Skessuhorn - 10.06.2015, Side 23

MIÐVIKUDAGUR 10. JÚNÍ 2015 23
Séra Þráinn Haraldsson var settur
í embætti prests á Akranesi 24. maí
síðastliðinn. Hann kemur til með að
starfa við hlið séra Eðvarðs Ingólfs-
sonar sem hefur verið sóknarprest-
ur Akurnesinga frá 1997. Þráinn út-
skrifaðist úr guðfræðideild Háskóla
Íslands vorið 2009, þá einungis 25
ára gamall. Síðan þá hefur ein jafn-
aldra Þráins verið vígð til prests en
hún er nú búsett erlendis. Þráinn
er því yngsti starfandi prestur Þjóð-
kirkjunnar. Áður en hann tók við
embætti á Akranesi hafði Þráinn
verið starfandi prestur í Álasundi í
Noregi í fjögur ár. Fyrir prestsvígslu
sína og störfin í Noregi hafði hann
starfað sem æskulýðsfulltrúi Hjalla-
kirkju í Kópavogi um nokkurra ára
skeið. „Ég hafði verið í æskulýðs-
starfi hjá KFUM og K og Kristilegu
skólasamtökunum. Ég var foringi í
Vatnaskógi þegar ég var ungling-
ur og ákvað uppm frá því að fara í
guðfræðinám. Ég fann að mig lang-
aði að þjóna kirkjunni, þetta er köll-
un og trú,“ segir Þráinn í samtali við
blaðamann Skessuhorns.
Var lélegur í fótbolta
Þráinn segist hafa verið alinn upp
á mjög hefðbundnu íslensku heim-
ili. „Það var bara farið í kirkju þeg-
ar þess þurfti. En ég var í drengja-
kór í Laugarneskirkju þó að foreldr-
ar mínir væru ekki mjög kirkjuræk-
ið fólk, bara svona venjulegt,“ segir
hann. Þráinn segir það þó ekki hafa
komið neinum á óvart þegar hann
ákvað að fara í guðfræðina. „Ég
byrjaði á því að fara í KFUM þeg-
ar ég var í 8. bekk. Þeir voru með
leiklistarhóp og vinur minn bauð
mér með sér. Ég man að mér þótti
þetta alveg hundleiðinlegt í fyrsta
skiptið og ætlaði sko ekki aftur,“
segir Þráinn og hlær. En hann fór
aftur og þótti gaman. Hann segir
að það sé meðal annars vegna þess
að félagsskapurinn hafi verið op-
inn og góður. „Það er eitthvað með
þennan kristna félagsskap. Hann er
mjög opinn og tekur á móti fólki
eins og það er. Ég var til dæmis eng-
inn íþróttamaður og lélegur í fót-
bolta. Þetta hentaði mér því einstak-
lega vel, ég þurfti ekki að vera góð-
ur í neinu sérstöku og upplifði mig
mjög velkominn.“ Þráinn segir að
því miður sé það stundum svo að
ekki séu allir meðteknir í hópinn hjá
öðrum unglingum. Hann segir ann-
að vera uppi á teningnum í kristn-
um félagsskap, þar eigi að vera tekið
á móti öllum opnum örmum. „Enda
er það í samræmi við hinn kristna
boðskap, að allir séu velkomnir. Við
lifum í samfélagi sem segir að við
séum ekki nóg. Maður sér það bara
á þrýstingnum sem samfélagið set-
ur á börn og unglinga, allar þessar
staðalímyndir og auglýsingar sem
enginn getur fylgt. En Kristur segir
að við séum nóg og það skín í gegn
í þessum félagsskap. Þar eru allir
nógu góðir og velkomnir.“
Undirbjó sig vel
Þráinn segir að skrítinn tími hafi
tekið við eftir að hann útskrifaðist
úr guðfræðinni. Að fá störf hafi ver-
ið auglýst eftir hrunið og hjónin hafi
því velt því fyrir sér að leita út fyr-
ir landsteinana. Þráinn fékk þá starf
hjá norsku kirkjunni sem prestur í
Álasundi. Hann hafði þó aldrei áður
búið eða starfað í Noregi og því hafi
hann undirbúið sig mjög vel, meðal
annars með því að læra norsku. „Ég
fór á norskunámskeið hérna heima
og við horfðum á norskt sjónvarp.
En hluti af tungumálinu kemur ekki
fyrr en maður fer á staðinn. Í mínu
starfi er tungumálið verkfærið sem
ég vinn með og ég ákvað því strax
að skrifa og gera allt frá upphafi á
norsku. Í stað þess að skrifa ræðurn-
ar fyrst á íslensku og þýða þær svo,“
útskýrir hann. Þegar Þráinn hafði
verið úti í einn mánuð jarðsöng
hann í fyrsta sinn í Noregi. Hann
segist hafa verið stressaður en allt
hafi þó gengið vel. „Norðmenn eru
mjög þolinmóðir gagnvart tungu-
málinu sínu. Svo lengi sem maður
reynir að tala norskuna þá er allt í
lagi. Það eru líka margar mállýskur
þar svo þeir eru vanir að heyra mis-
munandi útgáfur af norskunni. En
það voru nokkrir naskir sem heyrðu
það að ég var frá Íslandi.“
Margir í messu
Þráinn segir Norðmennina mjög
líka Íslendingum í trúmálum. Í Ála-
sundi starfaði hann í stórum söfn-
uði og síðasta árið var hann í öðr-
um stærsta söfnuði í Noregi. „Það
var mikil keyrsla þarna. Við vor-
um fjórir prestarnir og tíu starfs-
menn. En úti þjónaði ég í tveimur
söfnuðum og báðir voru þeir stærri
en hér á Akranesi.“ Hann þjónaði á
svæði sem er með sterkum kristn-
um hreyfingum. Hann segir kirkju-
sóknina hafa verið góða en svolítið
öðruvísi en hérlendis. „Það komu
mjög margir í messu. Íslending-
um þykir vænt um kirkjuna sína en
þurfa ekki að koma alla sunnudaga
í messu. Í Noregi er aftur á móti
stór fastur kjarni sem kemur alltaf
í messu. Svo eru aðrir þættir sterk-
ari hér, eins og sunnudagaskólinn.
En tölfræðilega séð er þetta svip-
að, kemur bara aðeins öðruvísi út.
Þráinn segir Norðmenn upptekna
af útivist og íþróttum. Þetta bland-
ist inn í kirkjustörfin og fermingar-
fræðslan þar úti sé því oft íþrótta-
tengd eða kennd úti. „Ég var til
dæmis með útikennslu alltaf nema
ef veðrið var mjög slæmt. Það var
mjög gaman, við kveiktum varðeld
og svona,“ segir hann. Hann segist
vonast til að geta gert eitthvað svip-
að hér. „Ég hugsa samt að ég hafi
þetta akkúrat öfugt hér. Við verð-
um inni - nema ef veðrið verður
gott,“ segir hann og hlær.
Lærði klassískan söng
Eftir fjögur ár í Noregi fannst
hjónunum kominn tími til að snúa
heim aftur. „Við vorum samt ánægð
í Noregi en það var ósköp gott að
koma heim. Það er nefnilega dálít-
ið flókið að vera útlendingur, með
tvö lítil börn og ekkert öryggisnet.
Konan mín var að vinna vaktavinnu
og ég um helgar og á kvöldin,“ seg-
ir Þráinn. „Svo sá ég þetta starf
auglýst og sá strax að mér þótti það
spennandi,“ heldur hann áfram.
Finnst gott að vera kominn á Skagann
Rætt við séra Þráinn Haraldsson prest á Akranesi
Hann segir að eitt af því sem hafi
heillað hann var að lögð var áhersla
á barna- og unglingastarf. „Þetta er
það sem ég hef verið að vinna við
í mínu starfi frá fimmtán ára aldri.
Þessi atriði voru tilgreind í starfs-
auglýsingunni og er ein af ástæð-
unum fyrir því að ég sótti um starf-
ið.“ Hann segir að æskulýðsstarfið
fari af stað með haustinu. „Við vilj-
um byggja þetta upp og taka okk-
ur góðan tíma í þetta. Það er því
gott að ég kem hérna að vori, þá
hef ég sumarið til að skipuleggja
og fá fólk með mér. En það hef-
ur verið gott starf hérna sem hægt
er að byggja á.“ Mikið er sungið
í æskulýðsstarfinu hjá kirkjunni.
Þráinn lærði á gítar þegar hann
var unglingur en hann lærði einn-
ig klassískan söng þegar hann var
yngri. „Ég var í söngskóla sam-
hliða Kvennó og tók þar sex stig.
Það kemur sér mjög vel í vinnunni,
maður kann allavega að tóna,“ seg-
ir hann og brosir.
Gott að búa á
Skaganum
Eiginkona Þráins heitir Erna Björk
Harðardóttir og er hjúkrunarfræð-
ingur. Þau eiga tvö börn, Heið-
rúnu Ásu sem er að verða fimm
ára og Markús Atla, þriggja ára.
Þau eiga von á sínu þriðja barni í
haust. Hjónin eru bæði alin upp í
Reykjavík en Erna Björk á ættir að
rekja á Skagann og bjó á Akranesi í
eitt ár sem barn. Nú er fjölskyldan
flutt á Skagann og líst vel á. „Þetta
leggst mjög vel í okkur. Það er gott
að vera kominn hingað. Við keyrð-
um á milli fyrstu vikurnar en það er
gott að vera kominn í rútínu. Mér
finnst Akranes spennandi staður til
að búa á og maður finnur það strax
að það er mjög gott að vera með
börn hérna, mikil forréttindi. Það
er mikill félagsauður hér,“ segir
Þráinn ánægður.
Akrafjallið á
stefnuskránni
Sumarið leggst vel í prestinn
unga. Þráinn verður mestmegn-
is að vinna en fjölskyldan ætlar þó
að ferðast eitthvað um landið og
sinna áhugamálunum. Þráinn hef-
ur áhuga á útivist og hefur gam-
an af því að fara á skíði. „Ég mætti
sjálfsagt vera duglegri að sinna úti-
vistinni betur. En ég les mikið, er
svolítill nörd bara og les guðfræði.
Það má kannski segja að ég sé smá
lúði,“ segir hann og hlær. Þráinn
segist þó vera mikill fjölskyldu-
maður og hefur gaman af því að
verja tíma með fjölskyldunni. „Við
komumst á bragðið úti í Noregi að
fara svolítið á flakk saman, að fara
„på tur“ eins og þeir segja á norsk-
unni. Þannig að nú er Akrafjallið á
stefnuskránni,“ segir séra Þráinn
Haraldsson. grþ
Nú eru tveir prestar á Akranesi, séra Þráinn Haraldsson og Eðvarð Ingólfsson
sóknarprestur. Ljósm. Guðni Hannesson.
Séra Þráinn Haraldsson, prestur á Akranesi.