Morgunblaðið - 07.12.2019, Blaðsíða 12

12 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. DESEMBER 2019
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
Allt hófst þetta á því að égvar í fríi í tvær vikur á Ís-landi árið 2016 og nautþess að keyra um landið
þegar ég uppgötvaði Sögusetrið á
Hvolsvelli þar sem er frábær Njálu-
sýning. Þar kynntist ég Njálurefl-
inum og saumaði að sjálfsögðu í
hann því mín helsta dægradvöl hér
heima í Colorado er hvers konar
textílvinna, ég prjóna, spinn, vef og
sauma út,“ segir Avedan Raggio,
bandarísk kona sem er nýkomin aft-
ur heim til Colorado eftir að hafa
dvalið um tíma við Njálureflissaum á
Íslandi.
„Þetta var í fjórða sinn sem ég
kom til Íslands sérstaklega til að
leggja mitt af mörkum við að sauma
út í Njálurefilinn, en í fimmta sinn
sem ég kem til Íslands. Ástæðan fyr-
ir því að ég er svona áhugasöm um
refilinn er að ég hef kennt til margra
ára námskeið um Íslendingasögunar
í háskólanum hér í Colorado þar sem
ég er prófessor í norrænum fræðum.
Þetta hefur verið mjög vinsælt nám-
skeið hjá nemendum og ein þeirra
sagna sem við lesum á þessu nám-
skeiði er Njála. Ég þekki því Njáls-
sögu mjög vel og mér finnst hún
yndisleg, ég elska hana.“
Sameiginlegt stórvirki
Þegar Avedan er spurð að því
hvernig tilfinningin það hafi verið
fyrir hana að taka þátt í sköpun
Njálurefilsins með öllu því fólki sem
komið hefur að útsaumi hans undan-
farin sjö ár segir hún það hafa verið
hreint dásamlegt.
„Ég er afskaplega ánægð að
hafa fengið tækifæri til að taka þátt í
þessu og vera hluti af sköpun Njálu-
refilsins. Ég tel mig afar lánsama og
ég er sérdeilis ánægð. Allt þetta fólk
sem hefur tekið saumspor í refilinn
skrifar niður nöfn sín í ákveðna bók,
sem er mögnuð heimild um sam-
eiginlegt stórvirki þeirra sem hafa
lagt hönd á plóg. Ég elska þess hug-
mynd að halda sögunni lifandi með
þessum hætti. Við höfum notið Ís-
lendingasagnanna í 800 ár og þetta
er enn ein leið til að gefa fólki kost á
að njóta þeirra, að ná til fólks með
þessum myndræna hætti. Fólk mun
njóta refilsins um ókomna framtíð.“
Heldur mikið upp á Njálssögu
Avedan segir ástæðu þess að
hún hafi komið aftur og aftur til Ís-
lands, hvorki meira né minna en
fjórum sinnum í þeim tilgangi einum
að sauma út í refilinn, vera þá að hún
njóti þess virkilega í alla staði.
„Handíðir eru mín besta af-
slöppun. Í frítíma mínum hér heima í
Colorado geri ég mikið af hverskon-
ar textílvinnu og kannski hljómar
það undarlega fyrir einhverjum, en
þetta er það sem ég nýt hvað mest.
Mér finnst mjög góð hvíld í því að
sitja og sauma út, það er afar róandi.
Njálssaga er í uppáhaldi hjá mér
sem gerir þetta enn skemmtilegra.
Þar fyrir utan eru íslensku konurnar
sem ég saumaði út með á hverjum
degi sem ég dvaldi á Hvolsvelli alveg
yndislegar, ég hef eignast vini í
þeim.“
Þegar Avedan er spurð að því
hvort hún eigi einhverja uppáhalds-
persónu meðal þeirra sem birtast
okkur í Njálssögu, segir hún án þess
að hika að það sé Skarphéðinn.
„Ég held upp á hann því til-
svörin hans finnst mér vera lang-
best. Því miður gat ég ekki saumað
Skarphéðin út í Njálurefilinn, því
tímasetningin í refilsvinnunni var
ekki á þeim stað þar sem hann kem-
ur fyrir. Ég saumaði út Ámunda
hinn blinda, sem kemur fyrir í einum
af mínum uppáhaldshluta sögunnar
og ég saumaði líka út senu þar sem
Ásgrímur Elliða-Grímsson leitar eft-
ir stuðningi höfðingja á þingi. Ný-
legasta útsaumið hjá mér var Kári
Sölmundarson og Þorgeir skorar-
geir sem og tvær förukonur.“
Vill fleiri refla annarra sagna
Avedan er harðákveðin í að
koma aftur til Íslands en hún efast
um að ná því áður en útsaumi Njálu-
refils lýkur.
„Ég vona sannarlega að mér
auðnist að koma þegar hann verður
sýndur fullunninn og tilbúinn, það
verður stór stund. Ég vona að Njálu-
refillinn fylli fólk andagift og búnir
verði til fleiri reflar með öðrum sög-
um,“ segir Avedan og bætir við að
hún sé afar þakklát þeim Gunnhildi
Eddu Kristjánsdóttur og Christinu
M. Bengtsson sem komu þessu verk-
efni saman af stað og hafa hýst hana
og gert henni mögulegt að taka
nokkur spor í söguna.
Heldur mest upp á Skarphéðin
Njálurefillinn, þar sem
Njálssaga er saumuð út,
er nú á lokametrunum
en hann er rúmir 90
metrar. Tæp sjö ár eru
síðan fyrsta saumasporið
var tekið og hefur fólk
m.a. gert sér ferð utan úr
heimi til að sauma í refil-
inn. Bandaríski háskóla-
prófessorinn Avedan
Raggio kom nýlega í
fjórða sinn til saums.
Alsæl Avedan saumar hér út förukonur í Njálurefilinn síðastliðið haust þeg-
ar hún saumaði hvern einasta dag í sinni fimmtu Íslandsheimsókn.
Á lokametrunum Síðasta rúllið á 90 metra löngum Njálureflinum hefur
verið strekkt. Avedan leggur sitt af mörkum við að klára saumaskapinn.
Kærleiksdagur frístundamiðstöðv-
arinnar Miðbergs verður haldinn í
dag, laugardag, í sal Hólabrekku-
skóla í Reykjavík frá kl. 14-16. Þar
verða Listaverk eftir börnin til sölu,
kökubasar og happdrætti með veg-
legum vinningum. Í ár mun ágóði
söfnunarinnar renna óskiptur til
Ljónshjarta sem er stuðningsfélag
fyrir ungt fólk sem misst hefur
maka, og börn þess.
Í tilkynningu með viðburðinum
kemur fram að „markmið sjóðsins sé
að veita Ljónshjartabörnum aðstoð
sem allra fyrst eftir missi. Aðstoðin
er fólgin í samtalsmeðferð og ráð-
gjöf frá fagaðila. Mikilvægt er að
grípa Ljónshjartabörn eftir andlát
foreldris og veita þeim viðeigandi
stuðning. Makamissir í blóma lífsins
er eitt mesta áfall sem hægt er að
verða fyrir á lífsleiðinni. Það tekur
mjög á að vera í sorg og sinna á
sama tíma börnum og heimili. Ágóði
söfnunarinnar fer í sjóð sem kallast
„Að grípa Ljónshjartabörn“. Stuðn-
ingsfélagið Ljónshjarta var stofnað
2013 og hefur það meginmarkmið að
veita jafningjastuðning, fræðslu,
upplýsingaöflun og samveru.“
Kærleiksdagur Miðbergs í dag og ágóði rennur til Ljónshjarta
Styðja við ungt fólk sem misst
hefur maka, og börn þess
Ljósmynd/Lauren York/Unsplash
ÞRJÁRÓMISSANDI
DAG Í SENN eftir KARL SIGURBJÖRNSSON
Hugleiðingar fyrir hvern dag ársins
skalhol t su tga fan . is | k i rk juhusid . is
KIRKJUHÚSIÐ — SKÁLHOLTSÚTGÁFAN | SÍMI: 528-4200
BÓKIN UM
FYRIRGEFNINGUNA
eftir DESMOND TUTU
HVAÐ ER BIBLÍAN? eftir ROB BELL
Hollt ognærandi veganesti
„Ein af bestu
bókumársins!”
Því skyldumvið láta svonagamla
bók skipta okkur einhverjumáli?