Morgunblaðið - 03.05.2019, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. MAÍ 2019
✝ Svava ÁrnýJónsdóttir
fæddist í Hafnar-
firði 21. mars 1952.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 20.
apríl 2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Dag-
mar María Árna-
dóttir, f. 4. apríl
1918, d. 25. mars
2000, og Jón Ágúst Jónsson, f.
14. ágúst 1912, d. 13. október
1987. Systkini Svövu eru: Elvar,
f. 13. september 1940, eiginkona
Margrét Guðmundsdóttir, og
Jenný, f. 22. mars 1943, eigin-
maður Reynir Jóhannsson.
Svava giftist Benóný Þór-
hallssyni, vélstjóra og útgerð-
armanni, hinn 11. desember
1971. Foreldrar hans voru Ást-
rún Jónasdóttir og Þórhallur
Gíslason. Börn Svövu og Benón-
ýs eru: 1) Þórhallur Ágúst, f. 3.
maí 1971, börn hans og Þór-
unnar Svövu Róbertsdóttur (þau
þeirra eru: a) Ólafur Reynir, f.
23. febrúar 2003. b) Bríet María,
f. 13. nóvember 2006. c) Thelma
Lind, f. 5. nóvember 2011.
Svava ólst upp í Grindavík.
Eftir skólaskyldu stundaði hún
nám við Héraðsskólann í Reyk-
holti 1967-1968. Eftir það hóf
hún störf við Símstöðina í
Grindavík. Svava og Benóný
kynntust árið 1969 og hófu bú-
skap í kjölfarið. Þau byggðu sér
hús í Staðarhrauni 13. Þar
bjuggu þau til ársins 1998 er
þau fluttu á Baðsvelli 7.
Svava og Benóný voru með
útgerð ásamt Jenný systur
Svövu og eiginmanni hennar.
Þau gerðu út bátinn Víkurberg
GK 1 frá árinu 1976-1998. Í
framhaldi af því stofnuðu Svava
og Benóný fjölskyldufyrirtækið
Besa ehf. sem gerir út bátinn
Dúdda Gísla GK 48. Svava sá
um bókhaldið hjá Besa ásamt
því að vinna í Bókabúð Grinda-
víkur og Vínbúðinni. Svava var
virkur félagi í Slysavarnadeild
Þórkötlu. Áhugamál Svövu og
Benónýs voru ferðalög og ferð-
uðust þau víða, innanlands sem
utanlands.
Útför Svövu fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag, 3. maí
2019, og hefst athöfnin klukkan
14.
slitu samvistum)
eru: a) Benóný, f.
1993, sambýliskona
Perla Sólveig
Reynisdóttir, f. 24.
júlí 1995, og eiga
þau tvær dætur,
Natalíu Maríu, f.
19. janúar 2017, og
óskírða Benónýs-
dóttur, f. 5. apríl
2019. b) Vigdís
María, f. 1. apríl
2001. c) Róbert, f. 3. apríl 2005.
2) Sigríður Fjóla, f. 22. ágúst
1974, eiginmaður Hólmar Már
Gunnlaugsson f. 22. maí 1973.
Dætur hennar eru a) Svava Lind
Kristjánsdóttir, f. 2. maí 1998,
sambýlismaður Ívar Gauti Guð-
laugsson, f. 27. október 1995,
dóttir þeirra er Embla Sól, f. 11.
ágúst 2017. b) Helga Rut Ein-
arsdóttir. f. 5. febrúar 2007.
Hólmar Már á dæturnar Emelíu
Rut, Ásthildi Evu og Eyrúnu
Örnu. 3) Berglind, f. 9. ágúst
1982, eiginmaður Ómar Davíð
Ólafsson, f. 23. apríl 1978, börn
Elsku hjartans mamma mín.
Hjarta mitt er brotið en á sama
tíma þakklátt fyrir að þú sért búin
að fá hvíldina. Síðustu mánuðir
hafa verið þér erfiðir en alltaf
harkaðirðu af þér. Það verður erf-
itt að hafa þig ekki á kantinum til-
búna að græja og gera hvort sem
það var að passa ungana þína,
stoppa í götótt föt, skutla eða
sækja. Allt gerðir þú þetta með
bros á vör. Við sitjum eftir með
risastórt búnt af minningum,
minningum sem við munum varð-
veita í hjarta okkar. Allar útileg-
urnar okkar sem voru ófáar bæði
þegar ég var barn að druslast ein
með ykkur og vinahópnum sem og
allar útilegurnar með fjölskyld-
unni minni. Allar Kanaríferðirnar
okkar um jólin sem við héldum öll
mest upp á. Við vorum alveg sam-
mála um það, elsku mamma, hvað
það var gott að vera í sólinni og
hitanum með öllu okkar fólki yfir
jólin í staðinn fyrir jólastressið og
tiltektina hér heima. Svo allar
samverustundirnar okkar inni í
sólhúsi að ræða um allt og ekkert.
Elsku mamma, söknuðurinn er
óbærilegur núna og mun alltaf
vera, sérstaklega þegar mig mun
vanta mömmu mína til að leið-
beina mér með eitt og annað en
með tímanum lærum við að lifa
með honum.
En þangað til næst, ást á þig.
Þín dóttir,
Berglind.
Elsku mamma mín, ég trúi því
ekki að þú sért farin frá okkur.
Síðastliðnir mánuðir hafa verið
þér erfiðir og þú varst sárþjáð þó
að þú kveinkaðir þér aldrei. Þegar
kom að leiðarlokum sá ég að þú
varst virkilega kvalin og það
hjálpar mér að takast á við sorg-
ina að vita að nú ertu laus undan
þjáningum.
Mamma var ótrúleg kona, hún
var ósérhlífin, dugleg, skipulögð
og mín stoð og stytta. Alltaf gat ég
leitað til hennar og hún gerði allt
fyrir mig og stelpurnar mínar.
Hún var viðstödd fæðingu Svövu
Lindar minnar og veitti mér mik-
inn stuðning. Henni fannst erfitt
að horfa upp á mig þjást og hafði
hún orð á því að hún hefði óskað að
hún hefði getað tekið þetta að sér
fyrir mína hönd.
Mamma var mjög handlagin og
mikill snillingur þegar kom að
saumaskap. Hvort sem það voru
gardínur eða föt; þetta lék allt í
höndunum á henni. Enda kann ég
ekkert að sauma því mamma
saumaði allt fyrir mig. Þær eru
ófáar flíkurnar sem hún hefur
saumað á fjölskyldu og vini.
Við fjölskyldan eigum margar
góðar minningar. Við vorum dug-
leg að gera ýmislegt saman, fara
saman á fótboltaböll, þorrablót, í
útilegur og til útlanda. Jólaferð-
irnar okkar til Kanarí eru það
besta og skemmtilegasta sem við
gerðum. Okkur fannst dásamlegt
að vera saman í hitanum að lifa og
njóta.
Ég er svo þakklát fyrir allar
þær stundir sem við áttum og
þann tíma sem ég hafði til að að-
stoða ykkur pabba. Elsku mamma
mín, takk fyrir allt. Ég elska þig
endalaust.
Þín dóttir,
Sigríður Fjóla.
Nú er komið að kveðjustund
eftir harða baráttu við illvígan
sjúkdóm sem reyndist yfirsterk-
ari að lokum.
Þegar ég sest niður og læt hug-
ann reika aftur í tímann þá er svo
ótrúlega margt sem kemur upp í
hugann, en þó fyrst og fremst
þakklæti fyrir alla hjálpsemina,
hvort sem það var að sækja eða
skutla krökkunum í skólann, þvo
af þeim fötin, stoppa í sokka, þú
varst alltaf boðin og búin til að
hjálpa. Hafðir skoðanir á flestu en
eitt hafðir þú sem er svo mikil-
vægt: þú hafðir tilfinningu fyrir
hlutunum, fannst það á þér ef eitt-
hvað var að. Gast lesið okkur öll
eins og opna bók.
Mér er minnisstætt þegar ég
kem inn í fjölskylduna hvað faðm-
ur ykkar hjóna stóð alltaf opinn og
að maður gat alltaf komið og rætt
málin, hvort sem það var seint um
kvöld eða snemma morguns. Þær
eru ófáar stundirnar í sólhúsinu
eða við eldhúsborðið sem heims-
málin voru rædd og jafnvel leyst.
Við vorum yfirleitt sammála um
hlutina en ekki þó alltaf en það var
bara allt í lagi.
Þú varst listakokkur og hafðir
þann eiginleika að láta allan mat
bragðast vel, það má segja að hlut-
irnir hafi leikið í höndunum á þér,
hvort sem það var saumaskapur,
eldamennska eða hreinlega bara
að binda bindishnút sem þú gerðir
alla tíð fyrir mig, þurftir yfirleitt
ekki að gera hann nema einu sinni
til að hann smellpassaði.
Þú varst hagsýn, nákvæm en
ekki smámunasöm og það sem þú
sagðir, það stóð og maður gat reitt
sig á það.
Elsku Svava, nú stöndum við
fjölskyldan þín enn þéttar saman
en áður og ég hef trú á að nú sértu
komin á betri stað og fylgist vel
með okkur öllum eins og þú varst
vön.
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Ómar Ragnarsson/
Gísli á Uppsölum)
Takk fyrir allt.
Þinn tengdasonur,
Ómar Davíð.
Elskulega amma mín, ég á erf-
itt með að trúa að ég sé ekki að
fara að hitta þig aftur. Fá knús og
koss frá þér, koma í kaffispjall og
sjá þig hneykslast á mér þegar ég
set Swiss Miss ofan í kaffið. Ég er
svo þakklát fyrir allar kaffistund-
irnar okkar sem við áttum þegar
ég var í fæðingarorlofi, þar sem
við sátum og spjölluðum um allt og
ekkert.
Ég reyni að vera sterk því ég
veit að þú vilt að ég sé það, en allt-
af þegar ég átta mig á því að ég
mun ekki hafa þig mér við hlið
brotna ég niður.
Þú varst best í heimi og gerðir
allt fyrir fólkið þitt sem þú elsk-
aðir af öllu þínu hjarta. Ef það er
einhver sem minnir mig á þig þá
er það hún móðir mín. Þið mæðg-
ur eruð líkar og eruð mínar fyrir-
myndir.
Við eigum svo margar minning-
ar saman, af Baðsvöllunum, þegar
við bjuggum hjá ykkur afa, og úr
hellingi af útilegum og utanlands-
ferðum okkar til Kanarí.
Um leið og maður labbaði inn til
þín varstu byrjuð að græja eitt-
hvað fyrir mig að borða og ef ég
sagðist ekki vera svöng spurðir þú
hvort ég væri í megrun, þannig að
maður þorði ekki annað en að
segja bara já og borða. Ég mátti
aldrei hjálpa þér eða gera þér
greiða því þú leist alltaf á það sem
vinnu og borgaðir mér tímakaup.
Ég gleymi ekki svipnum á þér
þegar ég kom og settist með þér
inn í sólstofu og tilkynnti þér og
afa að ég væri ófrísk. Þú trúðir því
varla að litla nafna þín (eins og þú
kallaðir mig oftast) væri orðin
ófrísk. Fyrst varstu í sjokki en svo
varstu stolt af mér hvernig ég
tæklaði þetta. Þú varst alltaf stolt
af mér og sagðir mér það oft. Til
dæmis þegar ég hélt áfram í FS
eftir að ég átti Emblu Sól og klár-
aði stúdentsprófið þrátt fyrir að
vera með ungbarn. Það sem þér
þótti verst var að geta ekki hjálp-
að mér með því að passa Emblu
meðan ég var að læra eða í skól-
anum.
Þú varst með besta hjartað,
mjög hreinskilin og svo mikil ofur-
kona. Þér þótti erfitt að geta ekki
gert allt sjálf eins og þú varst vön.
Elska þig endalaust amma mín.
Þín nafna,
Svava Lind.
Elsku amma okkar. Það er erf-
itt að sitja og skrifa minningar-
grein um þig. Þú munt alltaf vera
ljósið í myrkrinu hjá okkur öllum.
Við munum aldrei gleyma öllum
útilegunum, Kanaríferðunum um
jólin og öllum samlokunum sem
þú gerðir fyrir okkur, þær voru
bestar!
Þú vildir allt fyrir alla gera og
gerðir það alveg fram á síðasta
dag. Það verður skrýtið að koma í
heimsókn og sjá þig ekki sitja í
sólskálanum í bingó.
Elsku amma, við söknum þín og
við pössum upp á afa fyrir þig.
Við elskum þig.
Þín barnabörn,
Ólafur Reynir,
Bríet María og
Thelma Lind Ómarsbörn.
Takk fyrir allt, elsku, besta
amma mín. Það var mjög gaman
að fara með ykkur afa í allar
Kanaríferðirnar.
Ég mun aldrei gleyma þér og
það verður erfitt að þú sért ekki
lengur hjá okkur. Það verður
skrýtið að koma á Baðsvelli og
engin amma. En þú munt samt
alltaf vaka yfir okkur og passa
okkur. Ég veit að þú munt hjálpa
mér í gegnum allt. Ég veit að þér
líður betur og þú þjáist ekki
lengur.
Ég sakna þín mikið. Ég elska
þig endalaust.
Þín
Helga Rut.
Minningar hrannast upp þegar
einhver kveður þetta jarðlíf sem
manni er annt um og hefur verið
samferða stóran hluta ævinnar.
Minningar um Svövu Jóns-
dóttur ná aftur til þeirra ára þegar
hún var lítil hnáta í skóla og skar-
aði framúr bæði í bóklegu námi og
íþróttum.
Þessi brosmilda og lífsglaða
stúlka fór svo að koma til okkar í
bókabúðina þegar hún var neðar-
lega við Víkurbrautina stutt frá
heimili Svövu.
Ef við munum rétt var Svava 12
ára þegar hún byrjaði að afgreiða
fyrstu viðskiptavinina hjá okkur.
Þrátt fyrir ungan aldur var
Svava eins og fædd inn í þetta
hlutverk. Glaðleg framkoma og
góð reikningskunnátta gerðu það
að verkum að fólk tók þessari
ungu afgreiðslustúlku mjög vel og
við fórum fljótlega að treysta
henni til að vera einni við af-
greiðslu stund og stund.
Þetta var upphafið að vinskap
okkar og Svövu sem varði fram á
síðustu stundu, var stundum grín-
ast með að hún væri eins og dóttir
okkar.
Svava vann hjá okkur eða með
okkur af og til á æskuárum sínum,
en fljótlega eftir að hún lauk skóla
fór hún að vinna hjá Pósti og síma.
Eftir að Svava kynntist sínum
ágæta manni, Benóný, stofnaði
heimili og eignaðist börn vann hún
aðallega heima við enda Benóný
lengst af á sjónum.
Þegar við tókum þátt í bygg-
ingu Verslunarmiðstöðvarinnar
og fluttum bókabúðina þangað
kom Svava til okkar aftur, enda
börnin vaxin úr grasi og hún var
ekki eins bundin við heimilið.
Svava var svo með okkur þar til
við hættum verslun 2007. Hún var
þá búin að stofna eigið fyrirtæki
ásamt manni sínum.
Það var ómetanlegt að hafa
Svövu sér við hlið síðustu árin sem
við rákum bókabúðina ásamt Vín-
búðinni, hún var ávallt reiðubúin
til að taka við rekstrinum ef við
fórum í frí og taka þær ákvarðanir
sem þurfti. Grunur okkar er sá að
hún hafi verið hjá okkur svo lengi
af hreinni góðmennsku, því hún
fann að við þurftum á henni að
halda.
Svövu verður sárt saknað eins
og allra þeirra sem manni þykir
vænt um og hafa verið nánir gegn-
um árin.
Megi æðri máttur vaka yfir sálu
hennar og styrkja Binna, börnin
og nána ættingja í sorg þeirra.
Helga og Halldór (Halli).
Svava Árný
Jónsdóttir
✝ Jensína Andr-ésdóttir var
fædd á Þóris-
stöðum í Þorska-
firði 10. nóvember
1909. Hún and-
aðist á Hrafnistu í
Reykjavík 18. apríl
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Andrés
Sigurðsson, bóndi
á Þórisstöðum í
Þorskafirði, f. 29.9. 1868, d.
22.11. 1957, og Guðrún Sigríð-
ur Jónsdóttir frá Miðhúsum í
Gufudalssveit, f. 17.4. 1870, d.
30.10. 1949.
Jensína var tólfta í röð fimm-
tán systkina. 1) Guðbjörg, f.
21.3. 1892, d. 27.3. 1892, 2)
Sigurbjörn, f. 1.4. 1893, d. 1.8.
1945. 3) Guðmundur Jóhannes,
gullsmiður í Reykjavík, f. 20.4.
1895, d. 11.11. 1968. 4) Vilborg,
lengst af í Reykjavík, f. 22.5.
1896, d. 23.3. 1967. 5) Sigurður
Kristján, bóndi í Djúpadal, f.
27.7. 1897, d. 28.2. 1974. 6)
Ólafur í Borgarnesi, f. 19.9.
1898, d. 13.1. 1974. 7) Val-
gerður, húsfreyja í Fremri-
Gufudal, f. 17.7. 1902, d. 20.9.
1981. 8) Þórður, bóndi á Hjöll-
um og Þórisstöðum, f. 25.9.
1903, d. 28.9. 1977. 9) Jónas Að-
albjörn, bóndi í Skógum, Múla
og víðar, f. 27.3.
1905, d. 14.7. 1974.
10) Herbjörg, bjó
lengst af í Reykja-
vík, f. 26.7. 1906,
d. 20.12. 1978. 11)
Kristján Pétur í
Flatey, f. 20.4.
1908, d. 28.7. 1965.
13) Fanney Sigur-
rós, Reykjavík, f.
19.3. 1911, d. 6.12.
2005. 14) Ásgerður
Aðalbjörg, síðast í Reykjavík,
f. 12.6. 1914, d. 7.11. 1988. 15)
Sigríður, í Reykjavík og víðar,
f. 22.10. 1915, d. 4.3. 1997.
Jensína var lærð saumakona
og vann við iðn sína þar til hún
veiktist af lömunarveiki 1941
og gat ekki unnið lengur við
saumaskap.
Hóf hún þá störf við ræst-
ingar á læknastofu í Reykja-
vík. Síðast vann hún við ræst-
ingar hjá Þórði Þórðarsyni
lækni. Árið 1989 fluttist Jens-
ína á Dvalarheimilið Barma-
hlíð á Reykhólum og bjó þar til
ársins 1997 þá fluttist hún suð-
ur og bjó á Hrafnistu í Reykja-
vík.
Jensína varð elst Íslendinga.
Útför Jensínu fer fram frá
Árbæjarkirkju í dag, 3. maí
2019, og hefst athöfnin klukk-
an 13.
Elsku Gigga frænka mín er
látin. „Þetta er komið nóg,“
sagði hún í síðasta samtali okk-
ar, er ég minnti hana á að hún
væri 109 ára. Eftir þetta samtal
var ekki hægt að ná sambandi
við hana. Hún sofnaði síðan inn
í draumalandið á mjög fallegan
og friðsælan hátt. Ég þekkti
Giggu frá því að ég man eftir
mér og fékk ég að umgangast
hana fjörutíu árum lengur en
móður mína, sem lést 1978. Ég
spurði Giggu að því hvort hún
hefði tekið á móti mér er ég
fæddist, hún sagði mér að
Sigga systir hennar hefði gert
það.
Hún vildi meina að ég væri
skírð í höfuðið á henni þess
vegna. Elsku Gigga, ég er
óendanlega þakklát fyrir þann
tíma sem við áttum saman og
að ógleymdum öllum peysun-
um, sokkunum og vettlingunum
sem þú prjónaðir á börnin og
barnabörnin mín. Gigga var
hætt að prjóna fyrir nokkrum
árum, en langömmubarnið mitt
fékk líka vettlinga sem fundust
er við tæmdum herbergið
hennar á Hrafnistu. Mér eru
efst í huga heimsóknirnar til
þín á laugardögum síðastliðin
tíu ár. Þegar við frænkur þínar,
ég og Dídí sátum og spjöll-
uðum. Þú hafðir eitt sinn orð á
því hvað Dídí væri orðin grá-
hærð og sagðir um leið „ég er
ekki svona mikið gráhærð“.
Elsku Gigga, nú ertu komin
„heim“. Guð blessi minningu
þína.
Sigurdís.
Jensína
Andrésdóttir
Ástkær eiginkona, móðir, amma og
tengdamóðir,
KATRÍN BJARNEY JÓNSDÓTTIR
frá Ísafirði,
lést á fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
30. apríl. Útför hennar fer fram frá
Ísafjarðarkirkju laugardaginn 11. maí klukkan 14.
Grétar Þórðarson
Hjörtur Grétarsson Helga Jóhannesdóttir
Jóhannes Hjartarson
Hildur Hjartardóttir
Grétar Örn Hjartarson
Katrín Viktoría Hjartardóttir
Aron Gunnar Jónsson
Rebekka Lind Jónsdóttir
Elsku eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN KARL SIGURÐSSON
frá Ísafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Hömrum í
Mosfellsbæ laugardaginn 27. apríl.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju í Kópavogi föstudaginn
17. maí klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Styrktarsjóð langveikra barna.
Steingerður Gunnarsdóttir
Ragnhildur og Ingvar
Gunnar og Helle
Þórdís og Sindre
barnabörn og barnabarnabörn