Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Síða 36

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 2. tbl. 91. árg. 201534
„Á unglingsárunum vann ég ýmis verka­
manna störf, málaði olíutanka, var
handlangari í múrverki og kaupamaður
í sveit, svo eitthvað sé nefnt. Ég hef
alla tíð verið bókhneigður og fór fyrst
í háskólanám í bókmenntafræði og
íslensku. Ég fann hins vegar ekki sjálfan
mig í þessum fræðum og ákvað því að
gefa námið upp á bátinn. Þetta var í
nóvember 1999. Ég fletti blöðunum og
komst fljótlega að því að fólk vantaði
til starfa á hjúkrunarheimilinu Eir við
almenn umönnunarstörf og ákvað
að sækja um vinnu þar. Fyrst var ég
ráðinn til reynslu í tvær klukkustundir.
Sá reynslutími var framlengdur í tvær
Karl Eskil Pálsson, karlesp@simnet.is
klukkustundir til viðbótar og eftir nokkra
daga var ég orðinn sannfærður um að
vera kominn á rétta hillu. Ég sem sagt
gjörsamlega heillaðist af starfinu, þetta
var eins og að verða ástfanginn. Móðir
mín var hjúkrunarfræðingur og ég fór oft
með henni í vitnanir, þegar slíkt var hægt
og viðeigandi, þannig að ég hafði fengið
nasasjón af starfinu. Það hafði hins vegar
aldrei hvarflað að mér að staður á borð
við öldrunarheimilið Eir yrði þar sem ég
fyndi mína köllun,“ segir dr. Gísli Kort
Kristófersson, sérfræðingur í geðhjúkrun.
Hann er nýlega fluttur til Akureyrar frá
Bandaríkjunum ásamt fjölskyldu sinni og
hefur verið ráðinn lektor við heilbrigðis­
deild Háskólans á Akureyri. Í haust fer þar
af stað viðbótarnám í geðheilbrigðisfræði
sem Gísli Kort mun sinna. Þá starfar
hann einnig við Fjórðungssjúkrahúsið á
Akureyri sem sérfræðingur í geðhjúkrun.
Hjúkrunarfræðin er einstök
„Ég veit ekki hvað þetta var nákvæmlega
en upplifði sterka gagnsemi á Eir og
sú staðreynd skipti mig miklu máli.
Eftir þetta sá ég aldrei neitt annað en
hjúkrunarfræði, framtíðin var sem sagt
ákveðin þarna á Eir hjá liðlega tvítugum
piltinum. Mér fannst ég vera ágætur í því
að hjálpa fólki að halda reisn og virðingu
„HJÚKRUNARFRÆÐIN VEITIR MANNI
MARGBROTIÐ SJÓNARHORN Á MANNLÍFIГ
– viðtal við Gísla Kort Kristófersson