónarmið
sín en tók jafnframt tillit til hvar
hún var stödd og til sjónarmiða
annarra. Massý var dugleg að
koma í kaffi og heimili hennar var
alltaf opið. Þangað komu líka
margir og þar hittist fólk úr ýms-
um áttum.
Botn var sælureitur margra en
þar réð Massý ríkjum í bústað sín-
um. Hún var athugul og hafði allt-
af frá einhverjum áhugaverðum
hlutum að segja úr náttúrunni,
bæði plöntum og dýrum. Hún
fylgdist vel með fuglum og þekkti
háttalag þeirra vel. Þessi eigin-
leiki hennar gerði hana líka að
mannþekkjara. Hún var fljót að
átta sig á hvernig fólkinu í kring-
um hana leið og var alltaf til stað-
ar á hæglátan hátt fyrir stórfjöl-
skylduna. Allir leituðust við að
vera með Massý.
Massý var starfsöm og hélt vel
utan um þau verkefni sem hún tók
að sér. Hún var atvinnurekandi í
mörg ár og hugsaði vel um starfs-
fólk sitt. Hún sá kosti fólks um-
fram galla þess og dró þá fram í
umræðum. Hún tókst á við ný
verkefni af æðruleysi og ræktaði
með sér áhuga á því sem lá fyrir.
Eftir að hún byrjaði að vinna á
leikskóla ræddum við mikið sam-
an um börn og skólastarf. Hún sá
svo vel þann styrkleika sem býr í
börnum og hvernig þau þroskast á
því að takast á við ólík viðfangs-
efni.
Massý var manneskja sem ekki
vékst undan ábyrgð. Hún tók þátt
í margvíslegu starfi og var þá allt-
af búin að taka að sér verkefni
eins og að vera gjaldkeri eða vinna
við fermingarskeytin. Hún gerði
ekki mikið úr því en vann verk-
efnin af samviskusemi og yfirsýn.
Massý var nefnilega sú sem horfði
fram í tímann og byrjaði alltaf
snemma að leggja drög að hlut-
unum þó hún væri ekki endilega
búin að vinna verkið fyrr en tím-
inn nálgaðist. Hún hugsaði fyrir
hlutum og var búin að undirbúa
hlutaðeigandi aðila en ekki hina.
Mörg dæmi mætti rekja um þetta
því oft sagði Massý: „Ég var ein-
mitt búin að …“.
Massý hafði gaman af því að
fara í ferðalög, veislur, á tónleika
og aðrar skemmtanir. Hún kunni
vel að njóta þess og gat sagt þann-
ig frá að við hin nutum þess líka.
Það er mikilsverður eiginleiki að
geta notið alls þess litla sem lífið
hefur upp á að bjóða og geta gert
úr því dýrmæta upplifun.
Massý og Ása, mamma hennar,
gerðu margt saman og eftir að
Ása dó, tók Massý við að vera sú
sem sameinaði fjölskylduna. Það
var oft glatt á hjalla þegar þær
mæðgur voru á ferð og ekki verið
að láta smámuni þvælast fyrir sér.
Það hefur verið lærdómsríkt og
skemmtilegt fyrir mig að fá að
vera með í klúbbnum hennar
Massýjar eiginlega alla mína ævi
og minnist ég hennar með eftirsjá
en jafnframt þakklæti.
Guðbjörg Pálsdóttir.
Kær vinkona mín er látin langt
um aldur fram eftir um tveggja
ára baráttu við illvígan sjúkdóm.
Vinátta okkar hefur varað í um 40
ár en traustari og hógværari
manneskju var varla hægt að
finna. Ég er mjög þakklát fyrir að
hafa fengið að fylgja henni í þess-
ari baráttu og ég dáðist að því
hvað hún tókst á við veikindi sín af
miklu æðruleysi.
Ég og fjölskylda mín sendum
börnum og barnabörnum okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Brosið breitt og augun skær,
bið guð þig að geyma,
bestu þakkir, þú varst mér svo kær.
Þér mun ég aldrei gleyma.
(Guðný Sigríður Sigurðardóttir)
Ingiríður B. Kristjánsdóttir.
Það birtir að vori, hvert blómstur nú
vaknar
og bráðum mun sólin reka myrkrið á
flótta
en hjarta mitt grætur og hugurinn sakn-
ar
því höndin er köld og mín sál fyllist ótta.
Þá man ég hlýju orðin þín, mildina þína
og mannkærleikann, sem fyllti þitt
hjarta.
Ég brosi gegnum tárin, brátt mun
sorgin dvína
og bjartar nætur vorsins lýsa myrkrið
svarta.
Við sjáumst ekki aftur, söngur þinn er
hljóður
en sálir okkar mætast í ljósinu’eins og
fyrrum.
Tíminn sem við áttum var tær hreinn og
góður
tryggðaböndin ofin á ljúfum stundum
kyrrum.
(Rut Gunnarsdóttir)
Við þökkum þér samfylgdina
elsku vinkona, gjöful og ljúf kynni
frá unga aldri. Æskuárin okkar
góðu og samverustundir alla tíð.
Þá var það hláturinn, gleðin og
vinakærleikur sem umvafði okk-
ur. Minning þín lifir.
Elsku Ásdís, Helga, Magnús,
Ólafía, Þórdís og fjölskyldur,
hjartans samúðarkveðjur.
Hafdís, Kristrún, Sigþóra,
Sólveig, Valgerður, Sigrún,
Sigurlaug, Rún Elfa og
Guðbjörg.
Marsibil
Sigurðardóttir
Afi Gunnar.
Elsku Gunnar afi
það er svo margs að
minnast
og fáir munu finnast
einstakir sem þú.
Ef urðum við fyrir harmi
í þínum breiða faðmi
huggun, von og trú.
Gunnar Sveinbjörn
Jónsson
✝ Gunnar Svein-björn Jónsson
fæddist 7. október
1931. Hann lést 27.
október 2018.
Útför Gunnars
fór fram 19. nóvem-
ber 2018.
Mörg voru sumrin
í hópinu góða,
veiddum og lékum,
upp á margt var að
bjóða.
Nú kveðjum við þig
með söknuð í hjarta
og höfum í hávegum
dagana bjarta.
Elsku Gunnar afi
það er svo margs að
minnast
og fáir munu finnast
einstakir sem þú.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Þín
Helga.
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Magnús Sævar Magnússon,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Elsku mamma okkar,
SIGURBJÖRG HELGA JÓNSDÓTTIR,
Eyrargötu 29, Siglufirði,
sem lést fimmtudaginn 15. nóvember,
verður jarðsungin frá Siglufjarðarkirkju
laugardaginn 1. desember klukkan 14.
Kristín Hólm
Jón Hólm
Hanna Björg Hólm
og aðrir ættingjar og vinir
Innilegar þakkir færum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og hlýhug vegna
fráfalls
JÓNS R. HJÁLMARSSONAR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
hjartadeildar Landspítalans við Hringbraut.
Guðrún Ó. Hjörleifsdóttir
og fjölskylda
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og bróðir,
SÆMUNDUR ÞÓR GUÐMUNDSSON,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
þriðjudaginn 20. nóvember.
Útför hans fer fram frá Lindakirkju
mánudaginn 3. desember klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Bára Jónasdóttir
Guðrún J. Sæmundsdóttir Smári Stefánsson
Bertha María Smáradóttir Alexander Elvar Friðriksson
Eva María Smáradóttir
og systkini
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GISSUR ÞORVALDSSON
forstjóri,
Kópalind 2,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn
22. nóvember. Jarðsungið verður frá Seljakirkju miðvikudaginn
5. desember klukkan 13.
Hrefna Guðbjörg Ásmundsdóttir
Ragnheiður J. Gissurard.
Hulda Kristín Vatnsdal
Ásgerður S. Gissurard. Axel Geirsson
Þorvaldur H. Gissurarson Elsa Grímsdóttir
Hörn Gissurard. Dufþakur Pálsson
Gunnlaug Gissurard. Magnús Rögnvaldsson
og fjölskyldur
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru ein-
göngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar