Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2019, Blaðsíða 22

22 | Tímarit hjúkrunarfræðinga
Ég tók við sem formaður Félags íslenskra hjúkrunar-
fræðinga á aðalfundi félagsins í maí 2013. Forsaga þess
er nokkuð mögnuð. Í kjölfar hrunsins og áranna þar á
eftir var mikil ólga meðal hjúkrunarfræðinga. Árið á
undan höfðu hjúkrunarfræðingar á Landspítala sagt upp
störfum vegna launahækkunar sem þáverandi forstjóri
Landspítala fékk. Hjúkrunarfræðingar, líkt og annað
starfsfólk Landspítala, höfðu tekið höndum saman um að
sjá til þess að heilbrigðisþjónustan héldi velli þrátt fyrir
mikinn niðurskurð og sparnað á spítalanum. Fólk hafði lagt
sig allt fram til að hlutirnir gengju upp og var áðurnefnd
launahækkun forstjórans sem blaut tuska í andlit
hjúkrunarfræðinga.
Ég ákvað að bjóða mig fram til formannssetu í Félagi íslenskra
hjúkrunarfræðinga eftir mikla hvatningu frá hjúkrunarfræðingum víðs
vegar að. Ég tók þessari hvatningu ekki alvarlega í fyrstu og taldi að um
grín væri að ræða. Eftir að fleiri og fleiri hjúkrunarfræðingar hvöttu mig
til framboðs fór ég að íhuga málið af alvöru og ákvað að slá til.
Æsispennandi kosningabarátta
Þegar framboðsfresturinn var liðinn kom í ljós að við vorum sex
hjúkrunarfræðingar í framboði. Þar af voru hjúkrunarfræðingar með
mikla stjórnunarreynslu og þeir höfðu verið mun meira áberandi
í hjúkrunarsamfélaginu en ég hafði verið. Taldi ég því ólíklegt
að ég yrði fyrir valinu en leit á þetta sem góða leið til að koma
mínum áherslumálum í sviðsljósið og skapa umræðu um þau. Eftir
æsispennandi kosningabaráttu, sem endaði á að kjósa þurfti tvisvar,
stóð ég uppi sem formaður. Það kom mörgum mjög á óvart og ekki síst
mér. Allt í einu stóð ég þarna 33 ára gamall og orðinn formaður Félags
íslenskra hjúkrunarfræðinga.
Það var kvíðablandin spenna sem ólgaði innan í mér fyrstu vikurnar
eftir að úrslit voru kunn og þar til ég tók við starfinu. Kvíðinn hvarf þó
fljótt þegar ég kynntist því frábæra fólki sem er í starfi hjá félaginu. Þar
voru allir boðnir og búnir að aðstoða mig og koma mér inn í starfið. Við
hjúkrunarfræðingar eigum þessu starfsfólki mikið að þakka.
Hækkun grunnlauna og styttri vinnuvika
Mín aðaláherslumál voru að reyna að hækka grunnlaun hjúkrunar-
fræðinga ásamt því að stytta vinnuvikuna. Mikið af minni formannstíð
fór í að gera kjara- og stofnanasamninga og því óvenjumikil áhersla
lögð á kjara- og réttindamál félagsmanna. Ég hef sjaldan séð svo góða
samstöðu meðal hjúkrunarfræðinga eins og skapaðist árið 2015.
Kröfur félagsins voru byggðar á góðum og sanngjörnum útreikningum
þar sem við sýndum fram á að þróun launa hjúkrunarfræðinga var
ekki í samræmi við þróun launa hjá öðrum stéttum með sambæri-
lega menntun. Launin endurspegluðu alls ekki ábyrgðina sem
hjúkrunarfræðingar báru né heldur virtust reglur um framboð og
eftirspurn eiga við. Mikil barátta hófst og þegar rök ríkisvaldsins voru
hrakin hvert af öðru var komin upp pattstaða. Lög voru sett á verkfall
hjúkrunarfræðinga og kjör okkar sett í gerðardóm.
Gerðardómurinn tók rök hjúkrunarfræðinga gild að mörgu leyti og
skilaði okkur um 20% launahækkun en það varð ekki til þess að staða
hjúkrunarfræðinga í launamálum batnaði. Allir aðrir fengu svipaða
hækkun og hjúkrunarfræðingar og við því enn á röngum stað í launa-
röðum miðað við aðrar stéttir, að okkar mati.
Formaður á miklum
baráttutímum
FRÁ FYRRVERANDI FORMANNI
Ólafur Guðbjörn Skúlason
formaður Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga
2013-2016
1915 1915
Hjúkrunarfélagið Líkn stofnað