Eiðakveðja - 01.09.1921, Qupperneq 31

27
um í fyrirhugaða ritlingnum okkar yrði ekki varið betur á
annan hátt en til þess, að benda mönnum á ágætar bækur,
sem líkindi væru til að gætu komið að hagkvæmum notum,
t. d. bækur um trúmál, uppeldismá! og Iandsmál. Ef við
finnum til þess, að við höfnm haft veruiegt gagn af því,
að lesa einhverja góða bók, þá verðum viö fúsari til að
lesa aðra og förum þá jafnframt að vanda bókavalið, Einn-
ig munum við þá lesa betur. Tel jeg það heilræði, er jeg
las fyrir skömmu eftir Annie Besant, að svo hafi menn
best not af því, sem þeir lesa, að þeir lesi í 5 mínútur og
hugsi í 10.
Þá getur það orðið mikilsverður liður í sjálfstæðu menta-
starfi, að menn komi saman til þess að tala um andleg
áhugamál sín eða myndi jafnvel fjelög í þeim tilgangi. /Etti
það þá að vera í sambandi við lestrarfjelag eða bókasafn
og rætt um góðar og veigamiklar bækur, er lesnar væru
auk annars.
Loks vil jeg geta þess, hversu kvöldvökurnar hafa stutt
að mentun þjóðarinnar á liðnum öldum. Þær mega ekki
Ieggjast niður, heldur verður að reyna að koma þeim í það
horf, sem áður var. Þar ætti að vera greið braut til þess,
að efla fróðleik og andlegt líf með styrk og ieiðbeiningu
vitrustu og bestu manna.
Vinnum í kyrþey hvert um sig aö mentun okkar, og hvetj-
um hvert annað til hins sama og yfirleitt alla þá, sem við
getum haft áhrif á.
„Hvert sem leiðin þín liggur
yfir lönd eða höf,
gefðu sjerhverjum sólskin
og sumar að gjöf“.
Hannes J. Magnússon.