Morgunblaðið - 07.12.2019, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. DESEMBER 2019
✝ Magnús IngiMagnússon
fæddist í Reykja-
vík 19. maí 1960.
Hann lést 28.
nóvember 2019.
Foreldrar hans
voru Magnús
Theodór Magn-
ússon sem starf-
aði lengst af sem
brunavörður og
síðar sem högg-
myndalistamaður, f. 8. janúar
1935, og Guðbjörg Ársæls-
dóttir sem starfaði lengst af
sem deildarstjóri í samgöngu-
ráðuneytinu, f. 30. júní 1939,
d. 24. apríl 2016. Eldri bróðir
Magnúsar Inga er Ársæll
Magnússon húsasmiður, f. 27.
ágúst 1956. Hann kvæntist
Söndru Remigis árið 1984 og
eignuðust þau synina Andra,
Atla og Daða. Þau skildu.
Yngri systir Magnúsar Inga
er Dóra Magnús-
dóttir, f. 25. októ-
ber 1965. Hún er
gift Guðmundi
Jóni Guðjónssyni
kennara í Tækni-
skólanum og eiga
þau börnin Kára,
Lilju, Láru Guð-
björgu, Theodór
og Hjalta.
24. mars 2007
kvæntist Magnús
Ingi eftirlifandi eiginkonu
sinni. Hún heitir Analisa Ba-
sallo Montecello, f. 5. janúar
1972. Analisa er menntaður
matartæknir og hefur starfað
við matreiðslu á undanförnum
árum, lengst af á Sjávar-
barnum á Grandagarði í
Reykjavík, sem var sameig-
inlegur veitingastaður þeirra
hjóna.
Útför Magnúsar fór fram í
kyrrþey.
Líf mitt með þér, elsku
Maggi, var gefandi, ánægjulegt
og gleðiríkt. Eftir að við kynnt-
umst eignaðist ég nýja fjöl-
skyldu og stóran vinahóp. Ég er
svo þakklát núna fyrir allt sem
við áttum saman og stolt að
hafa kynnst þér og hafa verið
eiginkona þín. Allt er breytt
núna.
Ég elska þig alltaf af öllu
mínu hjarta.
Hvíldu í friði, ástin mín.
Þín alltaf,
Analisa Monticello.
Nú er Maggi okkar búinn að
kveðja. Okkur, föður hans og
eftirlifandi systkini, langar að
minnast hans með fáeinum fá-
tæklegum orðum.
Maggi skilur eftir sig stórt
skarð í fjölskyldunni enda fyllti
hann mikið pláss hvar sem hann
kom. Maður mikilla fram-
kvæmda og hugmynda allt sitt
líf allt frá barnæsku, en líka
maður hefðbundinna fjölskyldu-
gilda og hollustu.
Við erum þó þakklát fyrir fyr-
ir að mamma hans, sem lést fyr-
ir ríflega þremur árum, hafi ekki
þurft ekki að kveðja son sinn því
samband þeirra var einstaklega
kærleiksríkt. Þau hlúðu að því
hin síðustu ár með því að fara
stundum tvö í leikhús og borða
signa grásleppu og fleira góð-
gæti sem sumir aðrir í fjölskyld-
unni kunnu síður að meta. For-
eldrar okkar minntust Magga
sem mikillar gleðisprengju og
grallaraspóa þegar hann var
barn og það er öllum ljóst sem
hann þekktu að þeir eiginleikar
fylgdu honum eftir í lífi, leik og
starfi alla tíð. Við minnumst son-
ar sem virti og sinnti foreldrum
sínum vel og bróður sem sýndi
eftirlifandi konu sinni, fjölskyldu
og vinum ástúð og mikla holl-
ustu allt fram á hinsta dag.
Missir okkar þriggja bliknar
þó í samanburði við harm elsku
Lísu okkar, eftirlifandi eigin-
konu Magga, en þau tvö voru
eins og yin og yang, andstæður
sem vógu hvor aðra upp í dag-
legu lífi, starfinu á Sjávarbarn-
um og víðar og á ferðalögum út
um allan heim. Þau voru akkeri
hvort annars í lífsins ólgusjó og
við biðjum almættið að passa
upp á Lísu okkar í þeirri djúpu
sorg sem hún stendur frammi
fyrir.
Hvíldu í friði, elsku sonur og
bróðir.
Magnús Theodór Magn-
ússon, Ársæll Magnússon
og Dóra Magnúsdóttir.
Magnús Ingi
Magnússon
✝ Bergur Bjarna-son var fæddur
4. apríl 1936 í Holt-
um á Mýrum í
Hornafirði. Hann
lést 21. nóvember
2019.
Bergur var átt-
undi í röð tíu barna
hjónanna Bjarna
Þorleifssonar og
Lússíu Sigríðar
Guðmundsdóttur.
Þau bjuggu lengst af í Viðborðs-
seli á Mýrum. Önnur börn þeirra
voru Þorleifur, f. 1924, d. 1924,
Þóra, f. 1925, d. 2011, Guð-
mundur, f. 1927, d. 2001, Halla, f.
1930, Sigurjón, f. 1932, Snorri, f.
1933, d. 2016, Óskar, f. 1935, d.
1935, Guðrún, f. 1941, og Arnar
Haukur, f. 1942. Fyrir átti Bjarni
son, Karl Ágúst, f. 1919, d. 2006.
Sambýliskona Bergs var Ing-
unn Júlía Ingvarsdóttir, f.
Bergur var fæddur í Holtum á
Mýrum en árið 1943, þegar hann
var sjö ára, fluttist fjölskyldan að
Viðborðsseli í sömu sveit og þar
átti hann sitt heimili alla tíð.
Hann tók snemma þátt í bú-
skapnum með foreldrum sínum
og bjó síðar um tíma í félagi við
Sigurjón bróður sinn og fjöl-
skyldu hans. Bergur sótti ýmsa
vinnu utan heimilis sem ungur
maður, meðal annars sjó-
mennsku. Hann og Ingunn
bjuggu með blandaðan búskap á
stóru búi, síðustu árin í félagi við
Bjarna son þeirra og fjölskyldu
hans. Hestamennska og hrossa-
rækt var aðaláhugamál Bergs,
ásamt sauðfjárrækt og átti hann
marga góða gripi sem hann
hugsaði um af mikilli sam-
viskusemi og natni. Hann var
einnig virkur í ýmsum félags-
störfum, sér í lagi þeim sem
sneru að landbúnaði og búfjár-
rækt.
Útför Bergs fer fram frá Hafn-
arkirkju í dag, 7. desember 2019,
og hefst athöfnin klukkan 13.
25.3.1947, frá Desj-
armýri í Borgarfirði
eystra. Hún er næst-
elst sjö barna
hjónanna Ingvars
Júlíusar Ingvars-
sonar, f. 1920, d.
1974, og Helgu
Björnsdóttur, f.
1919, d. 2008.
Börn Bergs og
Ingunnar eru: 1)
Helga Lucia, f.
9.5.1983, jarðfræðingur, búsett í
Reykjavík. Sambýlismaður:
Gunnar Ingi Valdimarsson, f.
1985. Dóttir þeirra er Bryndís
Júlía, f. 27.6.2017. 2) Bjarni Ingv-
ar, f. 30.6.1986, bóndi í Viðborðs-
seli. Sambýliskona: Erla Rún
Guðmundsdóttir, f. 1989. Börn
þeirra eru: Bergur Friðrik, f.
18.12.2011, Guðmundur Búi, f.
6.9.2013 og Margrét Arna, f.
16.9.2017.
Það er vísdómur sem segir eitt-
hvað á þá leið að það þurfi heilt
þorp til að ala upp barn með vísun
í að það sé ekki alfarið einkamál
foreldra að sjá um uppeldi af-
kvæma sinna. Þar beri samfélagið
sem það elst upp í jafnframt
ákveðna ábyrgð.
Ég hallast frekar að því að vera
sammála þessari speki og get
heimfært upp á mitt eigið.
Það voru hins vegar hvorki
þorp né gata sem áttu þar hlut að
máli, heldur frekar þeir sveitabæ-
ir sem ég var send á í uppvext-
inum.
Þeir voru nokkrir því krakkinn
virðist hafa verið töluvert óþjáll í
háttum, þar sem hið reyndasta
fólk gafst fljótlega upp.
Ég ætla ekki að fullyrða neitt
um það hvort sambýli við jökla,
torfær vatnsföll og válynd veður
verði til þess að móta lundarfar
fólks, geri það óvenju þrautseigt,
en það var að minnsta kosti í
Hornafirði sem loks fór að hægj-
ast um.
Þar fékk barnið óáreitt að vera
og var ekki lengur vísað á bug.
Það var í Viðborðsseli. Þar voru
hjónin Bergur og Inga, litla
manneskjan Helga Lucía og Elv-
ar, frændinn á loftinu. Nokkrum
árum síðar átti sonurinn Bjarni
Ingvar eftir að bætast í kompaní-
ið.
Ráðningarsamningurinn hljóð-
aði upp á að unglingsbarnið gætti
litlu manneskjunnar og þrátt fyrir
augljósa vanhæfni strax í upphafi
langar mig að segja Selsfólkinu til
hróss að aldrei lét það á neinu
bera. Með umburðarlyndi horfðu
þau í gegnum fingur sér yfir
kunnáttuleysi barnapíunnar og
fyrirgáfu.
Þar kynntist það jafnframt
ákveðinni glettni heimilisfólksins
sem það náði sjaldnast að sjá í
gegnum, því þrátt fyrir að bónd-
inn Bergur hafi alla jafna verið ró-
legur í fasi og hæglátur viður-
kennist og er hér með sagt að
mikið lifandis skelfing gat maður-
inn verið stríðinn.
Við eldhúsborðið urðu til til-
komumiklar platsögur sem þeir
frændur í sameiningu ófu listilega
og þrátt fyrir augljóst bullið trúði
unglingsbarnið hverju einasta
orði.
Í Seli lærði það einnig fyrst um
alvöruhrossarækt, nam af ástríðu
bókmenntir eftir ráðunautinn
Þorkel Bjarnason og tók í kjölfar-
ið ákvarðanir er vörðuðu framtíð-
ina. Það sá og upplifði samheldni
Mýramanna, hvernig þeir tóku sig
saman sem ein heild þegar þurfti
að heyja, smala eða annað. Alltaf
voru allir komnir til þess að rétta
hjálparhönd og unnu sem einn
maður.
Þá voru matar- og kaffitímarn-
ir heldur betur dýrðarkapítuli út
af fyrir sig þar sem skopið var
allsráðandi.
Á fallegum degi í sumar er ég
hitti Berg síðast, umkringdan
barnabörnunum, horfði ég full
aðdáunar á þennan fríða hóp.
Sagðist ekki geta orða bundist,
en nú væri við hæfi að vitna í hinn
ágæta Þorkel því samkvæmt kyn-
bótafræðinni færi það ekki á milli
mála að Bergur væri kynfastur í
ræktun. Börnin bæru skýr merki
þess að vera af honum komin og
öll eins og hann. Ég sá það í bliki
blárra augnanna og brosi að það
gladdi.
Með kynnum mínum af Sels-
fólkinu eignaðist ég athvarf sem
ætíð var hægt að leita til. Tryggð
sem skipt hefur sköpum og verið
lóð á vogarskálarnar. Hjálpaði til
við að koma mér til manns.
Slíkt ber að þakka þegar komið
er að kveðjustund.
Þökk Bergur, fyrir mig.
Kolbrá Höskuldsdóttir.
Mig langar að setja á blað fáein
orð um fallinn vin – hann Berg
Bjarnason í Seli.
Þegar ég kom austur árið 1973
til þess að temja hesta hjá Hesta-
mannafélaginu Hornfirðingi var
ég 17 ára gamall stráklingur.
Á þeim tíma sem ég var þar við
vinnu hélt ég m.a. til á Viðborðs-
seli, þar sem Bergur bjó. Við
Bergur urðum strax vinir og þá
meina ég að Bergur var mér raun-
verulegur vinur. Og eftir því sem
árin liðu skynjaði ég það alltaf
betur og betur hversu traustur og
heiðarlegur maður hann var og
hversu gott veganesti það var fyr-
ir mig að hafa kynnst honum.
Hann gat verið fastur fyrir í sum-
um málum en fyrir mér var það
alltaf tengt við réttlætiskennd og
það að vera samkvæmur sjálfum
sér.
Þetta eru kostir sem höfðu eftir
á að hyggja bein áhrif á mig sem
ungan mann í mótun.
Við Bergur héldum alltaf sam-
bandi eftir þennan tíma fyrir aust-
an, áttum saman hross og rækt-
uðum meðal annars einn
heimsmeistara. Bergur var hesta-
maður og átti góðan hrossastofn
og hann kenndi mér að meta eig-
inleika hornfirska hestsins.
Stundum fór hann á bak og mér
fannst hann vera flottur knapi,
sérstaklega á hesti einum sem
hann átti og hét Sóði. Sá var
hörkuviljugur og ekki alveg allra.
Bergur var mikill og góður
bóndi og bjó myndarlegu búi sínu
á Seli alla sína tíð.
Hann var og er í mínum huga
táknmynd hins íslenska bónda;
duglegur, úrræðagóður, vandaður
maður með vit og áhuga á skepn-
um, jörðinni og þeim viðfangsefn-
um sem falla til við búmennsku.
Þær eru ótalmargar minning-
arnar frá samskiptum okkar
Bergs og dvöl minni á Seli og allar
eru þær góðar. Þetta eru minn-
ingar sem ég á og vil halda í ásamt
svo ótal mörgu öðru skemmtilegu
tengdu Bergi.
Að eignast vin eins og hann fyr-
ir lífstíð er ómetanlegt og þegar
ég hugsa til hans fyllist ég þakk-
læti og auðmýkt.
Elsku Inga, Helga, Bjarni,
stórfjölskylda og ættmenni öll.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Benedikt Líndal.
Bergur Bjarnason
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útfarir foreldra okkar og tengdaforeldra, afa og ömmu, langafa
og langömmu,
MAGNÚSAR STEFÁNSSONAR
og
AUÐAR BJÖRNSDÓTTUR
frá Fagraskógi.
Þóra Björg Magnúsdóttir Sigurður Heiðdal
Stefán Magnússon Sigrún Jónsdóttir
Björn Vilhelm Magnússon Sigrún Ingveldur Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær systir okkar,
GUÐRÍÐUR SIGFÚSDÓTTIR HAUGEN,
Gol, Noregi,
lést föstudaginn 29. nóvember.
Jarðsett verður í Noregi.
Margrét Dóróthea
Einar
Dómhildur Arndís
María Kristín
Sigurður
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÖRN SIGURGEIRSSON,
Skjóli,
lést föstudaginn 22. nóvember á
hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Útför Arnar fór fram fimmtudaginn 5. desember í kyrrþey
að ósk hins látna.
Sigurgeir Arnarson Guðrún Sigurjónsdóttir
Gestur Arnarson Anna Guðrún Óskarsdóttir
Sveinbjörn Örn Arnarson Arnheiður Bergsteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
ÓLAFÍA BIRNA BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Efstahjalla 5, Kópavogi,
lést á Líknardeild Landspítalans
3. desember umvafin ástvinum.
Útför hennar mun fara fram í kyrrþey.
Ragnheiður Margrét Júlíusd. Björn Þór Reynisson
Brynjólfur Viðar Júlíusson Svana Hansdóttir
Ásdís Hrönn Júlíusdóttir Þórarinn M. Friðgeirsson
Bjarki Már Júlíusson Erla Fanney Þórisdóttir
ömmu- og langömmubörnin
Ástin mín og besti vinur, sonur minn, faðir
okkar og stjúpfaðir, bróðir og tengdasonur,
ÁRNI MAR HARALDSSON,
Hallakri 4a, Garðabæ,
lést 2. desember.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði föstudaginn 13. desember klukkan 13.
Ágústa Sigurlaug Guðjónsdóttir
Kristín Þóra Sigurðardóttir
Bjarki Freyr Rebekkuson
Haukur Smári Rebekkuson
Kristinn Logi Árnason
Alexander Hrafn Árnason
Emma Ósk Jónsdóttir
Sunna Karen Jónsdóttir
Ívar Örn Haraldsson Lára Björk Bragadóttir
Sigurður Ragnar Haraldsson Margrét Eva Einarsdóttir
Arnór Gauti Haraldsson Vífill Harðarson
Salóme Kristín Haraldsdóttir Patrik Snæland
Guðjón Sigurðsson Guðrún Einarsdóttir