Morgunblaðið - 07.12.2019, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. DESEMBER 2019
✝ GunnarIngvarsson
fæddist á Miðhúsum
í Biskupstungum 7.
febrúar 1934. Hann
lést á Landspítal-
anum Hringbraut
28. nóvember 2019.
Foreldrar hans
voru hjónin Ingvar
Eiríksson, f. 4. mars
1891 í Hrosshaga,
Biskupstungum, og
Sigríður Ingvarsdóttir, f. 3. apríl
1904 í Laugardalshólum, Laug-
ardalshreppi. Þau bjuggu lengst
af á Efri-Reykjum í Biskups-
tungum. Bræður hans voru: Hlöð-
ver, f. 11. september 1928, d. 22.
nóvember 2015, Ingvar, f. 17.
september 1930, d. 11. apríl 2013,
Eiríkur, f. 20. maí 1932, d. 29.
ágúst 2008. Gunnar giftist Krist-
fannst mikið magn af 140°C heitu
vatni á rúmlega 700 metra dýpi.
Upp úr því taka búskaparhættir
Gunnars töluverðum stakkaskipt-
um en á árunum eftir 1988 fer
sumarhúsabyggð í landi hans ört
stækkandi og við það fær verk-
takastarfsemi fyrir sum-
arhúsaeigendur sífellt meira
vægi í hans daglega starfi. Gunn-
ar var virkur í félagsstarfi í
sveitafélaginu en hann starfaði
meðal annars í mörg ár sem
gjaldkeri Ungmennafélags Bisk-
upstungna og var einn af stofn-
félögum Hestamannafélagsins
Loga.
Síðustu mánuði ævi sinnar
dvaldi Gunnar ásamt eiginkonu
sinni á Dvalarheimilinu Hjallat-
úni í Vík þar til hann veiktist
skyndilega og lést svo á Landspít-
alanum Hringbraut tveimur dög-
um síðar.
Gunnar verður jarðsunginn frá
Skálholtskirkju í dag, 7. desem-
ber 2019, klukkan 14.
ínu Johansen árið
1974.
Gunnar bjó á
Efri-Reykjum í Bisk-
upstungum frá 6 ára
aldri með foreldrum
sínum og bræðrum
og gekk í barnaskól-
ann í Reykholti. Síð-
ar stundaði hann
nám í íþróttaskólan-
um í Haukadal og
lauk svo búfræði-
prófi frá Bændaskólanum á
Hvanneyri. Hann tekur við búinu
á Efri-Reykjum af foreldrum sín-
um og heldur áfram hefðbundn-
um búfjár- og kúabúskap. Kúabú-
skapur lagðist af í kringum 1996
en sauðfé átti Gunnar allt fram í
andlátið. Á árunum eftir 1982 var
farið í að bora eftir heitu vatni í
landi Efri-Reykja og árið 1988
Góður vinur og nágranni hefur
lokið sinni lífsgöngu eftir við-
burðaríka og góða ævi. Hann var
yngstur af fjórum sonum
hjónanna Ingvars Eiríkssonar og
Sigríðar Ingvarsdóttur. Bræður
hans voru Hlöðver, Ingvar og Ei-
ríkur. Allir voru þeir bræðir líkir
foreldrum sínum, hraustir og
hjartahlýir.
Gunnar fæddist í Miðhúsum í
Biskupstungum 6. febrúar 1934.
Var hann rúmlega ári eldri en sá
sem þetta ritar. Sex ára að aldri
flutti hann ásamt fjölskyldu sinni
að bænum Laugardalshólum í
Laugardal, en þaðan var móðir
hans. Tveimur árum síðar flytja
þau svo að Efri-Reykjum þar
sem Gunnar bjó allt sitt líf. Jörð-
ina keyptu foreldrar hans nokkr-
um árum síðar.
Æskuár Gunnars voru góð,
einkenndist heimilislífið af mikilli
hlýju og gestrisni. Bræður hans
leituðu annað er þeir uxu úr grasi
og að lokum stóð Gunnar einn
eftir á búinu með foreldrum sín-
um. Er Ingvar dó tók Gunnar við
búsforráðum ásamt móður sinni.
Þetta voru góð ár hjá Gunnari,
hann sinnti félagslífi og var í
stjórn bæði Ungmennafélags
Biskupstungna og hestamanna-
félagins Loga þar sem hann var
lengst gjaldkeri. Þeir feðgar
Gunnar og Ingvar á Efri-Reykj-
um nutu þess mjög að vera alltaf
vel ríðandi.
Gunnar fór einn vetur í
Haukadalsskólann og tvo vetur á
Hvanneyri þar sem hann lauk
búnaðarskólaprófi. Var hann alls
staðar vel látinn og í góðum fé-
lagsskap við gamla skólafélaga
alla tíð.
Mikil breyting varð á lífi
Gunnars á Efri-Reykjum er
hann kynntist eftirlifandi eigin-
konu sinni, Kristínu Johannes-
sen. Kristín var hörkudugleg bú-
kona og var einkum mikið fyrir
sauðfé. Átti hún alla tíð sínar
kindur og var með þær sér í
Sauðfjárræktarfélagi Biskups-
tungna. Þau hjónin voru alla tíð
með afurðasamt bú í öllum grein-
um.
Nokkur tímamót urðu á Efri-
Reykjum þegar Gunnar ákvað í
samstarfi við þann sem undir
þetta ritar og aðra nágranna við
Hlíðina að hefja virkjun á Efri-
Reykjahver. Voru boraðar 23 til-
raunaholur sem ekki báru árang-
ur, en að lokum fannst mikil orka
og Hitaveita Hlíðamanna var
stofnuð. Við unnum saman að því
að stofna þessa veitu og var und-
irritaður alla tíð formaður veit-
unnar. Unnum við mikið saman á
þessum tíma og þurftum við oft
að taka erfiðar ákvarðanir. Aldr-
ei bar skugga á samstarfið í þau
30 ár sem þessi veita hefur starf-
að.
Hjónin á Efri-Reykjum eign-
uðust ekki afkomendur, en marg-
ir hafa komið til lengri og
skemmri dvalar hjá þeim. Einn
af þessum mönnum er Rúnar
Gunnarsson sem hefur sest að á
Efri-Reykjum ásamt eiginkonu
sinni Evu Hálfdánardóttur. Hafa
þau aðstoðað Gunnar og Stínu í
ellinni og séð um búið eftir að
þau fluttu á dvalarheimili aldr-
aðra í Vík í Mýrdal, en þar
dvöldu þau síðustu árin. Þegar
ég hitti þau síðast í október
sögðu þau mér frá því hvað þau
væru ánægð með dvölina í Vík.
Ég kveð góðan vin sem ég hef
átt í meira en 80 ár og sendi
Kristínu, eftirlifandi eiginkonu
Gunnars, samúðarkveðjur.
Hvíl í friði.
Björn Sigurðsson,
bóndi Úthlíð.
Við urðrum þeirrar gæfu að-
njótandi þegar við fluttum í
sveitina að kynnast Gunnari og
Stínu á Efri-Reykjum. Þau tóku
okkur ungu hjónunum með opn-
um örmum og með okkur tókst
góð vinátta. Gunnar birtist okkur
sem rólyndismaður með stóran
og mikinn karakter og gott
hjartalag. Hann var harðdugleg-
ur og vinnusamur, alltaf var
hann jákvæður og glettinn og
það var oft glatt í kringum þenn-
an hárprúða mann með stóru
hendurnar.
Heima í Friðheimum er hefð í
hádeginu á aðfangadag að borða
möndlugraut og voru Gunnar og
Stína til margra ára hjá okkur
bæði þá sem og á gamlárskvöld.
Þau voru hluti af fjölskyldunni
sem gaman var að bjóða í mat, en
Gunnar var barngóður, og þau
bæði, og gerðu þau afar vel við
börnin okkar á jólum og afmæl-
um. Oft komu þau í heimsókn að
kvöldlagi, með vasaljósið með sér
þar sem upplýst gróðurhúsin
dugðu skammt til að sjá heim á
hlað, og sátu með okkur að spjalli
um heima og geima en við áttum
það sameiginlegt með Gunnari
að hafa mikinn áhuga á hestum
og gaman af sauðfé og fólki. Ekki
erum við landstór en það kom
ekki að sök því hrossin okkar
fengum við að hafa á Efri-Reykj-
um alla tíð og þar eru þau enn.
Þá áttum við nokkrar skjátur
sem við fengum að hafa hjá þeim
Gunnari og Stínu og gátum
hjálpað til við ýmislegt sem þarf
að stússa við í kringum bæði
hestana og féð, eins og heyskap,
smölun og slátrun. Gunnar var
greiðvikinn og óspar á aðstoð við
okkur þegar okkur vantaði eitt-
hvað eins og möl, sand eða að
tæma rotþróna. Og oft enduðum
við í eldhúsinu á Efri-Reykjum í
kaffisopa og góðu spjalli.
Við kveðjum mætan mann og
góðan vin. Þín verður saknað,
elsku Gunnar, en góðar minning-
ar lifa.
Elsku Stína, góður guð styrki
þig í sorginni. Elsku Rúnar, Eva
og fjölskylda, sem hafið verið
Gunnari stoð og stytta, ykkar
missir er mikill. Okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Knútur, Helena og börn,
Friðheimum.
Látinn er á 86. aldurári Gunn-
ar bóndi Ingvarsson á Efri-
Reykjum í Biskupstungum eftir
stutt enn snörp veikindi. Gunnar
var lengst af búsettur á Efri-
Reykjum og bóndi þar um ára-
tugaskeið. Það er ljúft að minn-
ast heimsókna að Efri-Reykjum
sem barn fyrir liðlega hálfri öld,
þar sem tekið var á móti manni
með dýrindisveitingum, og
hjartahlýju af Sigríði móður
Gunnars, og Gunnari sjálfum.
Mikill samgangur var milli
Hlíðabæjanna í gamla daga,
smalamennskur og byggingar-
vinna og margvíslegt stúss – fólk
hjálpaðist að við flest verk, og
Gunnar alltaf mættur léttur og
kátur, alltaf til í að gantast eitt-
hvað við unga sem aldna, og öll
vinna varð skemmtileg í návist
hans. Eftirminnilegir eru rún-
ingsdagarnir þegar féð var rekið
að í byrjun júlí, og rúið á bæj-
unum. Var stundum handagang-
ur i öskjunni þegar hundruðum
lambfjár var sópað innan úr
hrauni og inn í fjárhús. Munaði
þá um Gunnar og minnist ég
einnig sérstaklega Jóns heitins
föðurbróður míns í Úthlíð á þeim
stundum, en þeir voru miklir
mátar Jón og Gunnar og störfuðu
mikið saman á þessum árum, um
og upp úr 1970.
Seinna varð mikil samvinna
milli Hlíðabænda um hitaveituna
sem Hlíðamenn stofnuðu í kjöl-
far borunar eftir heitu vatni á
Efri-Reykjum, en 30 ár eru um
þessar mundir frá stofnun henn-
ar. Verður Gunnari seint þakkað
fyrir eljusemi og fórnfýsi við
stofnun hennar. Samstarf þeirra
fóstbræðra Gunnars og Björns í
Úthlíð, föður míns, var einstakt
og með aðstoð Sighvatar heitins
bónda á Miðhúsum, og annarra
nágranna, ráku þeir veituna með
sóma um árabil.
Það var alltaf gaman að vera í
návist Gunnars á gleðistundum.
Sérstaklega er eftirminnileg
hestaferð okkar Hlíðamanna á
landsmót hestamanna á Þingvöll
1978. Þar fór Gunnar fyrir hópn-
um og var hrókur alls fagnaðar.
Hrossin geymdum við hjá skóla-
bróður Gunnars, Jóa í Mjóanesi,
meðan við vorum á mótinu. Að
móti loknu riðum við heim aftur
við góðan orðstír og guðaveigar.
Man ég sérstaklega eftir Linda
frænda mínum í Dalsmynni, Jó-
hanni í Austurhlíð og Guðjóni á
Tjörn, sem nú eru allir fallnir frá,
í þessari ferð ásamt Gunnari og
Stínu. Bjart var alla nóttina og
ekkert sofið og svo farið beint í
heyskap, enda kominn þurrkur.
Gunnar byggði upp stórt
blandað bú á Efri-Reykjum,
ásamt eftirlifandi eiginkonu sinni
Kristínu Johansen en einnig
byggðu þau upp og þjónustuðu
stórt sumarhúsahverfi á jörð
sinni. Allt var það gert af mynd-
arskap og dugnaði, sem Rúnar
uppeldissonur hans og Eva hans
kona hafa nú tekið við og reka af
myndugleika.
Að leiðarlokum þakka ég
Gunnari samfylgd og vináttu sem
aldrei bar skugga á og bið góðan
guð að blessa minningu hans um
ókomna tíð. Aðstandendum votta
ég mína dýpstu samúð.
Ólafur Björnsson, Úthlíð.
Kynni mín og Gunnars hófust
þegar ég var sendur í sveit á
Efri-Reykjum 12 ára gamall.
Næstu tíu árin varð ég síðan
þeirrar gæfu aðnjótandi að dvelj-
ast nánast öll sumur og vetrarfrí
hjá Gunnari og Stínu. Það er
óhætt að segja að tíminn sem ég
dvaldi á Efri-Reykjum og kynni
mín af Gunnari hafi mótað mig
fyrir lífstíð. Gunnar var eftir-
minnilegur persónuleiki. Í útliti
var hann samanrekinn, sterklega
byggður og hraustur eftir því.
Undir sterklegu yfirborðinu bjó
síðan einstakt ljúfmenni. Gunnar
var með eindæmum skapgóður
og skemmtilegur og sá alltaf
björtu hliðarnar þegar eitthvað
bjátaði á. En þrátt fyrir létta
lund var hann líka hreinskiptinn
og sagði sína skoðun umbúða-
laust ef því var að skipta. Hann
gat líka verið kröfuharður og
gerði sitt besta til að leiðbeina og
gera mann úr þessu frekar ólán-
lega og álkulega ungmenni sem
honum var treyst fyrir. Gunnar
var mikill dugnaðarforkur sem
féll aldrei verk úr hendi auk þess
að búa yfir miklum og góðum
gáfum. Ég er sannfærður um að
það er alveg sama hvað Gunnar
hefði tekið sér fyrir hendur í líf-
inu, hann hefði alltaf náð langt.
Hans líf og starfsvettvangur
voru þó alla tíð Tungurnar og þar
naut hann sín vel. Umsvif Gunn-
ars voru mikil því auk hefðbund-
ins búskapar þjónustaði hann ört
stækkandi sumarbústaðabyggð
með margvíslegum hætti, byggði
upp hitaveitu, stundaði malar-
nám úr Brúará og gerði út vöru-
bíl og gröfu. Gunnar var snjall í
viðskiptum og ég sá mörg dæmi
þegar hann fór frumlegar og
óhefðbundnar leiðir í samninga-
gerð sem sýndu oftar en ekki
framúrskarandi viðskiptavit. Út-
sjónarsemi og dugnaður Gunn-
ars skilaði sér með árunum og
smám saman byggði hann upp
miklar eignir og verðmæti á
Efri-Reykjum. En hann var líka
örlátur og sannkallaður vinur
vina sinna sem hann gerði vel
við. Ekki má heldur gleyma
Stínu en í henni átti hann öflugan
félaga í störfum sínum. Margar
sögur er hægt að segja um ósér-
hlífni og dugnað Gunnars. Mér er
þó alltaf minnisstætt þegar hann
fékk eitt sinn mjög slæmt tak í
bakið. Ekki kom þó til greina að
slaka á heldur tókst honum við
heldur illan leik að klifra upp í
skurðgröfu sem hann hafði ný-
lega keypt. Hann hafði á þeim
tíma ekki mikla reynslu af
gripnum og því talsvert um
óvænta rykki og snúninga við
moksturinn. Þeir sem einhvern
tímann hafa lent í slæmum bak-
verkjum vita að slíkur sársauki
getur verið óbærilegur. Harð-
jaxlinn lét sig samt hafa það en
stökk síðan öllum að óvörum
léttur á fæti út úr gröfunni.
Bakið hafði þá einhvern veginn
hrokkið aftur í lag í látunum.
Dæmigerður Gunnar. Í síðasta
skiptið sem ég hitti Gunnar
keyrðum við um jörðina og
sumarbústaðabyggðina á Efri-
Reykjum. Hann var greinilega
stoltur af ævistarfinu og þeirri
miklu og glæsilegu uppbygg-
ingu sem átti sér stað á hans
tíma. Við sem komum á eftir
eigum Gunnari og hans kynslóð
mikið að þakka og getum lært
sitthvað af þeim um nægjusemi,
dugnað og framsýni. Gunnar
hefur alltaf verið mér mikil fyr-
irmynd og ég bý að því alla tíð
að hafa fengið að kynnast hon-
um og hans miklu og góðu
mannkostum.
Árni Claessen.
Góður vinur hefur kvatt
þennan heim. Minningar svo
margar koma upp í hugann. Ég
kom í sveit að Efri-Reykjum að-
eins 12 ára gamall borgar-
drengur sem þurfti margt að
læra hafði aldrei verið í sveit.
Þá var ekki sími og vegasam-
göngur ekki eins góðar og í dag.
Ár óbrúaðar og var þarfasti
þjónninn mikið notaður til
mjólkurflutninga og allra verka.
Var ég í sveit á Efri-Reykjum
til sextán ára aldurs, Gunna,
sem hafði alist upp í sveitinni,
fannst þessi drengur úr borg-
inni lítið kunna, var fremur
dekraður mömmustrákur og
gerði óspart grín að því á seinni
árum. Þetta var lærdómsríkur
tími fyrir ungan strák, flutning-
ar á mjólk með hestakerru, út-
reiðartúrarnir stuttir sem lang-
ir, ferðir á hestamannamótin og
á seinni tímum skemmtanirnar
á Álfaskeið og fleiri dansleikir.
Allt eru þetta góðar og
skemmtilegar minningar, sem
voru oft rifjaðar upp við eldhús-
borðið í morgunkaffinu hjá
þeim hjónum Kristínu og Gunn-
ari. Gunnar Ingvarsson var sex
árum eldri en ég en aldrei fann
ég fyrir þeim aldursmun því
Gunnar var léttur og kátur,
meinstríðinn og gat verið fastur
fyrir. Við hjónin fengum land
fyrir sumarhús hjá Ingvari föð-
ur Gunnars og þar hefur fjöl-
skyldan notið margra góðra
stunda. Gróðursetning trjáa er
áhugamál mitt og þurfti ég oft
að fá leyfi til að planta út fyrir
mitt land. Hjá Gunnari var
þetta sjálfsagt en hann laumaði
því inn að auðveldara væri fyrir
mig að nota teygjuband heldur
en gaddavír, eða ég væri eins og
landtökumaður og kallaði slétt-
una „Vesturbakkann“. Allt
þetta var í gríni sagt og var
Gunnar ætíð mjög hjálplegur til
aðstoðar ef með þurfti.
Við hjónin þökkum margar
góðar og skemmtilegar stundir
og minnist ég þess þegar við
Birna komum þeim hjónum á
óvart á Kanaríeyjum þegar
Gunnar var 75 ára, vissu þau
ekkert af okkur og urðum við að
fara huldu höfði í tvo daga og
passa að þau sæju okkur ekki.
Sendum við þeim boðskort um
að mæta í afmæli í ákveðna
íbúð, buðum nokkrum vinum í
smá kræsingar, þau mættu og
engir voru gestgjafarnir þegar
allir voru mættir, komum við
hjónin og þá sagði Gunnar á
dauða mínum átti ég von en
ekki þessu. Rúnari og fjöl-
skyldu, Kristínu sem sér á bak
eiginmanni og góðum vini, vott-
um við samúð okkar.
Við kveðjum vin okkar með
söknuði og þökkum fyrir trygga
vináttu.
Þorgeir og Birna.
Gunnar Ingvarsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.isÁstkær eiginmaður minn, faðir okkar,
stjúpfaðir, tengdafaðir og afi,
SIGMAR INGVARSSON,
áður til heimilis í Boðaþingi 22,
Kópavogi,
lést á Hrafnistu í Reykjavík laugardaginn
30. nóvember.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju fimmtudaginn
12. desember klukkan 11.
Sólrún Aspar Elíasdóttir
Jóhannes H. Sigmarsson Guðný Sigríður Gísladóttir
Sigrún Íris Sigmarsdóttir Magnús Þór Scheving
Sunna Hrönn Sigmarsdóttir
Soffía J. Gestsdóttir Gunnar Aðalsteinsson
Valgerður G. Gestsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSA BJARNADÓTTIR,
Droplaugarstöðum,
lést 30 nóvember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju
föstudaginn 13. desember klukkan 15.
Bjarni G. Stefánsson Hrefna Teitsdóttir
Stefán S. Stefánsson Anna Steinunn Ólafsdóttir
Ása Bjarnadóttir Amos Confer
Arnar Steinn Þorsteinsson Brynhildur Ingimarsdóttir
Erla Stefánsdóttir
Una Stefánsdóttir Hlynur Hallgrímsson
og barnabarnabörn