Morgunblaðið - 03.05.2019, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. MAÍ 2019
Í dag verður
sætasta stúlkan í
Reykjavík borin til
grafar. Engilbjört
Auðunsdóttir, mín yndislega vin-
kona, lést nokkuð skyndilega af
völdum hjartameins 11. apríl síð-
astliðinn. Dauði hennar var okk-
ur vinum hennar og fjölskyldu
algert áfall enda var Engilbjört
á besta aldri, fílhraust og sprikl-
andi fjörug. Missirinn er algjör
og sorgin nístandi.
Engilbjört var einstök mann-
eskja. Hún bar nafn sitt með
rentu enda ægifögur, með fal-
legt bros og blik í auga. Þegar
ég kynntist henni, í Háskóla Ís-
lands haustið 1993, var útlit
hennar það fyrsta sem ég tók
eftir.
Mér stóð í fyrstu smávegis
ógn af henni enda sjálf nýbúin
að eignast barn og með frekar
slæma líkamsmynd. Þessi til-
finning varði þó ekki lengi. Á af-
ar skömmum tíma bræddi Eng-
ilbjört mig alveg og úr varð náin
og djúp vinátta. Eins ólíkar og
við vorum áttum við samt afar
vel saman. Við höfðum sama
húmor og gátum flissað og hleg-
ið endalaust að kjánalegum at-
vikum og uppákomum. Atvikum
sem enginn skildi nema við
tvær. Einnig höfðum við ákaf-
lega gaman af því að tala og er
Engilbjört persónulega ábyrg
fyrir því að ég keypti mér tíu
metra langa símasnúru í heim-
ilissímann svo ég gæti sinnt
heimilisverkum og talað við
hana á sama tíma.
Að öðru leyti vorum við eins
og svart og hvítt. Engilbjört var
róleg og dramalaus en ég var
nokkurs konar dramadrottning.
Hún gekk skipulega í öll verk og
vann þau fumlaust og af yfirveg-
un á meðan ég var eins og æðib-
una með verkkvíða í bland. Eng-
ilbjört var jarðbundin og stóð
eins og klettur mér við hlið í
þeim mikla ólgusjó sem líf mitt
stundum var.
Hún var óendanlega hlý og al-
gjörlega gersneydd öllum hroka
og sjálfumgleði. Enda drógust
allir að henni. Engilbjört eign-
aðist vini hvar sem hún fór. Og
einhvern veginn tókst henni að
halda sambandi við þá alla. Hún
fór ekki í manngreinarálit og
mat fólk einungis eftir persónu-
legum verðleikum þess en ekki
stétt og stöðu.
Þessir eiginleikar hennar
urðu til þess að hún var algjör-
lega óumdeild. Engin manneskja
hefur hvorki fyrr né síðar talað
illa um Engilbjörtu eða sagt
nokkuð misjafnt um hana. Öðru
nær. Engilbjört sameinaði fólk
en sundraði því ekki. Hún tók
ekki afstöðu gegn fólki og átti
auðvelt með að leggja ágrein-
ingsmál á hilluna til að vernda
vináttu- og fjölskyldubönd. Hún
var frábær móðir og eiginkona
og stóð með eiginmanni sínum
og sonum í gegnum súrt og
sætt.
Elsku besta vinkona, ég á
óendanlega erfitt með að kveðja
þig og heiti því að halda minn-
ingu þinni á lofti. Ég mun taka
þig til fyrirmyndar og sameina
fólk en ekki sundra. Ég ætla að
vinna verkin mín af meiri ró og
sinna vinum mínum betur en ég
hef gert þessi síðustu ár. En
umfram allt mun ég halda í
húmorinn og léttleikann sem
einkenndi þig.
Elsku Óli, Guðni og Kári, ég
sendi ykkur mínar innilegustu
Engilbjört
Auðunsdóttir
✝ EngilbjörtAuðunsdóttir
fæddist 5. júlí
1972. Hún lést 11.
apríl 2019.
Útför Engil-
bjartar fór fram 2.
maí 2019.
samúðarkveðjur og
bið guð og góða
vætti að veita ykk-
ur styrk í sorginni.
Ykkar vinkona
alltaf,
Svandís.
Elsku besta
Böttan okkar. Það
er óraunverulegt
að sitja hér og
skrifa um þig minningargrein.
Sársaukinn nístir í gegnum
merg og bein. Við, stubbarnir
þrír, höfum fylgst að alla tíð, í
gegnum súrt og sætt, og tilhugs-
unin um að þú sért ekki hér
lengur er óhugsandi. Núna erum
við alltaf að bíða eftir að þú birt-
ist og heilsir okkur með þínu
ómótstæðilega fallega brosi. Við
erum tómar og hjartað er brost-
ið. Allt er breytt.
Við vorum fullar af von og trú
um að þú myndir komast í gegn-
um þessi alvarlegu veikindi.
Ákveðnari og duglegri konu er
einfaldlega ekki hægt að finna.
Við vorum vissar um að þegar
við kæmum til ykkar Óla myndi
það veita þér aukakraft. Svo
sterk var trúin. Það var ótrúlega
gott að sjá þig og sú staðreynd
að þú varst svona vel vakandi
ýtti undir trú okkar um að þetta
myndi hafast. Skellurinn kom
daginn eftir. Við gengum yfir á
spítalann, þegjandi. Við vissum
að við yrðum aldrei tilbúin.
Þetta er það erfiðasta sem við
höfum tekist á við og svo óraun-
verulegt að við værum þarna til
að halda í höndina á þér síðasta
spölinn. Þakklæti er okkur þó
efst í huga. Þakklæti fyrir að
hafa komist til þín í tæka tíð.
Þakklæti fyrir að hafa verið til
staðar fyrir þig og elsku Óla
þinn og þakklæti fyrir að fá að
hughreysta þig og segja þér allt
sem við þurftum að segja áður
en leiðir skildi. Við vorum með
þér til enda og það tekur enginn
frá okkur.
Þú varst ein af þessum ein-
stöku. Hlý, traust, skemmtileg,
fyndin og sú allra besta vinkona
sem nokkur getur eignast. Við
verðum alltaf stoltar af því að
þú hafir valið okkur til að vera
þínar nánustu vinkonur og
munum alla tíð varðveita
minninguna um okkar einstaka
samband. Við þrjár virkuðum
alltaf. Þessi yndislega vinátta
byrjaði þegar þú baðst Hildi að
leiða þig inn í kennslustofuna
fyrsta daginn í sex ára bekk.
Inga bættist svo í stubbahópinn
okkar nokkrum árum seinna.
Segja má að við höfum leiðst
alla tíð síðan.
Hlátur, LaMinnÞinn, snakk,
ídýfa, súkkulaðikaka og Grease.
Það var allt sem þurfti og ekki
vantaði húmorinn. Stundum
höfðu eiginmennirnir orð á því
að þeir skildu ekki orð af því
sem við værum að segja þegar
við vorum saman og allar að tala
nánast á sama tímanum. Inn-
skotin endalaus í frásagnir hver
annarrar og hlátrasköll þess á
milli, þetta gat verið mjög
ruglingslegt. En við skildum
alltaf hver aðra og það er það
sem skiptir máli. Núna er svo
dýrmætt hvað við vorum dugleg-
ar að hittast og spjalla. Að tala
hefur alltaf verið mjög auðvelt
fyrir okkur og ótrúlegt hvað
okkur entist aldrei tíminn til að
fara yfir allt sem við vildum fara
yfir. Einhvern veginn vorum við
alltaf eins, breyttumst ekkert og
nutum þess alltaf að vera sam-
an. Endalausir hittingar, sauma-
klúbbar, ferðalög, óvissu- og
sumarbústaðaferðir með saumó.
Gleði og hlátur fylgdi okkur allt-
af. Þannig vorum við fjölskyldan
sem við völdum okkur. Elsku
Engilbjört, við kveðjum þig með
sorg og trega en brosið þitt og
hláturinn lifir með okkur um
ókomna tíð.
Elsku Óli, Guðni og Kári, þið
eigið okkur alltaf að.
Ástarkveðjur,
Hildur og Inga.
Það er sárt að kveðja Engil-
björtu, hún hafði einstakt nafn
og var einstök kona, sem hafði
blik í auga og engil í brosi sem
töfraði okkur. Nafn hennar rím-
aði við nafn Herbjartar, tengda-
móður hennar, og þegar hún féll
frá var Engilbjört sú sem mátti
reiða sig á.
Engilbjört gat verið ákveðin
og lét skoðanir sínar óhikað í
ljós í okkar hópi, og stóð fast á
sínu meðan hægt var. En við
vissum að þetta var meðfætt
keppnisskap og þegar leik lauk
var slegið á létta strengi. Alltaf
var hún vel tilhöfð og glæsilega
til fara, fríð og með sitt bjarta
bros.
Hún var ákaflega stolt af son-
um sínum og hugsaði vel um þá,
tók ríkulega mark á því sem þeir
lögðu til málanna og skein þar í
móðureðlið, sem var svo sterkt í
hennar skapgerð.
Fjölskylduboðin einkenndust
vitaskuld m.a. af því að það
þurfti mikinn mat, og á áramót-
um var alltaf tekin fram áætl-
unin frá síðasta ári. Hana skráði
Engilbjört og geymdi til að
hægt væri að vega og endur-
meta hver þörfin væri í stöðugt
stækkandi hópi okkar. Og svo
þurfti að skipta með sér verkum.
Það var gott og gefandi að eiga
samstarf við hana og alltaf mátti
treysta því sem hún sagði og tók
að sér. Það var líka aðdáunar-
vert hve þau Ólafur voru sam-
hent og samstiga í starfi og leik.
Með þeim ríkti mikið jafnræði.
Hún hafði alltaf gott til málanna
að leggja án þess að trana sér
fram og var jákvæð í þeim verk-
efnum sem fjölskyldunni voru
lögð í fang.
Góðar minningar eru gulli
betri og síðustu jól voru engin
undantekning. Við hjónin gáfum
börnum og tengdabörnum leik-
húsferð og var tekinn frá dagur
til að fara saman. Sú sýning var
viku áður en hún veiktist og af
sérstökum ástæðum þurfti hún
að yfirgefa hópinn strax að lok-
inni sýningu og kvaddi okkur
hvert og eitt með sérstökum
virktum. Það má segja að þetta
hafi verið síðasta kveðjustundin
og dýrmæt sú minning sem hún
gaf okkur þarna í lok skemmti-
legrar samveru. Þarna kvöddum
við hana svo glæsilega á háum
hælum og í pelsinum og af henni
geislaði eins og endranær, og
hún á leið í sumarbústað með
vinkvennahópnum. Það var dýr-
mætt að geta heimsótt hana í
Gautaborg og sjá blikið í augum
hennar áður en hún var kölluð á
braut svo löngu fyrir aldur fram.
Við kveðjum og þökkum góð-
um Guði fyrir samfylgdina við
Engilbjörtu.
Samúðarkveðja til ykkar
elsku feðgar, megi góður Guð
blessa ykkur og leiða svo að góð-
ar minningar geymist og lýsi
bjart inn í framtíðina.
Guðni Þór og
Guðrún Lára Melstað.
Það er erfitt að sætta sig við
þær fregnir sem bárust okkur
11. apríl síðastliðinn að elsku
vinkona okkar væri fallin frá eft-
ir skammvinn og erfið veikindi.
Leiðir okkur lágu fyrst saman
þegar við hófum allar störf árið
1996 í Sádi-Arabíu fyrir flug-
félagið Atlanta. Það var okkar
gæfa að kynnast eins vandaðri
manneskju og Engilbjört var í
þessum framandi aðstæðum. Við
ferðuðumst heimshorna á milli,
kynntumst ólíkum menningar-
heimum og bundumst órjúfan-
legum og sterkum vináttubönd-
um sem hafa haldist sterk allt til
dagsins í dag. Frá því að við
hættum allar störfum hjá Atl-
anta hefur vinátta okkar ein-
kennst af því að við höfum alltaf
gefið okkur tíma í að hittast
mjög reglulega án fyrirvara í
gegnum árin, sem auðgaði
hversdagleikann og kenndi okk-
ur hversu dýrmætt það er að
rækta vinskapinn og deila sorg-
um sínum og sigrum með sínum
nánustu. Það er því höggvið
stórt skarð í okkar litla vinahóp
og fjarstæðukennt að hún sitji
ekki með okkur núna.
Engilbjört var einstaklega
traust vinkona með fallegt
hjartalag. Hún hafði sterkan
persónuleika, var mikill húmor-
isti og með mjög svo smitandi og
dillandi hlátur.
Okkur vinkonunum var oft
mikið niðri fyrir en Engilbjört
hafði sérstakt lag á því að sjá
spaugilegar hliðar á málunum.
Enduðum við oftar en ekki á að
gleyma okkur fram á nótt í gríni
og glensi þótt vinnudagur væri
fram undan. Þegar Engilbjört
átti orðið þá var á hana hlustað
og var hún ráðagóð vinkona.
Engilbjört kom til dyranna
eins og hún var klædd og laus
við alla tilgerð. Hún var prin-
sippkona, fylgin sér og tók sem
dæmi ekki þátt í hégómlegum
samfélagsmiðlalækum. Hún var
mikil félagsvera og var oft drif-
krafturinn í því þegar átti að
gera sér glaða stund. Hún var
mikill tónlistarunnandi, hlustaði
þá gjarnan á rokk og hafði unun
af því að dansa. Það voru ófáar
ferðir farnar á Dillon til að
dansa við undirspil Dj Andreu
Jóns.
Engilbjört var mikil fjöl-
skyldumanneskja og skein í
gegn hversu mikla virðingu og
ást hún bar til drengjanna sinna
og eiginmanns.
Elsku Óli, Guðni og Kári, við
vottum ykkur okkar dýpstu
samúð á þessum sorgartímum.
Engilbjört var einstök mann-
eskja og góð vinkona og hennar
verður sárt saknað.
Takk fyrir samfylgdina í
þessu lífi elsku vinkona, hitt-
umst síðar.
Áslaug, Berglind
og Ragnheiður.
Það hefur stórt skarð verið
höggvið í okkar litla Versló-
klúbb. Engill er fallinn frá. Við
kynntumst Engilbjörtu þegar
við hófum nám í sama bekk í
Versló og já við kölluðum hana
alltaf Engil.
Ein af fyrstu minningum úr
bekknum eru af Engilbjörtu
leiðrétta kennarana sem sífellt
fóru rangt með nafnið hennar og
þótti henni ekki mikið til þess
koma. Við áttum góð fjögur ár
saman í Versló, bekkurinn var
líflegur og Engilbjört lét ekki
sitt eftir liggja þar, alltaf hress,
skemmtileg en jafnframt ákveð-
in og sterkur persónuleiki. Hún
hafði ákveðnar skoðanir á hlut-
unum og var gjarnan með mikla
leikræna tilburði sem krydduðu
frásagnir hennar sem við sjáum
svo ljóslifandi fyrir okkur í dag
þegar við skrifum þessi orð.
Eftir útskrift okkar úr Versló
lágu leiðir okkar í ýmsar áttir. Í
gegnum árin hittumst við nokkr-
um sinnum stelpurnar úr bekkn-
um þar sem gleðin var við völd.
Alltaf var jafn skemmtilegt að
rifja upp gamla tíma frá
menntaskólaárunum sem oft á
tíðum voru ansi skrautleg.
Það var þó ekki fyrr en á 25
ára útskriftarafmæli okkar frá
Versló sem ákveðið var að núna
skyldum við fara að hittast aftur
reglulega og við það stóðum við
svo sannarlega. Við áttum frá-
bærar stundir síðustu ár þar
sem við bekkjarsystur hittumst
reglulega, bæði í heimahúsum
og annars staðar þó að varla
værum við húsum hæfar þar
sem hlátrasköllin ómuðu við
upprifjun á hinum ýmsu atvikum
enda af nógu að taka. Eitt kvöld
sem átti að vera eitt af þessum
skemmtilegu kvöldum okkar
saman fengum við tíðindin um
skyndileg veikindi Engilbjartar.
Allar sem höfðu boðað sig mætt-
ar nema Engilbjört, það fór að
valda okkur áhyggjum því það
var ólíkt henni að mæta ekki og
láta ekki frá sér heyra. Því mið-
ur voru áhyggjur okkar ekki
ástæðulausar og komumst þá að
því að hún væri komin á spítala
erlendis. Við vorum vissulega
harmi slegnar en trúðum því þó
allt til enda að hún myndi hafa
betur í þessari baráttu.
Mikið óskaplega erum við
þakklátar fyrir að hafa endur-
vakið kynnin og kynnst lífi hver
annarrar í dag og fengið að
njóta þessa tíma með okkar
hláturmildu Engilbjörtu.
Minning hennar mun ávallt
lifa í okkar hópi og ylja okkur
um ókomna tíð.
Elsku Óli Teitur, synir, og
aðrir ástvinir, ykkar missir er
mikill. Megi Guð veita ykkar
styrk og huggun í þessari miklu
sorg.
Anna, Elísabet (Lizzý),
Ragna Sigrún og Þórunn.
Elsku vinkona.
Það er skrítið að sitja hér og
rifja upp minningar sem höfum
búið til saman og ótrúlegt að
þær verði ekki fleiri. Fyrst þeg-
ar við systur sáum þig vorum
við hugfangnar yfir fegurð þinni
og tignarlegu fasi. Það var ótta-
blandin virðing því við vissum
ekkert hvernig ætti að nálgast
stelpu eins og þig. Við vorum
gapandi hissa og ekki breyttist
það þegar við kynntumst þér.
Stóísk ró þín og húmor átti vel
við þegar við vinkonurnar hitt-
umst því einhver af okkur þurfti
svo sannarlega að vera yfirveg-
uð. Þú tókst það hlutverk og á
sama tíma alltaf til í skemmtun
og gleði. Það er afar stutt síðan
við vorum saman á skíðum fyrir
norðan og vorum farnar að huga
að næstu ferðum. Síðastliðið
sumar var ógleymanlegt þegar
við þurftum að takast á við
ítölsku dömurnar á ströndinni.
Við vildum beita rótækum að-
gerðum til að losa okkur undan
þeim en yfirvegun þín hélt aftur
af okkur. Það er sárt að kveðja
þig svona snemma og ekkert
nema þakklæti að fá að hafa
fengið að hafa þig í lífi okkar.
Við systur munum gæta Hildar
og Ingu eins og þú hefur alltaf
gert. Óli, Guðni og Kári voru svo
sannarlega gæfusamir að hafa
þig í lífi sínu og þú svona þakk-
lát og ánægð með þá. Við vott-
um þeim og öðrum ættingjum
og vinum dýpstu samúðar-
kveðjur.
Þórunn Ósk og Rósa.
Við vorum harmi slegin þegar
við fengum þær fréttir frá Sví-
þjóð að hún Engilbjört, kær vin-
kona okkar, væri dáin, langt fyr-
ir aldur fram.
Við vissum að bráð veikindi
hennar væru alvarleg. Við fund-
um á Óla að það gæti brugðið til
beggja vona, þótt alltaf væri
hann jákvæður og bjartsýnn á
að allt færi vel, eins og við hin.
En svo þegar fréttin barst um
að vinkona okkar og eiginkona
náins og góðs vinar væri dáin
fylltumst við tómleika og sorg,
sérstaklega fyrir hönd hennar
sjálfrar, Óla og drengjanna
þeirra tveggja, Guðna Þórs og
Kára Freys.
Það er enginn undir það bú-
inn að náinn vinur deyi svona
sviplega í blóma lífsins. Höggið
sem fylgir því að fá fréttir af
slíku andláti er óskaplega þungt
og sárt.
Engilbjört var tekin frá okkur
alltof fljótt. Hún átti svo margt
eftir ógert. Sérstaklega með Óla
og strákunum, en líka okkur
hinum.
Hún Engilbjört bar nafn með
rentu. Yndisleg kona, eiginkona,
móðir og vinur. Það sá Óli um
leið og hann kynntist henni. Hún
var engillinn hans og um þann
engil samdi hann lag sem hann
flutti á sinn einstaka hátt á
brúðkaupsdaginn þeirra. Sú
stund var falleg og eftirminnileg
öllum sem þá samglöddust þeim
hjónum og hrifust með.
Óli og Engilbjört eru hluti af
okkar nánasta vinahópi. Þann
vinskap má rekja allt til Versl-
unarskólaáranna. Á hann hefur
aldrei borið nokkurn skugga,
enda betri og samhentari vini en
þau tvö ekki hægt að hugsa sér.
Við minnumst með miklu
þakklæti allra góðu samveru-
stundanna með Engilbjörtu,
heima hjá þeim Óla, hérlendis
og erlendis. Þær stundir hefðu
átt að verða svo miklu, miklu
fleiri. Það er bæði sárt og óraun-
verulegt að hugsa til þess að svo
verði ekki.
Við fylgdumst af aðdáun með
því hversu vel hann Óli stóð með
Engilbjörtu þegar veikindin riðu
yfir. Við dáðumst að æðruleysi
hans, væntumþykju og ást í
hennar garð. Það hlýtur að hafa
verið Engilbjörtu huggun harmi
gegn að eiga svo einstakan eig-
inmann sér við hlið við þessar
erfiðu aðstæður og ekki síður
svo góðan föður drengjanna
þeirra, Guðna Þórs og Kára
Freys, sem Óli hefur haldið utan
um, styrkt og stutt á þessum
miklu sorgartímum í þeirra lífi.
Betri mann en hann Óla Teit
gat Engilbjört ekki fundið.
En nú er hún Engilbjört dáin.
Við syrgjum hana af öllu hjarta,
með hlýju og miklu þakklæti.
Kær minningin um Engilbjörtu
mun lifa í hjörtum okkar alla tíð.
Elsku vinir, Óli Teitur, Guðni
Þór og Kári Freyr. Guð gefi
ykkur styrk á þessum erfiðu
tímum. Okkar vinátta mun lifa
áfram. Við sendum ykkur, fjöl-
skyldu ykkar og vinum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Engil-
bjartar.
Birna Bragadóttir og
Sigurður Kári Kristjánsson
Engilbjört hét ekki bara fal-
legasta nafni sem til er heldur
var augljóst að hún gat ekki
heitið neinu öðru nafni. Engilfríð
og lýsti upp umhverfið með sínu
breiða bjarta brosi og léttu lund.
Við kynntumst öll í Versló þar
sem bekkjarsystkini í 6-S gáfu
henni gælunafnið Engill og hún
bar það með rentu. Hún gat allt.
Öflugur námsmaður, dansari í
nemendamótum, hrókur alls
fagnaðar og traust vinkona á
raunastundum. Árin í Versló
voru þó aðeins upphafið að vin-
skap og samgangi okkar við Óla
Teit og Engilbjörtu sem hefur
teygt sig yfir aldarfjórðung.
Við vorum í háskólanum þeg-
ar Óli og Engilbjört fóru að
draga sig saman og það leið ekki
á löngu þar til við vorum öll
fjögur komin saman til Sádi-Ar-
abíu að vinna við pílagrímaflug.
Við bjuggum saman í íbúð í
Rose Village í Jeddah og betra
sambýlisfólk var ekki hægt að
hugsa sér. Mörgum árum síðar
þegar Óli Teitur talaði um
Engilbjörtu við okkur vini sína
skömmu fyrir brúðkaup þeirra
sagði hann að hún hefði einstakt
lag á að fínstilla hann eins og
góðan gítar – þannig að líf hans
væri ekki falskt heldur í fal-
legum samhljómi. Einmitt þann-
ig var líka að búa með Engil-
björtu. Allt í kringum hana var í
einstöku jafnvægi. Hún var allt-
af kát, alltaf með á nótunum,
stutt í brosið, föst fyrir þegar
þurfti en aldrei frek og dillandi
hlátur gerði allt gott.
Okkur eru minnisstæðar ótal
stundir í Jeddah við elda-
mennsku, púsl, sólböð, bæjar-
ferðir og hvers konar hangs þar
sem nærvera Engilbjartar er
hlý og einlæg og skapaði gott
andrúmsloft. Og aldrei neitt
vesen. Hún þoldi ekki vesen.
Eftir Jeddah fórum við fjögur
saman til Þýskalands einn vetur
í skiptinám og þegar heim var
komið leið ekki á löngu þar til
við vorum öll flutt saman inn á