Morgunblaðið - 06.04.2019, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. APRÍL 2019
✝ Þuríður Gunn-arsdóttir fædd-
ist á Þormóðs-
stöðum við Star-
haga 3. desember
1946. Hún lést í
Reykjavík 2. mars
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Gunnar
Sólberg Gíslason
sjómaður, f. 22.10.
1911, d. 4.12. 1993,
og Auður Guðmundsdóttir hús-
móðir, f. 26.11. 1916, d. 18.5.
1981. Systkini Þuríðar eru Elva,
f. 3.10. 1936, Valur Sólberg, f.
20.8. 1939, Gíslína, f. 21.7. 1942,
Gestína Sigríður, f. 20.8. 1952.
Hinn 29.8. 1964 giftist Þur-
íður eftirlifandi eiginmanni sín-
um, Edvard Skúlasyni, f. 25.7.
1941. Foreldrar hans voru
Brynja Þórðardóttir, f. 10.3.
1921, d. 27. 5. 2007, og Skúli
Einarsson, f. 26.11. 1916, d.
15.10. 2003. Börn Þuríðar og
Edvards eru: Skúli, f. 9.5. 1965,
maki Hanna Dóra Jóhannes-
dóttir, f. 24.7. 1972, dætur
þeirra eru 1) Sigrún Gróa, maki
hennar er Anton Rúnarsson,
börn þeirra eru Emilía Ósk, Óli-
ver Aron og Róbert Breki; 2)
Auður Harpa. Edvard Börkur, f.
13. 10. 1966, maki Berghildur
Erla Bernharðsdóttir, f. 1.2.
1968, og eiga þau tvo syni, 1)
stakt leyfisbréf frá forseta Ís-
lands sökum ungs aldurs Þur-
íðar.
Fyrst um sinn bjuggu ungu
hjónin á Fornhaga 19 á heimili
foreldra Þuríðar, en fluttust síð-
ar á Týsgötu 1.
Árið 1966 byggðu Edvard og
Þuríður sér íbúð í Hraunbæ 44
þar sem þau bjuggu til 1969, er
fjölskyldan fluttist til New York,
en þar starfaði Edvard sem ör-
yggisvörður hjá Sameinuðu
þjóðunum til 1971. 1979 keyptu
hjónin Bjarg við Suðurgötu og
gerðu húsið upp. Þau fluttu á
Grundarstíg 1998.
Árið 1974 hóf Þuríður störf í
Iðnaðarbanka, síðar Íslands-
banka Lækjargötu þar sem hún
starfaði alla sína starfsævi, eða í
35 ár. Árið 1994 tók hún við sem
þjónustustjóri og sinnti því
starfi þar til hún hætti árið
2011. Þuríður var bankakona af
lífi og sál. Hún hafði einstaka
þjónustulund og bar hag við-
skiptavina sinna ætíð fyrir
brjósti enda var hrun bankanna
henni afar þungbært sem og at-
hafnir æðstu stjórnenda.
Þuríði leið best þegar fjöl-
skyldan kom saman. Hún hafði
mikinn áhuga á innanhús-
hönnun og var mikill fagurkeri.
Hún ferðaðist víða ásamt eigin-
manni sínum og í uppáhaldi
voru ferðir til Flórída með fjöl-
skyldunni.
Hún var félagi í MND-
félaginu síðustu árin, þaðan sem
hún fékk mikinn styrk og kjark.
Þuríður var jörðuð í kyrrþey
að eigin ósk frá Neskirkju 28.
mars 2019.
Sigurbjörn Bern-
harð, 2) Edvard
Dag. Ótthar, f. 6.6.
1971, maki Sigríður
Arndís Jóhanns-
dóttir, f. 7.1. 1972,
og eiga þau fimm
börn, 1) Edvard
Börkur, sonur hans
er Kristían Leví,
unnusta Edvards
Barkar er Sara
Björk Einarsdóttir
og dóttir þeirra Arndís Helga; 2)
Auður Ósk, d. 2001; 3) Andrea
Ósk; 4) Arnór Gauti; 5) Þuríður
Eva. Fyrir átti Edvard dótturina
Helen Arndísi, f. 18.10. 1963,
maki Baldur Þór Bragason, f.
22.5. 1959, börnin þeirra eru 1)
Trausti Ágúst; 2) Bjartey Birta
og 3) Elísabet Bára.
Fyrstu sjö árin bjó Þuríður
ásamt fjölskyldu sinni í Efsta-
sundi en flutti síðan í Vesturbæ
Reykjavíkur og bjó fjölskyldan á
Fornhaga 19. Þuríður gekk í
Melaskóla og Hagaskóla. Hún
var aðeins 16 ára gömul þegar
hún kynntist eiginmanni sínum,
Edvard, sem þá var sjómaður á
MS Selfossi. Til að lýsa því betur
fór Edvard þremur dögum síðar
í siglingu til Ameríku, þar sem
beið hans bréf frá Þuríði og þar
með voru örlög þeirra ráðin.
Þau gengu í hjónaband 29. ágúst
1964 og á þeim árum þurfti sér-
Elsku mamma, erfitt er að setj-
ast niður og skrifa fátækleg orð
því allt virðist svo smátt og lítil-
fjörlegt í þessum aðstæðum. Þú
varst yndisleg mamma og sam-
band þitt við fjölskylduna var ríkt
af kærleik, vináttu og ást.
Ég minnist samverustunda
okkar stórfjölskyldunnar „Skúla-
son leikarnir“ þar sem mikið var
hlegið, góður matur á boðstólum
og farið í leiki. Á slíkum stundum
naust þú þín einna best. Í þessu
ljóði þínu, Fjölskylda mín, kemur
þetta allt svo vel fram.
Ég á fjölskyldu sem er hjarthlý.
Er til staðar ef á þarf að halda.
Skilningsrík í blíðu og stríðu.
Þannig er fjölskylda mín.
Baráttan þín við MND sjúk-
dóminn var erfið og þú vissir að ör-
lög þín voru óumflýjanleg en sam-
hliða því sagðist þú vera svo
þakklát að eiga okkur öll.
Það væri það eina sem skipti
máli, lífið hefði æðri tilgang.
Samband þitt við okkur bræð-
urna var fullt kærleik og vináttu
og þú náðir að fanga það í þessum
fallega texta.
Synir mínir.
Stundum þegar synir mínir lögðu hönd-
ina sína í lófa minn þegar þeir voru litlir,
fann ég hlýjan straum fara um mig.
Höndin þeirra var svo smá í lófa mínum
og handtakinu fylgdi traust og þeir voru
öruggir með mömmu sinni.
Núna þegar þeir eru orðnir fullorðnir
faðma þeir mig og halda í höndina mína
nema nú snýst þetta við, ég verð örugg
og óhrædd, þá koma hlýju straumarnir
og fara beint í hjarta mér.
Mikið á ég eftir að sakna þín en
við munum hittast aftur.
Hvíldu í friði, elsku mamma
mín, Guð blessi þig og varðveiti.
Þinn sonur
Edvard Börkur Edvardsson.
Elsku mamma mín, Ég er búinn
að byrja oftar en einu sinni á þess-
ari minningargrein, en hvernig er
hægt að skrifa minningargrein um
mömmu sína. Það eru ekki til nógu
mörg orð í orðabókinni til að lýsa
því hvað ég elska þig mikið og það
eru ekki til nógu sterk lýsingarorð
til að lýsa því hvað ég er stoltur af
þér, hvað þú barðist hetjulega,
hvernig þú og pabbi tókust á við
ykkar erfiðasta verkefni saman. Af
auðmýkt og hugrekki, hönd í hönd
og hlið við hlið.
Ég sé eftir því að hafa ekki sagt
það oftar við þig, en elsku
mamma, þú ert hetjan mín. Þú og
pabbi bjugguð okkur bræðrum
gott heimili og uppeldi. Hús fullt
af ást og kærleik, þar bar aldrei
skugga á. Ég er svo þakklátur fyr-
ir ykkur pabba, er svo þakklátur
fyrir allt sem þið hafið kennt okk-
ur bræðrum, eiginkonum og börn-
um. Allar sögurnar sem þú bjóst
til fyrir barnabörnin, þegar þú
varst að segja þær var ekkert sem
truflaði, sagan af Rúsínu, Litlu
öldunni, Litla ljósinu og fleiri
yndislegum sögum.
Við höfum öll átt dýrðlegar
stundir saman, elsku mamma, og
þær minningar hugga á erfiðum
tímum.
Við áttum öll erfitt þegar þú,
elsku mamma, kvaddir okkur en
við skulum vera dugleg, dugleg að
halda utan um hvort annað,
hugga, styðja og styrkja, eins og
þú og pabbi kennduð okkur.
Elsku mamma mín, nú er kom-
ið að kveðjustund og ég bið góðan
Guð að gefa þér hvíld og frið frá
þessum þungu þjáningum sem
MND sjúkdómurinn var. Nú ertu
orðin heilbrigð aftur og komin í
blómagarðinn þinn.
Mamma, elsku mamma,
man ég augun þín.
Í þeim las ég alla,
elskuna til mín.
Mamma, elsku mamma,
man ég þína hönd.
Bar hún mig og benti,
björt á dýrðarlönd.
Mamma, elsku mamma,
man ég brosið þitt.
Gengu hlýir geislar,
gegnum hjarta mitt.
Mamma, elsku mamma,
mér í huga skín.
Bjarmi þinna bæna,
blessuð versin þín.
Mamma, elsku mamma,
man ég lengst og best.
Hjartað blíða, heita,
hjarta er ég sakna mest.
(Sumarliði Halldórsson)
Elsku mamma, takk fyrir allt.
Þinn
Ótthar.
Þurý er ein glæsilegasta kona
sem ég hef kynnst. Ég gleymi
aldrei þegar ég sá hana fyrst, með
fallega brosið sitt í eldhúsinu á
Bjargi. Hún tók mér eins og ég
væri hennar eigin dóttir og við
urðum strax miklar vinkonur. Svo
miklar að ég samþykkti að flytja
til heim til Barkar míns daginn
eftir stúdentspróf frá MA á Akur-
eyri 1988. Við Börkur bjuggum í
litlu herbergi í fallega húsinu
hennar og Edda tengdapabba
fyrsta árið. Og ekki nóg með það
heldur byrjaði ég að vinna með
henni í bankanum á sama tíma. Og
hvar sem Þurý mín var þá dáðist
ég að henni, það var einhver gald-
ur í kringum hana. Hún var eins
og drottning í bankanum, alltaf
glöð og með frábæra kímnigáfu.
Þurý nostraði kringum viðskipta-
vinina sem elskuðu að koma til
þessarar flottu konu sem tók á
móti þeim með brosi og jafnvel
faðmlagi. Hún var leiðandi og fyr-
irmynd á vinnustaðnum. Eftir
vinnu var farið í Raggabúð og
keyptar flatkökur sem voru borð-
aðar með miklu smjöri. Drög lögð
að kvöldmatnum en mikilvægt var
að hafa eitthvað ljúffengt í boði,
helst ekki fisk, strákarnir réðu
því.
Heimilið einkenndist af þessari
sömu gleði og húmor eða húmör
eins og Eddi segir. Þurý og Eddi
áttu einstakt samband sem ein-
kenndist af virðingu, ást og gleði.
Þau voru afar samtaka í fram-
kvæmdum á Bjargi og gerðu húsið
að lítilli höll. Þau voru mikið fjöl-
skyldufólk og um tíma bjuggum
við átta saman, synirnir komnir
með kærustur og glatt á hjalla.
Jólin og gamlárskvöld voru eins
og í ævintýramynd í þessu fallega
húsi sem var allt skreytt að utan
og inni ríkti einstakur jólaandi þar
sem Þurý sveif um og passaði
uppá allt og alla. Hún var einstök
smekkmanneskja og alltaf fallega
klædd. Henni fannst nú ekki leið-
inlegt að fara í bæinn með Siggu
systur og kaupa föt. Ég erfði oft
flottu fötin af þeim sem ég var
hæstánægð með þó þær væru þó
nokkuð hærri en ég, þær voru
bara svo miklar skvísur. „Lífið er
of stutt til að eiga ljót gleraugu og
ljóta skó,“ var viðkvæðið hjá
systrunum. Þurý leið best þegar
allir voru saman, stórfjölskyldan
fór í ferðalög til Flórída og eyddi
verslunarmannahelgum saman á
Sauðárkróki hjá Óttha og Siggu
eða í Borgarfirði. Þá tók hún sig
gjarnan til og tók alla í fótsnyrt-
ingu. Henni var margt til lista
lagt. Hún var innanhússhönnuður,
snillingur í krossgátum og hafði
einstaklega gaman af því að segja
sögur sem barnabörnin hennar
nutu góðs af.
Árið 2014 fórum við Börkur til
Flórída að heimsækja Þurý og
Edda. Það var yndisleg ferð en
hún var orðin veik og fór nokkrum
sinnum á spítala. Þegar heim var
komið leitaði hún til lækna og fékk
MND greiningu í október 2017.
Þessi hræðilegi sjúkdómur herj-
aði á hana af miklu afli og Eddi
annaðist hana af sömu alúð og ein-
kenndi samband þeirra alla tíð.
Þurý skrifaði mikið um upplifun
sína af sjúkdómnum m.a.: „Hvern-
ig tilfinning er það að missa málið
og geta ekki borðað og drukkið?
Ég get varla svarað því, sorg, reiði
og söknuður. Ég veit þó að það er
mikilsvert að njóta hverrar stund-
ar, það gefur góðar minningar og
sælutilfinningu í hjartað.
Mér finnst alltaf fyndið að
hugsa til þess þegar sonarsonur
sagði meðan ég fékk næringu
gegnum sonduna: „Amma er
súkkulaðibragð af þessum poka-
mat?““ Skömmu áður en Þurý lést
skrifaði hún: Má ég fara upp? Já,
elsku Þurý, þú mátt fara upp.
Takk fyrir allt, elsku vinkona,
sjáumst síðar. Guð blessi þig.
Þín
Berghildur.
Elsku amma mín. Núna er
elsku amma mín gengin yfir móð-
una miklu, laus úr viðjum MND-
sjúkdómsins. Á þessum stundum
vakna upp allar yndislegu minn-
ingarnar okkar ömmu, labba
Laugaveginn hönd í hönd spjall-
andi um lífið og tilveruna, kaffi-
húsaferðirnar, öll gistipartíin allar
helgar á Grundarstíg þegar við afi
sátum og hökkuðum í okkur kók-
osbollur á meðan amma sat í stóln-
um sínum, prjónaði og hneykslað-
ist á okkur meðan hún hló. Hjá
ömmu var staðurinn sem mér leið
best, ég fór alla daga eftir skóla til
ömmu og afa, gisti allar helgar.
Það var alltaf hægt að leita til
ömmu með hvað sem er, alltaf með
ráð við öllu, alltaf með opinn arm-
inn.
Við amma mynduðum einstök
tengsl og vorum rosalega góðar
vinkonur, við meira að segja
sömdum okkar eigið tungumál
sem við töluðum hvor við aðra. Ég
á ömmu minni allt að þakka, hún
kenndi mér allt sem ég kann, allt
sem ég veit og allt sem ég er.
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartakær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver;
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Höf. ók.)
Sjáumst í blómagarðinum
amma mín, þín
Andrea Ósk Óttharsdóttir.
„Á endanum erum við lítið ann-
að en minningarnar sem við skilj-
um eftir okkur,“ heyrði ég ein-
hvern segja um daginn. Amma
skilur eftir sig margar og góðar
minningar hjá mér og stóra og
samheldna fjölskyldu sem ég er
stoltur að vera hluti af. Ég á henni
því margt að þakka. En þó að
maður reyni að minna sig á þetta
þá fellur það hins vegar í skugg-
ann á að ég muni ekki sjá ömmu
aftur, a.m.k. ekki strax. Það er
sárt og ég á eftir að sakna hennar
svo lengi sem ég lifi.
Amma var yndisleg og glæsi-
leg, það tóku allir eftir henni hvar
sem hún kom. Hún var úrræðagóð
og einn allra sterkasti karakter
sem ég hef kynnst. Það sýndi sig
einna best þegar hún greindist
með MND-sjúkdóminn í október
Þuríður
Gunnarsdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐBRANDUR ÞÓRÐARSON,
lést miðvikudaginn 27. mars.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði þriðjudaginn 9. apríl klukkan 13.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Björgunarsveitina Ósk,
Búðardal.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Marta Þorsteinsdóttir
Margrét Guðbrandsdóttir Stefán Bjarnason
Þorbjörg Guðbrandsdóttir Þórður Pálsson
Svanberg Guðbrandsson Þóra Skúladóttir
Reynir Guðbrandsson Bjarnheiður Jóhannsdóttir
Þorsteinn Guðbrandsson Theodóra Skúladóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
bróðir,
BRYNJÓLFUR SAMÚELSSON
frá Bjargi, Ísafirði,
lést á Landspítala Fossvogi 31. mars.
Útför hans fer fram frá Neskirkju,
miðvikudag 10. apríl klukkan 15.
Bjarni Brynjólfsson Ingibjörg Anna Arnarsdóttir
Theodór Brynjólfsson Bryndís Kvaran
Berglind Hulda Theodórsdóttir
Ragnhildur Björk Theodórsdóttir
Ásthildur Dóra Þórsdóttir
Margrét Edda Lian Bjarnadóttir
Þorbjörg Anna Qing Bjarnadóttir
Samúel J. Samúelsson
Friðgerður Samúelsdóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
BÁRA ÞORBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Ísafold í
Garðabæ 2. apríl.
Útförin fer fram frá Garðakirkju á Álftanesi
föstudaginn 12. apríl klukkan 15.
Einar Bjarni Bjarnason
Arndís Einarsdóttir Róbert Kristjánsson
Bjarni Einar Einarsson Eydís Garðarsdóttir
Björn Anton Einarsson Gróa Dal Haraldsdóttir
Heimir Skúli Einarsson Aðalheiður Jóhannesdóttir
Anna Margrét Einarsdóttir Gunnlaugur Reynir Sverrisson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
stjúpfaðir,
SIGURÐUR FINNBJÖRN MAR
vélfræðingur,
Vatnsstíg 19, Reykjavík
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 2. apríl.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sæunn G. Guðmundsdóttir
Kristín Ingibjörg Mar
Birna Mar
Steinunn Mar
Jóhanna Laufey Ólafsdóttir
Steinunn Fjóla Ólafsdóttir
Guðrún Katrín Ólafsdóttir
Berglind Eva Ólafsdóttir
og fjölskyldur