Morgunblaðið - 15.08.2019, Blaðsíða 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. ÁGÚST 2019
staðfræði Borgarfjarðar og
Mýranna.
Afkomendum Árna votta ég
samúð mína.
Kjartan Ragnarsson.
Árni kveður okkur nú eftir
að hafa lifað í rúm 96 ár á tím-
um gríðarlegra breytinga.
Hann náði að færa sér í nyt þá
möguleika sem hver tími á
langri ævi hafði upp á að bjóða
en náði ekki að gúggla en lét
oft gera það fyrir sig. Hann
fæddist í Álftártungu, sem er
kirkjustaður. Árni var einn
fárra hér á landi sem hafa átt
heima í kirkju því þegar hann
var á öðru ári brann bærinn og
kirkjuyfirvöld leyfðu að fjöl-
skyldan byggi um skeið í kirkj-
unni. Systkinin í Álftártungu ól-
ust upp við að hugað væri að
fleiru en því sem í askana verð-
ur látið því í brunanum fór gott
bókasafn sem bóndinn hafði
viðað að sér. Bókhneigðina erfði
Árni, þótt ekki væru aðstæður
til langrar skólagöngu. Áhuga-
sviðin voru mörg, sem hann
ræktaði vel hvert á sinn máta.
Frá blautu barnsbeini skipaði
tónlist veglegan sess hjá Árna,
systir hans lærði á orgel og
spilaði í kirkjunni en systkinin
tóku virkan þátt í kirkjusöng-
num. Árni hafði fallega tenór-
rödd sem hann hélt undravel til
æviloka. Oft leit fólk við með
undrunarsvip þegar þessi ríg-
fullorðni maður tók vel undir í
kirkjusöng. Hann tók þátt í
kórstarfi og hafði ómælda
ánægju af uppfræðslu á þessu
sviði. Kirkjukóramót með góð-
um félögum í Skálholti voru í
miklu uppáhaldi.
Eftir að hafa starfað í vega-
vinnu og við lagningu síma vítt
og breitt um landið á ungdóms-
árunum hóf hann búskap með
eiginkonu sinni Guðrúnu Andr-
ésdóttur á Beigalda árið 1954.
Ég trúi því að krókurinn hafi
snemma beygst hjá Árna til
hestamennsku. Hann fór ungur
að fást við tamningar þegar
tími gafst til og það sást fljótt
að hann náði góðu sambandi við
tryppi og ekki síst ef tortryggni
eða jafnvel hrekkir voru til
staðar. Að gera hest úr göldum
fola var honum mjög gefandi.
Árni hafði gaman af félagsmál-
um, tók virkan þátt í þeim á
vettvangi hestamanna og lagði
því málefni ómældar vinnu-
stundir. Hann var bæði formað-
ur Faxa og Hrossaræktunar-
sambands Vesturlands um
nokkurt skeið, þá sat hann í
stjórn LH í nokkur ár. Fyrir
kom að Árni og Rúna tóku sig
til og fóru í nokkurra daga
hestaferðir með börnin og vini.
Tjaldi og vistum var skellt í
Landróverinn og lagt í hann,
mikið fyrirtæki en dýrmætar
minningar sem oft er vitnað til.
Það þótti vel við hæfi að taka
tengdasoninn með í fjallrekstur
í eitt af fyrstu skiptunum sem
hann lét sjá sig. Segja má að
þetta hafi verið upphafið að
mörgum góðum stundum sem
við Árni áttum í gegnum tíðina
á og með hestum. Það eru ófá
mót og sýningar sem við sótt-
um.
Mikil og sár kaflaskil urðu í
lífi Árna við fráfall Rúnu langt
fyrir aldur fram. Ég held samt
að honum hafi tekist að vinna
bærilega úr sínum málum með
skynsemina sem sitt beittasta
vopn. Þá var áfallahjálp ekki
það haldreipi sem hún er í dag.
Við Lilja vorum þeirrar gæfu
aðnjótandi að koma okkur upp
afdrepi á Beigalda. Fastur liður
í dvöl þar var heimsóknir Árna.
Margar góðar stundir áttum við
þar sem hann sagði okkur sög-
ur af skemmtilegu fólki, fór
með vísur og fræddi okkur um
fjölmargt frá uppvaxtar- og
ungdómsárum.
Að leiðarlokum er mér efst í
huga mikið þakklæti fyrir allt
sem Árni gaf okkur.
Jón Bjarnason.
✝ SvanhildurSigurgeirs-
dóttir fæddist 26.
janúar 1937 á Óð-
insgötu 20 í Reykja-
vík. Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja 8. ágúst
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Margrét
Agnes Helgadóttir,
f. 28.6. 1914, d.
17.11. 1994, og Sigurgeir Boga-
son, f. 19.8. 1908, d. 17.5. 1978.
Margrét Agnes giftist síðar
Benedikt Jónssyni, f. 17.9. 1919,
d. 6.2. 2009, sem reyndist Svan-
hildi hinn besti faðir.
Hálfbróðir Svanhildar, sam-
mæðra, var Jón Benediktsson, f.
Daði, sambýliskona hans er
Arna Guðmundsdóttir, Þóra
Kristín og Hermann Thor-
stensen, unnusta hans er Gréta
Rún Árnadóttir. Barnabörnin
eru tíu. 2. Maria, f. 9. september
1960, ógift og barnlaus, búsett í
Texas. 3. Signhild Birna, f. 19.
júlí 1963, gift Stefáni Halldórs-
syni, þau búa í Garðabæ og eiga
þau tvö börn, þau eru Borgþór
og Anna Ósk, gift Garðari
Hrafni Sigurjónssyni. 4. Ómar
Örn, f. 29. desember 1964, giftur
Júlíu Elsu Ævarsdóttur, þau búa
í Reykjanesbæ og eiga þau tvær
dætur, þær eru Jenný Hildur,
sambýlismaður hennar er Davíð
Baldursson, og Sunnevu, sam-
býlismaður hennar er Hermann
Sigurðsson.
Svanhildur giftist Borgþóri
Björnssyni, f. 5.4. 1937, þau
skildu.
Útför Svanhildar verður gerð
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
15. ágúst 2019, klukkan 13.
28.9. 1941, d. 15.12.
2011. Hálfbræður
Svanhildar sam-
feðra voru Ólafur,
f. 9.1. 1932, d. 20.2.
2018, Garðar Vík-
ing, f. 3.2. 1937,
Þorvarður, f.
31.7.1944, d. 10.2.
2016.
Svanhildur eign-
aðist fjögur börn,
þau eru: 1. Margrét
Þóra, f. 27. janúar 1959, gift
Hermanni Thorstensen Ólafs-
syni, þau búa í Grindavík og
eiga þau fimm börn, þau eru
Guðbjörg Sigríður, gift Árna
Frey Sigurjónssyni, Svanhildur
Björk, sambýlismaður hennar
er Hilmir Ingi Jónsson, Ólafur
Fyrsta minning mín um móð-
ur mína, Svanhildi Sigurgeirs-
dóttur, varð ekki til fyrr en 28.
september 2018 en hennar
fyrsta minning um mig varð til
í september 1960. Hún fæddi
mig í Texas en vegna kring-
umstæðna varð ég eftir en hún
fór aftur heim til Íslands.
58 árum síðar báru sömu
kringumstæður okkur öll sam-
an í þessu fallega landi. Ég
mun að eilífu vera þakklát fyrir
tækifærið til að hitta hana,
knúsa hana og þakka henni fyr-
ir að elska mig, fyrir þá blessun
að eiga þrjú yndisleg systkini
og fjölskyldur þeirra. Andlit
hennar ljómaði þegar hún
brosti og ég mun alltaf muna
eftir brosinu hennar og hlýju
faðmlagi hennar.
Móðir mín gleymdi aldrei
neinu barna sinna og við mun-
um aldrei gleyma henni. Hvíl í
friði, móðir, þar til við hittumst
aftur.
Maria D. Watson.
Elsku Svana amma okkar.
Okkar ástkæra, káta og bros-
milda Svana amma. Við kveðj-
um þig með söknuð í hjarta. Þú
varst yndisleg kona. Það var
svo yndislegt að hitta þig því þú
varst alltaf svo brosmild og
glöð. Þegar við hittumst byrj-
aðir þú alltaf á að knúsa okkur,
tókst um hendurnar okkar og
kysstir handarbakið. Þú hafðir
mikið dálæti á fjölskyldunni, þá
sérstaklega barnabörnum og
barnabarnabörnum. Okkur
fannst alltaf gaman að heim-
sækja þig í Lyngholtið. Það var
alltaf hægt að stóla á þú ættir
til appelsín, ís og ostapopp. Svo
má ekki gleyma þeim skiptum
sem þú eldaðir fyrir okkur, þá
eldaðir þú dýrindis fiskibollur í
dós sem við borðuðum með
bestu lyst.
Þú passaðir alltaf að okkur
yrði ekki kalt á fingrum og fót-
um og prjónaðir ófáa sokka á
okkur. Þú varst mikil fyrir-
mynd enda fyrst kvenna af
Suðurnesjum til að útskrifast
með stúdentspróf og stóðst þig
með prýði í þokkabót. Auk þess
að hafa verið hörku námsmaður
varstu líka listræn og með ein-
staklega fallega rithönd. Þegar
við fórum frá þér stóðstu alltaf
í glugganum og veifaðir þangað
til við vorum horfin úr augsýn.
Nú kveðjum við þig í síðasta
sinn og segjum við eins og þú
sagðir alltaf „I love you“.
Við munum aldrei gleyma þér elsku
amma.
Lífsins stiga ætlum að þramma
og þar með okkur verður þú
okkar elsku besta amma.
Okkur þykir lífið svo skrýtið
og margt er svo flókið í heiminum
nú.
Þá er alltaf gott að vita
að okkur getur hjálpað þú.
Þú alltaf í huga okkar ert.
Þú hjörtu okkar hefur snert
með góðmennsku og hjartavernd.
Hér og nú ertu heimsins besta
amma nefnd.
Þú ert sem af himnum send.
(Katrín Ruth)
Þínar
Jenný, Anna og Sunneva.
Nú þegar mamma hefur
kvatt þetta jarðlíf er okkur
þakklæti og minningar efst í
huga.
Það sem einkenndi mömmu
alla tíð var góðmennska og
glaðværð umfram allt. Hún var
listræn, teiknaði vel, hafði ein-
staklega fallega rithönd sem
breyttist aldrei og var næm á
fegurð hluta.
Hún var trúuð, mátti ekkert
aumt sjá og elskaði afkomendur
sína takmarkalaust og fylgdist
vel með hvað þau hefðu fyrir
stafni.
Mamma var afskaplega vel
gefin, bókhneigð og námsfús og
afar metnaðargjörn í skóla.
Hún varð fyrsti kvenstúdentinn
frá Suðurnesjum en örlögin
höguðu því svo að mestan hluta
ævi sinnar barðist hún við erfið
veikindi. Hún bjó í Grindavík
síðustu fjögur árin og undi hag
sínum vel þar. Naut samveru
og vináttu starfsmanna og vist-
manna í Miðgarði, Víðihlíð, í
Grindavík, sat oft og prjónaði
með tengdamóður Margrétar
dóttur sinnar, Guðbjörgu Sig-
ríði Thorstensen, yndislegri
vinkonu sinni sem reyndist
henni svo vel. Síðast en ekki
síst var hún svo lánsöm að
kynnast Ingibjörgu Reynisdótt-
ur, starfsmanni í Víðihlíð sem
reyndist henni sannkallaður
engill í mannsmynd. Hún var
henni sem besta dóttir og sinnti
henni óendanlega vel á allan
hátt. Við færum þessum konum
hjartans þakkir fyrir vináttu
þeirra, stuðning og elskulegheit
við mömmu. Nú hringir elsku
mamma ekki í okkur framar.
Mamma var kona sem kunni
ekki að kvarta. Við kveðjum
hana með sorg, gleði og þakk-
læti í hjarta, sorg yfir hennar
erfiða hlutskipti í lífinu og gleði
og þakklæti fyrir að hafa átt
hana, þessa blíðu góðu konu,
fyrir móður.
Við kveðjum hana með vísum
sem hún fór oft með fyrir okk-
ur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Með þökk fyrir allt, hvíli hún
í friði.
Margrét, Signhild og Ómar.
Þá er hún elskulega Svana
okkar farin frá okkur úr þessu
jarðlífi.
Það eru margar góðar minn-
ingar sem koma upp í hugann á
þessari kveðjustund. Svana var
alltaf kát og glöð og ávallt stutt
í hláturinn og gleðina hjá henni.
Svana frænka var af þeirri
manngerð að hún kvartaði aldr-
ei þótt á móti blési þótt stund-
um hefði verið ástæða til þess í
hennar lífi. Svana átti við veik-
indi að stríða hluta ævinnar en
hún komst í gegnum það að
mestu leyti með góðri hjálp. Ég
sagði oft við Svönu þegar á
móti blés að það hefði verið
hennar gæfa í lífinu að hafa
eignast þessi þrjú yndislegu
börn. Við Svana vorum systk-
inabörn og ólumst upp að hluta
til saman í Bjarnabæ í góðu
yfirlæti hjá því góða fólki sem
þar bjó. Í Bjarnabæ átti Svana
góða tíma í uppvextinum og lék
þar við hvern sinn fingur.
Svana var mjög góður náms-
maður, nákvæm og samvisku-
söm, hún gekk í Flensborgar-
skóla í Hafnarfirði og fór þaðan
í Menntaskólann í Reykjavík.
Þær eru margar minningarn-
ar um Svönu frænku. Þegar við
vorum 6-7 ára kom eitt sinn
maður og var að selja myndir
af Jesú Kristi, hann var bæði
með mynd af litla Kristi og
stóra Kristi. Ég var á því að
hún ætti að fá litla Krist en þá
beit hún mig í handlegginn, þá
sagði ég, þú mátt fá stóra
Krist. Þetta voru yndislegir
tímar þegar við ólumst upp á
Suðurgötunni í Hafnarfirði.
Ég minnist Svönu frænku
minnar með hlýju og sendi
stóra myndarlega barnahópn-
um hennar hlýjar samúðar-
kveðjur.
Helgi, Sólveig og fjölskylda.
Elsku Svana föðursystir mín
mun alltaf eiga stóran sess í
hjarta mínu. Hún var hæfi-
leikarík, listræn og gefandi
manneskja sem mér þótti mjög
vænt um. Þegar ég var alast
upp í Keflavík var mikill sam-
gangur milli fjölskyldna okkar,
enda stutt á milli Heiðarbrún-
arinnar, þar sem við bjuggum,
og Tjarnargötunnar þar sem
Svana bjó lengi á neðri hæð-
inni hjá ömmu og afa og síðar
á Lyngholtinu. Það var alltaf
gaman að hitta hana.
Hún var gjafmild og hlát-
urmild og góð orka og útgeisl-
un í kringum hana.
Lífshlaup Svönu var á
margan hátt óvenjulegt. Þegar
hún var ung var ekki algengt
að ungar konur úr Keflavík
leituðu sér menntunar að
loknu skyldunámi, en það
gerði Svana frænka, enda
bráðvel gefin og greind. Hún
tók stúdentspróf frá MR og líf-
ið brosti við henni, lífsglaðri
ungri konu með fjölbreytt
áhugasvið. Myndlist og tungu-
mál voru ofarlega á blaði, enda
lá hvort tveggja einstaklega
vel fyrir henni. Það var gaman
að tala við Svönu frænku um
ólík málefni. Hæfileikar henn-
ar fengu þó ekki alveg að njóta
sín sem skyldi af ástæðum sem
hún réð ekki sjálf. Stóran
hluta ævinnar glímdi hún við
andleg veikindi sem litaði
hennar lífshlaup og nánustu
aðstandenda. Enginn getur
sagt hvað er orsök og hvað er
afleiðing þegar andleg veikindi
eru annars vegar. Eitthvað
hvíldi greinilega þungt á henni
og það kom fram þegar hún
var sem veikust.
Þrjú börn Svönu; Margrét,
Signhild og Ómar, voru stoð
hennar og stytta eftir að
amma og afi féllu frá. Raun-
veruleikinn getur þó stundum
verið ótrúlegri en skáldskapur
og það sannaðist í tilfelli
Svönu fyrir ekki svo löngu
þegar Mary, dóttir hennar,
sem hafði verið ættleidd til
Bandaríkjanna, kom inn í líf
hennar eftir lífstíðaraðskilnað.
Það var ótrúlega gleðilegt að
fá Mary inn í fjölskylduna, að
systkinin öll og þær mæðgur
næðu að hittast. Að endingu
var allt komið heim og saman.
Við Maggi og fjölskylda
vottum aðstandendum Svönu
okkar innilegustu samúð.
Minningin lifir í hug okkar og
hjarta.
Jóna Guðrún Jónsdóttir.
Svanhildur
Sigurgeirsdóttir
Fallinn er frá
kær vinur minn,
Páll Magnús Páls-
son frá Hvassa-
felli. Mikill vin-
skapur og kærleikur var á
milli fjölskyldunnar á Hvassa-
felli og fjölskyldu minnar á
Skógum og systkinin frá
Hvassafelli þar öll heimagang-
ar á vetrum. Ég kynntist
Magnúsi síðan enn betur þeg-
ar ég kom sem vinnumaður til
Sigurjóns bróður hans árið
1984. Á Hvassafelli var í þá
daga um fátt rætt annað en
Páll Magnús
Pálsson
✝ Páll MagnúsPálsson fædd-
ist 12. nóvember
1968. Hann lést 31.
júlí 2019.
Útför hans fór
fram 9. ágúst 2019.
hesta og bridge
sem spilað var
flest kvöld. Við
Magnús vorum
makkerar og átt-
um það sameigin-
legt að hafa tak-
markaðan áhuga á
spilamennskunni,
en létum tilleiðast
að vera með.
Þegar ég síðan
flutti hingað aust-
ur undir Eyjafjöll fyrir fáein-
um árum var ég svo heppinn
að Magnús var nágranni minn.
Flestir dagar hófust á því að
fara í morgunkaffi til Magn-
úsar í Pentagon. Ég á það til
að stressast upp yfir einföld-
ustu hlutum og þá var gott að
eiga Magnús að sem sáluhjálp-
ara því þar var ekki stressinu
fyrir að fara, hann var alltaf
rólegur og æðrulaus og frá
honum kom maður alltaf glað-
ur og viss um að dagurinn yrði
frábær. Magnús hefur verið
mér ómetanleg hjálp við bú-
störfin, alltaf var hann boðinn
og búinn að koma og aðstoða,
jafnvel óumbeðinn, hvort held-
ur voru erfiðleikar í sauðburði
eða að rúlla heimatúnin hér í
Hlíð.
Það er sárt að sjá á eftir
þessum góða dreng og víst að
sveitin okkar verður ekki sú
sama og áður án hans.
Heiða og fjölskylda, systk-
inin frá Hvassafelli, ég sendi
ykkur mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Hér vil ég lifa og hér vil ég deyja,
hér vil ég finna hinn eilífa frið,
hér vil ég glaður í þögninni þreyja,
þar til ég hverf inn á dáinna svið.
Háreistir jöklar í heiðríkju skína,
heilög er jörðin og iðjagræn.
Lyngperlur glitra um lautina mína,
líta til himins í þögulli bæn.
(Jón Pálsson frá Hlíð)
Þorsteinn
Birgisson.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA BERGÞÓRSDÓTTIR,
Laugarnesvegi 89,
sem lést sunnudaginn 28. júlí, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn
16. ágúst klukkan 13.
Bergþór Guðjónsson Ingibjörg Guðmundsdóttir
Hafsteinn Guðjónsson Anna M. Helgadóttir
Birgir Guðjónsson Sigrún B. Kristjánsdóttir
Guðjón Þór Guðjónsson Kari Brekke
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hæðargarði 35,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 28. júlí,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánudaginn 19. ágúst
klukkan 15.
Jónas Bjarnason
Lilja Jónasdóttir Stefán Halldórsson
Gunnar Örn Jónasson
Sigrún Jónasdóttir
Óskar Jónasson
barnabörn og barnabarnabörn