Morgunblaðið - 23.11.2019, Qupperneq 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER 2019
arlok. Kærum vini er þökkuð
samfylgdin, Jöggu, börnum og
öðrum ástvinum eru sendar ein-
lægar samúðarkveðjur.
Jón Eiríksson,
Þórunn Þórisdóttir.
Fjölskylda er hugtak sem not-
að er um nánustu ættingja ein-
hvers. Þó svo að Hjörtur hafi
ekki verið blóðskyldur okkur
mæðginunum höfum við alltaf lit-
ið á hann sem hluta af okkar fjöl-
skyldu, sem eins konar föður og
afa. Sjálf á ég ótal góðar minn-
ingar um Hjört, hvort sem er úr
Skerjafirðinum, Rotterdam,
Hamborg eða Gautaborg. Flest-
um sumrum mínum sem barn og
unglingur eyddi ég með Hirti,
Jöggu og Rögnu á ferð og flugi
um Evrópu og upplifði aldrei
annað en að vera hluti af fjöl-
skyldunni. Þvílík forréttindi að fá
að vera í þeirra liði. Þegar Elías
fæðist tekur Hjörtur honum
strax sem sínu eigin barnabarni
og vinátta þeirra var einstök.
Elías fékk ísblóm og alls konar
dekur þegar hann kom í heim-
sókn á Mýrargötuna. Þeir fé-
lagarnir lásu saman sögurnar um
Ástrík og Steinrík og léku sér að
því að fletta í gegnum allar sjón-
varpsstöðvarnar, sem voru yfir
hundrað talsins.
Hvíl í friði elsku Hjörtur. Þín
verður sárt saknað.
Þórdís og Elías.
Það er sólbjartur dagur í júní
árið 1973 og við hjónakornin er-
um að hefja smíði á raðhúsi í
Mosfellssveitinni. Nú á að fara að
reisa fyrstu spýturnar í móta-
uppslætti á sökklinum. Til okkar
er kominn vinur okkar með bros
á vör til að hjálpa við verkið.
Þetta er hann Hjörtur. Allan
daginn og fram á kvöld er ham-
ast við smíðina. Þetta væri
kannski ekki í frásögur færandi
nema af þeirri ástæðu að daginn
eftir var þessi maður að flytjast
búferlum til Danmerkur, ásamt
fjölskyldu sinni, til að hefja nám í
rekstrarhagfræði við Háskólann
í Álaborg. Flestir gætu ímyndað
sér að hann hefði kosið að gera
eitthvað annað þennan síðasta
dag á landinu en Hjörtur kaus að
rétta okkur hjálparhönd. Svona
atvik gleymast ekki. Þarna var
Hirti rétt lýst. Þetta var hann
bæði fyrr og síðar.
Kunningsskapur okkar við
Hjört hófst fyrir 50-55 árum,
þegar við eyddum skemmtileg-
um ungdómsárum saman í Borg-
arnesi, en þangað flutti Hjörtur
frá Flateyri, sennilega árið 1964.
löng og erfið þrautaganga. Hann
hóf baráttu við þennan óvæga
sjúkdóm af yfirvegun og óskilj-
anlegu æðruleysi án þess að láta
hugfallast. Það er okkur með öllu
fyrirmunað að skilja. Hann háði
hetjulegt stríð á vettvangi þar
sem örlögin verða ekki umflúin. Í
þessum erfiðu veikindum sínum
naut hann stuðnings margra en
þó mestan frá maka sínum sem
annaðist hann af mikilli ást og
umhyggju.
Kynni okkar hófust fyrir al-
vöru á árum áður þegar við hóf-
um að leika badminton í hópi
góðra vina, Union-hópnum. Í
þeim hópi ríkir góður andi og þar
hafa félagarnir ásamt mökum átt
margar góðar samverustundir í
gegnum áratugina. Síðar komu
fleiri hópar til þar sem við hjónin
nutum samvistar við hann eins
og í gönguferðum um fjöll og
firnindi. Í öllum þessum vinahóp-
um reyndist Hjörtur hinn tryggi
og ljúfi félagi. Hann var glaður í
bragði og glettinn á líðandi
stundu, heilsteyptur og staðfast-
ur í því sem hann tók sér fyrir
hendur. Ef á stuðning hans
reyndi var hann eins og klettur-
inn sem aldrei bifaðist.
Á áttunda áratugnum tók fjöl-
skyldan sig upp og flutti til Dan-
merkur þar sem Hjörtur lauk
námi í rekstrarhagfræði. Það var
upphaf af langri dvöl þeirra
hjóna á erlendri grundu með
stuttri viðkomu hér á landi.
Lengst af veitti Hjörtur forstöðu
skrifstofum Eimskips, á Norður-
löndum, Hollandi og Þýskalandi.
Við það öðlaðist hann mikla
reynslu og þekkingu. Hann var
fróður um evrópsk málefni, siði
og venjur og fylgdist ávallt vel
með. Við heimkomu síðar meir
var gjarnan leitað eftir kröftum
hans vegna þessarar þekkingar
hans og reynslu. Þrátt fyrir
langa búsetu í útlöndum rofnaði
aldrei sambandið við vinina.
Þannig fór badmintonhópurinn í
ógleymanlegar ferðir til Rotter-
dam og Hamborgar þar sem
gestgjafarnir voru Hjörtur og
Jagga. Þá voru haldnar árshátíð-
ir og aðrir fagnaðir, ferðir voru
farnar í gönguhópnum víða um
lönd og svo mætti lengi telja. Var
Hjörtur gjarnan fyrstur manna
til þess að tilkynna þátttöku
þrátt fyrir fjarlæga búsetu. Á
þann hátt styrkti hann tengi-
bandið og með því ræktaði hann
vinasamböndin af miklu trygg-
lyndi sem ekkert fékk haggað.
Það er gæfa hvers manns að
eignast góða samferðamenn. Við
höfum átt því láni að fagna að
eiga Hjört sem okkar samferða-
mann. Efst í huga nú er þakklæti
fyrir áralanga trygga vináttu
sem aldrei bar skugga á.
Nú skilja leiðir um sinn og
tjaldið fellur á milli okkar, en
fjársjóður góðra minninga varð-
veitist. Allar þessar góðu minn-
ingar er ljúft að rifja upp við leið-
Vinskapur okkar við þau hjónin
Hjört og Jakobínu (Jöggu) byrj-
ar svo í kringum árið 1970 þegar
við verðum nágrannar í höfuð-
borginni og konurnar verða auk
þess samstarfskonur hjá Lands-
bankanum í Austurstræti.
Hálfrar aldar óslitin vinátta
kallar fram ótal minningar um
þig kæri vinur. Við minnumst
jeppaferða um hálendið,
skemmtiferðar um Svíþjóð og
Noreg þar sem við vorum tvenn
hjón með tvö börn á ferðalagi á
litlum „Citroën-bragga“, skoðun-
arferða um Suður-Evrópu,
ásamt ógleymanlegri skíðaferð
um jól og áramót í Austurríki, á
árunum sem þið bjugguð erlend-
is vegna starfa þinna fyrir Eim-
skipafélagið. Síðast en ekki síst
eru það allar skemmtilegu
gönguferðirnar á Íslandi og um
fjöll og firnindi Evrópu með tíu
hjóna gönguklúbbnum „Sig-
urtá“.
Við viljum þakka þér allar
samverustundirnar sem við
fengum að njóta með þér ýmist
sem skipuleggjanda, gleðigjafa,
frábærs gestgjafa og ekki síst
sem einstaklings er ávallt var
reiðubúinn að rétta hjálparhönd
og sýna greiðvikni í stóru sem
smáu.
Það voru erfið tíðindi þegar í
ljós kom að vinur okkar greindist
með ólæknandi sjúkdóm sem
smám saman dró úr allri getu
hans til að lifa eðlilegu lífi. Í veik-
indunum kom í ljós allur sá sál-
arstyrkur og æðruleysi sem
hann bjó yfir. Við minnumst þess
ekki að hann hafi nokkurn tíma
kvartað. Hann tók ætíð á móti
okkur með hlýju og glettni í aug-
um, reiðubúinn til að ræða um
landsins gagn og nauðsynjar,
enda var andlega heilsan og þar
með talin kímnigáfan óbiluð.
Ekki er unnt að skilja svo við
þessi fátæklegu orð að ekki sé
minnst á einstakt samband
þeirra hjóna, Hjartar og Jöggu,
alla tíð. Hvernig þeim í samein-
ingu tókst að mynda þetta ein-
staka andrúmsloft, þar sem öll-
um leið vel að vera í návist
þeirra. Það var aðdáunarvert að
sjá hvernig Jagga annaðist um
Hjört í veikindum hans.
Við minnumst Hjartar með
þökk og virðingu. – Minningin
um góðan dreng mun lifa.
Sendum innilegar samúðar-
kveðjur til Jöggu og fjölskyldu.
Kristín og Jón (Stína og
Nonni), Mosfellsbæ.
Lokið er harðri baráttu gegn
ofurefli. Þegar tilveran, að
ósekju, verður bæði yfirþyrm-
andi og ósanngjörn skilst kjarn-
inn frá hisminu. Hjörtur og
Jagga hafa síðustu misserin sýnt
okkur öllum hvað skiptir máli í
lífinu. Það er heiður og lærdóm-
ur að hafa kynnst þeim hjónum
meðan bæði voru í fullu fjöri og
eiga með þeim dýrmætar og
ógleymanlegar stundir. Sú já-
kvæðni, gleði og lífsviska sem
Hjörtur gaf ávallt af örlæti verð-
ur sú minning sem lifir. Við biðj-
um Jöggu og fjölskyldunni
styrks í sorginni.
Sigrún og Gísli.
Félagi okkar og vinur Hjörtur
Hjartar var tengdur mörgum
vinahópum og einn af þeim er
gögnuhópur, skipaður tuttugu
manns.
Gönguferðir Hjartar hófust
með fjölskylduferð á Laugaveg-
inn fyrir rúmum 30 árum. Þetta
var ævintýraferð í foráttuveðri
um mitt sumar. Ljóst var að úr
því fullorðnir og börn lifðu þetta-
af væru allir vegir færir. Við tóku
fleiri gönguferðir um landið og
fleiri bættust í hópinn en veðr-
áttan var oft ekki upp á það besta
og kom því upp hugmyndum að
fara í gönguferðir erlendis.
Hjörtur dró ekki úr þessari hug-
mynd, hefur líklega átt hana.
Hópurinn fór síðan í nokkrar
ferðir m.a. til Tyrol, í Pýrenea-
fjöllin, til Krítar, Korsíku, Chin-
que Terre, við Gardavatnið og til
Skotlands. Þetta voru frábærar
ferðir og þarna naut Hjörtur sín
með margháttaðri skemmtan að
okkur fannst.
Hjörtur var maður gleðinnar
og samverunnar og því tók hann
sig ávallt til þegar komið var á
áfangastað og fann bestu krána í
nágrenninu og samdi við eigend-
ur um fyrsta flokks þjónustu og
gott verð veitinga fyrir allan hóp-
inn. Aðrir voru vart búnir að taka
upp úr töskum sínum þegar
þetta var klárt.
Hjörtur minnti oft á mikilvægi
þessara ferða og lagði upp með
að borgarferðir væru ekki síður
skemmtilegar. Þetta hlaut ekki
hljómgrunn en lýsir vel Hirti
sem heimsborgara sem vill gera
velvið sína í mat, drykk og að-
stöðu.
Eftir að Hjörtur veiktist tók
hann þátt með hópnum en fljót-
lega dró úr ferðum enda vantaði
mikið þegar Hjörtur var ekki
með.
Gönguhópurinn saknar góðs
og glaðværs göngufélaga og vin-
ar sem við munum lengi minnast
með hlýhug.
Kæra Jagga og fjölskylda,
hugur okkar er með ykkur.
Fyrir hönd gönguhópsins Sig-
urtáar,
Halldór Hróarr Sigurðsson.
Það er sárt að sjá á eftir góð-
um og traustum vini. Hjörtur
háði mikla baráttu undanfarin ár
eftir að hann greindist með al-
varlegan sjúkdóm. Hægt og bít-
andi hefur dregið af en eftir
hverja heimsókn til Hjartar hef
ég hugsað um það hvað andlegur
styrkur til að takast á við áföll og
vandamál yfirhöfuð er mikilvæg-
ur eiginleiki og ekki öllum gefinn
í svo ríkum mæli. Hjörtur hafði
þennan styrk – einstakt lundar-
far, jákvæðni og einlægan áhuga
á svo mörgu. Ég heyrði hann
aldrei halla á nokkurn mann –
hafði almennt jákvæða sýn á
menn og málefni. Æðruleysið –
og það var jafnan svo létt yfir
þótt maður skildi vel að ekki væri
nú auðvelt hlutskiptið síðustu ár-
in.
Við Hjörtur kynntumst þegar
við hófum störf hjá Eimskip um
svipað leyti – fyrir nokkrum ára-
tugum. Við störfuðum báðir er-
lendis og þróaðist þar traust
samband milli okkar og fjöl-
skyldna okkar. Þau Hjörtur og
Jagga voru okkur nú heldur
reyndari í þessum efnum, þ.e. að
búa og starfa í útlöndum, og tóku
okkur upp á sína arma.
Skemmtilegra fólk er vandfundið
heim að sækja, sannarlega hlýir
og höfðinglegir gestgjafar. Við
hjónin og börnin okkar eigum
margar góðar minningar af sam-
veru með Hirti og fjölskyldu, í
Rotterdam, Hamborg, Skerja-
firði og Reykjavík.
Ég heimsótti Hjört á sjúkra-
hús fyrir rúmri viku. Móðir hans
Ragna H. Hjartar þá nýlátin.
Hjörtur sagði við mig, það var
gott að mamma fékk að fara,
mamma lifði góðu lífi í í 92 ár.
Hann Hjörtur lifði ekki svo
lengi – féll frá fyrir aldur fram.
En hann átti gott líf með góðri
fjölskyldu. Blessuð sé minningin.
Við hjónin vottum Jöggu,
börnum þeirra, tengdabörnum
og barnabörnum innilega samúð.
Höskuldur og Sigríður.
Nú er góður vinur, Hjörtur J.
Hjartar fallinn frá.
Leiðir okkar Hjartar lágu
fyrst saman fyrir mörgum árum
þegar við báðir störfuðum sem
forstöðumenn hjá Eimskip, en
Hjörtur veitti þá forstöðu Norð-
urlandadeild og sá sem þetta rit-
ar veitti forstöðu starfsmanna-
þjónustu fyrirtækisins. Ýmsum
málum var okkur falið að leysa á
þessum tíma og komumst við yf-
irleitt fljótt að niðurstöðu, enda
var alltaf auðvelt og gagnlegt að
vinna með Hirti.
Eins og gengur þá skildu leiðir
okkar í mörg ár eftir að vistinni
hjá Eimskip lauk en fylgdumst
þó alltaf vel hvor með öðrum.
Eftir að Hjörtur tók að sér for-
mennsku í stjórn Orf Líftækni
fyrir nokkrum árum tókum við
aftur upp þráðinn og ég fékk
tækifæri til að aðstoða Hjört í
ýmsum verkefnum sem komu inn
á hans borð. Mér fannst aðdáun-
arvert hve vel og djúpt Hjörtur
setti sig inn í málin, hvort sem
þau snérust um möguleg við-
skipti, markaðsmál, starfs-
mannamál eða þau vísindi sem
þetta merka fyrirtæki byggir á.
Hjörtur á mikinn þátt í því hve
framtíðin er björt hjá Orf Líf-
tækni með því að hafa haldið þétt
um stjórnartaumana og látið
skynsemi ráða för. Mér þætti
ekki ólíklegt að sú þjálfun sem
Hjörtur fékk hjá Eimskip á sín-
um tíma hafi verið gagnleg í
þessari vegferð. Hjörtur hafði
góða nærveru og tel ég víst að sá
eiginleiki hafi nýst afar vel í hin-
um ýmsum samskiptum sem
hann þurfti að takast á við í
þessu verkefni.
Það leyndi sér ekki að erfitt
mein herjaði á Hjört hin síðari ár
og engum var það ljósara en hon-
um sjálfum. Hjörtur tókst á við
meinið af styrk og æðruleysi og
vissi alltaf í hvað stefndi.
Ég vil að lokum þakka fyrir að
hafa kynnst þessum sómamanni
og sendi eiginkonu hans, börnum
og öðrum aðstandendum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þórður S.
Óskarsson.
Hjörtur J. Hjartar
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Við þökkum auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts móður okkar,
UNNAR G. PROPPÉ
sjúkraliða,
Hæðargarði 33, Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks tauga-
lækningadeildar B2 Landspítalans í Fossvogi fyrir einstaka hlýju
og umhyggju.
Sævar G. Proppé
Fríða Proppé
Ragna Björk Proppé
Auður B. Proppé Bailey
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN SVEINEY BJARNADÓTTIR
frá Ísafirði,
lést á Grund þriðjudaginn 5. nóvember í
faðmi fjölskyldu sinnar. Útför hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Jarðsett var í Ísafjarðarkirkjugarði 16. nóvember. Sérstakar
þakkir til séra Auðar Ingu og starfsfólks Grundar.
Bjarni Albertsson Guðrún Guðbjartsdóttir
Fríða Kristín Albertsdóttir Magnús Pétursson
Kristín Sveiney Baldursdóttir
ömmubörn og langömmubörn
✝
Við þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útfarir
okkar ástkæru foreldra
SONJU BACKMAN
og
BIRGIS ÍSLEIFS GUNNARSSONAR
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Heru, krabbameinsdeildar 11E á
Landspítalanum og líknardeildarinnar í Kópavogi.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn