Morgunblaðið - 30.03.2019, Page 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. MARS 2019
✝ Jófríður Jóns-dóttir (Fríða)
fæddist 13. nóv-
ember 1967. Hún
lést 20. mars 2019.
Fríða var næst-
elst fimm dætra
Jóns Árna Jóns-
sonar bónda á
Sölvabakka, f. 7.
október 1937, d. 9.
mars 2004, og
konu hans Bjargar
Bjarnadóttur, f. 14. október
1944. Systur Fríðu eru: Magða-
lena Karlotta, f. 1. ágúst 1965,
Bjarney Ragnhildur, f. 15. nóv-
ember 1968, Jóna Finndís, f. 7.
nóvember 1974, og Anna Mar-
grét, f. 28. september 1976.
Árið 2000 hóf Fríða sambúð
með Jóni Rögnvaldssyni frá
Hrauni á Skaga, f. 22. júní
Íslands. Hún útskrifaðist með
BA-próf í félagsfræði og starfs-
réttindi í félagsráðgjöf árið
1996. Hún starfaði sem fé-
lagsráðgjafi á Selfossi frá 1996-
1998, félagsmálastjóri Austur-
Húnavatnssýslu 1998-2001 og
frá 2001 við kennslu í Blöndu-
skóla. Hún útskrifaðist með
próf í kennslufræði til kennslu-
réttinda árið 2007.
Fríða var virk í starfi Ung-
mennafélagsins Vorboðans og
Ungmennasambands Austur-
Húnvetninga og sat þar í stjórn
og nefndum um árabil. Fríða
aðstoðaði marga innflytjendur
við að læra íslensku. Hún var
virk í starfi Leikfélags Mennta-
skólans á Akureyri og Leik-
félags Blönduóss og leikstýrði í
mörg ár árshátíðarleikriti
Blönduskóla. Hún var félagi í
Sportkafarafélagi Íslands.
Útförin fer fram frá Hóla-
neskirkju í dag, 30. mars 2019,
klukkan 13.
1959. Jón er sonur
Rögnvaldar Steins-
sonar og Guð-
laugar Jóhanns-
dóttur. Börn Fríðu
og Jóns eru tvö,
Helga Björg, f. 14.
apríl 2002 og Jón
Árni, f. 17. maí
2005.
Fríða ólst upp á
Sölvabakka í
Húnavatnssýslu í
stórum systrahópi, gekk í
Húnavallaskóla og útskrifaðist
af félagsfræðibraut Mennta-
skólans á Akureyri árið 1987.
Hún fór sem au-pair til Spánar
og skiptinemi til Costa Rica.
Hún vann við ýmis störf, s.s. í
Blönduvirkjun og á sjó í Vest-
mannaeyjum áður en hún hóf
nám í félagsráðgjöf við Háskóla
Síðsumars 1992 er ég við véla-
viðgerðir á Sölvabakka í Refa-
sveit. Eitt sinn þegar ég kem í
kaffi, heilsar mér brosandi stór-
glæsileg ung stúlka. Þegar hún
brosti til mín, var eins og sólin
brytist fram úr skýjunum eftir
rigningarskúr, það birti í eldhús-
inu. Mér hitnaði öllum og leit nið-
ur á tærnar á mér. Þessi stúlka
var hún Fríða.
Fyrst er ég leit þig, mín ljúfasta vina
Þá var sem logar flögruðu um mig.
Þú varst svo brosmild og blíðleg í fasi
En ég bara leit niður á við.
Í nóvember 1999 takast síðan
með okkur kynni sem leiddu til
nítján ára sambúðar sem hófst
vorið 2000. Þá fannst mér lífið
fyrst byrja og öðlast tilgang, allir
dagar voru góðir dagar.
Ég hef ábyggilega ekki verið sá
skemmtilegasti í sambúð en Fríða
mín tók göllunum mínum með
brosi á vör. Eins og gerist með
gott fólk, þá hætti henni til að
gleyma að sinna sér og sínum
þörfum. Þeir sem guðirnir elska,
deyja ungir. Skyndilega er henni
fyrirvaralaust kippt út úr tilveru
okkar og eftir situr risastórt tóma-
rúm.
Svo liðu árin og okkar
yndisleg samvera beið
Hver dagur var dásamlegur,
uns dauðinn þig frá mér sneið.
Ég þakka fyrir árin 19 með
Fríðu og brosið hennar sem svo oft
yljaði mér. Ég þakka fyrir gim-
steinana sem hún gaf mér, Helgu
Björgu og Adda, og vona að mér
beri vit og gæfa til að styðja þau í
gegnum sorgina og lífið með Guðs
hjálp og góðra manna. Nú er
margt nýtt sem ég þarf að læra
sem Fríða sinnti en ég vona að hún
verði í aðstöðu til að fylgjast með
mér og brosa að vandræðagang-
inum. Ég held að Fríðu verði best
lýst með orðum pólsku konunnar í
búðinni, en Fríða hafði kennt henni
íslensku. Þessi kona tók grátandi
utan um mig þegar Fríða dó og
sagði: „Hún var engill.“
Fríða mín, nú ert þú farin frá mér,
ég einn sit hér um stund og sakna þín.
Því þurftir þú að fara svona í flýti?
Falla á blaðið litlu tárin mín.
Jón Rögnvaldsson.
Elsku hjartans Fríða mín. Það
er svo erfitt að koma hugsunum
sínum á blað en ég vil fyrst og
fremst þakka þér fyrir yndislega
samfylgd í rúmt 51 ár. Það er stórt
skarð komið við fráfall þitt en við
sem eftir stöndum verðum að
sætta okkur við það, án þess að
skilja, af hverju þú. Við minnumst
svo margra góðra og bjartra
stunda og minningin um fallega
brosið þitt lifir í hugum okkar. Ég
treysti því að þú sért á góðum stað
og sért búin að finna hann pabba
þinn þar þannig að þið gætið hvort
annars. Megi algóður Guð styrkja
elsku Jón, Helgu Björgu og Adda í
sorg þeirra og söknuði. Kveðjan
mín felst í þessu fallega ljóði sem
ég held mikið upp á.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín mamma.
Lena, Fríða, Bjarney var
gjarnan kallað út í vorblæinn á
Sölvabakka á árunum eftir 1970.
Þrjár systur samrýndar úti að
leika, stundum suðrá horni þar
sem við áttum okkur bú, eða að
renna sér í Brunnhvamminum eða
eitt og annað sem hægt var að
dunda sér við. Síðar bættust svo
yngri systurnar í hópinn. Nú er
stórt skarð höggvið í þennan
systrahóp þegar Fríða okkar
(miðjan af stóru vörgunum) er far-
in til annarra verka. Fríða var
dugnaðarforkur, sterk og áræðin.
Ef hún ætlaði sér eitthvað var
ekkert verið að tvínóna við hlut-
ina. Við vorum svo lánsamar í upp-
vexti okkar að hafa góðar fyrir-
myndir. Pabbi og mamma hvöttu
okkur áfram á ástríkan hátt og
mamma gekk til allra verka jafnt
úti sem inni. Við lærðum að vinna
eftir því sem við stækkuðum og
fengum fjölbreytt verkefni við
hæfi. Fríða hafði gaman af að fara
á hestbak og taldi að kýrnar
þyrftu álíka tamningu. Það gekk
þó ekki alltaf áfallalaust og endaði
hún viðbeinsbrotin eftir slíka
tamningartilraun. Hún hafði gam-
an af að rökræða og stundum var
ekki einfalt að vera á annarri
skoðun. Þá átti hún stundum síð-
asta orðið með því að fullyrða að
pabbi mundi víst hafa þetta svona.
Hún var enda mikil pabbastelpa.
Ýmsar minningar renna í gegnum
hugann. Sameiginleg afmæli enda
voru bara tveir dagar á milli af-
mæla þeirra Bjarneyjar. Vaðið
eftir kríu- og hettumáfseggjum
með pabba. Þeim sið hélt Fríða
eftir að hún flutti í Svangrund. Út-
reiðar, göngur og réttir voru stór
hluti af tilverunni. Fríða var
hörkugangnamaður, ósérhlífin og
fylgin sér hvort sem var gangandi
eða ríðandi.
Eftir menntaskóla fór hún sem
au-pair til Spánar. Þar fékk hún
það verkefni að kenna börnum
ensku en kunni þó varla orð í
spænsku sjálf. Allt gekk það þó
vel og börnin voru fljót að kenna
henni spænskuna. Síðan var hún
skiptinemi í Costa Rica. Þar lærði
hún m.a. að gera skartgripi úr
steinum. Seinna fóru Fríða og
Bjarney tvisvar saman á nám-
skeið í silfursmíði. Hún æfði júdó
og karate og varð Íslandsmeistari
í júdó. Hún var mikill lestrarhest-
ur og hafði yndi af góðri bók og
ljóðum. Fríða lærði félagsráðgjöf
við Háskóla Íslands og vann um
tíma á Selfossi. Þá var hún dugleg
að koma austur í Dalinn til Lenu
og mynduðust góð tengsl við börn
hennar og fjölskyldu. Hún hændi
alla tíð að sér unga fólkið og sýndi
því áhuga. Ræktarsemi við vini og
fjölskyldu var mikil. Í dag vildum
við svo gjarna að símtölin hefðu
verið mikið fleiri og lengri.
Eftir að hún kynntist Nonna
sínum byggðu þau sér hús í Svan-
grund sem varð þeirra heimili.
Fríða var dugleg að heimsækja
okkur systur sínar á sumrin þegar
hún var í fríi sem eitthvað minna
er um hjá bændum. Börnin okkar
náðu því að mynda góð tengsl
saman sem vonandi endast alla
ævi. Þau Nonni voru samhent og
ástfangin og börnin alltaf í fyrsta
sæti hjá þeim.
Elsku Nonni, Helga Björg,
Addi og mamma. Missir ykkar er
svo sannarlega mikill og ósann-
gjarn. Eftir lifir minningin um
yndislega konu, ástríka og fjöl-
hæfa og góða fyrirmynd. Megi al-
góður Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Lena og Bjarney.
Hún Fríða systir var yndislegri
en hægt er að lýsa með nokkrum
orðum á blaði. Ég held að kær-
leikur hennar og umhyggja fyrir
öðrum séu þeir eiginleikar sem
einkenndu hana best. Það var allt-
af gott að ræða við Fríðu um sín
hjartans mál því hún bjó yfir þeim
eiginleika að kunna að hlusta, sem
ekki er öllum gefinn.
Fríða var grallari sín uppvaxt-
arár og kenndi okkur yngri systr-
unum margt, svo sem það, að með-
an ekki sæist til okkar fara á bak á
kúnum yrði okkur ekki bannað
það. Ég leit mikið upp til Fríðu og
minnist þess að hafa m.a. gortað af
því að systir mín væri Íslands-
meistari í júdó. Hún var mikil pab-
bastelpa og hafði yndi af öllum úti-
verkum sem krakki og unglingur.
Nutum við systur þess að eiga
jafnréttissinnaða foreldra í þeim
efnum og einnig þess að enginn
bróðir var til að taka af okkur
strákaverkin. Það hentaði Fríðu
vel. Hún hafði gaman af að fara á
hestbak og fékk brúntvístjörnótt-
an hest í fermingargjöf sem hét
Tígull. Þau voru perluvinir alla tíð,
þótt kynnin hafi farið af stað með
þeim hætti, að á fermingardaginn
rauk klárinn með hana út tún,
stoppaði svo á skurðbakka með
þeim afleiðingum að Fríða datt af,
rotaðist og handleggsbrotnaði og
missti því nánast af fermingar-
veislunni sinni.
Fríða var afar hraust og ég
minnist þess að þegar ný hlið voru
gerð á girðingarnar spurðum við
hinar systurnar hvort allir gætu
opnað þau og lokað eða hvort þau
væru bara fyrir pabba og Fríðu.
Hún var forkur dugleg í göngum
eins og öðrum útiverkum og er í
mínum huga drottning Vesturár-
skarðs á Laxárdal. Þar þekkti hún
hverja þúfu og arkaði upp skarðið
á hverju ári, að því er virtist þind-
arlaus, í gallabuxum og götóttum
stígvélum. Sævar minnist þess að
hafa einhverju sinni reynt að
fylgja henni þangað upp en dreg-
ist töluvert aftur úr. Þegar upp
var komið stóð Fríða þar, blés
ekki úr nös þar sem hún beið hans
og hafði kveikt sér í sígarettu á
meðan.
Okkur hjónum reyndist hún í
seinni tíð ómetanleg hjálp við bú-
skap og barnauppeldi, alltaf tilbú-
in að rétta hjálparhönd, hvort sem
var við smalanir, fjárrag, sauð-
burð eða hvað annað sem þurfti.
Dætrum okkar var hún sem önnur
móðir og er þeirra sorg mikil við
fráfall elsku Fríðu okkar.
Elsku Fríða, það er svo sárt að
missa þig úr daglegu tilverunni
okkar, en við trúum því að það hafi
vantað engil til mikilvægra verka.
Þú verður alltaf ljósgeisli í lífi okk-
ar og minningarnar um brosið þitt
og hlýjar samverustundir munu
ylja okkur ævilangt þegar sárasta
sorgin hörfar. Ég treysti því svo
að þú hellir á könnuna þegar við
hittumst aftur.
Anna Margrét og Sævar.
Jófríður Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Jófríði Jónsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SOFÍA JÓNA THORARENSEN,
Bakkavör 11,
lést á Landspítalanum, Fossvogi, 17. mars.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju 1. apríl
klukkan 15.
Eiður Th. Gunnlaugsson Eva Maria Zwitser
Örn Gunnlaugsson Heiðrún Gróa Bjarnadóttir
Sunna Gunnlaugsdóttir Scott Ashley McLemore
barnabörn og barnabarnabörn
Kær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HEBBA HERBERTSDÓTTIR,
Þorragötu 7, Reykjavík,
lést 24. mars.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju
þriðjudaginn 2. apríl klukkan 14.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á að leyfa Barnaspítala
Hringsins að njóta þess.
Gylfi Zoega Marta Guðrún Skúladóttir
Gunnar Már Zoega Inga Sif Ólafsdóttir
Tómas Gylfi, Gunnar Snorri, Einar Skúli
Ólafur Már, Gerða María, Kristín Hebba Dís
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
ÓSKAR INGÓLFUR ÞÓRÐARSON,
fyrrverandi húsvörður Grensásdeildar
Borgarspítalans,
áður til heimilis á Blöndubakka 16,
Reykjavík,
lést 23. mars.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 5. apríl
klukkan 13.
Þórður Garðar Óskarsson Rannveig Jónsdóttir
Jóna Ingibjörg Óskarsdóttir Benedikt Guðni Þórðarson
Þorleifur Óskarsson Helga Kristín Gunnarsdóttir
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐBRANDUR ÞÓRÐARSON,
lést miðvikudaginn 27. mars.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Marta Þorsteinsdóttir
Margrét Guðbrandsdóttir Stefán Bjarnason
Þorbjörg Guðbrandsdóttir Þórður Pálsson
Svanberg Guðbrandsson Þóra Skúladóttir
Reynir Guðbrandsson Bjarnheiður Jóhannsdóttir
Þorsteinn Guðbrandsson Theodóra Skúladóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær sonur okkar og bróðir,
BIRKIR FREYR STEINGRÍMSSON,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 28. mars.
Útför hans fer fram frá Lindakirkju
mánudaginn 8. apríl klukkan 13.
Steingrímur Birkir Björnsson
Nanna Hlín Skúladóttir
Björn Breki Steingrímsson
Sunneva Rán Steingrímsdóttir
Ástkær sonur okkar, bróðir og frændi,
ÞORBERGUR HALLGRÍMSSON,
Hrísateig 36, Reykjavík,
er látinn.
Jarðarför fer fram í kyrrþey.
Hallgrímur Jónsson
og fjölskylda
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, tengdasonur, afi og langafi,
BERGLEIF GANNT JOENSEN,
varð bráðkvaddur á Kanaríeyjum
fimmtudaginn 14. mars.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
laugardaginn 6. apríl klukkan 11.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir.
Jóhanna Kristín Reynisdóttir
Þorsteinn Joensen
Jóhann Joensen
Bergleif Joensen
Reynir Gannt Joensen Emeline Bouichou
Bjarki Gannt Joensen Ólöf Sif Halldórsdóttir
Thelma Gannt Joensen Þórir Arnar Jónsson
Kristín Sigurðardóttir Reynir Jóhannesson
barnabörn, barnabarnabörn, systkini
og aðrir aðstandendur