Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.2019, Blaðsíða 30

30 FÓKUS - VIÐTAL 12. apríl 2019
drifkraft móður sinnar að eigin
sögn fór Andrea sem barn í sveit
og byrjaði síðan ung að vinna í
timbri, sem var fyrsta vinnan sem
hún fékk greitt fyrir.
„Kaupfélagið sá um að flytja
inn timbur, sem síðan þurfti að
bera í stafla og umstafla og flokka.
Mér fannst þetta mjög skemmti­
leg vinna, ég hef alltaf verið frekar
hraust og sterk.“
Eftir landsprófið á Selfossi, dró
frelsisþráin Andreu til Reykjavíkur,
þrátt fyrir að flestir skólafélagar
hennar hefðu farið á Laugarvatn.
„Mig langaði til Reykjavíkur svo ég
gæti farið í bíó og hitt og þetta,“ seg­
ir Andrea, sem leigði herbergi hjá
frænku sinni, Jónínu Benedikts­
dóttur, og manni hennar. „Jón­
ína og ég erum bræðradætur. Hún
var gift Svavari Gestssyni, sem síð­
ar varð blaðamaður og alþingis­
maður, mér fannst þau miklu eldri
en ég, en raunin er sú að þau eru
bara um fimm árum eldri.“
Með skólanum vann Andrea á
sumrin og í jólafríum, enda nutu
þeir sem fengu vinnu um jól þeirr­
ar umbunar að fá að fara fyrr í
jólafrí. „Ég vann í kjötbúðinni, fisk­
búðinni og á pósthúsinu. Um jólin
fékk ég alltaf vinnu í póstinum, það
var rosaleg vertíð og mikil uppgrip,
enda sendu allir jólakort á þeim
tíma. Á aðfangadag skiptum við
starfsstúlkurnar síðan á milli okk­
ar þeim kortum sem eftir voru og
bárum út á leiðinni heim, stund­
um var heilmikill snjór og útburð­
urinn hálfgert vesen, en öll kort
áttu að komast til skila fyrir jól.
Ég er svo heppin að hafa aldrei
verið útjaskað í vinnu, ég hef alltaf
verið heppin, lent í fínni vinnu og
með frábæru fólki, þannig að ég er
ekki útjöskuð líkamlega.“
Í flugi með goðsögnum
Eftir stúdentspróf úr MR árið 1969
var Andrea tvístígandi um hvað
hún vildi gera og fór að vinna í
apó tekinu á Selfossi, sem hún seg­
ir hafa verið frábæra lífsreynslu.
Ævintýraþráin fékk hana og vin
hennar til að skipuleggja ferð til
London, „sem hann svo koksaði á,
þannig að ég endaði á að fara ein.“
En Andrea gat þó ekki farið fyrr
en 17. júní það ár, því þann 16.
spilaði Led Zeppelin á tónleikum
í Laugardalshöll. „Auðvitað voru
þeir svo í flugvélinni og vinkona
mín, Olga Clausen, sem er gift
frænda mínum Gumma Ben, sem
var í Mánum, var flugfreyja í flug­
inu. Það var líklega hún sem sá um
að planta mér á milli þeirra félaga,
Roberts Plant og Jimmys Page.“
Tónlistaráhuginn hófst
snemma, mikið var hlustað á út­
varpið á heimili Andreu og móð­
ir hennar hafði gaman af léttum
djassi, þar á meðal Ellu Fitzgerald.
Eftir að plötuspilari afa hennar og
ömmu bræddi úr sér, bað faðir
Andreu sjómann um að koma
heim með einn slíkan frá Noregi
um 1964.
„Við systurnar vorum búnar að
kaupa 2–3 Bítlaplötur áður en við
eignuðust plötuspilarann. Fólk
sem starfaði í útvarpinu vildi alltaf
eitthvað nýtt og fyrir 1960 voru
flugfreyjur oft fengnar til að kaupa
plötur og koma með heim eða ein­
hver annar sem var að koma frá út­
löndum. Eftir að Bítlarnir komu þá
varð svo mikil ásókn og eftirspurn
að plötur tóku að berast til Íslands
fljótlega, kannski mánuði, eftir að
þær komu út,“ segir Andrea, sem
tók snemma að sér að vera plötu­
snúður í partíum sem haldin voru
á sumrin á Selfossi. „Þá mætti ég
með spilarann og nokkrar plötur
með, ég tók þetta bara að mér af
því að mér fannst þetta þurfa að
vera. Það verður að segjast með
blessað ríkisútvarpið, sem er eitt
besta útvarp í heimi, að þá var ekki
mikið um tónlist fyrir ungt fólk
um helgar, Lög unga fólksins voru
í miðri viku, engin næturvakt eða
slíkt.“
Þegar Andrea hóf nám við
enskudeild Háskóla Íslands hélt
spilamennskan áfram, í húsnæði
sem deildin átti við hlið Ráðherra­
bústaðarins við Tjarnargötu: „Þar
var haldið partí við öll tilefni, hvort
sem það var íslenskt eða enskt,
þetta var mjög partíglatt fólk.“
Þjóðviljinn prófarkalesinn fram
á síðasta dag
„Ég hætti í háskólanum af því að
ég var ekki alveg að fíla að vera á
kafi í lærdómi,“ segir Andrea, sem
árið 1972 fékk boð um tímabund­
ið starf sem prófarkalesari á Þjóð­
viljanum. „Það var Svavar, sem ég
hafði leigt hjá, sem benti á mig,
þar sem hann vissi að ég væri góð
í íslensku sem ég er enn. Prófarka­
lesarinn Elías Mar þurfti að læra
nýja aðferð þar sem verið var að
breyta út blýi í offsetprentun,
þannig að ég var prófarkalesari í
blýi og lærði að lesa fyrirsagnir á
forsíðunni aftur á bak. Svo kom í
ljós að tvo prófarkalesara þurfti í
prenti, þannig að ég var fastráð­
in og var í þessu næstum þar til
Þjóðviljinn fór á hausinn um ára­
tug síðar.“
Sama ár og hún hóf starf á Þjóð­
viljanum byrjaði Andrea í útvarp­
inu með Pétri Steingrímssyni, sem
sá um vikulegan þátt síðdegis á
laugardögum, Á nótum æskunnar.
„Í útvarpi er maður líka plötu­
snúður, þótt maður tali þar á milli
laga.“
Á réttri hillu á Dillon í tvo
áratugi
Fyrir tæpum 20 árum, í desember
1999, byrjaði Andrea síðan sem
plötusnúður á Dillon við Lauga­
veg. „Vinkona mín var að vinna á
barnum á þeim tíma, og tónlistin
var af fimm diska spilara sem rúll­
aði bara og barþjónarnir voru ekk­
ert að pæla í. Ég fór að skipta mér
af, setja nýja diska í og svona, það
var einhver sem var að fíla þetta
og ég var ráðin til að spila. Fyrst
á sunnudagskvöldum, sem þótti
fínt, þannig að ég fór að vera líka
á laugardagskvöldum. Svo lögðust
sunnudagskvöldin af, þannig að
ég hef verið föstudags­ og laugar­
dagskvöld hér í næstum 20 ár,“
segir Andrea.
Andrea spilar nú hjá fjórðu
eigendunum frá því hún byrjaði.
Þrátt fyrir eigendaskipti í gegn­
um tíðina stendur hún vaktina all­
ar helgar frá miðnætti til klukkan
þrjú. „Nema ef ég er að spila í ein­
hverri veislu,“ segir Andrea, sem
er á sinni réttu hillu á Dillon, bók­
staflega, því eins og kunnugir vita
þá situr hún á smíðaðri hillu við
barborðið meðan hún spilar, með
græjurnar og diskana sér við hlið.
Tekur þú þér einhvern tímann
frí?
„Nei, á veturna keyri ég barna­
börnin í skólann og slíkt, en á
sumrin er ég bara hér. Ég segi; ég
er alltaf að vinna og ég er alltaf
í fríi. Þetta er yndisleg vinna og
tekjulind.“
Andrea var plötusnúður á
þungarokkshátíðinni Eistnaflugi í
Neskaupstað í fyrra: „Ég hefði átt
að vera búin að fara oftar þangað. Suðurlandsbraut 14 • 108 Reykjavík • Sími 588 0188 • slysabaetur@slysabaetur.is
VIÐ SÆKJUM
BÆTURNAR
Ekki flækja málin.
Byrjuð í bransanum
Andrea fyrir örfáum árum.
Á réttri hillu Andrea á Dillon.
(Mynd: Arnar Páll Hauksson) „Mér var sagt upp í
útvarpinu og varð
mjög móðguð yfir því