Morgunblaðið - 12.10.2019, Page 33

✝ Ásta Ragn-arsdóttir fædd-
ist 20. maí 1940 á
Grund í Nesjum,
Hornafirði, Austur-
Skaftafellssýslu.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
austurlands 29.
september 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Rannveig
Sigurðardóttir, f.
13. júlí 1895 á Eyvindarstöðum í
Vopnafirði, N-Múlasýslu, d. 20.
apríl 1983 og Ragnar Gíslason,
f. 9. janúar 1902 á Vindfelli í
Vopnafirði, N-Múlasýslu, d. 8.
mars 1947.
Systkin Ástu voru Sigurgeir,
f. 1929, Gísli Páll, f. 1931, og
Anna Margrét, f. 1934. Þau eru
öll látin.
Sambýlismaður Ástu var
Sumarliði Arnar Hrólfsson, f.
24. desember 1942 á Borg í
Reykhólahreppi, Austur-Barða
1975, eiginkona Rosana Martins
Da Silva f. 1984.
Börn Finnboga eru a) Emma
Kamilla, f. 1998, b) Gabríel
Tumi, f. 2001, c) Ída María, f.
2007 og stjúpsonur hans er João
Martins Da Silva, f. 2009.
Fyrir átti Sumarliði Ólöfu, f.
1963, Guðrúnu Ólöfu, f. 1965,
Friðgeir, f. 1966, d. 1995 og
Hrólf Arnar, f. 1968.
Ásta ólst upp á Grund Í Nesj-
um og hlaut hefðbundna mennt-
un sveitabarna þess tíma. Ásta
bjó alla sína tíð á Grund, ef frá
eru talin örfá síðustu æviárin en
þá fluttist hún út á Höfn. Á
Grund bjuggu Ásta og Sum-
arliði ásamt Sigurgeiri bróður
hennar og vann Ásta þar við öll
almenn bústörf. Eftir að syn-
irnir fæddust lagðist skepnu-
hald af á Grund en Ásta og Sig-
urgeir sneru sér þá alfarið að
kartöflurækt. Síðar vann Ásta
við heimilisþrif og síldarvinnslu,
þar til hún lét af störfum sökum
aldurs.
Útför hennar fer fram frá
Bjarnaneskirkju í dag, 12. októ-
ber 2019, klukkan 15.
Elsku amma mín.
Það sem ég mun sakna þín.
Þú ert án efa fyndnasta mann-
eskja sem ég þekki, litríkari,
þrjóskari og skemmtilegri konu
er ekki hægt að finna. Svo
varstu algjör nagli líka. Það eru
eflaust ekki margir sem hafa
húkkað sér far frá Hornafirði í
Neskaupstað með sprunginn
botnlanga, vegna þess að lækn-
irinn trúði ekki að það væri neitt
alvarlegt að þér því þú varst svo
hress. En þannig varst þú bara,
alltaf í góðu skapi, alltaf með fal-
lega stóra brosið þitt og
skemmtilega smitandi hláturinn
þinn.
Takk fyrir allar skemmtilegu
minningarnar okkar saman.
Ég mun sakna þess að fá ekki
fleiri símtöl frá þér þar sem þú
sagðir mér oftar en ekki frá því
að þú yrðir nú að fara að komast
í búðina til að kaupa þér föt eða
skó. Já, þér fannst sko ekki leið-
inlegt að versla, sem er eitthvað
sem ég hef án efa erft frá þér
ásamt ást á öllu bleiku og glimm-
eri, aldrei hægt að hafa of mikið
af glimmeri. Svo enduðu símtölin
alltaf á því að þú sagðir eld-
snöggt „já allt í lagi, bæ!“ og
skelltir svo bara á. Ég hló alltaf
jafn mikið að því. Ég er svo
ánægð að Viktoría og Víkingur
skyldu hafa fengið að hitta þig,
Viktoría Sól talar endalaust um
hvað langamma hafi verið í fín-
um kjól og með fínt hár. Ég mun
aldrei gleyma fallega brosinu
þínu þegar þú sást þau fyrst. Ég
er svo stolt af að heita í höfuðið á
þér, þín verður sárt saknað,
amma. Takk fyrir allt, elsku
amma mín.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Þín nafna,
Ásta Sóley.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Hvíldu í friði, amma mín.
Einar Gísli.
Elsku amma mín var og verð-
ur alltaf fyndnasta manneskjan
sem ég hef hitt. Kunni alltaf að
svara fyrir sig og var með öll
svör á hreinu. Hló alltaf svo inni-
lega, hátt og smitandi og reytti
af sér brandarana eins og enginn
væri morgundagurinn.
Hennar verður sárt saknað af
okkur öllum. Hún var svo litrík,
ekki bara í klæðaburði heldur
persónuleika líka. Hún var með
sykursýki og reyndi því eftir
fremsta megni að halda sig frá
sykri sem gekk nú ekki betur en
svo að hún hélt því alltaf fram að
allar sultur, kökur og kræsingar
væru sko sykurlausar. Gleymi
því ekki þegar Ásta Sóley
(barnabarn ömmu) var að láta
skíra fyrra barnið sitt og ég
labba yfir að borðinu þar sem
amma situr og spyr hver hafi nú
borðað kremið af bollakökunum
en skilið kökuna eftir. Þá bendir
pabbi á ömmu.
Amma svarar fyrir sig að það
sé svo mikill sykur í kökunni en
ekki í kreminu, sem sagt 5 cm
þykka smjörkreminu. Eins sárt
og ég sakna hennar þá er samt
svo mikil huggun í því að núna sé
tríóið sameinað á ný, amma, afi
og Siggi frændi.
Þín sonardóttir,
Emma Kamilla.
Elsku amma.
Ég man alltaf þegar ég var lít-
ill og við systkinin og mamma
komum að heimsækja þig á
Grund. Um leið og við komum
inn tókst þú á móti okkur með
risastóru brosi á andlitinu og
æptir „hæææ“ um leið og þú
faðmaðir okkur. Svo raukstu inn
í eldhús til að baka bestu vöfflur
í heimi handa okkur. Svo kom
Siggi frændi gangandi innan úr
herbergi, með hendur á kafi í
buxnavösunum þar sem hann lét
hringla í klinkinu sínu í þeirri
von að við myndum sníkja af
honum pening, en það þótti hon-
um ægilega gaman. Og afi átti
alltaf harðfisk handa okkur.
Það sem ég á eftir að sakna
þín, amma mín.
Þitt barnabarn,
Arnar Breki.
Ásta Ragnarsdóttir HINSTA KVEÐJA
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Hvíldu í friði.
Þín tengdadóttir,
Sólrún.
Þeir segja mig látna, ég lifi
samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun
ljós,
sem að mun ykkur gleðja.
(Höf.ók.)
Ástarkveðjur elsku
amma.
Gabríel Tumi og Ída María.
Bros þú færðir í marga
hlýju í hjarta allra
góðhjörtuð við allt og alla.
Nú á góðan stað þú fórst
og alltaf á báðum fótum stóðst.
Minning þín mun alltaf vera í
mínu hjarta
elsku langamma góða ferð til
þíns heima
guð og englar munu þig geyma.
(Davíð)
Elsku langamma, þín
verður sárt saknað.
Viktoría Sól
og Víkingur Hrafn.
strandarsýslu.
Hann lést 23. júlí
2016.
Ásta og Sumar-
liði eignuðust tvo
syni.
1) Gísli Ragnar,
f. 1972, sambýlis-
kona Katrín Lilja
Gunnarsdóttir f.
1976.
Börn Gísla eru a)
Einar Gísli, f. 1991,
sambýliskona Sólveig Katrín
Sveinsdóttir, b) Ásta Sóley, f.
1996, sambýlismaður Björgvin
Guðmundur Björgvinsson,
þeirra börn eru Viktoría Sól, f.
2016 og Víkingur Hrafn, f. 2019,
c) Arnar Breki, f. 2001, d) Birg-
itta Líf, f. 2008, e) Tinna Sess-
elja, f. 2010. Stjúpbörn Gísla eru
Jón Ólafur Einarsson Vest-
mann, f. 2003, Sævar Ingi Katr-
ínarson, f. 1995, og Adam Ingi
Høybye Franksson, f. 2004.
2) Finnbogi Sigurgeir, f.
frá ykkur, og elsku Lúlli sem er
hér með okkur, Guð veri alltaf
með þér og verndi. Takk fyrir allt,
elsku Bíbí mín, við geymum
minningu þína í hjörtum okkar að
eilífu.
Þín
Ragnheiður.
Elsku amma.
Við lífsins stiga ætlum að þramma
og þar með okkur verður þú
okkar elsku besta amma.
Okkur þykir lífið svo skrýtið
og margt er svo flókið í heiminum nú.
Þá er alltaf gott að vita
að okkur getur hjálpað þú.
Þú alltaf í huga okkar ert.
Þú hjörtu okkar hefur snert
með góðmennsku og hjartavernd.
Hér og nú ertu heimsins
besta amma nefnd.
Þú ert sem af himnum send.
(Katrín Ruth)
Þín
Ólafur Vernharð (Óli Venni)
og Katrín Jóhanna.
Elsku amma mín, við Jakobín-
urnar stóðum ávallt hlið við hlið,
þú studdir alltaf við bakið mitt.
Þótt ég væri leið eða meidd fékkst
þú mig alltaf til að brosa, þótt ég
væri í hjartasorg eða niðurbrotin
fékkst þú mig alltaf til að rísa með
stolti. Við lékum okkur saman og
þú ýttir undir ímyndunarafl mitt,
þú hjálpaðir mér að búa til
draumalönd og ævintýri.
Þú kenndir mér að vera alltaf
blíð og góð þótt aðrir væru það
ekki, þú kenndir mér að sýna til-
litssemi og samúð til allra sama
hvað. Þú kenndir mér að elska
litlu hlutina eins og sólskin, heita
pottinn og gamla tónlist. Þú
kenndir mér að stundum er bara
allt í lagi að fá sér morgunkorn og
mjólk í glasi, þú sagðir líka að
stundum er allt í lagi að gráta
pínu svo lengi sem maður brosir
aftur.
Ég elska hvað þú brostir mikið,
ég elska hversu góðan mat þú
gerðir, ég elska allar sögur sem
þú sagðir mér, ég elska hversu
gaman var í heita pottinum með
þér, ég elska hversu heitt þú elsk-
ar mig og ég mun alltaf elska og
dýrka þig.
Þín elskandi
Helena Jakobína.
Jakobína systir mín andaðist
þann 27. september sl. á Land-
spítalanum eftir snarpa baráttu
við illvígan sjúkdóm.
Bíbí fæddist í Valhöll á Bíldu-
dal 17. nóv. 1948. Við litla fjöl-
skyldan, mamma, pabbi og ég þá
fjögurra ára, höfðum þá nýverið
flutt í Valhöll sem var æskuheim-
ili mömmu okkar. Hún var
snemma dugleg og góð systir og
okkur kom alla tíð mjög vel sam-
an. Um ellefu árum síðar fæddist
svo litla systir okkar hún Kolbrún
Dröfn. Við ólumst svo upp í Val-
höll og áttum góða daga á æsku-
heimili okkar. Bíbí fór eins og
aðrir unglingar á þeim tíma
snemma að vinna í fiskvinnslu og
var dugnaðarforkur. Hún fór
ásamt vinkonum sínum til náms í
Húsmæðraskólanum á Lauga-
landi í Eyjafirði. Bíbí hóf búskap
á Bíldudal með eiginmanni sínum
Sigurþóri Lúðvík og þar ólu þau
upp synina þrjá. Á Bíldudal
byggðu þau sér einbýlishús og
bjuggu þar uns strákarnir voru
orðnir stálpaðir, en þá varð mikið
atvinnuleysi og óvissa á staðnum
og ákváðu þau að flytja burt.
Á næstu árum lögðust þau hjón
í ævintýri og bjuggu nokkur ár
bæði í Noregi og Danmörku og
það var gaman að koma í heim-
sókn til þeirra þar. Þarna eign-
uðust þau góða vini sem þau hafa
verið í miklu sambandi við. Eftir
heimkomuna lá leið þeirra norður
á Dalvík þar sem þau bjuggu og
unnu um nokkurra ára skeið. Þar
vann Bíbí á elliheimilinu Dalbæ
og var góður starfsmaður, dugleg
og natin við vistfólkið eins og
hennar var von og vísa.
Eftir að þau fóru á eftirlaun
keyptu þau sér notalegt parhús í
Sandgerði og voru búin að koma
sér vel fyrir þar með pall og pott.
Þau voru nú komin í meira ná-
grenni við strákana sína og fjöl-
skyldur þeirra og voru dugleg að
hafa samband við þá og passa
barnabörnin þegar þess þurfti
með.
Bíbí var alla tíð afskaplega
dugleg og vinnusöm manneskja.
Alls staðar þar sem hún var kom
hún sér vel, var vinmörg og hjálp-
söm. Hún tók mikinn þátt í fé-
lagslífi á Bíldudal var í kvenfélag-
inu, leikfélaginu og söng í
kirkjukórnum.
Við systkinin, ég og Kolbrún,
og fjölskyldur okkar munum
sakna hennar mikið og minnumst
góðra stunda með Bíbí og hennar
fólki.
Við vottum Lúlla, sonunum og
fjölskyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúð.
Góða ferð, kæra systir.
Gústaf Jónsson.
Látin er langt um aldur fram
Jakobína Pálsdóttir Jónsdóttir,
jafnan kölluð Bíbí. Kynni okkar af
Bíbí hófust fyrir um fimm árum
þegar Elías sonur hennar og hún
Ásdís okkar rugluðu saman reyt-
um sínum. Kynnin voru því ekki
löng en mjög ánægjuleg og
skemmtileg. Bíbí var hress og
kát, skemmtileg og mjög bjartsýn
á að hlutirnir gengju upp, sem
þeir gerðu gjarnan hjá henni. Við
náðum að heimsækja hana og
Lúlla í fallega húsið þeirra á Dal-
vík, sem þau höfðu nostrað við
bæði úti og inni. Þegar þau hættu
störfum og ákváðu að flytja sig
nær börnum og barnabörnum
vildi svo heppilega til að við höfð-
um tímabundið lausa íbúð í okkar
húsi þar sem þau dvöldu í rúmar
tvær vikur á meðan þau leituðu að
nýju húsi sunnanlands. Við þá
dvöl urðu kynni okkar mun nán-
ari. Við dáðumst að elju og þraut-
seigju þeirra Lúlla í frekar
þröngri stöðu við að leita að
heppilegu húsnæði. Fallega húsið
þeirra á Dalvík kostaði að sjálf-
sögðu minna en lítil íbúð í Reykja-
vík og þau óskuðu sér sérbýlis
með stórum bílskúr. Því var leitað
að húsi í nágrenni höfuðstaðarins
og tókst það mjög vel með elju,
innsæi og einnig nokkurri heppni.
Þau komu sér fyrir í góðu húsi í
Sandgerði þar sem allt var tekið í
gegn og útbúið notalegt og fallegt
heimili.
Við heimsóttum þau þangað og
áttum góðar stundir. Við fæðingu
litla barnabarnsins okkar og
einnig veikindi og sjúkrahúslegu
Ella styrktust enn vináttuböndin
milli fjölskyldnanna. Bíbí dvaldi í
fimm vikur í Bandaríkjunum með
Ella og eldri dóttur/stjúpdóttur
okkar á meðan hann gekkst undir
heilaskurðaðgerðir. Þótt Bíbí
kynni ekki ensku og veðrátta og
aðstæður væru fremur leiðinleg-
ar kvartaði Bíbí ekki og sat mest
hjá Ella sínum á sjúkrahúsinu,
enda hafa þau mæðgin jafnan
verið mjög náin. Allt virtist ganga
í haginn hjá Bíbí og hennar fjöl-
skyldu þegar hún veiktist hastar-
lega í sumarbyrjun.
Til hafði staðið að þau Lúlli
kæmu í heimsókn til okkar og
litlu sameiginlegu fjölskyldunnar
okkar, sem dvaldi hjá okkur þá
daga í sumarbústaðnum, en því
varð að fresta og af því verður því
miður aldrei.
Þar sem Bíbí dvaldi á gjör-
gæslu nánast allan tímann á
sjúkrahúsinu gátum við ekki
heimsótt hana, en höfum fylgst
milli vonar og ótta með framgangi
veikindanna. Vorum við frekar
vongóð lengi vel um að hún hefði
betur í þessum hremmingum, en
því miður gekk það ekki eftir.
Að leiðarlokum þökkum við
góða viðkynningu og vottum
Lúlla og allri fjölskyldu Bíbíar
samúð okkar og biðjum þeim
blessunar.
Hrefna og Axel.
MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. OKTÓBER 2019
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HARALDUR HAFSTEINN ÓLAFSSON
Haddi,
Lyngholti 13, Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
sunnudaginn 6. október.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 18. október
klukkan 11.
Þorsteinn Óskar Haraldsson Janette Haraldsson
Guðm. Ómar Sighvatsson
Sigrún Haraldsdóttir Björn Oddgeirsson
Ólöf Haraldsdóttir Ásgeir Þórisson
Sigurður Halldór Haraldsson Steinunn Una Sigurðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ELSA LÁRA SVAVARSDÓTTIR
handavinnukennari,
Víðilundi 24,
er lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri
föstudaginn 27. september, verður jarðsungin frá
Akureyrarkirkju mánudaginn 14. október kl. 13:30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á að hafa samband
við Rebekkustúku nr. 2, Auði, á Akureyri.
Hannes Steingrímsson
Svavar Hannesson
Steingrímur Hannesson Erla Elísabet Sigurðardóttir
ömmu- og langömmubörn
Elsku móðir mín og amma,
HALLDÓRA GÍSLADÓTTIR
frá Hofstöðum í Garðabæ,
lést sunnudaginn 29. september.
Útförin fer fram frá Garðakirkju, Álftanesi,
þriðjudaginn 29. október klukkan 13.
Aðalheiður Kristjánsdóttir og dætur