Dagblaðið Vísir - DV - 08.03.2019, Blaðsíða 23

FÓKUS - VIÐTAL 238. mars 2019
snemma að vandamáli hjá honum
en hann hætti að drekka aðeins 22
ára gamall, eftir tvær áfengismeð-
ferðir.
„Ég heyrði einhvern Ameríkana
segja: „First it was fun, then fun
with problems, then problems.“
Þannig var þetta hjá mér. Tvisvar
sinnum gerði ég tilraun til að
hætta að drekka. Í fyrra skipt-
ið áður en ég fór í leiklistarskól-
ann árið 1996 en byrjaði aftur eft-
ir þrjá mánuði. Eins og svo margir
alkóhólistar hélt ég að ég hefði
náði tökum á þessu. Þetta hefði
einungis verið unglingavandamál
sem eftir á að hyggja er svolítið
fyndin ranghugmynd. Ég byrjaði
á að drekka aðeins léttvín en ekki
leið á löngu þar til að ég var kom-
inn aftur í sterkt. Árið 1999 fór ég
aftur í meðferð og varð edrú 14.
apríl það ár. Ef ég held áfram því
sem ég á að vera að gera fagna ég
tuttugu ára edrúafmæli í vor.“
Björgvin segist hafa fengið mik-
inn stuðning frá foreldrum sínum
á þessum tíma. Gísli hafði sjálfur
gengið í gegnum þetta og Edda
verið aðstandandi.
„Mamma fræddi mig mikið um
þetta, sem hjálpaði mér mikið. Því
ég skildi ekki af hverju ég gerði
alla þessa hluti sem ég gerði. Mér
fannst ég ekki vera ég og þetta var
ekki það sem ég vildi standa fyrir.
Hún sagði mér að þetta væri svo-
lítið eins og að vera Dr. Jekyll og
Mr. Hyde, en ég yrði samt að taka
ábyrgð á gjörðum mínum og ég
yrði að hreinsa upp skítinn.“
Náttúrulegt að leika konu
Það styttist í frumsýningu á
söngleiknum Matthildi, sem
byggður er á frægri barnabók
Roalds Dahl. Söngleikurinn var
frumfluttur í Bretlandi árið 2010
og hefur slegið í gegn á West End
og Broadway. Gísli Rúnar þýddi
verkið og Björgvin fékk hlutverk
Karítasar Mínherfu, hinnar illu
skólastýru.
Er erfitt að leika konu?
„Nei, þetta er mér mjög nátt-
úrulegt. Ég byrjaði ferilinn sem
transkona í leikritinu um hina
þýsku Hedwig, fljótlega eftir út-
skrift. Hárkollan sem ég nota núna
er meira að segja nákvæmlega
eins greidd og sú sem ég var með
í Hedwig. Þessi nýja er hins vegar
grá en ekki hvít þannig að ég verð
eins og kynskiptingurinn orðinn
eldri,“ segir Björgvin og hlær dátt.
„Það skiptir mig ekki máli hvort ég
leik konur eða menn, en ég elska
að fá að leika svona villtar persón-
ur.“
Matthildur fjallar um stúlku
sem þróar með sér ofurkrafta í
baráttu sinni gegn ranglætinu í
heiminum. Foreldrar hennar eru
sinnulausir og því þarf hún að
kenna sér sjálf lesa. Karítas Mín-
herfa er persóna sem þolir ekki
hæfileika annarra og reynir að
koma í veg fyrir að þeir fái að njóta
þeirra. Beitir hún því allan bekk-
inn ofbeldi og einelti en Matthild-
ur berst á móti með sanngirninni
og réttlætinu.
Hefur þú leikið svona fól áður?
„Aldrei svona illmenni, nei.
En mér finnst gaman að takast á
við þetta. Margir leikarar segja að
það sé langskemmtilegast að leika
illmennin. Þau eru svo litríkar
persónur.“
Þú hefur verið mikið í barna-
efni og barnasýningum. Finnst þér
það skemmtilegra en að sýna fyrir
fullorðna?
„Ég verð nú að segja „bæði
betra“ eins og í auglýsingunni.
Það er mjög krefjandi að leika fyrir
börn því að ef þeim leiðist fara
þau að tala og gera eitthvað ann-
að. Þú verður að halda athygli
þeirra allan tímann. Fullorðið fólk
er krefjandi líka en það felur betur
það sem því líkar ekki. Mér finnst
gott að blanda þessu saman.“
Draumurinn að rætast núna
Það er ekki hægt að segja annað
en að Björgvin Franz hafi snúið
aftur í leikhúsið með hvelli eftir
langt hlé. Í fjögur ár bjó fjölskyld-
an í Minnesota, var við nám og
Björgvin sá ekki fyrir sér fram-
tíð í leikhúsi. Til dæmis stofnaði
hann kvikmyndaframleiðslufyrir-
tæki með félaga sínum, Óla Birni
Finnssyni. Hafa þeir framleitt
stuttar myndir fyrir Hafnarfjarðar-
bæ og ferðaþjónustufyrirtæki.
Endurkoma hans í leikhúsið kom
honum sjálfum hvað mest á óvart.
„Árið 2011 hafði ég starfað
samfleytt í skemmtanabransanum
í tíu ár. Í leikhúsinu, Stundinni
okkar, veislustjórn, uppistandi og
töfrum. Að kúpla sig út úr þessu
um tíma var mjög hollt, bæði fyrir
mig og fjölskylduna. Þegar ég svo
steig aftur á sviðið í Elly hafði ég
ekki verið í leikhúsi í tíu ár. Ég var
búinn að gefa þann draum upp á
bátinn, en ekkert í neinu fússi eða
leiðindum. Síðan hringdi Gísli
Örn í mig fyrirvaralaust og bauð
mér að leika Ragga Bjarna og Villa
Vill og ég ákvað að grípa gæsina.“
Björgvin ólst upp í nálægð við
leikhúsið og hefur í gegnum tíðina
unnið flest störf innan þess. Þegar
hann gerðist loks leikari þurfti
hann að vinna með þær væntingar
og tilfinningar sem hann hafði
gagnvart faginu. Í fyrstu stóðust
þessar væntingar ekki að fullu og
því tók hann sér ótímabundið hlé
frá leikhúsinu.
„Núna finnst mér sem
draumurinn sem ég hafði um
leikhús sé að rætast. Allt sem mig
langaði í er ég að fá núna. Eftir að
ég var búinn að sleppa tökunum
og hélt að ég væri ekkert að koma
inn aftur. Ég fæ að takast á við
æðisleg hlutverk, með æðislegu
fólki og í æðislegu húsi og setja
minn stimpil á. Ég fæ núna að vera
leikari á mínum eigin forsendum.“
Björgvin segist passa sig á því
að plana ekki ferilinn langt fram í
tímann heldur vera opinn fyrir öll-
um tækifærum sem gefast. Hann
hafi þó sýn og takmörk sem hann
vilji enn ná, til dæmis í kvikmynd-
um.
Stéttaskipting statistanna
Á sínum yngri árum fékk Björg-
vin þráhyggju fyrir Hollywood og
þangað ætlaði hann til þess að
verða stjarna. Það var ekki fyrr en
hann fór út í nám sem hann hætti
að hugsa um það. Björgvin hefur
ekki leikið í mörgum kvikmynd-
um en hann á þó eina Hollywood-
mynd á ferilskránni. Það er stríðs-
myndin Flags of Our Fathers eftir
Clint Eastwood sem var að hluta
kvikmynduð á Íslandi. Björgvin
var í statistahlutverki sem stjak-
settur hermaður.
„Ég sést þarna í mýflugumynd
en þetta tók tvo sólarhringa í tök-
um,“ segir Björgvin þegar hann
rifjar upp þetta ævintýri. „Ég fékk
sem sagt næstum því að upplifa
það að vera Hollywood-stjarna.
Ég fékk til að mynda ekki aðstöðu
í hjólhýsi með nafninu mínu á
heldur lítið herbergi inni í hjól-
hýsi og á hurðinni var svona rifinn
miði sem á stóð „impaled marine“
sem var sem sagt allur glamúr-
inn,“ segir Björgvin og hlær. En
það var auðvitað alveg súrrealískt
að taka þátt í þessu. Sviðsmyndin
var risastór og kastarar úti um allt.
Heilu gámarnir af gervivopnum og
búningum. Ég átti eina setningu í
myndinni: „Ma, ma, he’s killing
me!“ og það fór heill dagur í að
læra ameríska hreiminn á henni.“
Það voru ekki aðeins Ís-
lendingar sem voru fengnir í
statistahlutverkin. Könum var
flogið til Íslands til þess eins að
deyja. „Þetta voru áhættuleikarar
sem voru sérfræðingar í að deyja á
flottan hátt og margir hverjir með
langan feril að baki. Ég tók líka
eftir skýrri stéttaskiptingu á með-
al statistanna. Þar sem ég var með
línu í myndinni fékk ég hlýja úlpu
á milli taka á meðan þeir tallausu
máttu þola kuldann,“ segir Björg-
vin og brosir.
Hápunkturinn var að sjálfsögðu
að fá að hitta leikstjórann sjálfan,
sem tökuliðið kallaði aldrei neitt
annað en „the boss.“ Eastwood
er mikill fullkomnunarsinni, vildi
skoða allt og hitta alla. Þar á meðal
hinn stjaksetta hermann.
„Ég gleymi þessu aldrei,“ segir
Björgvin. „Hann sneri baki í mig
og það var sterkur kastari yfir hon-
um. Hann var hár og grannur með
húfu á höfðinu. Þegar hann sneri
sér svo við til að heilsa mér sá ég
hor hangandi niður úr nösinni á
honum. Mér var mjög létt og hugs-
aði: „Já! Dirty Harry er mannleg-
ur.“ Hann var mjög almennilegur
en hann var með sama svarið við
öllu: „Nice.“ Ég sagði honum að
kalla mig Franz þar sem Björgvin
væri of flókið. Þegar kom að sen-
unni minni kallaði hann mig svo
Hans. En maður leiðréttir ekki
Dirty Harry.“ n
BORÐPLÖTUR
OG SÓLBEKKIR
Sérsmíðum eftir
óskum hvers og eins
Gylfaflöt 6-8 / S. 587 6688 / fanntofell.is
„Eins og svo margir alkó-
hólistar hélt ég að ég
hefði náði tökum á þessu
Edrú í 20
ár Hætti að
drekka eftir
tvær áfengis-
meðferðir.