Morgunblaðið - 17.04.2019, Blaðsíða 46

Morgunblaðið - 17.04.2019, Blaðsíða 46
46 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. APRÍL 2019 ✝ Hildur Ólafs-dóttir fæddist í Reykjavík 17. ágúst 1935. Hún lést á Landspítalanum við Hringbraut 30. mars 2019. Foreldrar henn- ar voru Ólafur Hall- dórsson skrifstofu- stjóri, f. 21. október 1913, d. 15. mars 1992, og Guðrún Hildur Halldórsson húsfreyja í Reykjavík, f. 2. mars 1913, d. 10. júli 1996. Systir Hildar var Guð- rún Kristjana Ólafsdóttir, f. 4. júní 1941, d. 17. október 2017. Hinn 14. ágúst 1954 giftist Hildur Pétri Marel Gestssyni, f. 20. maí 1934, d. 25. febrúar 2014. Foreldrar hans voru Gest- Gestur Ólafur, f. 9. mars 1957, hans maki er Ásta Sólrún Leifs- dóttir, f. 8. mars 1958, þeirra synir eru a) Pétur Marel Gests- son, f. 9. júlí 1979, maki Guðrún Sveinsdóttir, b) Árni Freyr Gestsson, f. 27. mars 1984, maki Ragnheiður Bjarnadóttir. 3) Ólafur Gunnar, f. 4. mars 1967, maki Ásdís Íshólm Ólafsdóttir, f. 7. október 1968. Börn þeirra eru a) Andrea Katrín, f. 17. mars 1994, b) Ólafur Íshólm, f. 8. maí 1995, c) Andri Snær, f. 25. desember 2000. Fyrir átti Ólafur Auði Sólrúnu, f. 14. apríl 1986, maki Magnús Níels Sig- urðsson. Barnabarnabörn Pét- urs og Hildar eru 14. Hildur starfaði stærstan hluta starfsævi sinnar sem gæslukona hjá Reykjavíkur- borg. Útför Hildar fer fram frá Lindakirkju í dag, 17. apríl 2019, og hefst athöfnin kl. 13. ur Ólafur Péturs- son, f. 20. mars 1904, d. 13. janúar 1957, og María Magnúsdóttir, f. 8. desember 1909, d. 3. desember 1960. Börn Hildar og Péturs eru: 1) Guð- rún Hildur, f. 30. september 1954. Hennar maki er Rafn Finnbogason, f. 24. október 1954, dætur þeirra eru a) Þórhildur, f. 6. september 1974, maki Þór Þórisson. b) Hildur Katrín, f. 25. júní 1976, maki Einar V. Bárð- arson. c) Berglind, f. 25. apríl 1981, maki Chris Teasdale. d) Rúna Sif, f. 14. janúar 1986, maki Jónatan Guðbrandsson. 2) Elsku amma Hildur, ég vildi að ég hefði getað knúsað þig einu sinni enn áður en þú fórst frá okkur. En ég veit að þú ert komin á betri stað núna, komin til afa og þarft ekki lengur að labba um með göngugrind og súrefniskút, ég veit að núna líður þér betur. Eins og oft þegar þeir, sem eru okkur kærastir, fara frá okk- ur höfum við talað mikið um þig á mínu heimili síðustu daga og ég hef sagt stelpunum mínum sögur af þér þegar ég var lítil. Það kemur varla á óvart að flest- ar minningarnar eru frá róló, felandi okkur undir borðinu frá öllum hinum krökkunum drekk- andi kókómjólk og borðandi snúð. Og auðvitað sumarbústaðnum, enda eyddi ég miklum tíma æsk- unnar þar. Alltaf varstu þar, annaðhvort á pallinum eða í glugganum þeg- ar við komum keyrandi niður brekkuna, alltaf með bros á vör og alltaf tókstu vel á móti okkur með kaffi og köku. Það skipti ekki máli hver vildi koma með, fjölskyldan eða vinkonur, þú bauðst alla velkomna. Eitt sum- arið kom ég með nánast allan vinahópinn minn, fimm ellefu og tólf ára stelpur í ævintýraferð, og þú kenndir þeim öllum að henda skífum og að spila Kana. Hræddir þær kannski pínu í fyrsta hringnum þegar þú skellt- ir í borðið, en þær lærðu fljótt að svona spilar maður alvöru Kana og ekki búast við að vinna þegar þú spilar á móti ömmu, þótt þú sért 11, ef þú ætlar að vera með þá gerir þú það almennilega, ég lærði það þegar ég var ca. sjö. Og þegar við vorum ekki að spila sungum við Faðir Abraham. Annar af þínum bestu kostum var hvað þú varst stolt af fjöl- skyldunni þinni. Ég man alltaf eftir ræðunni þinni í brúðkaup- inu mínu og Chris, þegar þú sagðir öllum hvað þú værir stolt af ekki bara mér, heldur öllum barnabörnum þínum og taldir upp marga áfanga og afrek okk- ar allra. Margir vina minna töl- uðu um ræðuna þína eftir brúð- kaupið, hvað það væri fallegt að sjá hversu stolt þú værir af okk- ur öllum. Ein af fyrstu minningum Chris af þér er hversu ánægð þú varst þegar hann kom í fjöl- skylduna, ekkert af neinu sér- stöku afreki, heldur aðallega af því hann var einn af fáum sem elskuðu heimabruggaða rauðvín- ið þitt, og það var nóg fyrir þig til þess að bjóða hann velkominn í fjölskylduna. Og ég var líka alltaf svo stolt af þér hvað þú reyndir með stelpurnar mínar, já og Chris, að tala við þau ensku og kenna þeim íslensku. Ég veit ég gerði þér lífið ekki léttara með því að flytja til út- landa og giftast útlendingi, með útlensk börn. En þú lést mig aldrei finna fyrir því, þvert á móti stjanaðir þú við okkur öll í hvert skipti sem við komum heim og heimtaðir að við kæm- um til þín við hvert tækifæri. Svo fékk ég að fá þig í heimsókn bæði fyrir brúðkaupið og í smá verslunarferð fyrir jólin, ég mun alltaf muna eftir því. Stelpurnar tala líka um klein- urnar þínar og lagkökurnar og smákökurnar sem þú sendir okkur við hvert tækifæri í ferða- töskunum hennar mömmu þegar hún kom í heimsókn, ég veit ekki hvað fólkið í tollinum hélt, en það var þess virði. Ég verð líka að minnast á þrjóskuna þína, þú ert eflaust þrjóskasta manneskja sem ég hef hitt, og þótt fólk tali oft um þrjósku á mismunandi hátt er ég glöð hversu þrjósk þú varst, því ég væri ekki stödd þar sem ég er í mínu lífi án þrjóskunnar frá þér, takk amma. Þú munt alltaf lifa í mínu hjarta. Þín Berglind. Elsku amma mín er farin, amma sem hringdi svo oft og sagðist vita hversu þungt tólið á símanum mínum væri og ákvað því að hún skyldi bara hringja í mig. Elsku amma sem elskaði að fá alla í heimsókn til sín, elskaði að veita og bjóða. Elsku þvera og þrjóska amma sem ávallt tók svo vel á móti mér og öllum. Nú verður engin kjötbollu- veisla lengur, eða snakk og bjór fyrir matinn eins og maður var vanur að fá hjá ömmu en minn- ingarnar lifa og aldrei gleymast. Ég mun ávallt minnast þín, elsku amma mín. Ég man svo vel eftir öllum ferðunum til þín á róló þar sem við systur fengum kókómjólk og snúð í kaffitímanum sem við þurftum að borða undir borði svo hinir krakkarnir sæju okkur ekki. Margar voru þær ferðir. Ég man líka svo vel eftir öll- um sumarbústaðaferðunum þar sem þú og vinkonur þínar kennduð mér að syngja og spila. Það var alltaf svo gaman og mik- ið sungið. Þú lagðir alltaf svo mikla áherslu á að við krakk- arnir hefðum það gaman og þú naust þess að vera með okkur. Við kveðjum þig, elsku amma mín, í upphæðum blessuð sólin skín, þar englar þér vaka yfir. Með kærleika ert þú kvödd í dag, því komið er undir sólarlag, en minninga ljós þitt lifir. ... Leiddu svo ömmu, góði guð, í gleðinnar sælu lífsfögnuð, við minningu munum geyma. Sofðu svo amma sætt og rótt, við segjum af hjarta góða nótt. Það harma þig allir heima. (Halldór Jónsson frá Gili) Þín Þórhildur (Tóta), Jasmín, Þór og Hekla. Elsku amma. Það er stutt síðan þú tókst svo rausnarlega á móti okkur og bauðst okkur velkomin í fjöl- skylduna. Frá þeim degi hefur þú ávallt látið okkur líða eins og þú hafir alltaf verið amma Hild- ur okkar – sem þú auðvitað ert. Þú varst nú líka dálítið stríðin. Ég man eftir síðasta símtalinu okkar þar sem þú spurðir mig hvort ég væri í fýlu út í þig og þegar ég hváði þá sagðir þú að það væri vegna þess að það væri svo langt síðan við hefðum hringt í þig. Við erum svo þakklát fyrir þann tíma sem við fengum með þér. Þó hann hafi ekki verið langur voru þau ófá skiptin sem þú bauðst okkur til þín í alls kyns kræsingar og við vorum ekki lengi að átta okkur á því að þú naust þess að bjóða fólki heim í mat og drykk – þá varst þú í essinu þínu. Það var því við hæfi að síðasta sinn sem við sáumst var heima hjá þér í sunnudagslæri þar sem ekkert var til sparað. Elsku amma Hildur, nú er ef- laust búið að bera fram nýjan graut í nýrri skál á betri stað. Við söknum þín nú þegar en minning þín mun lifa í hjörtum okkar um ókomna tíð. Þröstur Þór Þórisson og Hekla Björk Þrastardóttir. Elsku amma Hildur. Þegar ég hugsa um ömmu þá hugsa ég um góða og mjög gest- risna konu sem elskaði ekkert meira en fólkið sitt. Hún var allt- af með puttann á púlsinum og vissi alltaf allt á undan flestum. Ég hefði getað hringt í ömmu til að fá planið hjá mömmu og öll- um systrum mínum. Hún hafði bara svo mikinn áhuga á okkur og hvað við vorum að gera. Ég fann hvað hún var stolt af mér og með gríðarlegan áhuga á öllum þeim verkefnum sem við stórfjölskyldan dembdum okkur út í og bara þeim leiðum sem við ákváðum að fara. Amma var algjör félagsvera og ég gleymi því aldrei hvað við áttum góð áramót saman þegar ég og Jónatan fórum með Jökul Rafn lítinn með okkur til ömmu, horfðum á flugeldana og spiluð- um Kana langt fram á nótt með ömmu og vinahjónum hennar. Hún talaði lengi um það hvað þetta var æðislegt kvöld, sem það var. Elsku amma mín, ég gleymi aldrei öllum þessum góðu stund- um sem við áttum saman. Uppi í bústað að syngja saman, segja sögur, hafa gaman og borða góð- an mat – já það var alltaf nóg í boði. Ég man eftir mörgum stundum á róló með snúð og kókómjólk undir borði. Steikta fiskinum þínum og öllum kana- kvöldunum svo eitthvað sé nefnt. Bara ef ég hefði vitað að þú myndir kveðja svona fljótt þá hefði ég knúsað þig aðeins betur síðast og sagt þér hvað ég elska þig mikið – en ég veit þú veist það. Ég man að við áttum gott spjall síðast sem við töluðum saman og þú varst heldur betur ákveðin í að koma til mín vestur í sumar. Mér þótti mjög vænt um það, þú ert alltaf velkomin, amma mín. Þú ert og verður allt- af í hjarta mínu. Hvíldu í friði, elsku amma mín. Þín Rúna Sif og fjölskylda. Hinn 27. mars bárust mér þær fréttir að Hildur vinkona mín væri látin. Þetta kom flatt upp á mig, þrátt fyrir að hún væri að glíma við veikindi. Ég talaði við hana í síma daginn áð- ur og sagðist hún líklega fara heim á morgun. Leiðir okkar lágu saman þeg- ar hún og Pétur byggðu sum- arbústaðinn Kleifarsel á Rang- árvöllum við hliðina á sumarbústaðnum mínum og eig- inmanns míns, Hermanns heit- ins. Fljótlega myndaðist góður vinskapur með okkur. Það var alltaf gott að koma til Hildar enda var hún gestrisin með eindæmum og félagslynd og hafði þetta glaðlega viðmót. Hún var dugleg að bjóða í mat hvort sem það var í sumarbústaðnum eða í Rjúpnasölum. Við hittumst reglulega og spil- uðum saman og höfðum gaman, stundum spilaði dóttir mín við okkur og hafði orð á því hvað Hildur væri skemmtileg og gam- an væri að spila við hana. Hún var hress, lífsglöð og hafði góða nærveru. Hún hafði líka gaman af því að koma með mér í Hraunbæ 3 og spila bingó. Ég man þegar ég heimsótti hana í bústaðinn hvað barna- börnunum mínum þótti gaman að heimsækja hana enda sérlega barngóð kona. Ég var byrjuð að undirbúa næstu heimsókn henn- ar til mín þar sem ég ætlaði að bjóða henni í sviðalappir og hún hlakkaði svo til að koma til mín. Mér er efst í huga þakklæti til hennar fyrir góðu stundirnar okkar. Ég minnist hennar með gleði og söknuði. Ég votta að- standendum samúð. Sigrún Sigríður Garðarsdóttir. Hildur Ólafsdóttir Elsku Beggi, nú ert þú farinn yfir móðuna miklu eins og sagt er og kom- inn í Sumarlandið góða. Ég sit nú hér með Unnar Leó mér við hlið og er að reyna að útskýra fyrir honum hvað verður um fólk þegar það deyr og af hverju fólk þarf að deyja. Ég segi honum að fólkið fari til guðs og þar muni því alltaf líða vel og að guð kalli fólkið til sín ef hann þarf á því að halda eða ef fólkið er mjög veikt og hann tekur það þá til sín til að lækna það. Það er erfitt fyrir börn að meðtaka það þegar einhver sem þeim þykir vænt um deyr snögglega, en það er líka erfitt fyrir þá fullorðnu. Ég kynntist þér og Jóhönnu í Kanarí-ferðum með Gulla og mun alltaf muna hversu vel þið tókuð á móti mér. Ég heillaðist strax af sögunum þínum og ekki síst hvernig þú sagðir Bergleif Gannt Joensen ✝ Bergleif GanntJoensen fædd- ist 6. apríl 1942. Hann lést 14. mars 2019. Útför hans fór fram 6. apríl 2019. þær, ekki var svo verra þegar við uppgötvuðum að við ættum sama af- mælisdag. Ég mun heldur aldrei gleyma matnum sem þú eldaðir í Árnesi þegar við vorum þar. Seinna kom svo Unnar Leó í heim- inn og þú og Jó- hanna voruð alltaf svo góð við hann. Eitt sumarið í Árnesi fengum við kettling (læðu) frá ykkur, sem Unnar Leó skírði Söru prinsessu eftir Söru barnabarni ykkar sem hann var svo hrifinn af. Nokkrum árum seinna fékk hann annan kett- ling (fress) sem hann skírði Begga í höfuðið á þér. Já Beggi okkar, það er margs að minnast og okkur Unnar Leó langaði kveðja þig með nokkrum orðum. Hvíldu í friði, elsku vinur, og við send- um Jóhönnu, börnum, tengda- börnum og barnabörnum okkar innilegustu samúðarkveður. Guðrún og Unnar Leó. Í fáum orðum langar mig að minnast Bergleifs, vinar míns til tuga ára, sem lést 14. mars sl. á Kanarí. Lát hans bar mjög brátt að og er ég varla farinn að átta mig á því að hann sé genginn á vit feðra sinna. Við lögðum upp saman 6. mars, hann í sína hinstu ferð, en eftir sit ég hnípinn. Margar ferðirnar til útlanda höfum við farið saman en sú allra besta var til Færeyja þar sem Beggi fór fyrir 12 manna vinahópi. Þar var hann á heimavelli og dönsuðum við félagarnir arm í arm Orminn langa á Ólafsvök- unni. Árin 1969 til 1971 réð ég mig í vinnu til Kockums í Malmö. Beggi hafði þá verið búsettur þar um tíma og við ekki hist í nokkur ár. Urðu nú fagnaðarfundir og tókum við upp þráðinn er frá var horfið. Við fundum það fljótt út að á laugar- dagsmorgnum væri upplagt að taka ferjuna yfir sundið til Kö- ben. Það væri svo miklu ódýrara að kaupa í matinn þar. Auðvit- að var það fyrirsláttur því það var svo miklu skemmtilegra að fá sér könnu þar en með graut- fúlum Svíum í Malmö. Matar- innkaupin fóru því oftar en ekki út í veður og vind. Svo kom að því að ég hélt heim á leið en Beggi fór til Noregs að vinna í olíubransanum. Beggi kom svo heim og gerð- ist kokkur á skipum frá Eski- firði. Var sagt að hann væri með betri sjókokkum fiskiflot- ans. Seinna gerðist hann svo hótelmanager á Eskifirði. Flutti svo í bæinn og tók við Vogakaffi og sinnti þar kost- göngurum. Síðan tóku við Ár- nesárin. Æði oft var haldið austur til að taka þátt í alls kyns uppá- komum og aðstoðaði ég við að dekka upp salinn og skreyta. Var þá oft kallað upp í miðjum klíðum með færeysku ívafi „Það er fundur!“ Sem þýddi á góðri íslensku; nú er pása og staup á barnum. Beggi var bráðvel gefinn og víðlesinn og fáa vissi ég jafn vel að sér um enska knattspyrnu. En hann var heitur West Ham- maður. Hann var jafn vígur á öll Norðurlandamálin nema finnsku sem enginn kann nema Finnar. En nú er hún Snorrabúð stekkur, stórt skarð er hoggið í vinahópinn sem kallaði sig „Landsliðið á Kanarí“. Beggi skírði okkur þrjá vinina sem erum í hópnum Les Trois Mo- usquetaires þ.e.a.s. Beggi, Svenni og Villi Nik. Það var nú ekki leiðum að líkjast. Margar eru nú sögur og frásagnir af Bergleif, svo marg- ar að Morgunblaðið dygði ekki til í heild sinni. Að endingu vilj- um við Guðrún votta Jóhönnu og börnum hans Begga okkar dýpstu hluttekningu. Vertu sæll vinur minn. Vertu sæll. Sveinn Sævar. Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, ÖRN EGILSSON fulltrúi, lést á hjúkrunarheimilinu Skógabæ, Seljahverfi, laugardaginn 13. apríl. Útför hans fer fram frá Fella- og Hólakirkju þriðjudaginn 23. apríl klukkan 13. Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hins látna er bent á að styrkja Alzheimer samtökin eða önnur mannúðarmálefni. Lonni J. Egilsson Gunnhildur Elsa A. Hansen Egill Örn Arnarson Hansen Anna Silfa Þorsteinsdóttir barnabörn og barnabarnabörn Elsku hjartans eiginkona mín og móðir okkar, ENGILBJÖRT AUÐUNSDÓTTIR lést á hjartagjörgæslu Sahlgrenska- sjúkrahússins í Gautaborg fimmtudaginn 11. apríl. Útför hennar verður auglýst síðar. Ólafur Teitur Guðnason Guðni Þór Ólafsson Kári Freyr Ólafsson Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felliglugganum. Minningargreinar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.