Morgunblaðið - 21.03.2019, Síða 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. MARS 2019
✝ Eiríkur Snæ-björnsson
fæddist á Stað í
Reykhólahreppi
21. apríl 1953.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Vesturlands Akra-
nesi 9. mars 2019.
Foreldrar hans
voru Snæbjörn
Jónsson, f. 8.
nóvem ber 1909, d.
21. ágúst 1982, og Unnur Guð-
mundsdóttir, f. 7. júlí 1914, d.
26. apríl 2005.
Snæbjörn og Unnur bjuggu
öll sín búskaparár á Stað. Bræð-
ur Eiríks eru Sigurvin, f. 27.
september 1934, Jón, f. 29.
ágúst 1941, d. 24. janúar 2000,
Árni, f. 1. mars 1946, og Frið-
geir, f. 6. júní 1947.
Þann 26. júlí 1975 gekk hann
að eiga Sigfríði Magnúsdóttur,
f. 18. júní 1954. Foreldrar henn-
ar voru Magnús Þorbergur Jó-
hannsson, f. 4. september 1926,
d. 17. ágúst 2016, og Katrín Sig-
Eiríkur ólst upp á Stað en
hann sótti skóla á Reykhólum
og síðar að Reykjanesi í Ísa-
fjarðardjúpi. Að lokinni skóla-
göngu vann hann við hin ýmsu
störf víða um land, m.a. verka-
mannavinnu og á sjó.
Árið 1975 hóf hann búskap
með foreldrum sínum og eftir
fráfall föður síns sinnti hann
búinu ásamt konu sinni allt til
ársins 2000 þegar Rebekka
dóttir þeirra og Kristján
tengdasonur komu inn í bú-
skapinn. Hann bjó á Stað allt til
dauðadags.
Meðfram bústörfum sinnti
Eiríkur ýmsum störfum s.s.
skólaakstri, oft við erfiðar að-
stæður, minkaveiðum og varg-
eyðingu, dúnhreinsun og sölu á
æðardún og innflutningi á ýmsu
tengdu sauðfjárrækt. Eiríkur
var formaður Sauðfjárrækt-
arfélags Reykhólasveitar og
formaður Búnaðarfélags Reyk-
hólasveitar um árabil. Eiríkur
sat oft Búnaðarþing fyrir
Æðarræktarfélag Íslands. Hann
sat í Breiðafjarðarnefnd til
dauðadags.
Útför Eiríks vreður gerð frá
Fossvogskirkju í dag, 21. mars
2019, og hefst klukkan 13. Jarð-
sett verður í Staðarkirkjugarði
á Stað í Reykhólahreppi.
urðardóttir, f. 7.
október 1930, d. 18.
september 1987.
Eiríkur og Fríða
eignuðust þrjú
börn. Þau eru:
Gauti, grunnskóla-
kennari og leið-
sögumaður, f. 1.
febrúar 1975. Maki
Helga Dögg Krist-
jönudóttir þroska-
þjálfi, f. 28. októ-
ber 1980. Börn þeirra eru
Brynja Mjöll, f. 7. febrúar 2009,
Ari Fannar, f. 19. mars 2011, og
Kristjana Ey, f. 20. ágúst 2015.
Rebekka, bóndi á Stað og leið-
beinandi, f. 23. apríl 1976. Maki
Kristján Þór Ebenezersson,
bóndi á Stað, f. 20. september
1975. Dætur þeirra eru Védís
Fríða, f. 7. maí 2002, og Aníta
Hanna, f. 20. febrúar 2005.
Harpa Björk, búfræðingur og
ferðamálafræðingur, f. 30. apríl
1982. Sambýlismaður Guð-
mundur Karl Magnússon véla-
maður, f. 10. júní 1988.
Látinn er mágur minn, Eirík-
ur bóndi á Stað í Reykhólasveit,
langt um aldur fram. Mig langar
að minnast hans í nokkrum
orðum. Hann er fæddur og upp-
alinn á Stað og bjó þar alla tíð.
Foreldrar hans, Unnur Guð-
mundsdóttir og Snæbjörn Jóns-
son, bjuggu stórbúi á ríkisjörð-
inni Stað. Eiríkur var mjög
ungur þegar hann þurfti að taka
ákvörðun um hvort hann tæki
þátt í búskap foreldra sinna og
gerðist meðeigandi að fé-
lagsbúinu á Stað. Hann var trú-
lofaður stúlku frá Hólmavík, Sig-
fríði Magnúsdóttur, sem sam-
þykkti ráðahaginn. Þau hafa
síðan búið á Stað, fyrst í fé-
lagsbúi með foreldrum Eiríks,
en síðar ásamt Rebekku dóttur
þeirra og Kristjáni tengdasyni.
Snæbjörn faðir hans var
framsýnn maður og stórhuga og
Eiríkur erfði svo sannarlega
þann eiginleika. Alltaf var verið
að bæta, ýmist í byggingum,
ræktun, gera upp gamlar bygg-
ingar og hugsa í einu og öllu um
að fara sem best með sitt.
Þegar ég kom fyrst að Stað
fyrir nær 50 árum fannst mér
skrítið að koma á svona stórt
heimili þar sem alltaf var verið
að vinna að mínu mati. Mikill
gestagangur og allir boðnir vel-
komnir. Alltaf einhver börn í
sveit og hafa mörg þeirra verið í
sambandi við fjölskylduna alla
tíð síðan. Oft hefur verið setið
lengi við borðstofuborðið og
spjallað og skipulagt.
Fjölbreyttur búskapur er
stundaður á Stað, ásamt ýmsum
hlunnindanytjum. Æðarvarpið
heillaði mig mjög og var það
fastur þáttur í tilverunni að
koma vestur á vorin og fara í
dúnleitir. Það er ótrúlega fallegt
að fara um eyjarnar og huga að
æðarkollunni.
Hlunnindin eru sameiginleg á
milli jarðanna Staðar og Ár-
bæjar og ávallt hefur verið mikið
og gott samstarf á milli bæjanna
um þau. Þá hafa Eiríkur og
Þórður bóndi í Árbæ haft fjöl-
þætta og farsæla samvinnu um
ýmis mál, auk hlunnindanna, og
m.a. byggt saman verkfærahús
og keyptar vélar í félagi. Þetta
hefur verið hagkvæmt og far-
sælt.
Fyrst þegar ég tók eftir rjúp-
unni uppi á fjalli orðaði ég það
við Eirík að rjúpa væri uppá-
halds jólamaturinn minn. Enda
ættuð að norðan. Hann fór og
veiddi nokkrar rjúpur handa
mér og alla tíð síðan komu rjúp-
ur óumbeðið að vestan, nema
þegar rjúpnabann var. Það var
svo fyrir þremur árum að ég
ákvað að nú væri nóg komið af
rjúpum, Eiríkur hættur að fara á
fjall og ég orðin þreytt á að ham-
fletta. Nú hafa þær griðastað í
kirkjugarðinum á Stað þar sem
gaman er að fylgjast með þeim.
Eiríki var það kappsmál að
kaupa jörðina af ríkinu. Það
tókst svo fyrir nokkrum árum.
Honum þótti mjög vænt um
jörðina og því var það mikill létt-
ir þegar fyrir lá að nýr vegur
mundi ekki fara þar um. Áfram
verður hægt að horfa í friðsæld
til sjávar frá bænum og dást að
hinu dýrðlega útsýni yfir eyjar
og voga og hlusta á úið í æð-
arkollunni.
Ég vil að lokum þakka mínum
kæra mági samfylgdina og
þakka innilega fyrir mig og
mína. Ég votta elsku Fríðu,
Gauta, Rebekku Hörpu Björk og
fjölskyldum samúð mína. Eirík-
ur fær nú hvílu við hlið foreldra
sinna í kirkjugarðinum á Stað.
Sigríður Héðinsdóttir.
Fólkið á Stað. Maðurinn minn
heitinn Guðmundur Thoroddsen
sagði mér frá þeim fyrst. Hann
var í sveit á Stað frá unga aldri
og dvaldi hjá þeim á sumrin
þangað til hann var orðinn átján
ára. Eiríkur og hann voru jafn-
aldrar og miklir vinir. Unnur
móðir Eiríks gekk Guðmundi á
margan hátt í móðurstað þegar
hann missti foreldra sína tiltölu-
lega ungur og þegar hann fór
fyrst með mig í heimsókn í sveit-
ina sína þá skildi ég svo vel hvað
fólkið á Stað var honum mik-
ilvægt. „Eiki á Stað er svo mikill
bóndi,“ sagði hann „og Fríða
konan hans, sem er Hólmavíkur-
stelpa, geislar af hamingju yfir
því að búa í sveit.“
Mér var vel tekið á Stað frá
fyrsta degi. Unnur var þá orðin
ekkja og hún var svo gestrisin að
hún kallaði fólk heim að bæ hvar
sem til þess sást í nágrenninu,
jafnvel ofan af fjalli, til að þiggja
góðgerðir og kaffi. Eða þannig
lýsti fóstursonurinn því. Staður
er engin venjuleg sveit, landið er
víðfeðmt og hlunnindi mikil enda
nokkrar Breiðafjarðareyjar með
í spilinu. Fuglalíf er mjög fjöl-
skrúðugt á þessu svæði og á
Stað er lítil sveitakirkja, Stað-
arkirkja, sem er algjör þjóðar-
gersemi. Eiríkur var tekinn við
búinu þegar ég kom fyrst á Stað
og mér fannst strax eins og hann
væri samofinn landinu, jarðteng-
ingin var svo sterk, tengslin svo
hlaðin hefðum og sögu. Bræður
Eiríks komu mikið að Stað og
hjálpuðu til við ýmislegt og
börnin þeirra Fríðu og Eika
voru öll harðdugleg til allra
verka á bænum. Ég er mjög
þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast þessari fjölskyldu og
eiga hana að. Guðmundur lést
langt um aldur fram og er jarð-
aður í Staðarkirkjugarði. Hann
er hvergi betur geymdur en hjá
þeim. Synir okkar tveir og ég
höfum því miður ekki komið eins
oft að Stað síðustu árin og við
hefðum óskað, en í síðustu heim-
sókninni hittum við Eirík, hann
gaf sér tíma til að skreppa heim
af túnunum til að drekka með
okkur kaffi. Þegar við heilsuðum
honum í þvottahúsinu hélt hann
annarri hendinni fyrir aftan bak
og horfði sposkur á okkur. „Það
er merkilegt að ég skuli hafa
fundið þetta einmitt þegar þið
komið í heimsókn,“ sagði hann
og dró fram lítinn ugluunga.
Hann hafði fundið hann ófleygan
í skurði og kom með hann heim á
bæ til að reyna að bjarga honum.
Þeir Guðmundur og hann höfðu
nefnilega verið með snæuglu í
fóstri í útihúsunum á Stað um
tíma þegar þeir voru börn og
samskiptin við ugluna voru þeim
mjög eftirminnileg. Nú hafði Ei-
ríkur fengið aðra uglu upp í
hendurnar til að sýna strákunum
hans og rifja með þeim upp sög-
ur af snæuglunni góðu. Þetta var
dýrmæt stund fyrir strákana
sem þeir gleyma aldrei.
Nú er Eiríkur bóndi á Stað
fallinn frá allt of snemma. Við
sendum Fríðu, börnunum og
fjölskyldum þeirra sem og stór-
fjölskyldunni frá Stað innilegar
samúðarkveðjur. Þið eigið alltaf
sérstakan stað í hjörtum okkar.
Elísabet, Jón Kolbeinn og
Einar Viðar.
Eiríkur á Stað er látinn, lét að
lokum í minni pokann fyrir þrá-
látum óvini sem reyndist ósigr-
andi, eftir langa baráttu. Máttar-
stólpi hans, Sigfríður Magnús-
dóttir, stóð með honum bar-
dagann á enda. Henni votta ég
virðingu mína. Henni og fjöl-
skyldu þeirra votta ég af alhug
samúð.
Eiríkur var upprunninn við
myndarbúskap og rausnar-
heimili. Merkið báru þau Eiki og
Fríða áfram með fullri reisn.
Gott er að geta sagt frá því, of
mörg eru dæmin um að miður
fari við kynslóðaskipti í íslensk-
um búskap.
Gott er og hve horfurnar eru
góðar með búskapinn á Stað í
höndum afkomendanna, sem
teknir eru við.
Eiríkur var samvinnumaður,
uppalinn við það að betra var að
vinna saman við hlunnindi og
sjávarnytjar. Til fyrirmyndar
var samvinnan við búskapinn á
Stað og Árbæ, þar stóð og stend-
ur enn samhjálpin á gömlum
merg genginna kynslóða, eða allt
frá því að Árbær var byggður út
úr Stað fyrir miðja síðustu öld.
Eiríkur var viðræðugóður
maður en hafði ekki hátt. Það fór
ekki hjá því að hann lenti jafnan
framarlega og hafði forystu í
mörgum félögum búskapar;
sauðfjárrækt, æðarrækt og jarð-
rækt svo eitthvað sé nefnt.
Sennilega tranaði hann sér
ekki í neinu, þetta var bara
svona.
Honum kippti í kynið og líkt-
ist föður sínum í því að hafa
gaman af verslun.
Þegar ýmislegt hafði gengið á
og margt verið sagt af mörgum í
sambandi við dúnsölu og dún-
verð fór hann að þreifa og reyna
þetta sjálfur. Honum tókst vel
upp, hávaðalaust. Viðskipti hans
stóðu jafnan allvel, hann gerðist
ekki stórútflytjandi, enda höfðu
sumir hærra í þeirri stétt og
höfðu meira umleikis.
Enda hafa ekki allir kaup-
menn svo traustan maka sér við
hlið að spara má skrifstofubákn.
Fríða mín, kæra vinkona!
Marga átti ég ánægjustundina á
heimili ykkar.
Fjölskyldu ykkar allri sendi
ég samúðarkveðju mína og heiti
á þann mátt er allri giftu ræður
að áfram fái búskapurinn á Stað
að halda þeirri reisn sem honum
ber.
Jóhannes Geir Gíslason.
Eiríkur
Snæbjörnsson
Móðir okkar,
ÁRNÝ ANNA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Másstöðum,
Innri-Akraneshreppi,
verður jarðsungin frá Hveragerðiskirkju
föstudaginn 22. mars klukkan 14.
Guðmundur Eggert Björnsson
Þorgrímur Rúnar Kristinsson
Hafsteinn Heiðar Kristinsson
Herman Þór Kristinsson
Ólína Björk Kristinsdóttir
Guðlaugur Magni Davíðsson
Davíð Jóhann Davíðsson
ásamt mökum og afkomendum
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HELGI H. SIGURÐSSON
úrsmiður,
lést á Hrafnistu í Reykjavík laugardaginn
16. mars. Útförin fer fram frá
Hallgrímskirkju föstudaginn 22. mars klukkan 13.
Aðstandendur þakka starfsfólki Hrafnistu fyrir einstaka
umönnun.
Sigurður Helgason Rannveig Halldórsdóttir
Erla Jónsdóttir
Helgi Hafsteinn Helgason Fjóla Grétarsdóttir
Edda Júlía Helgadóttir
Sigrún Gréta Helgadóttir
barnabörn og langafabörn
Elsku mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
SIGURLAUG J. JÓNSDÓTTIR
ökukennari,
lést á líknardeild Landspítalans 11. mars.
Útför hennar fer fram frá Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði þriðjudaginn 26. mars klukkan 13.
Guðmundur Rúnar Ólafsson Linda Björk Magnúsdóttir
Elínborg Jóna Ólafsdóttir Guðmundur Kr. Tómasson
Kristín Ólafsdóttir Valur Einar Valsson
Ólafur Erling Ólafsson Helma Ýr Helgadóttir
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, amma, langamma og
langalangamma,
SIGRÍÐUR FLYGENRING,
Espigerði 2,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum 12. mars.
Útförin fer fram frá Neskirkju, Reykjavík,
miðvikudaginn 3. apríl klukkan 13.
Ásta Guðmundsdóttir
Bryndís S. Guðmundsdóttir
Gunnar S. Guðmundsson
Kjartan B. Guðmundsson
barnabörn, langömmubörn og langalangömmubarn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
stjúpfaðir, sonur og bróðir
JÓHANN ÞÓRLINDSSON,
Klapparstíg 4,
Keflavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 16. mars.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju miðvikudaginn 3. apríl
klukkan 15.
Halldóra Guðrún Víglundsdóttir
Þórlindur Jóhannsson
Nikola Jóhannsson
Tinna Ósk Kristjánsdóttir
Vilborg Pála Kristjánsdóttir
Halldór Breki Kristjánsson
Kristján Breki Kristjánsson
Jóhanna Valdimarsdóttir Þórlindur Jóhannsson
og systkini hins látna.
Elskulegur faðir minn, afi og langafi,
HÁLFDÁN INGI JENSEN,
Kríuhólum 4,
lést föstudaginn 8. mars.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík 22. mars klukkan 13.
Guðni Óskar Jensen
Kristjana Helga Jensen Árni Hörður Ragnarsson
Sunna Guðrún Jensen Guðni Yngvason
barnabörn og barnabarnabörn
ÖRN ERLINGSSON,
skipstjóri og útgerðarmaður
úr Garðinum,
lést á Landspítala 13. mars. Útförin fer fram
frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 26. mars
klukkan 13.
Aðstandendur færa starfsfólki hjartadeildar
Landspítala við Hringbraut sérstakar þakkir fyrir góða hjúkrun
og umönnun.
Ingunn Þóroddsdóttir.
Dagfríður, Stefán, Erlingur, Hjörtur, Örn,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn