Morgunblaðið - 16.03.2019, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. MARS 2019
✝ GuðbjörgÁmundadóttir
fæddist í Háholti í
Gnúpverjahreppi
15. mars 1925,
ásamt tvíburasystir
sinni Margréti, d.
2007. Guðbjörg lést
á Dvalarheimilinu
Ási 4. mars 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Ámundi
Jónsson bóndi frá
Minna-Núpi, f. 27. ágúst 1887,
d. 4. febrúar 1961, og Guðrún
Sveinsdóttir frá Ásum, f. 3. júní
1886, d. 3. september 1976. Árið
1928 flutti fjölskyldan að
Minna-Núpi, þar sem systurnar
maki Gunnlaugur Óttarsson f.
1964. Núverandi maki Guð-
rúnar er Auðunn Gestsson, f.
1952. 2) Herdís, f. 19. mars
1958, faðir Kristján H Guð-
mundsson, f. 1919, d. 2012.
Fyrrverandi maki Örn Guð-
mundsson, f. 1958, d. 2015,
þeirra börn eru a) Snorri, f.
1981, maki Erla Gunnarsdóttir,
f. 1981, þau eiga þrjú börn. b)
Erla f. 1985, maki Ingi Björns-
son, f. 1983, þau eiga fjögur
börn. Núverandi maki Herdísar
er Trausti Sveinbjörnsson f.
1946.
Guðbjörg tók snemma þátt í
bústörfunum, ekki síður úti en
inni. Síðar starfaði hún í mötu-
neytum, við skóla, virkjanir og
mannvirkjagerð og síðar við
umönnun aldraðra.
Útför Guðbjargar verður
gerð frá Stóra-Núpskirkju í
dag, 16. mars 2019, og hefst at-
höfnin klukkan 11.
ólust upp og áttu
heima alla tíð.
Dætur hennar
eru: 1) Guðrún, f. 5.
september 1949,
faðir Ingólfur Jóns-
son, f. 1913, d.
1969. Fyrrverandi
maki Ingólfur Þor-
láksson, f. 1947,
þeirra börn eru a)
Viðar, f. 1968, maki
Nína Björg Borg-
arsdóttir, f. 1972, þau eiga þrjú
börn og tvö barnabörn. b) Guð-
björg Emma, f. 1969, fyrrver-
andi maki Einar Rúnar Einars-
son, f. 1969, þau eiga tvö börn
og tvö barnabörn, núverandi
Þú varst alltaf svo nærgætin
og skilningsrík,
umhyggjusöm og hjartahlý.
Þú varst skjól mitt og varnarþing.
Við stóðum saman í blíðu og stríðu,
vorum sannir vinir.
Mér þótti svo undur vænt um þig,
elsku mamma mín.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Mamma mín, þá er okkar sam-
leið á þessari jörð lokið og finnst
mér það hafa verið forréttindi að
eiga samfylgd móður í tæp 70 ár.
Þú varst heilsuhraust miðað við
aldur þangað til fyrir fjórum
mánuðum að þú fékkst áfallið.
Það komu fleiri áföll í kjölfarið og
stundum héldum við fjölskyldan
að þú værir að kveðja okkur.
Dagamunurinn á þér var með
ólíkindum, þú varst ótrúleg kona.
Dugnaðurinn og þrautseigjan
var þér í blóð borin frá fyrsta
andardrætti. Þið systur voruð
fæddar sjö og átta merkur, við
aðstæður sem ekki er hægt að
ímynda sér í dag, Það að fæðast
sem tvíburi fyrir 94 árum og lifa
það af var ekki sjálfsagt á þeim
tíma.
Mamma og Magga byrjuðu
ungar að vinna við sveitastörfin
jafnt úti og inni við. Sagði
mamma að oft hefðu þær verið
uppgefnar. Sem unglingar byrj-
uðu þær að hanna og sauma á sig
föt og alla tíð nutu þær þess að
kaupa sér flíkur saman og var
dásamlega gaman að vera með
þeim í þessum verslunarferðum.
Ekki pössuðu flíkurnar alltaf
nógu vel að því er þeim systrum
fannst og þurfti þá æði oft að
spretta þeim upp og sauma
þannig að þær færu sem best.
Því ekki mátti „stíliseringin“
klikka. Báðar svo skapandi og
hjálpuðust alla tíð að á meðan
þær nutu samvista. Mamma
missti svo mikið þegar hinn
helmingurinn af henni dó eins og
hún sagði sjálf þegar Magga lést
fyrir 11 árum. Mamma hélt samt
áfram ótrauð og lét sig ekki
vanta í gleðistundir fjölskyldu og
vina því það skipti hana svo
miklu máli að vera í góðum sam-
skiptum við fólkið sitt og hennar
gríðarstóra vinahóp. Hún kom í
margar sumarbústaðaferðir með
mér og Auðuni, hún var alltaf til í
allt sem skemmtun og tilbreyting
hét. Auðunn minn er ekki mikill
búðamaður en honum fannst allt-
af stórkostlegt að að vera með
mömmu í búðum og bar pokana
glaður fyrir okkur. Auðunn og
mamma náðu einstaklega vel
saman og talar Auðunn oft um að
honum leið í kringum hana eins
og hún væri mamma hans.
Þó að mamma dveldi meira í
íbúðinni sinni í Hafnarfirði síð-
ustu ár var hugurinn alltaf heima
á Minna-Núpi Og Núpurinn fyrir
ofan bæinn í sérstöku uppáhaldi
hjá henni alla tíð ásamt öllu um-
hverfinu í sveitinni hennar þar
sem þær systur slitu barnskón-
um saman og bjuggu alla sína
búskapartíð. Það skipti mömmu
alltaf máli að líta vel út og vera
fín til fara, hárið í lagi og hún
varð auðvitað að vera með „vara-
lit“ ef farið var út úr húsi. Var
það því mjög táknrænt fyrir
hana og hennar reisn að þó svo
að heilsunni hefði hrakað síðustu
vikurnar að það síðasta sem hún
sagði við mig var: „Hvernig lít ég
út“ og var það aðeins örfáum
dögum áður en hún kvaddi okk-
ur. Fjölskyldan var henni allt,
hún fylgdist vel með öllum alla
tíð og elskaði okkur skilyrðis-
laust. Ég kveð elsku mömmu
með hlýju og brosi á vör eins og
hún kvaddi mig ávallt.
Elsku mamma mín, takk fyrir
allt og allt sem þú gerðir fyrir
mig og mína.
Ég mun sakna þín.
Þín dóttir
Guðrún.
Nú þegar sólin hækkar á lofti
slokknaði ljós sem logað hefur í
94 ár. Guðbjörg Ámundadóttir,
eða Bagga hefur yfirgefið sviðið.
Hún fæddist agnarlítil, ásamt
Möggu tvíburasystur sinni, í Há-
holti og þótti kraftaverk að þær
skyldu lifa miðað við aðstæður.
Þriggja ára fluttust þær að
Minna-Núpi, ólust þar upp við
venjuleg sveitastörf og þurftu
snemma að hjálpa til við búskap-
inn enda voru ekki önnur börn á
bænum. Þær urðu ungar jafnvíg-
ar á inni- og útistörf, natnar við
skepnur og miklar hestaskellur.
Systurnar voru svo samrýmdar
að ekki var hægt að nefna aðra
án hinnar. Samt sem áður var
lífshlaup þeirra að mörgu leyti
ólíkt. Magga varð húsmóðir á
Minna-Núpi en Bagga vann ár-
um saman annars staðar en alltaf
var Minni-Núpur hennar heimili,
þangað kom hún í fríum og hjálp-
aði til við hin ýmsu störf á bæn-
um.
Börnin í sveitinni voru heppin
þegar Bagga varð ráðskona í
Ásaskóla á síðustu árum heima-
vistarinnar. Á þeim tíma þekkt-
ust börnin misvel, jafnvel ekkert
þegar í skólann kom, sums stað-
ar langt á milli bæja og ekki bílar
alls staðar. Skólaganga barna
hér í sveit hófst við 9 ára aldur,
mörgum fannst erfitt að vera í
skólanum frá mánudegi til laug-
ardags og heyra ekkert í foreldr-
um sínum allan þennan tíma.
Vikan var mjög lengi að líða. Þá
var aldeilis gott að hafa Böggu,
hún varð vinur barnanna, sýndi
þeim kærleika, umhyggju og var
huggarinn þegar heimþrá sótti
að ungum sálum eða þegar eitt-
hvað annað bjátaði á. Eiginlega
varð hún mamma allra, brosmild,
hlý og glaðlynd. Eftir matinn
þurftum við krakkarnir að taka
til í eldhúsinu, þvo upp og sópa
gólfið, að sjálfsögðu undir stjórn
Böggu. Því var hún nokkurs kon-
ar heimilisfræðikennari en sú
námsgrein þekktist vart á 7. ára-
tug síðustu aldar. Ég held að öll-
um hafi þótt gott að vera nálægt
Böggu.
Fertug tók Bagga bílpróf og
átti upp frá því alltaf góða far-
arskjóta enda sótti hún vinnu
langar leiðir eftir Ásaskólaárin,
ýmist inn á hálendið eða úti við
sjó. Bagga var alltaf vel til fara,
prýdd skartgripum og einstak-
lega glæsileg eldri kona. Hún var
félagslynd, sótti margs konar
samkomur og veislur fram á síð-
asta ár, vildi ekki missa af neinu
sem í boði var, komst á þorra-
blótið í fyrra og var langelst þar.
Einnig kom hún við í Skaftholts-
réttum sl. haust. Henni var annt
um samferðafólkið og fylgdist
áhugasöm með bæði ungum og
öldnum. Víða eignaðist hún vini
og var dugleg að rækta vinátt-
una, heimsótti fólk eða hringdi.
Minna-Núpssystur höfðu
höfðu mikla ánægju af ferðalög-
um og fannst lítið mál að skreppa
á milli bæja eða landshluta,
kunnu vel við sig í bíl og þær
komust leiðar sinnar. Á árum áð-
ur var ekki alltaf verið að moka
snjó heim að bæjum, þótt ófært
væri. Systurnar úrræðagóðu sáu
við því, skildu bilana eftir uppi á
vegi þar sem fannfergi var minna
og meiri líkur á að bíll festist
ekki. Síðan héldu þær sína leið
þó að mörgum fyndist varla
ferðaveður, kjarkinn vantaði
ekki.
Samfélagið, sem Bagga setti
svo mikinn svip á, er ríkt af
ógleymanlegum minningum um
hana, þær verður gott að rifja
upp. Ég kveð Böggu frænku
mína með hlýju og þökk fyrir
góðvildina sem hún sýndi mér og
mínu fólki alla tíð. Fjölskyldu
hennar sendi ég einlægar sam-
úðarkveðjur.
Árdís Jónsdóttir.
Ég veit af lind, er líður fram
sem ljúfur blær.
Hún hvíslar lágt við klettastall
sem kristall tær.
Hún svalar mér um sumardag,
er sólin skín.
Ég teyga af þeirri lífsins lind,
þá ljósið dvín.
Og þegar sjónin myrkvast mín
og máttur þver,
ég veit, að ljóssins draumadís
mér drykkinn ber.
Svo berst ég inn í bjartan sal
og blessað vor.
Þá verður jarðlífs gatan gleymd
og gengin spor.
En lindin streymir, streymir fram,
ei stöðvast kann,
og áfram læknar þunga þjáðan,
þyrstan mann.
(Hugrún.)
Allt hefur sinn tíma. Nú hefur
hún Bagga lokið lífsgöngu sinni
94 ára að aldri. Margt benti þó til
þess að hún gæti orðið eilíf, slík
var seiglan og dugnaðurinn.
Kynni mín af Böggu og Minna-
Núpsfólkinu spanna orðið marga
áratugi. Fyrst kynntist ég Gunnu
dóttur hennar þegar við á ung-
lingsaldri unnum saman í slökt-
un. Seinna rataði Gunna inn í
fjölskyldu mína og var mágkona
mín í áratugi. Í huga mér tilheyr-
ir Gunna enn minni fjölskyldu,
ekkert fær því breytt. Segja má
að tengsl mín við Böggu og henn-
ar fólk séu margþætt. Í mörg
sumur fóru börnin mín í hálfs
mánaðar sumardvöl til Möggu,
tvíburasystur Böggu, og Krist-
jáns á Minna-Núpi. Sumardvölin
var þeim ætíð tilhlökkunarefni
og undu þau sér vel í sveitinni
hjá þessu góða fólki. Eiga þau
ljúfar og góðar minningar frá
þessum tíma. Þar var glatt á
hjalla í hópi kátra krakka, dag-
lega farið í reiðtúr (enda alltaf
sólskin) og fengu þau að vera
þátttakendur í daglegu lífi heim-
ilisfólksins. Einnig var systur-
sonur minn sumarvinnumaður
þar á sínum unglingsárum.
Þær tvíburasystur Magga og
Bagga fæddust á Minna-Núpi. Í
fegurð sveitarinnar ólust þær
upp í nágrenni við Þjórsá og
Heklu. Máski hefur náttúrufeg-
urðin mótað smekk þeirra fyrir
fallegum og vönduðum fötum og
listilegri handavinnu. Bagga var
bæði skvísa og nagli, eins og
unga fólkið myndi orða það, fram
á hið síðasta. Fallega klædd og
varalituð keyrði hún bíl fram á tí-
ræðisaldur. Ég hitti hana fyrir
rúmu ári heima hjá Gunnu. Við
vorum að skoða „snappið“ í sím-
unum okkar og leika okkur að
gera ýmsar skrípamyndir.
Böggu fannst þetta mjög áhuga-
vert og hafði á orði hvort hún
gæti nú ekki örugglega lært
þetta! Bagga var fróðleiksfús og
hafði yndi af ferðalögum og
kunni sannarlega að lifa lífinu lif-
andi. Á langri ævi eignaðist
Bagga marga vini og skipti aldur
ekki máli, ég held að hún hafi
sýnt öllum sömu ljúfmennskuna.
Það er mikill fróðleikur sem glat-
ast þegar fólk sem á langa og við-
burðaríka ævi að baki fellur frá.
Bagga elskaði fólkið sitt og land-
ið sitt. Hún var líka elskuð og dáð
af afkomendum sínum og sam-
ferðafólki. Það er með trega og
eftirsjá sem ég kveð þessa sóma-
konu. Við fjölskyldan sendum
Gunnu, Herdísi, Ámunda og
þeirra fjölskyldum innilegar
samúðarkveðjur. Fallegar minn-
ingar um Böggu lifa um ókomna
tíð.
Nanna Þorláksdóttir.
Nú hefur hún Bagga kvatt
þennan heim og með henni er
horfinn á braut síðasti fulltrúi
elstu kynslóðarinnar á Minna
Núpi, sem tók á móti okkur fyrir
rúmlega tuttugu árum. Þá kom-
um við þangað heim í fyrsta sinn
til þess að ganga frá leigusamn-
ingi fyrir landskika kringum
sumarbústaðinn sem við vorum
að eignast. Þarna hefur síðan
verið okkar sælureitur. Ég er
löngu hætt að vera feimin við að
tala um Gnúpverjahreppinn sem
„sveitina mína“ þótt ég eigi engin
ættartengsl þangað. Við tilheyr-
um Minna Núpi og finnst við eig-
inlega vera hluti af fjölskyldunni.
Það lýsir hlýjunni sem okkur var
sýnd strax frá upphafi, en stór
hluti af þessari tilfinningu að til-
heyra eru allar sögurnar hennar
Böggu yfir kaffi og meðlæti.
Þannig veitti hún okkur einstaka
innsýn í tilveruna eins og hún var
um hennar löngu ævi, lífsbaráttu
og búskaparhætti fyrri tíma. Yfir
þessari fortíð var ljómi gleði og
mannlegrar hlýju þrátt fyrir basl
og áföll. Bagga heimsótti okkur
líka stundum í hvamminn og það
voru góðar stundir. Einhverju
sinni kom hún með okkur í bíltúr
inn að nýju Búðarhálsvirkjun-
inni, á þær slóðir sem hún kallaði
„fjöllin mín“. Þar hafði hún átt
ótal vinnustundir en líka margar
gleðistundir. Bagga var mikil
hannyrðakona og var listræn og
hugmyndarík. Þegar Bagga
keypti sér nýja flík sá hún ekki
flíkina eins og hún var heldur
hvaða möguleika hún bauð upp á
til að skapa úr henni eitthvað
nýtt. Þegar við kveðjum Böggu
er innileg væntumþykja og þakk-
læti efst í huga.
Helga M. Ögmundsdóttir.
Guðbjörg
Ámundadóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HALLDÓRA S. JÓNSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum 12. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigurður Skúlason Guðrún Kristjánsdóttir
Gústaf Adolf Skúlason Ólöf Baldursdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Bróðir okkar
HILMAR JÓNSSON
frá Mýlaugsstöðum, Aðaldal,
lést 6. mars á Öldrunarheimilinu Hlíð,
Akureyri.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Hermann Jónsson
Fjóla Jónsdóttir
Friðfinna Jónsdóttir
og fjölskyldur
Elskulegur eiginmaður minn og besti vinur,
faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
STEINDÓR V. SIGURJÓNSSON,
Gunnlaugsstöðum,
Fljótsdalshéraði,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri fimmtudaginn 14. mars.
Útförin fer fram frá Garðakirkju, Garðabæ, föstudaginn 22. mars
klukkan 14.
Hjördís Hilmarsdóttir
Magnús Steindórsson Ellý Guðmundsdóttir
Sigurjón Steindórsson Sólbjörg Reynisdóttir
Guðfinna Steindórsdóttir Steindór Steindórsson
Hilmar Gunnlaugsson Stefanía Valdimarsdóttir
Sæmundur Þór Sigurðsson Bergþóra Kristjánsdóttir
Dagný Berglind Gísladóttir Davíð Kristjánsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GERÐUR GUÐVARÐARDÓTTIR
MÖLLER,
Brekatúni 2, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri 10. mars.
Útför hennar mun fara fram frá
Akureyrarkirkju fimmtudaginn 21. mars klukkan 13.30.
Páll Geir Möller
Friðný Möller Hákon Jóhannesson
Arna Möller Klas Rydenskog
Alfreð Möller
ömmu- og langömmubörn
Okkar ástkæri,
JÓN ÞÓR ÁGÚSTSSON
Ásholti 1, Mosfellsbæ,
lést á heimili sínu 7. mars.
Útför hans fer fram frá Vídalínskirkju
miðvikudaginn 20. mars klukkan 13.
Jóhanna Gunnarsdóttir
Sigrún Stella Ingvarsdóttir
Kristjana Sif Jónsdóttir Røyseth
Ingvar Jónsson Mathisen
barnabarn og aðrir ástvinir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar