Heimsmynd - 01.04.1993, Side 61

Heimsmynd - 01.04.1993, Side 61
vegna þess að erfðaprinsar brezku krúnunnar vaxa upp við gífurlegan þrýsting, það er sið- ferðisleg skylda þeirra að tryggja krúnunni lögmæta erfingja, ekki aðeins einn, heldur l£ka nokkra til vara (reynslan hefur sýnt, að prinsar týna tölunni eins og negrastrákamir í kvæðinu). En þegar stóra stundin kom í lífi þeirra, þá henti það Karl að falla fyrir lífs- glöðu fiðrildi. Líklega hélt hann, að ung- æðislega diskódísin dansaði úr sér á stuttum tíma, tæki hlutverk sitt alvarlega og sæti innan skamms við hlið hans í bókaher- berginu með Milton í kjöltunni. Kannski sá hann sig í hlutverki prófessors Higgins. Georg féll ekki fyrir Karólínu, hann féll á eigin bragði. Georg skuldaði. Pabbi hans, líka Georg en annað númer, neitaði að borga skuldir hans oftar. Georg prins hafði þegar reynt ýmis brögð eins og að selja af eignum sínum til lúkningar skulda og þykjast lifa eins og ör- eigi til að knýja fé út úr föður sínum. En Georg pabbi var búinn að fá nóg. Prinsinn eyddi og bruðlaði án þess að hlusta á orð föður síns um ástandið í landinu. Að vísu keypti hann oft listaverk sem í dag em þjóðararfur Breta, en þá vom þau einkadekur hans við sjálfan sig. Hingað og ekki lengra, sagði Georg erfðaprins, þú hefur ekki fyrir neinum að sjá nema sjálfum þér, ef þú vilt hærri lífeyri, þá skaltu kvænast. Svo Georg ungi kvæntist - í fjáröflunar- skyni. Það var raunar ekki satt að hann hefði ekki fyrir neinum að sjá nema sjálfum sér. Hann var þegar kvæntur, leynilega. Hjóna- bandið var ólöglegt og ógilt, en hann var eigi að síður með eiginkonu á framfæri, að viðbættri hjákonu. Og hér getum við lagt hluta sakarinnar við fætur Georgs III. Georg konungur var heit-mótmælenda- trúar og heit-andkaþólskur. Hann hannaði hjónabandsskilmála brezku konungsfjöl- skyldunnar sem eru í fullu gildi enn þann dag í dag. Meðal annars banna skilmálamir meðlimum fjölskyldunnar að kvænast eða giftast kaþólikkum eða fráskildum og einnig verða allir að fá samþykki ríkjandi konungs eða drottningar fyrir ráðahag sínum, annars er hann ógildur. Eiginkona Georgs var kaþólsk. Honum hafði einnig láðst að leita samþykkis föður síns fyrir ráðahagnum. Því var honum í lófa lagið að svíkja hana þegar að kreppti. Akvæðið um trúarbrögð takmarkaði prinsessuúrvalið vemlega. Eiginlega var fátt grasa í garðinum utan þýzkra og enskra prinsessa. Georg vildi enga enska prinsessu, þær gátu verið svo náskyldar honum. Hann ákvað að taka sér Karólínu af Brúnsvík til eiginkonu, fyrirvaralaust (það gerðu inn- heimtumennimir) og óskoðaða. Þetta með skyldleikann kemur spánskt fyrir sjónir. Karólína og Georg voru nefnilega systkinaböm. Þó var það náttúrulega alls ekki eins mikill skyld- leiki og sumir aðrir í fjölskyldunni áttu við að etja, til dæmis bam bróður hans og systur. Það var náskylt sjálfu sér. B, Kannski var það vegna þess að tvö bama hans áttu bam saman og annar sonur bjó með giftri leik- konu í 20 ár og átti með henni 10 böm, að Georg III hannaði þessa ströngu hjóna- bandsskilmála. Karólína kemur, sést, heyrist og tapar. Brúnsvík var, þegar Georg ákvað að giftast til fjár, hertogadæmi á kletta- syllu í Þýskalandi. Lafði Karólína var 26 ára, eða nokkuð til ára sinna kornin af heimasætu að vera, ekki tiltakanlega fríð, nokkur bmssa og tennumar teknar að gefa sig. Hún var bráðlynd og sérstaklega var skortur hennar á þolinmæði áberandi þegar snyrting og klæðaburður var annars vegar. Malmesbury lávarður, sem var sendur að biðja um hönd hennar og sækja hana, tók eftir sér til skelfingar að tilvonandi prins- essan af Wales skipti sjaldan um sokka, gekk í grófum strigaundirpilsum og eina fegrunar- lyfið sem hún notaði var kinnalitur. Af honum notaði hún þó frjálslega. Jafnvel þeir sem náðu að kynnast henni vel gátu ekki alltaf greint á milli hvort hún væri rauð af æsingi eða hvort fullríflega hefði slampast af kinnalitnum. A meðan Malmesbury beið eftir nánari fyrirskipunum og skipsfari til Englands með Karólínu, vann hann í málinu. Hann undir- stakk hirðmeyjar hennar varfæmislega um þvott og snyrtingu, sendi málin af Karólínu til Englands þar sem frambærilegri fatnaður en fékkst í Þýzkalandi var hannaður, og ein- beitti sér að því að fága prinsessuna. Það reyndist iðja sem hvað eftir annað olli honum siðferðislegu skipbroti. Karólína var GEORG PRINS AF WALES Ilmandi fagurkeri með nœmt taugakerfi. Hann valdi sér þýska hlussu, sem var lítt gefin fyrir líkamsþvott. hvorki haldin næmleika eða fíngerðari til- finningum. Hún var hvatskeytin, hafði sterka kímnigáfu sem braust út í tíma og ótíma og var, í einu orði, óhefluð. Malmesbury, Karólína og fylgdarlið lögðu upp frá Brúnsvík í lok desember 1794. Aðstæður til ferðalaga vom einstæðar um það leyti, harðasti vetur í manna minnum og Napóleonstríðin að geysa í kringum þau. Þau strönduðu snemma ferðar í •*. Osnabmck, franski herinn lokaði leiðinni og kuldinn lokaði þau inni. Malmes- bury notaði biðina til að fullkomna fágun Karólínu, en skriftir hans í Osna- bmck bera bjartsýni hans vitni: „Hún er sérsinna, kauðsk, mdda- leg í framkomu og ómót- tækileg fyrir tilsögn." Og síðar: „Prinsessan er alltof bama- leg og var yfirgengilega kát við kvöldverðinn." Þegar Díana var búin undir að taka við hlutverki prinsessunnar af Wales, flutti hún inn hjá drottningarmóðurinni um skeið. Hafi drottningarmóðirin haldið dag- bók, þá stendur líklega eitthvað í þessa veru þar: „Prinsessan er nokkuð bamaleg, var yfrrgengilega kát við kvöldverðinn og kann ekki kímnigáfu sinni hóf.“ Karólína var táp og fjör og frískir menn holdi klædd. Hún rabbaði kumpánlega við hvem sem var, 150 árum áður en handhafar brezku krúnunnar tóku upp þá stefnu að vera lýðræðisleg við alþýðuna. Það var ekki nokkur leið að kenna henni hvað maður gerði og hvað maður gerði ekki. Malmes- bury féll endanlega saman þegar Karólína fékk tannpínu. Tönnin var dregin úr og Karólína sendi velunnara sínum Malmes- bury skemmdu tönnina að gjöf sem vott um virðingu sína og væntumþykju. Það er hér sem líflínur Díönu og Karólínu taka að liggja samhliða. Hver man ekki eftir myndum af kurteisisheimsóknum Díönu þar sem hún er með rauða díla í kinnum að segja eitthvað spaugilegt við menn og mýs og viðkomandi getur ekki leynt vandræðalegu fáti sínu? Eftir tæpra þriggja mánaða bið komust 61 HEIMS MYND
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108

x

Heimsmynd

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.